بعضی آدمها نماد و سمبل یک سرزمین می شن، مثل فردوسی، مثل مولانا، حافظ....هیچ وقت تکرار نمی شن...هر دهه و قرنی آدمهایی بزرگ شدن و تاریخ ساز، کسانی که اسمشون در فرهنگ سرزمینمون جاودانه مانده
ولی هر چه به سالهای جدید نزدیک تر شدیم این اسم ها و آدمها کمتر شدن.انگار روز به روز داریم از انسانهای بزرگ خالی تر می شیم، روز به روز تهی تر و بی سرمایه تر.
استاد شجریان هم از اون الماس های روزگار ماست، از اونهایی که به بزرگی تاریخ و تخت جمشید سرزمینمون هست و در قلب ما باقی خواهد ماند
شهاب جعفرنژاد