هرچی تودلته بریز بیرون۶

[officer k]

اولاش سخته، فکر میکنی این سختی تا آخر عمر رهات نمیکنه و همین باعث میشه احساس خفگی کنی، اما کم‌کم همه چیز شبیه خواب میشه، ینی وقتی که میخوای درباره‌ش حرف بزنی جوری تعریفش میکنی که انگار توی خوابت بوده، ممکنه گاهی ناخواسته توش دخل و تصرفم بکنی، دوزش‌رو کم و زیاد کنی و اونجوری که بیشتر به دلت میشینه به زبون بیاریش، و یه مدت بعدم حتی دیگه نمیتونی تعریفش کنی، با اینکه هنوز مثل خوابه، ولی خوابی که درست یادت نمیاد چی بود، فقط میدونی بوده، همین، نمیگم همه‌چی قراره از یادت بره یا اینکه چسبیدن به خاطرات کار بیخودیه، فقط میگم حافظه‌ی هیچکس حوصله‌ی این همه گذشته‌رو نداره، خاطرات کم‌رنگ میشن بدون اینکه از ما اجازه بگیرن، پس خیلی غصه نخور، من میشم خوابی که یک روز دیده بودی و درست به یادش نمیاری، و تو بدون اجازه‌ی من شروع میکنی به کم‌رنگ شدن، در نهایت روزی میرسه که هر کدوم از ما وقتی به پشت سرمون نگاه می‌کنیم خروار خروار گذشته می‌بینیم، اونقدر زیاد که تقریبا مطمئن میشیم هیچکس‌رو نمیشه زنده از زیرش بیرون کشید

•سبیدو•

[Hamid.s]

من فقط می‌دونم نباید آدم‌ها رو با یه «چرا» تنها گذاشت.

[__Aqua]

با هجر تو هر شب ز پی وصل تو گویم
یارب تو شب عاشق و معشوق مکن روز

“سنایی”

[خانوم لوبیا]

دنیاے عجیبیہ
ناراحت باشے ڪسے دلداریت نمیده
گریہ ڪنے ڪسے اشڪات‌رو پاڪ نمیڪنہ
اما ڪافیہ یہ اشتباه ڪنے
همہ سرزنشت میڪنن......!

[پرستو بابایی]

تو مرا آزردی...
که خودم کوچ کنم از شهرت...
تو خیالت راحت!
میروم از قلبت...
میشوم دورترین خاطره در شبهایت
تو به من میخندی!
و به خود میگویی: باز می آید و میسوزد از این عشق ولی...
بر نمیگردم ، نه !!!!
میروم آنجا که دلی بهر دلی تب
دارد عشق زیباست و حرمت دارد.

سهراب سپهری

[AmirBarsam]

دوست داشتن زمان داره...
ولی اینو یادت نره!
آدمها تا یک جایی پای دوست داشتناشون،پای احساساتشون برای یه ادم میمونن...
هرچقدرم که عاشق باشن
هرچقدرم حس خوب داشته باشن کنارش
یجایی کم میارن
یجایی کشش ندارن از اینهمه احساس گذاشتن
و چیزی ندیدن!
یجایی دیگه ناز طرف براشون قشنگ نیست
که خریدارش باشن!
یجایی احساس خلا میکنن!
دوست داشتن زمان داره
زمانش که بگذره از دهن میفته!
مثه چای سرد شده که حالا هرچقدرم
بخوای دوباره گرمش کنی دیگه اون
طعم گس دلنشین اولشو نداره!
نذار زمانش بگذره
.
.
.
.
.
......=)

[AmirBarsam]

دکتر نیستم...
اما برایت 10 دقیقه راه رفتن، روى جدول کنار خیابان را تجویز میکنم،
تا بفهمى عاقل بودن چیز خوبیست،
اما دیوانگى قشنگ تر است...
برایت لبخند زدن به کودکان وسط خیابان را تجویز میکنم،
تا بفهمى هنوز هم، میشود بى منت محبت کرد...
به ﺗﻮ پیشنهاد میکنم گاهى بلند بخندى، هرکجا که هستى،
یک نفر همیشه منتظر خنده هاى توست...
دکتر نیستم،
اما به ﺗﻮ پیشنهاد میکنم که شاد باشى
خورشید،
هر روز صبح،
بخاطر زنده بودن من و تو طلوع میکند!
هرگز، منتظر" فرداى خیالى" نباش.
سهمت را از" شادى زندگى"، همین امروز بگیر.
فراموش نکن "مقصد"، همیشه جایى در "انتهاى مسیر" نیست!
"مقصد" لذت بردن از قدمهاییست، که برمى داریم...
.
.
.
.
.
.
.
..
..........=)

[__Aqua]

بدنم به خواب نیاز داره
فکرم درگیر کنکور
روحم به خدا نیاز داره
و قلبم سخت مشتاق عشق......

