پارت گذاری

[مهدیه بانو]

قانون پناهگاه

کوهنوردان کوه‌های آلپ با رسیدن به نیمه‌ی راه، در استراحتگاهی در آن‌جا استراحت می‌کنند.
آنان اگر صبح زود کوه‌نوردی را شروع کنند، موقع ناهار به همان استراحتگاه می‌رسند.
صاحب آن استراحتگاه طی سالیان متوجه شده که اتفاق جالبی رخ می‌دهد:
وقتی کوه‌نوردان وارد استراحتگاه می‌شوند و گرمای آتش را حس می‌کنند و بوی غذا به مشامشان می‌رسد‌، برخی از آنان وسوسه می‌شوند و به همراهان خود می‌گویند: "می‌دانی فکر کنم بهتر است همین‌جا منتظر بمانم و شما به قله بروید و برگردید. وقتی برگشتید با هم پایین می‌رویم."
وقتی کنار آتش می‌نشینند و آواز می‌خوانند، جرقه‌ای از خشنودی آنان را فرا می‌گیرد.

در همین هنگام بقیه‌ی گروه لباس‌هایشان را می‌پوشند و مسیر خود را به سوی قله ادامه می‌دهند.

در ساعت بعد فضای شادی بخشی کنار آتش وجود دارد و اوقات خوبی را در مامن آرام خانه کوچک سپری می‌کنند.
اما حدودا سه ساعت بعد، آرام می‌شوند و به سمت پنجره می‌روند و به بالای کوه می‌نگرند و در سکوت به دوستانشان که در حال بالا رفتن از قله هستند، نگاه می‌کنند.

جوّ موجود در استراحتگاه از شادی و لذت به سکوت مرگبار و غم انگیز مراسم تشییع جنازه تبدیل می‌شود.

متوجه می‌شوند که دوستانشان بهای رسیدن به قله را پرداخته‌اند.
چه اتفاقی افتاد؟
راحتی موقت پناهگاه باعث از دست دادن باور آن‌ها به هدفشان شد.

این، برای هر یک از ما نیز ممکن است اتفاق بیفتد.
آیا در زندگی ما پناهگاه‌هایی وجود دارد که مانع رسیدن به قله و از دست دادن هدفمان شود؟

زندگی از دو قسمت تشکیل شده است:
قله‌ها و پناهگاه‌ها.
در پناهگاه امنیت و آسایش وجود دارد،
خطری جان شما را تهدید نمی‌کند، اما برای تجربه ناب زندگی و صعود کردن و قرار گرفتن در اوج، باید با چالش قله‌ ریسک کرد وبه جان خرید

[kosari]

[مهدیه بانو]

این پست پاک شده!

[مهدیه بانو]

@m-an ```
)

[kosari]

[Soheila Heidari]

بی شک ، هر کدوم از ما ، روزای خیلی سختُ پر از فشار روحی رو گذروندیم .
لحظه هایی که خیلی خسته شدیم
لحظه هایی که از خودمون ناامید شدیم
لحظه هایی که نشستیم کفِ زمینُ تا میتونستیم گریه کردیم...
به نظرم این لحظه ها
دقیقاً
از همونان که یه تلنگرِ عجیب میشن واسه پریدنامون ...
میدونی چیه ؟
عیبی نداره عزیز من
سرتو بذار رو زانوهات ، هر چقدر دلت میخواد اشکاتو سُر بده تا کفِ پاهات
تو هیچی رو از دست نمیدی
تو دوباره جوونه میزنی رفیق

چون دقیقاً همین حسّه که از تو یه موجودِ انسانگونه تر میسازه
یکی که یه روزی میزنی رو شونه هاشُ بهش میگی :
آهای خودم ؟؟؟؟
دیدی اون لحظه ها چقد لازمت بودن ؟
دیدی تو از پسِ اینم بر اومدی ؟؟؟!!!

[Soheila Heidari]

کم نیار...
سخته ولی طاقت بیار..‌.
باور کن چیزی نمونده...
ادامه بده...
دیگه خیلی داریم نزدیک میشیم به روز کنکور فقط ۴ ماه دیگه!

چطور این ۸ ماه مثل برق و باد رفت این ۴ ماهم خیلی سریع میره!
حواست باشه تو هنوز ۱۲۰ برگه خالی و دست نخورده داری! شک نکن با همین ۱۲۰ برگه هم میتونی موفق بشی!

