بافت پیوندی متراکم در میوکارد(ماهیچه قلب): اسکلت فیبری
-
یکی از مباحثیه که واقعا سرش کف کردم
. خیلی دنبالش گشتم، تو آلاء و سایت و ... خلاصه همه چیز که بلاخره تو یه سایتی به جوابم رسیدم.به خاطر همین دلم می واد که با شما هم در میون بذارم.بیاید جمله ای که کتاب گفته رو بخونیم (که البته واسه من چاپ 98 ئه) :
1- لایه میانی قلب، ضخیم ترین لایه است که ماهیچه قلب (میوکارد) بهش میگن، بیشتر این لایه از ماهیچه های قلبیه که بین اونا بافت پیوندی متراکم هم قرار داره و بسیاری از ماهیچه های قلبی به رشته های کلاژن تو این لایه متصل میشن. بافت پیوندی متراکم باعث استحکام دریچه های قلبی میشه.
2- تو بخش شبکه هادی هم یه موضعی هست که کتاب ما ننوشته ولی معلممون که توضیح میداد می گفت که بین دهلیز ها و بطن ها بافت پیوندی عایقی وجود داره که نمیذاره پیام از دهلیز به بطن به طور مسقیم بره
خب تا الان فقط مباحثی رو گفتم که تو کتاب بهش اشاره شده بود اما این که اینا چین بسم الله
اسکلت فیبری قلب/اسکلت قلبی :
این شکلو نگاه کنید، اون بخش هایی که سبزن، اصطلاحا بهشون می گن اسکت فیبری (که اینجا واسه معلوم شدن سبز نشون داده شدن مگنه واقعا سبز نیستن). همونطور که میبینید این اسکلت فیبری مثل قاب عکسی می مونه واسه قلب، یعنی یه چارچوب داره دورش، در حقیقیت بخشایی که شاملشن:
1- دور دهلیز ها 2- دور بطن ها 3 دور دریچه ها
و همونطور که می بینید اونجا هایی که واسه دهلیز و بطن در میوکارد (ماهیچه قلب) قرار گرفته.حالا بریم سراغ کارش:
1- تو بخشایی که در میوکارد هستش، یه نوع پر کننده فضا و تکیه گاهی برای ماهیچه های قلبیه.
همونطور که میدونید ماهیچه های قلبی منشعب هستن و خوب قاعدتا بینوشن فاصله هست.کاری که اون می خوان انجام بدن اینه خونو فشار بدن یا پمپاژ کنن. پس اگه فاصله باشه خون از بین ماهیچه ها رد میشه. پس تو قسمت های خارجی میوکارد دهلیز ها و بطن ها این اسکلت فیبری قرار گرفته و ماهیچه ها رو بهم می چسبونه.برا این که خوب متوجه بشید، فرض کنید یه ژله تو دستتونه و می خواید که دستتون منقبض بشه (یا به اصطلاح ژله رو فشار بدید).اگه انگشتاتون از هم فاصله داشته باشن ژله از بین انگشتاتون می زنه بیرون ولی اگه انگشتاتون به چسبیده باشن این اتفاق خیلی کمتر می افته.
2- عایق الکتریکیه و نمیذاره پیام از دهلیز ها مستقیما به بطن جریان پیدا کنه و باعث انقباض همزمان دهلیز و بطن شه.و این اتفاق تو دو قسمت می افته:
الف) محلی که بطن ها و دهلیز ها به هم متصل میشن
ب) بین دریچه ها.
بخشایی که آبی رنگن
[در حاشیه]
اون قسمتی که زرد رنگه یا خودمونی بگم قسمتی که سوراخ شده اون وسط تو شکل بالا، جایی که رشته بین بطنی (هیس)، عبور کرده و پیامو به بطنا می رسونه
تو این شکلم واضحه3- باعث استحکام دریچه هانو این حالت به دو صورته:
الف) تو همون قسمتی که گفتم بطن ها به دهلیز ها متصل میشن، علاوه به اینکه عیق الکتریکی ئن، یه جور تکیه گاه برای قطعه های دریچه هان. یعنی لنگر اون قسمتائین که آویخته شدن.
ب) به استحکام خود دریچه ها که خون ازشون با فشار رد میشه کمک می کنه. یعنی دقیق تر بگم، دور دریچه ها و اطراف اون ها هستش.تو شکل زیر از بالا داریم به قلب نگاه می کنیم.
خود این استحکام دریچه دو حالته:
1- حلقه های فیبری: اسکلت فیبری که دور دریچه ها رو گرفته
2- مثلث بین دریچه ای: اسکلت فیبری که بین دریچه ها قرار داره و علاوه به عایق الکتریکی که گفتم، یه جورایی دریچه ها رو هم به همدیگه می چسبونه.اینم یه سری شکلای دیگه که بهتر متوجه بشید:
تو این شکلم این اسکلت رو همون از نمای روبه روی قلب بریدن و آوردن (برا دور بر دریچه ها) و حواستون باشه که رگ نیستندقت داشته باشد که خود قطعه ها/قسمت ها/لخته های آویزون دریچه ها لایه های خودشون رو دارن:
و همونطور که میبینید از 3 قسمت اصلی تشکیلی شدن که نمیدونم چیه به چیه
همینا دیگه بیشتر از این نمیدونم
-
محشررر بود
موفق باشید.
