️
️
کنکور سوم و...
-
سلام رفقا
در حالی که عقربه های ساعت دارن نشون میدن یه ربع از ساعت ده میگذره، روی تختم لم دادم و با یه هدفون و صدای چنتا خواننده و وز وز تعدادی ساز کنارش، دارم تلاش می کنم حالمو بهتر کنم، البته تلاشی بیهوده...
انگار از پس این همه شب، قرار نیست صبحی فرا برسه...
شبایی که تک تک لحظاتشو خودم ساختم و حالا تبدیل شده به یه غول بزرگ و من، ناتوان در مواجه با اون...با پاهایی لررزان تر از همیشه، در ابتدای مسیری گام برمیدارم که چند بار در پیمودن آن شکست خورده ام و حالا با تنی خسته، دوباره عزم راه کرده ام...
مسیری که حالا بر خلاف گذشته، به شدت به درستی آن مشکوکم
مسیری که بسیاری (که اخیرا این قید به همه تبدیل شده!!) بر این اعتقادند که دوباره طی کردنش چیزی جز اتلاف عمر و شاید مسخره کردن خودم و بقیه نباشه...
اری مسیر پشت کنکور...مسیری که در خلالش روز هایی رو تجربه می کنی که کلمات از توصیف احوالت عاجزن...
روز و شب هایی که این قدر طولانی ان که با خودت میگی '' وای خدا چرا تموم نمیشن این روزا، چرا عقربه جلو نمیره؟! ''
و درست زمانی به خودت میای که چند ماه به کنکور مونده و ساعت میوفته تو سراشیبی!! درست همین موقع هاست که جست و جو ها شروع میشه که '' توی چهار ماه میشه پزشکی قبول شد؟! '' یا '' قبولی پزشکی در سه ماه'' و تهش فارغ از اینکه به چه نتیجه ای می رسی، به همون دور باطل ادامه میدی و...بیگ بنگ، شب کنکور و کلی آرزو که جلوی چشمات رژه میرن و تو مجبوری مثل همه ی روزای قبلش یه '' خفه شو'' بهشون بگی (که این خفه شو از نوادگان همون خفه شو هایی هست که وقتی خوابت میومد ولی درس داشتی، نثار درس ها می کردی و می رفتی می خوابیدی!!!) و سعی کنی یه جوری شرایطی که درش هستی رو هضم کنی...
نتیجه کنکور بیاد و رفقات رو ببینی که دونه دونه دارن میرن دانشگاه ولی تو همون آقایی بودی که هستی و هر روز دایره ارتباطاتت محدود تر بشه...
این روزا احساس بی انگیزگی شدیدی می کنم، می دونم کاذبه ولی اون قدر قویه که نمیذاره سمت کتابام برم و منو تبدیل به یه جنازه متحرک کرده...
زندگی با مرگ رویاها، از صد تا مرگ بدتره...
واقعا شرایط سخت و کوفتیه!
امیدوارم آخرش قشنگ باشه...
همین...
شنبه_2 شهریور 1398 -
سلام
نمیدونم راه پیشنهادیم به دردت میخوره یا نه ولی درهرحال میگم شاید دردی دوا کرد...
ببین یه رشته جدیدا اومده به نام csr که فقط تو دانشگاهای تهران تدریس میشه و بدون کنکوره و فوق دیپلم یا همون کاردانیه . کارش تو بیمارستان و اتاق سی اس آره . و وظیفش کار کردن با دستگاه های اتوکلاو و... (اسم همینو فقط بلدم
)هستش. یجورایی بهش میگن قلب بیمارستان . رشته شو تو نت سرچ کردم چیز زیادی پیدا نکردم چون همونطور که گفتم جدیده ولی من از کجا میدونم؟ یکی از اقوام نزدیک داره این رشته رو میخونه و جالبه بدونی کمتر بیمارستانی کاردان این رشته رو داره و بیمارستان های شهرستان که کلا نمیدونن چیه :| واسه همین استخدامیشم خوبه . حالا اگه خواستی میتونی تحقیق کنی راجبش . نمیدونم حالا وظیفه دونستم بگم راجبش:)ای دل غم دیده حالت به شود دل بد مکن:)
-
سلام
نمیدونم راه پیشنهادیم به دردت میخوره یا نه ولی درهرحال میگم شاید دردی دوا کرد...
