آلاخونه

سلام خب این بخش قراره ادامه بخش قبلی رو بریم و نظرات دکارت و راسل رو راجبش بدونیم اول از دکارت شروع کنیم دکارت یه روش خاصی راجب یقین داشت اون از روش شک سیستماتیک استفاده کرد خب این یعنی چی؟ یعنی فقط راجب انچه که به وضوح قابلیت یقین داره یقین پیدا میکنه و هر چیزی که ذره ای بهش شک وارد بشه رو اشتباه تلقی میکنه برای بهتر دونستنش یه عکس از نوشته های خودش راجب این قضیه میزارم [image: 1558557565066-1558557506498108813486.jpg] لطفا اگه تصویر بالا رو نخوندین برگردین بخونین چون مهمه واسه ادامه بحث این استدلال دکارت خب نقد های بسیاری بهش وارده وای یکی از مهم ترین اتفاقای فلسفه است نه بخاطر اینکه نظرش کاملا درسته بلکه بخاطر اینکه این نظر دکارت نقطه شروعی شد واسه شناخت راجب یقین برای فلاسفه معاصر و بعد از اون خب نظر راسل هم بمونه واسه بخش بعدی فعلا

@Revival ممنون

زرتشت با خود میگوید:"امّا خواستار نا ممکن ام.پس ، از غرورام درخواست دارم که همیشه با زیرکی ام دمساز شود و اگر روزی زیرکی ام از من بگریزد وای که چه گریز پاست بادا که غرور ام با جنونم ام پرواز کند " و چنین گفت زرتشت- نیچه این بخش میتونه یه مدرک برای ظاهری بودن جنون نیچه در اخرای عمرش باشه ولی منظورشو نمیفهمم یعنی چطور غرورش با زیرکی اش دمساز شود یا زیرکی اش چطور گریز پاست و چگونه غرور با جنون هم پرواز شود؟