[__Aqua]

هوا که خنک بشه درختایی که
سایه مینداختن فراموش میشن
درست مثل آدمایی که
کارشون باهات تموم شده .....

[ari_14]

• هرموقع حس بدی داشتی
و حس کردی همه آدمای مهم زندگیت مدام دارن ازت دلخور میشن و از همه حرفات و اخلاقات خسته شدن، میتونی فاصله بگیری و دورشی؛ به قول تتلو یه وقتا دوری باعث میشه فقط لبخندمو ببینی و دردام غمگینت نکنن:)

[ari_14]

تو ممکنه شبانه‌روز دلتنگِ آدمی باشی که اگر برگرده، به هیچ‌وجه دیگه قبولش نکنی تو زندگیت:))
بحث علاقه نیست، بحث آزار و عذابیه که با رفتنش به روحت تحمیل کرده و دوباره نمیخوای تکرار شه

[Hamid.s]

ما خود شکسته ایم چه باشد شکست ما

• سعدی .

[officer k]

توهم مث من وقتی جایی میری خودتو کنار من تصور میکنی یا من فقط دیوونم؟

[ari_14]

با تو همچی خوب بود ولی دروغ بود...:)

[ari_14]

جدا از همه چی، خوشحالم که نیستی. جدی مرسی  که نیستی. از وقتی نیستی حالم بهتره، صبحا با حس خوب بیدار می‌شم، شبا با آرامش می‌خوابم. غذا زهر مارم نمی‌شه. اوقاتم با‌ دوستام خوش می‌گذره. ورزش می‌کنم، گهگاهی درس می‌خونم، تمرکزم رفته روی خودم و اینده و پیشرفت و خوشبختی خودم. تایم اضافی میارم. اعصابم سر جاشه ارومم. روز به روز به هدف نزدیکتر می‌شم. خودمو دوست دارمو از خودم راضیم. داره خوب می‌گذره. همه چی بعد اون طوفان شدید سر جای درست خودش قرار گرفته. از این نسخه ای که بهش تبدیل شدم خوشم می‌آد. مرسی که نیستی. می‌شه دیگه نیای؟ اخه واقعاً زندگیم بدون تو خیلی زیبا تره.
-دیاکو.

[پرستو بابایی]

نهایت انــدوه؟!
حسی نداشتن به چیزهایی که قبلاً
به شوقت می‌‌آوردند...

[پرستو بابایی]

گفت: تو شبیه به گیاه بامبو هستی؛ سرسخت، قوی، صبور... از بیرون شکننده به نظر می‌رسی و از درون، بی‌نهایت قدرتمند هستی. می‌گفت: حضورت، به آدم احساس جسارت و قدرت می‌دهد، آدم دوست دارد کنار تو باشد. آنقدر بلندی که هر گیاهی حوالی‌ تو باشد، به شوق نگاهی که به آفتاب داری، قد می‌کشد!
از اینکه کسی اینقدر زیبا و باشکوه مرا توصیف می‌کرد، به وجد آمده‌بودم اما فقط لبخند زدم و بی‌اختیار نگاهم را به زمین دوختم، می‌‌ترسیدم در نگاهم انسانی خسته و تسلیم شده را ببیند، می‌ترسیدم بفهمد چه طاقت کوتاه و چه روانِ شکننده‌ای دارم و چقدر غمگینم. می‌ترسیدم بنای با شکوهی که از من در ذهنش ساخته‌بود را خراب کنم.
او جوری از من حرف می‌زد که خودم هم دلم می‌خواست این آدمِ جسور و بی‌نظیر را از ذهنش بیرون بکشم و در آغوشش بگیرم. او مرا دقیقا همان‌جوری می‌دید، که دوست داشتم باشم...

[خانوم لوبیا]

• تقصیر خودمونه که نمیدونیم اگه همیشه باشیم تکراری میشیم...

[ari_14]

دلم ميخواد برم يه جاي آروم و خالی از آدما بشينم، قهومو بگيرم دستم، چشمامو ببندم و از این سکوت مطلق لذت ببرم.

[ari_14]

نه میتوانیم بمیریم،
نه میتوانیم زندگی کنیم،
نه میتوانیم همدیگر را ببینیم،
نه میتوانیم همدیگر را ترک کنیم.
به تنگنای عجیبی افتاده‌ایم...!

ژان‌پل‌سارتر