ببین یه رشته جدیدا اومده به نام csr که فقط تو دانشگاهای تهران تدریس میشه و بدون کنکوره و فوق دیپلم یا همون کاردانیه . کارش تو بیمارستان و اتاق سی اس آره . و وظیفش کار کردن با دستگاه های اتوکلاو و... (اسم همینو فقط بلدم )هستش. یجورایی بهش میگن قلب بیمارستان . رشته شو تو نت سرچ کردم چیز زیادی پیدا نکردم چون همونطور که گفتم جدیده ولی من از کجا میدونم؟ یکی از اقوام نزدیک داره این رشته رو میخونه و جالبه بدونی کمتر بیمارستانی کاردان این رشته رو داره و بیمارستان های شهرستان که کلا نمیدونن چیه :| واسه همین استخدامیشم خوبه . حالا اگه خواستی میتونی تحقیق کنی راجبش . نمیدونم حالا وظیفه دونستم بگم راجبش:)sonic
سلام رفیق جااان
در موردش تحقیق کردم ، شرح وظایفشو که خوندم ، کارت یه درجه از خدمات بیمارستان بالاتره و فقط اسمش با کلاسه
در ضمن در مورد استخدامیشم این رشته فقط واسه بیمارستان های بزرگه....:
همین الان هم می تونم برم پیراپزشکی های آزاد یا مهندسی های پیام نور ولی دوست دارم خودمو جمع کنم و دوباره آخرین تلاشمو بکنم واسه رشته ای که دوسش دارم...
به هر حال ممنون بابت پیشنهادت
امیدوارم تو هم رشته ای که دوس داری قبول شی
دردی رو که تو امروز با خوشی های زودگذر معاوضه کنی گریبان گیر یه عمرت میشه...
-
sonic
سلام رفیق جااان
در موردش تحقیق کردم ، شرح وظایفشو که خوندم ، کارت یه درجه از خدمات بیمارستان بالاتره و فقط اسمش با کلاسه
در ضمن در مورد استخدامیشم این رشته فقط واسه بیمارستان های بزرگه....:
همین الان هم می تونم برم پیراپزشکی های آزاد یا مهندسی های پیام نور ولی دوست دارم خودمو جمع کنم و دوباره آخرین تلاشمو بکنم واسه رشته ای که دوسش دارم...
به هر حال ممنون بابت پیشنهادت
امیدوارم تو هم رشته ای که دوس داری قبول شی -
سلام رفقا
در حالی که عقربه های ساعت دارن نشون میدن یه ربع از ساعت ده میگذره، روی تختم لم دادم و با یه هدفون و صدای چنتا خواننده و وز وز تعدادی ساز کنارش، دارم تلاش می کنم حالمو بهتر کنم، البته تلاشی بیهوده...
انگار از پس این همه شب، قرار نیست صبحی فرا برسه...
شبایی که تک تک لحظاتشو خودم ساختم و حالا تبدیل شده به یه غول بزرگ و من، ناتوان در مواجه با اون...با پاهایی لررزان تر از همیشه، در ابتدای مسیری گام برمیدارم که چند بار در پیمودن آن شکست خورده ام و حالا با تنی خسته، دوباره عزم راه کرده ام...
مسیری که حالا بر خلاف گذشته، به شدت به درستی آن مشکوکم
مسیری که بسیاری (که اخیرا این قید به همه تبدیل شده!!) بر این اعتقادند که دوباره طی کردنش چیزی جز اتلاف عمر و شاید مسخره کردن خودم و بقیه نباشه...
اری مسیر پشت کنکور...مسیری که در خلالش روز هایی رو تجربه می کنی که کلمات از توصیف احوالت عاجزن...
