آلاخونه

یار من آنکه بدنیا ژنوتیپش یکتاست // فنوتیپ خوش او چون گلهاست
هست در هر نگهش رمز هزاران ژن عشق // که همه ترجمه رشته ای از دی ان آ ست
دوش از بهر دلم عشوه چنان سنتز کرد // که فغان از همه ژن های وجودم برخاست
این یکی کرد جهش وآن دگری شد معیوب // کدون زندگیم گشت دچار کم و کاست//