شروع کن اگه شروع نکردی! نگو سال بعد....
رفیق قول میدم تو همین چهار ماه به هدفت برسی هر دانشگاهی هر رشته ای شک نکن!
فقط بخواه و شروع کن!

اگه شروع کردی فقط ازت میخوام ادامه بدی و خسته نشی و اگه ممکنه گاز بده بیوفتی جلوتر از بقیه...

این ۱۲۰ برگ رو سیاه کن مرسی

[مهدیه بانو]

Soheila Heidari عالی بود ️ چقدر به این حرف نیاز داشتم

[Soheila Heidari]

••
هر قدر بیشتر مجبور باشید برای چیزی انتظار بکشید، وقتی در انتها به آن می رسید، بیشتر قدرش را خواهید دانست!

هر قدر بیشتر مجبور باشید
برای چیزی بجنگید، وقتی بدستش می آورید برایتان قیمتی تر خواهد بود.
و هر قدر بیشتر مجبور باشید در زندگی تان مقابل رنج بردباری کنید،
مقصدتان شیرین تر خواهد بود.

همه چیزهای خوب،
ارزش صبر و مبارزه را دارند

[مهدیه بانو]

یکی از مسائلی که زیاد مطرح میشه اینکه: خیلی ها میگن کاش زودتر طرز فکرم رو تغییر میدادم، کاش آگاه تر تصمیم میگرفتم، کاش برنامه ریزی میکردم، کاش تلاش میکردم،...

معمولا هم زمان خاصی براش در نظر میگیرن، مثلا میگن: از دانشگاه یا قبل از ۲۰ سالگی، قبل از کنکور، قبل از ۳۰ سالگی و حتی قبل از ۴۰ سالگی کاش این چیزها رو میدونستم.

درسته که زمان با ارزش ترین دارایی ماست و ممکنه خیلی چیزها رو با گذر زمان از دست بدیم.
اما حالا که ما فرصت از دست رفته داریم باید دست روی دست بذاریم و امیدی برای به دست آوردن مجدد آنها نداشته باشیم؟ درسته که مثلا برای یک سال، دو سال و حتی ده سال گذشته حسرت بخوریم؟

می توانید تصور کنید چند وقت دیگه هم می تونید برای همین امروزی که از دست دادید تاسف بخورید؟ و فکر کنید تلبار شدن این روزها و فرصت های از دست رفته تا ده سال دیگه چه شخص و موقعیتی از شما میسازه؟

ده سال دیگه ممکنه دوروبرتون رو نگاه کنید اشخاصی ببینید که به بلندای آرزوهای شما رسیدند، همون کسایی که یه روزی مثل شما دستشون خالی از این داشته ها بوده. اون موقع جواب حسرت های خودتون رو چطوری میدید؟

[Soheila Heidari]

مهدیه بانو خواهش میکنم . 🥰

[امیرمحمد یوسفوند]

وقتی نخواهی به چیزهای منفی فکر کنی،
وقتی روزت را با چند صفحه کتاب شروع کنی،
وقتی برای خودت هدف داشته باشی ؛
می شوی یکی از همان آدم های خوبی که جهان را زیباتر می کنند،
همان ها که از وجودشان انرژی مثبت به فکر و روان آدم ها نفوذ می کند و با نگاه و کلامشان حال ديگران را خوب می کنند.
مثبت که نگاه کنی؛همه چیز دنیا خوب پیش ميرود
آدم ها ، همه شان خوب اند،
و هیچ مشکلی لاینحل نیست!
مثبت که نگاه کنی؛
مهم نیست که امروز چه روزی ست،
که چندشنبه است،
تو آرام و مهربان و عاشقی؛
عاشق زمین، عاشق هوا، عاشق تمام آدم ها ...
و جهان، پنجره ایست که از افکار تو باز
می شود،
بخواه که خوب ببینی،
بخواه که خوب باشی،
بخواه که حال زمین و زمانت خوب باشد ...
دانش-آموزان-آلاء

[مهدیه بانو]

Soheila Heidari ️

[مهدیه بانو]

@m-an بیا برای مدتی هم که شده(مثلا یک هفته)
به خودت سخت بگیر.
محکم پای رویاهات بمون و تا وقتی بهشون نرسیدی دست بر ندار.