روز و شب هایی که این قدر طولانی ان که با خودت میگی '' وای خدا چرا تموم نمیشن این روزا، چرا عقربه جلو نمیره؟! ''
و درست زمانی به خودت میای که چند ماه به کنکور مونده و ساعت میوفته تو سراشیبی!! درست همین موقع هاست که جست و جو ها شروع میشه که '' توی چهار ماه میشه پزشکی قبول شد؟! '' یا '' قبولی پزشکی در سه ماه'' و تهش فارغ از اینکه به چه نتیجه ای می رسی، به همون دور باطل ادامه میدی و...بیگ بنگ، شب کنکور و کلی آرزو که جلوی چشمات رژه میرن و تو مجبوری مثل همه ی روزای قبلش یه '' خفه شو'' بهشون بگی (که این خفه شو از نوادگان همون خفه شو هایی هست که وقتی خوابت میومد ولی درس داشتی، نثار درس ها می کردی و می رفتی می خوابیدی!!!) و سعی کنی یه جوری شرایطی که درش هستی رو هضم کنی...
نتیجه کنکور بیاد و رفقات رو ببینی که دونه دونه دارن میرن دانشگاه ولی تو همون آقایی بودی که هستی و هر روز دایره ارتباطاتت محدود تر بشه...
این روزا احساس بی انگیزگی شدیدی می کنم، می دونم کاذبه ولی اون قدر قویه که نمیذاره سمت کتابام برم و منو تبدیل به یه جنازه متحرک کرده...
زندگی با مرگ رویاها، از صد تا مرگ بدتره...
واقعا شرایط سخت و کوفتیه!
امیدوارم آخرش قشنگ باشه...
همین...
شنبه_2 شهریور 1398@dr-es78 روزای سخت دووم ندارن اما ادمای سخت چرا
،پشت کنکور موندن سخته اونم واسه بار سوم ، خودمم تو همچین شرایطی بودم ، امیدوارم امسال موفق بشین 
ماهی تُنگِ کوچکی هم اگر بودم
فراموشم نمی شد دریا
هیچ موجودی
نداشته هایش را فراموش نمی کند....#سید_محمد_مرکبیان
-
@dr-es78 روزای سخت دووم ندارن اما ادمای سخت چرا
،پشت کنکور موندن سخته اونم واسه بار سوم ، خودمم تو همچین شرایطی بودم ، امیدوارم امسال موفق بشین -
forough
سلام
سپاسگزارم بابت انرژی ای که دادید
{ امیدوارم منم جز دسته ی آدم های سخت باشم... }
اگه اتمسفر پشت کنکور موندن واسه سال سومو تجربه کردید ، از تجربه های مفیدتون به ما هم بگید
@dr-es78 طولانیه اما یه مقداری شو میگم
من به جز پزشکی هیچ رشته ی دیگه ای نمیخواستم واسه همین دو سال قبلشو اصلا انتخاب رشته نمیکردم ( اشتباه محض ) ، خانوادم همه چیزو به خودم سپردن واسه همین تصمیم گرفتم واسه بار سوم بمونم اولاش خیلی خوب میخوندم اما از دی که گذشت دیگه خسته شدم چون درسا تکراری بودن ، حس میکردم همه مطالب رو بلدم واسه همین کمتر خوندم ( اشتباه وحشتناک دیگه ) و اینکه من دو سال اول عضو قلم چی بودم اما سال سوم دیگه نرفتم چون میخواستم بیشتر بخونم که بعدا خیلی پشیمون شدم چون تو بعضی درسا خیلی جلو بودم تو بعضیا نه ، همین چیزا باعث شد که نتونستم رشته مورد علاقم قبول شم و به ناچار یه رشته دیگه برم ، به نظرم هیچ وقت تسلیم نشو ، نگو خسته شدم ، چون بعد از کنکور یه عالمه زمان واسه هدر دادن هس ، تا