آلاخونه

آدما ناراحتت میکنن، بعد که
میفهمن ناراحتی ازت ناراحت میشن!
که چرا ؟ اونا نمیفهمن این موضوع
چقدر برات مهم بوده.

آدما ازت میپرسن، چرا ؟
ولی هیچوقت نمیپرسن چطور ؟

دبیرانگلیسی میگه ؛ ما یه روح کوچولو داریم که باید مراقبش باشیم. با ناراحت شدن از این و اون، یا دلچرکین شدن ازشون روحمون رو اسیر نکنیم. بعد گفت من آدمیم که با هر اشتباه آدما ذره‌از از محبتم بهشون کاسته نمیشه.

بشر برای بشارت چی اومد ؟
پ.ن: این موضوع شما رو جذب نمیکنه.
این موَوع برای خودمه!

آدما فراموشت میکنن!

از دست آدما باید رفت کجا ؟!
واضح نیست که، فقط نجف ..؟

عزیزم، اینجا برای وقتیه که احساس میکنی
هیچ دلیلی وجود نداره که تلاش کنی.
احساس میکنی قرار نیست ثانیه‌های تلاشت
ثمر بده و یه‌روزی شیرینیش رو بچشی!
اینجا برای خودت بنویس چی باعث میشه
به درس خوندن رغبت پیدا کنی.
و بعد هروقت ببینیش باهاش کیف کنی :)))
یادت نره که تو پشتوانه‌ی علمی بزرگی داری!
رسول‌مهربانی فرمودند ؛
أنَا مَدینَةُ العِلمِ وعَلِیٌّ بابُها، فَمَن أرادَ العِلمَ فَلیَأتِ البابَ.
من شهر علم هستم و علی، دروازه‌آن!
پس هرکس بخواهد وارد این شهر شود،
باید سراغ دروازه‌ی آن شود.
پس پناه ببر به آغوش پدرت ابوتراب.
اگر خسته‌جانی‌بگویاعلي ♡

Jet110 یعنی ازت میپرسن چرا اینطوری شدی ؟ ولی نمیپرسن چطور شد که اینطوری شدی!

ولی من احساس میکنم نمی‌ارزه.
به پامال شدن عزت‌نفست نمی‌ارزه.
به سرشکستگیت، به اینکه ببینی توی چشمشون ارزشی نداری، ناراحتیت براشون مهم نیست یا اشتباهشون رو تکرار میکنن.

راستشو بخوای ؛ ما هم جزو
همون آدماییم. با همون خطاها.
ولی گاهی سعی میکنیم بگیم،
اشکالی نداره دلم میخواد اینجا و این‌لحظه
منم خطا کنم. و این چرخش عمرت گاهی
خیلی هم تمیز از آب درنمیاد!
بعضی خطاها رو دوست‌داشتن، باعث میشه
یادت بره فطرتت چیه و کیه.

سعی داری همه رو دوست داشته باشی،
و اونجاست که میفهمی همه قرار نیست
تو رو دوست داشته باشن!

دوست ندارم هر رفتاری باهام داشته باشن.

هی! با خودتم. رها کن این انسان‌ها و غرها و مسائل رو.
کنار بزن همه این حواشی رو. که هیچ‌جا یاریت نمیکنه.
فقط لبخند بزن، سکوت کن، دستت رو توی جیب کتت
مشت کن و باز کن، بزار خیال کنن لالی. ولی هر بار که
درس میخونی ؛ صدای زمزمه‌ی خودت رو بشنو.
بشنو که تو به‌جای گیروداد روزمرگی و خفه‌شدن بین
اینهمه مشغله و دغدغه بیهوده، خودت رو به پیشرفت
میرسونی!
رها کن این روابط انسانی رو.
رها کن این درگیری رو.
رها کن این جنگ‌های‌اعصاب رو.
کتابات گوشه‌ی میز دارن بهت چشمک میزنن

آدما آخرش تنهات میزارن ؛
چرا انقد وابسته میشی ؟

@Maaaah اگر فکرمیکنید اینجا همونجاییه که میتونین درمورد بشریت متراکم اطرافتون صحبت کنید، حتما :)))

آدما هرچیم بگن، بگن!
تو که همونی نیستی که اونا میگن.

آدما اذیتت میکنن ؟
تو سعی کن خودتو اذیت نکنی.
چطوری ؟ بهشون فکرنکن!

آدما رو صدا نزن!
به قول یکی بگو ؛
خدای پرزور من ؟!:)))

تو یه‌لحظه و همزمان از بابت همه تنها نشدی بفهمی چی میگم.

به قول آیت‌الله‌کشمیری،
مرا ببرید نجف، من نجف که بروم تمام دردهایم درمان میشود!