آلاخونه

غمگسار همایون شجریان خیلی روح نوازه

صائب تبریزی
خیلی به دلم میشینه...

بالاخره میرسم به اونجایی که
صائب میگه:
«آرامش است آخر اضطراب ها...»

احساس خفگی
ناکافی بودن...

به گذر از آینده مشغولم..

حالم خوب است

مرگ را دانم ولی تا کوی دوست...

ور نشانی مختصر داری بگو..

گر ز حال دل خبر داری بگو..

این منم! این من، منِ تنها، منِ محکم
این منم، گاهی اسیرِ رنج یا ماتم
این منم! گاهی سراسر رشد و آگاهی
این منم گاهی رها، گاهی رها، گاهی...
این منم گاهی خرامان، شاد، بی‌احساس
این منم گاهی همان با دقتِ حساس...
هرچه‌ام، هرچیز خواهم‌بود یا هستم؛
بستگی دارد چه عهدی با خودم بستم!
بستگی دارد چه حالی دارم و آن‌روز؛
در کدامین وضعیت، یا در کجا هستم..

موافقم....

‏دلیل اینکه شبا زود نمی‌رم بخوابم اینه که نمی‌خوام بپذیرم همه روزم همین بوده، همین اتفاقای معمولی و تکراری . در برابر خوابیدن مقاومت می‌کنم تا شاید در ادامه شب یه اتفاق جالب افتاد.

مگر به کوی تو این ابر ها ببارندم...

هوای روی تو دارم نگذارندم...

خوبه
این یعنی ایمان به توانایی های فردی...

همدان زیبا...

چه عکس زیبایی...