اون لحظه ای که پاسخنامه کنکورتو به مراقب ندادی نا امید نشو ، هیچی مثل یه روحیه خوب به ادم کمک نمیکنه ، و اینکه حتمن زمان بیشتری به اختصاصیا مخصوصن زیست و شیمی و از عمومیا ادبیات اختصاص بده ، چون شدیدن تراز میدن اگه هم از دی وی دی استفاده میکنی زمان زیاد یا پشت سر هم نبین ، مثلن من کل عمومیام رو تو یک ماه دیدم و بستم که اشتباه بود باید با اختصایا جلو میبردم ، هر شب قبل خوابم بنویس که قراره فردا چی بخونی اینجوری ذهنت بیشتر نظم داره خودتم یه جورایی ارامش میگیری ، به اینکه کدوم دانشگاه یا چه شهری قبول بشی هم فکر نکن چون اینا مال بعد از کنکوره فقط دست از تلاش درست تو مسیر درست نکش ، امیدوارم همیشه موفق باشین ماهی تُنگِ کوچکی هم اگر بودم
فراموشم نمی شد دریا
هیچ موجودی
نداشته هایش را فراموش نمی کند....#سید_محمد_مرکبیان
-
@dr-es78 طولانیه اما یه مقداری شو میگم
من به جز پزشکی هیچ رشته ی دیگه ای نمیخواستم واسه همین دو سال قبلشو اصلا انتخاب رشته نمیکردم ( اشتباه محض ) ، خانوادم همه چیزو به خودم سپردن واسه همین تصمیم گرفتم واسه بار سوم بمونم اولاش خیلی خوب میخوندم اما از دی که گذشت دیگه خسته شدم چون درسا تکراری بودن ، حس میکردم همه مطالب رو بلدم واسه همین کمتر خوندم ( اشتباه وحشتناک دیگه ) و اینکه من دو سال اول عضو قلم چی بودم اما سال سوم دیگه نرفتم چون میخواستم بیشتر بخونم که بعدا خیلی پشیمون شدم چون تو بعضی درسا خیلی جلو بودم تو بعضیا نه ، همین چیزا باعث شد که نتونستم رشته مورد علاقم قبول شم و به ناچار یه رشته دیگه برم ، به نظرم هیچ وقت تسلیم نشو ، نگو خسته شدم ، چون بعد از کنکور یه عالمه زمان واسه هدر دادن هس ، تا اون لحظه ای که پاسخنامه کنکورتو به مراقب ندادی نا امید نشو ، هیچی مثل یه روحیه خوب به ادم کمک نمیکنه ، و اینکه حتمن زمان بیشتری به اختصاصیا مخصوصن زیست و شیمی و از عمومیا ادبیات اختصاص بده ، چون شدیدن تراز میدن اگه هم از دی وی دی استفاده میکنی زمان زیاد یا پشت سر هم نبین ، مثلن من کل عمومیام رو تو یک ماه دیدم و بستم که اشتباه بود باید با اختصایا جلو میبردم ، هر شب قبل خوابم بنویس که قراره فردا چی بخونی اینجوری ذهنت بیشتر نظم داره خودتم یه جورایی ارامش میگیری ، به اینکه کدوم دانشگاه یا چه شهری قبول بشی هم فکر نکن چون اینا مال بعد از کنکوره فقط دست از تلاش درست تو مسیر درست نکش ، امیدوارم همیشه موفق باشین -
سلام رفقا
راستش با خودم عهد بسته بودم مقدار قابل توجهی از مطالب هر درسو بخونم بعد از اون بیام انجمن و اجازه آهنگ گوش دادن داشته باشم...
ولی الان انجمنم و دارم آهنگ گوش میدم با اینکه هنوز مقدار قابل توجهی از heading درسا مونده
این روزا بیشتر از هر زمان دیگه ای درک می کنم که مهم ترین سرمایه آدمها مفهومی به نام زمانه...
