آلاخونه

ramses kabir
خواهش میکنم

همچنین در قضیه جبر و اختیار قسمتی بر جبر و قسمتی بر اختیار
یعنی تووبه اراده ی خودت به دنیا نیومدی تو خودت پدر و مادرت انتخاب نکردی
ولی اختیار داشتی که خودت خوب درس بخونی
خودت غذا بخوری
خودت در مواجه با شراب که اسباب گناه مواجه شدی ان رو انتخاب کنی یا نه
و همچنین ائمه بر حسب روح موجودیت داشتن و روح (منطور روح جسم نیست همان روحی که خدا در سوره قدر نازل میکند منظور است)نزدیکترین فرد و شبیه ترین به خداست و با اراده ی خداوند به وجود امده و بعد در جسم نازل گشته و در نتیجه امامان با ان مقتضیات قبلی و آن روح کبیر وجود داشتند بنابراین حضرت ادم به ان روح پر فتوح متوسل میشود نه به یک انسان
اما این روح در جسم نازل شد و تجلیات دنیایی نیز پیدا کرد مثل تاریخ تولد موان زندگی و غیره و الا ائمه مقامی والاتر از این جسم دارند

در رابطه به اتفاقات شما همه چیز رو با واحد زمان در نظر میگیری با این موجودیت که زمان و مکان از به غیر از اسمان اول اصلا ملموس نیست و اصلا کاربردی ندارد چون همه چیز بر اساس نور و کل جهان خلقت انسان به سال نوری هم نمیرسه بنابراین در عرش الهی چیزی به نام زمان و مکان وجود نداره بلکه ماهیت موجودیت داره اگر بخوای به اتفاقات بر اساس فلسفه نگاه کنی باید بدونی که یک واقعه هرگز از بین نمیره و بر اساس عوالم نوری قابل دستیابی به خصوص اینکه در عرش الهی جهان مبسوط و دلیلی بر اتفاق حال و گذشته وجود نداره
بنابراین پرورگار از اولین خلقت خود به دلیل مبسوط بودن جهان در نظرش همه جیز رو میدونه و این دلیل بر اجبار نیست
و اینکه خدا انسان رو به گناه فرا نمیخونی اما برخورد ما با اسباب گناه چیزی است غیر قابل تغیر و الا طرز مواجه ی با آن به اختیار خود ماست و درشب قدر ما از نوع رفتار با این اسباب توبه میکنیم و نه برخورد با آن و همچنین اگر این رفتار گناه بود و توبه نکردیم این مواجه ادامه می یابد و در تقدیرات بعدی نیز نوشته میشود و اگر توبه حقیقی بود و این توبه را با رفتار خویش ثابت کردیم این برخورد ها کمتر میشود
شب قدر برنامه مسیر رو مشخص میکنه اما نوع رفتار ما با خطرات این مسیر بر عهده ی ماست
و شهادت امام حسین نیاز به اجرای تکوینی خدا داره نه تشریعی
یعنی بر اساس رفتار یزید تکوینا این اجازه داده شد ولی تشریعا نبود یعنی خدا راضی بر این قتل نبود بلکه بر اساس قوانین تکوینی خلقت این اجازه رو به هر موجودی داد

فرض کنید شما بالای یک آپارتمان ایستادید از بالا به سمت خیابون نگاه میکنید و فردی را میبینید که گوشی تلفن در دستش هست و دارد راه میرود پنحاه متر جلوتر از آن یک چاه عمیق وجود دارد و شما مطمئن هستید در ادامه راه حتما در چاه میرود .آیا شما او را اجبار کردید که به چاه برود ؟؟؟؟چون از قبل دیدید که او می افتد؟؟؟؟
پروردگار جهان نیز مانند دیدبان (مثالی ناقص) از عاقبت شما خبر دارد ایا او شما را اجبار به این عاقبت کرد.
اگر پاسخ شما مثبت است بنابراین مسولیت مرگ فرد در چاه افتاده نیز با شماست و طبق این نظر همه ی افرادی که حادثه ای را میبینند قاتلند
بنابراین دیدن عاقبت فردی نتیجه اجبار آن عاقبت نیست.