اونا مال تو هستن نزار یکی دیگه بهشون برسه و تو فقط تماشا کنی.

میدونم موانعی پیش روت هست ولی شرایط هیچوقت همینطوری باقی نمی مونه.

وقتی تو تلاش میکنی صبح ها زود بیدار میشی

وقتی به خودت میای و میبینی چند ساعت از تایم
ناهارت گذشته و مجبور میشی ناهارتو پشت میز مطالعت بخوری

وقتی همه دوستات دورهمی و مهمونی میرن ولی تو خونه ای و داری درس میخونی

وقتی برای بیدار موندن و زدن چهارتا تست بیشتر پنجره اتاقتو باز میزاری تا هوای تازه بیاد داخل و خوابت بپره

وقتی خودت برای خودت نیروی کمکی میشی

در این صورت کائنات هم با تو هم مسیر میشه
و تا وقتی به رویات نرسیدی دست از سرت بر نمیداره
پس الان پاشو
یک برگه بردار
هدفتو یادداشت کن چون هدف تا وقتی نوشته نشه جاش تو ذهنه و عملی نمیشه

پس راه های رسیدن بهشُ بنویس
و با یک برنامه توپ به سوی هدفت برو تا روزایی که کسل بودی و درس نخوندی جبران بشه

[kosari]

سلام رفقا‌... راستش نمیدونیم که حسابش دستتون هست یا نه، اما از امروز رسماً وارد چهار ماه نهایی منتهی به آزمون سراسری ۱۴۰۰ شدیم! یا بهتر بگیم: امروز ۲۱ ماه از اولین روزی که یک دانش آموز دبیرستانی شدیم و قرار شد بعدها تو کنکور شرکت کنیم گذشت، برا بعضیامون این عدد بیشترم هست...راستی همین چند روز پیش هم جناب نامستطاب کووید-۱۹ ایرانی یک ساله شد.
اعداد عمیقاً بزرگ و البته ترسناکن برای کسی که از خودش راضی نیست و میخواست بهتر از این باشه، چطور گذشت و چه‌کارایی کردیم و نکردیم و چرا این کارو کردیم رو اصلا کاری ندارم، کلی آدمیم با کلی ایده و البته کلی امید و آرزو!
الان فقط میخوام به خودمون بگم که حاجی! دیگه خیلی بسه... همه بسه‌های قبل از تو (که ماهی ۱۰۰ بار به خودم گفتم) پیش این یکی سوء تفاهم بود؛ کم خوندم؟ درست نخوندم؟ یا اصلا نخوندم؟ فدای یک تار موی کوتاه یا بلند سرم!
اما بیا و هم‌قدم شو، با کس دیگه‌ای نه... با اون خودِ عالی درونت... با اون کسی که فکر میکنی قراره ۱۰ سال دیگه باشی... ببین چه میکنی، همه ما میریم جلو، کجا؟ همونجایی که یه آدم عالی و درجه یکی مثل ما باید اونجا باشه...همه ما اون آرزوهامون که بال‌های وجودمونه رو داریم
بیا یادمون نره: پرواز باور پرنده‌ست وگرنه مرغ و خروسم بال دارن
زیاد وقتتو نمیگیرم تو این شمارش معکوس چهار ماهه! الان و این وقت صبح فکر کنم شدم همون خروس سحری خیام!
هنگام سپیده دم خروس سحری/دانی که چرا همی کند نوحه گری؟
یعنی که: نمودند در آیینه صبح/ کز عمر شبی گذشت و تو بی خبری

[MaryaM._.sh]

[Meows]

[Soheila Heidari]

••
این که چجورے وقتت رو میگذرونی
نشون میده که تو چجور آدمے هستے . .

[Soheila Heidari]

‹›
"بهونه‌ها‌" همیشه‌ و‌ هر وقت‌ بخوای‌ هستن ،
اما‌ فرصت‌ها ، نه !...

[Soheila Heidari]

•‍•
Who I am is the result of the trials that tasted me, the pain that broke me.
And the purpose that kept me fighting for more.

آدمی که هستم فقط نتیجه‌ی رنج و سختی‌ هایی بوده که من رو امتحان کرده، دردی بوده که من رو شکسته. و هدفی بوده که باعث شده برای چیزهای بیشتری بجنگم