بعد از گذشت روزای سخت اعلام نتایج ، با همه ی مشتقاتش! ، و گرفتن تصمیم رعب انگیز موندن واسه کنکور سوم ، این روزا همش دارم با خودم فکر می کنم من تو این دو سال چه غلطی می کردم؟!
چه جوری ممکنه یه کسی اینجوری گند بزنه به زمانش آخه؟!
ولی می دونم که فکر کردن بهش هیچ فایده ای نداره و رفته که رفته باشه !...و نکته عجیبی که وجود داره اینکه هنوز بارقه هایی از به آتیش کشیدن زمان توی رفتارم وجود داره !!!
هنوزم بعد اینکه فیزیک می خونم انتظار دارم برم سر تست و از 30 تا 29 تاشو درست بزنم ! و از اینکه بعد مطالعه میرم تست میزنم و از 30 تا 20 تاشو نمی زنم و اون 10 تایی هم که میزنم 5 تاش غلطه ، از درس خوندن سرد میشم و کتاب را بسته به گوشه ای می اندازم!
هنوزم موقع شیمی خوندن وقتی به محاسبات یا یه مبحث سخت حفظی (مثل گروه های عاملی و اسماشون و...) میرسم انتظار دارم بعد یه تلاش طولانی ، تست کنور سال قبلو رو هوا بزنم ! و وقتی خودمو ناتوان می بینم توی حلش ، یه فکر مسمومی میاد توی ذهنم که "اگه با این همه خوندن تست سال قبلو نتونستی بزنی ، امسالم عمرا بزنی..."
هنوزم زمانایی که ریاضی میخونم یه استرسی دارم که "اینو عمرا تو یاد بگیری!"
هنوزم نفهمیدم 2 روز درس خوندن و 2 روز نخوندن به درد عمم می خوره!
هنوزم...
هنوز بعد دو سال کنکور دادن نفهمیدم که اینها ماهیت کنکوره و تنها کسایی موفق میشن که با این موضوعات کنار بیان!
باشد که هممون پند بگیریم و تلاش کنیم که طلاش کنیم!
(و کمتر بهانه بیاریم واسه درس نخوندنمون 
)پ ن 1 : به قول Flight مرگ بر بیماری تنبلی
پ ن 2 : بچه های سابقه ندار ! لطفا حسابی درس بخونید ، اگه دوازدهمید که پشت کنکور بودنو تجربه نکنید ( یک چیز مضخرفیه که نگووووو!) و اگه پشت کنکورید ، سابقه دار نشید ( این دیگه مرز های مضخرف بودنو جا به جا کرده!!)
آرزوی موفقیت
دردی رو که تو امروز با خوشی های زودگذر معاوضه کنی گریبان گیر یه عمرت میشه...
-
سلام رفقا
راستش با خودم عهد بسته بودم مقدار قابل توجهی از مطالب هر درسو بخونم بعد از اون بیام انجمن و اجازه آهنگ گوش دادن داشته باشم...
ولی الان انجمنم و دارم آهنگ گوش میدم با اینکه هنوز مقدار قابل توجهی از heading درسا مونده
این روزا بیشتر از هر زمان دیگه ای درک می کنم که مهم ترین سرمایه آدمها مفهومی به نام زمانه...
بعد از گذشت روزای سخت اعلام نتایج ، با همه ی مشتقاتش! ، و گرفتن تصمیم رعب انگیز موندن واسه کنکور سوم ، این روزا همش دارم با خودم فکر می کنم من تو این دو سال چه غلطی می کردم؟! چه جوری ممکنه یه کسی اینجوری گند بزنه به زمانش آخه؟!
ولی می دونم که فکر کردن بهش هیچ فایده ای نداره و رفته که رفته باشه !...و نکته عجیبی که وجود داره اینکه هنوز بارقه هایی از به آتیش کشیدن زمان توی رفتارم وجود داره !!!
هنوزم بعد اینکه فیزیک می خونم انتظار دارم برم سر تست و از 30 تا 29 تاشو درست بزنم ! و از اینکه بعد مطالعه میرم تست میزنم و از 30 تا 20 تاشو نمی زنم و اون 10 تایی هم که میزنم 5 تاش غلطه ، از درس خوندن سرد میشم و کتاب را بسته به گوشه ای می اندازم!
هنوزم موقع شیمی خوندن وقتی به محاسبات یا یه مبحث سخت حفظی (مثل گروه های عاملی و اسماشون و...) میرسم انتظار دارم بعد یه تلاش طولانی ، تست کنور سال قبلو رو هوا بزنم ! و وقتی خودمو ناتوان می بینم توی حلش ، یه فکر مسمومی میاد توی ذهنم که "اگه با این همه خوندن تست سال قبلو نتونستی بزنی ، امسالم عمرا بزنی..."
هنوزم زمانایی که ریاضی میخونم یه استرسی دارم که "اینو عمرا تو یاد بگیری!"
هنوزم نفهمیدم 2 روز درس خوندن و 2 روز نخوندن به درد عمم می خوره!
هنوزم...
هنوز بعد دو سال کنکور دادن نفهمیدم که اینها ماهیت کنکوره و تنها کسایی موفق میشن که با این موضوعات کنار بیان!
باشد که هممون پند بگیریم و تلاش کنیم که طلاش کنیم!
(و کمتر بهانه بیاریم واسه درس نخوندنمون )پ ن 1 : به قول Flight مرگ بر بیماری تنبلی
پ ن 2 : بچه های سابقه ندار ! لطفا حسابی درس بخونید ، اگه دوازدهمید که پشت کنکور بودنو تجربه نکنید ( یک چیز مضخرفیه که نگووووو!) و اگه پشت کنکورید ، سابقه دار نشید ( این دیگه مرز های مضخرف بودنو جا به جا کرده!!)
آرزوی موفقیت -
سلام رفقا
راستش با خودم عهد بسته بودم مقدار قابل توجهی از مطالب هر درسو بخونم بعد از اون بیام انجمن و اجازه آهنگ گوش دادن داشته باشم...
ولی الان انجمنم و دارم آهنگ گوش میدم با اینکه هنوز مقدار قابل توجهی از heading درسا مونده
این روزا بیشتر از هر زمان دیگه ای درک می کنم که مهم ترین سرمایه آدمها مفهومی به نام زمانه...
بعد از گذشت روزای سخت اعلام نتایج ، با همه ی مشتقاتش! ، و گرفتن تصمیم رعب انگیز موندن واسه کنکور سوم ، این روزا همش دارم با خودم فکر می کنم من تو این دو سال چه غلطی می کردم؟! چه جوری ممکنه یه کسی اینجوری گند بزنه به زمانش آخه؟!
ولی می دونم که فکر کردن بهش هیچ فایده ای نداره و رفته که رفته باشه !...و نکته عجیبی که وجود داره اینکه هنوز بارقه هایی از به آتیش کشیدن زمان توی رفتارم وجود داره !!!
هنوزم بعد اینکه فیزیک می خونم انتظار دارم برم سر تست و از 30 تا 29 تاشو درست بزنم ! و از اینکه بعد مطالعه میرم تست میزنم و از 30 تا 20 تاشو نمی زنم و اون 10 تایی هم که میزنم 5 تاش غلطه ، از درس خوندن سرد میشم و کتاب را بسته به گوشه ای می اندازم!
هنوزم موقع شیمی خوندن وقتی به محاسبات یا یه مبحث سخت حفظی (مثل گروه های عاملی و اسماشون و...) میرسم انتظار دارم بعد یه تلاش طولانی ، تست کنور سال قبلو رو هوا بزنم ! و وقتی خودمو ناتوان می بینم توی حلش ، یه فکر مسمومی میاد توی ذهنم که "اگه با این همه خوندن تست سال قبلو نتونستی بزنی ، امسالم عمرا بزنی..."
هنوزم زمانایی که ریاضی میخونم یه استرسی دارم که "اینو عمرا تو یاد بگیری!"
هنوزم نفهمیدم 2 روز درس خوندن و 2 روز نخوندن به درد عمم می خوره!
هنوزم...
هنوز بعد دو سال کنکور دادن نفهمیدم که اینها ماهیت کنکوره و تنها کسایی موفق میشن که با این موضوعات کنار بیان!
باشد که هممون پند بگیریم و تلاش کنیم که طلاش کنیم!
(و کمتر بهانه بیاریم واسه درس نخوندنمون )پ ن 1 : به قول Flight مرگ بر بیماری تنبلی
پ ن 2 : بچه های سابقه ندار ! لطفا حسابی درس بخونید ، اگه دوازدهمید که پشت کنکور بودنو تجربه نکنید ( یک چیز مضخرفیه که نگووووو!) و اگه پشت کنکورید ، سابقه دار نشید ( این دیگه مرز های مضخرف بودنو جا به جا کرده!!)
آرزوی موفقیت @dr-es78 سلام رفیق چطوری؟
واقعا عذاب آوره که بعد 3 سال اونقدر بزرگ و قوی نشدیم که
بتونیم کنترل خودمونو بگیریم تو مشتامون و واسه هدفامون بجنگیم
خدای من ! پس بقیه چطوری میخونن؟
مگه اونا هم مث ما نیستن؟
چرا اونا تنبلی نمیکنن؟چطوری ادامه میدن و خسته نمیشن :)))
کاش تلاش کنیم کاش به خودمون بیایم
کاش بفهمیم شرایط همیشه اینجوری نمیمونه که ما درس بخونیم
کاش هرچی سریع تر جمع کنیم این وضعیت تاسف بارو :))))
امیدوارم هممون موفق باشیم اگه تلاش گَریم :))) -
سلام رفقا
راستش با خودم عهد بسته بودم مقدار قابل توجهی از مطالب هر درسو بخونم بعد از اون بیام انجمن و اجازه آهنگ گوش دادن داشته باشم...
ولی الان انجمنم و دارم آهنگ گوش میدم با اینکه هنوز مقدار قابل توجهی از heading درسا مونده
این روزا بیشتر از هر زمان دیگه ای درک می کنم که مهم ترین سرمایه آدمها مفهومی به نام زمانه...
بعد از گذشت روزای سخت اعلام نتایج ، با همه ی مشتقاتش! ، و گرفتن تصمیم رعب انگیز موندن واسه کنکور سوم ، این روزا همش دارم با خودم فکر می کنم من تو این دو سال چه غلطی می کردم؟! چه جوری ممکنه یه کسی اینجوری گند بزنه به زمانش آخه؟!
ولی می دونم که فکر کردن بهش هیچ فایده ای نداره و رفته که رفته باشه !...و نکته عجیبی که وجود داره اینکه هنوز بارقه هایی از به آتیش کشیدن زمان توی رفتارم وجود داره !!!
هنوزم بعد اینکه فیزیک می خونم انتظار دارم برم سر تست و از 30 تا 29 تاشو درست بزنم ! و از اینکه بعد مطالعه میرم تست میزنم و از 30 تا 20 تاشو نمی زنم و اون 10 تایی هم که میزنم 5 تاش غلطه ، از درس خوندن سرد میشم و کتاب را بسته به گوشه ای می اندازم!
هنوزم موقع شیمی خوندن وقتی به محاسبات یا یه مبحث سخت حفظی (مثل گروه های عاملی و اسماشون و...) میرسم انتظار دارم بعد یه تلاش طولانی ، تست کنور سال قبلو رو هوا بزنم ! و وقتی خودمو ناتوان می بینم توی حلش ، یه فکر مسمومی میاد توی ذهنم که "اگه با این همه خوندن تست سال قبلو نتونستی بزنی ، امسالم عمرا بزنی..."
هنوزم زمانایی که ریاضی میخونم یه استرسی دارم که "اینو عمرا تو یاد بگیری!"
هنوزم نفهمیدم 2 روز درس خوندن و 2 روز نخوندن به درد عمم می خوره!
هنوزم...
هنوز بعد دو سال کنکور دادن نفهمیدم که اینها ماهیت کنکوره و تنها کسایی موفق میشن که با این موضوعات کنار بیان!
باشد که هممون پند بگیریم و تلاش کنیم که طلاش کنیم!
(و کمتر بهانه بیاریم واسه درس نخوندنمون )پ ن 1 : به قول Flight مرگ بر بیماری تنبلی
پ ن 2 : بچه های سابقه ندار ! لطفا حسابی درس بخونید ، اگه دوازدهمید که پشت کنکور بودنو تجربه نکنید ( یک چیز مضخرفیه که نگووووو!) و اگه پشت کنکورید ، سابقه دار نشید ( این دیگه مرز های مضخرف بودنو جا به جا کرده!!)
آرزوی موفقیت @dr-es78 دقیقاً منم
همه اینایی ک گفتی -
سسسسلام دووووست عزیزم،نمیدونم الان کجایی در چه حالی،،امیدوارم هر جاااای دنیا که باشی حااااال دلتت خوووبه خووووب باااااشه،،،،این تاپیکتون هم مثل تاپیک های قبلیتووون عااااالیه،البته یه تجربه ی تلخ برای خوودت و جلو گیری از یه اشتباااه بزرگ برای من و امثاااال من
من همش میگفتم امسال تمام تلاشم میکنم ولی خانوادم باید بزارن که پشت کنکور بمونم بعد از اینکه ج سنجش ۲۹/۱/۹۹ اومد واقعا شبیه دیووونه ها شده بودم مامانم اینا گفتن اشکال نداره،دنیا ک تموم نشده حالا سال بعد هم وقت داری
خوووش حااال شدم ولی وقتی ک الان تاپیکت دیدم درمورد دوستات و همه چی درمورد پشت کنکور و حال و احوالت گفتی،،،تصمیم گرفتم دیگه مرده عمل باشم نه حرف
الااااان وااااقعاااا بمب انگیزه و انرژی شدم و حاضرم حتی تو این روزای باقی مونده شده فقط ۲ ساعت بخااابم اینکار رو انجاااام میدم تا واقعااا به خانوادم بگم ببخشید اگه این سه سال رو نخوندم ولی این چند ماه رو عااااالی خووووندم و تمام تلاشم کردم،،مطمنم اینجوری به هدفم میرسم 
و تصمیم دارم که چند ثانیه بعد از اینکه کنکوووور دادم برم سمت پیاااانوم ،حالا چه به دندونپزشکی رسیده باشم چه نرسیده باشم..من از بچگی محدودیت های زیادی داشتم تو زندگی همش به خاطر درس ولی تب وقتی به ادم بگن کتاب غیر درسی و درس های الکی و اردو و بیرون رفتن ها و شیطنت های سر کلاس رو بزار کنار و فقط درس بخون خب مسلما ادم زیاد موفق نمیشه ولی من همیشه دقیقه نووود آدم میشم و خدا هم کمکم کرده سال ششم و نهم توی ازمون نمونه،،خدایااااا الانم خیلی وقته آدم شدم
پس لطفاااا کمکم کن عزیزه دلم،،،اگه تمام دنیا علیه من باشن تو بخاااای میشههه،به معجزه هات ایمان دارم...راستی خدایا الان بچه های الا شاهدن اگه به هدفم برسم محل خدمتم تا وقتی که عمری باشه مناطق محروم هست بهت قووول میدم
خدایا کمکم کن ولی اگرم امساال به دندونپزشکی و دبیر ادبیات نرسیدم مطمنم دیگه به پشت کنکور بودن فکر نمیکنم و دوباره سعیم میکنم بزرگترین پیانیست جهااان بشم
میگن مغز پیانیست ها با بقیه ادم ها فرق دارن شما هم افکار من رو بزارید به خاطر این جمبه
میرم که نجنگیده نباااازم
