آلاخونه

@اسمان-آبی در هرچی تو دلته بریز بیرون 4 گفته است:

mriaw در هرچی تو دلته بریز بیرون 4 گفته است:

تعویق خیلی بده همینقدم بلدیم یادمون میره

ولی من اگه بودم الان خرذوق میشدم
یکماه زمان خیلی خوبیه واسه برگردوندن ورق

هیجانو ببین تو چشام ببین

من برم فعلا

https://forum.alaatv.com/assets/uploads/files/1597595739209-audio_2020-08-16_20-57-57-online-audio-converter.com.mp3

چه عجب یکی پیدا شد امید الکی نده

zzz r در هرچی تو دلته بریز بیرون 4 گفته است:

@Survival این ک فرستادی چیست در باره چیست

کنکور

اینکه میگن کلید کنکور لو رفته شنیدین؟

zzz r در هرچی تو دلته بریز بیرون 4 گفته است:

@Survival همیشه قبل کنکور این شایعات هس

آره میدونم

@MaryaM-_-sh شما عکس بیوتون رو با سیستم دیدین؟

zzz r در هرچی تو دلته بریز بیرون 4 گفته است:

@Survival البته امسال ک تو چن روز قراره کنکور بگیرن در حق خیلیییا اجهاف میشه و امکان لو رفتنشم خییییییلی بیشتره

دلم افسردگی بعد مهاجرت از ایران رو میخواد

SEPEHR ALIZADEH در هرچی تو دلته بریز بیرون 4 گفته است:

@Survival اون دیسلایک واس چی بود!

من دیس دادم؟ کدوم پست؟

SEPEHR ALIZADEH در هرچی تو دلته بریز بیرون 4 گفته است:

@Survival نه دیس دادن به خودت

وات؟

اطلاعات اولیه
تمامی اکوسیستمهای کره زمین روی هم زیست کره را تشکیل می‌دهند و بخش فیزیکی این بزرگترین واحد اکولوژیک ، محیط زیست کره زمین است. این بخش فیزیکی خود از سه قسمت به هم پیوسته تشکیل شده است: قسمت آب یا آب کره ، قسمت خشکی یا سنگ کره و قسمت گازی یا هوا کره. از آنجا که تعداد اندکی از گونه‌ها می‌توانند بطور همیشگی در هوا بمانند، دو دسته زیستگاهها را زیستگاههای آبی و زیستگاههای خشکی تشکیل می‌دهند. این دو زیستگاه از استوا تا قطب و از چند هزار متر زیر سطح اقیانوس تا چند هزار متر بالای آن ادامه دارد.

محیطهای آبی به دو بخش اکوسیستم آب شیرین و اکوسیستم دریایی تقسیم می‌شوند. اکوسیستم‌های خشکی عموما بر پایه نوع و رستنی غالب در منطقه ، یعنی علف ، بوته و درخت از هم متمایز می‌شوند. اکوسیستمهای اصلی خشکی ، "بیوم" نامیده می‌شوند. تمامی اکوسیستم‌ها چه خشکی و چه آبی از اجتماعات زیستی ، تشکیل شده اند که در مراحل گوناگونی از رشد قرار دارند و هر یک فرایندی کم و بیش منظم را به سوی یک مرحله نهایی خود دوام که اوج اجتماع زیستی (Climax Community) است، می‌پیمایند. مراحل این گونه رشد پیشرونده ، توالی اکولوژیک (ecoligical succession) را شکل می‌دهد. توالی اکولوژیک در خشکیها تا حد زیادی زیر تاثیر اقلیم است.
مشخصات بیابان از نظر آب و هوا
بیابانها ، بیومهای خشکی هستند که بارندگی سالانه آنها از 250 میلیمتر کمتر است. بسیاری از بیابانها در مجاورت رشته کوههایی قرار دارند که هوا را روبه بالا می‌راند و در آنجا ، هوای سردتر ، بخار آب را سرد کرده و باران ایجاد می‌شود. سپس هوا رطوبت از دست داده به سوی منطقه مجاور حرکت کند و اقلیم بیابانها را بوجود می‌آْورد. مثلا توده‌های هوا که از اقیانوس اطلس به سواحل غربی ایالات متحده می‌رسد، غالبا مقدار زیادی بخار آب در خود دارد. همچنان که این توده هوا از رشته کوه "سیراکازاکاد" بالا می‌رود. بیشتر رطوبت آن به صورت باران فرو می‌ریزد.

بسیاری از مناطق غربی این رشته کوهها سالانه 200-150 میلی‌متر ، باران دریافت می‌کنند، اما مناطق بیابانی از شرق این دو رشته کوه گسترش می‌یابد و بیشتر ایالات ایداهو ویتا را در برمی‌گیرد. گاهی هوای مرطوب بطور غیر معمول به این مناطق خشک می‌رسد، اما معمولا این هوا فقط می‌تواند رگباری ایجاد کند. نظیر همین وضعیت را رشته کوههای البرز در قسمت شمال ایران بوجود آورده‌اند، که در نتیجه گیلان و مازندران مرطوب و بخش جنوبی البرز خشک مانده است.
جانوران و سازگاری آنها به خشکی
موجودات زنده بیابانی سازگاری زیادی نسبت به کمبود آب ، نشان می‌دهند. مثلا بسیاری از جانوران تنها در شبها به جستجوی غذا می‌روند و روزها را در سوراخهای زیرزمینی دور از نور مستقیم خورشید به استراحت می‌پردازند. روده و کلیه بسیاری حیوانات بیابانی مقدار زیادی آب را دوباره جذب می‌کند و در نتیجه مدفوع آنها کاملا بدون آب دفع می‌شود. جانوری مانند موش ، کانگورو که جونده‌ای در بیابانهای غربی ایالات متحده است. می‌تواند بطور نامعین بدون عرضه آشکار آب ، زندگی کند. توان جذب و نگهداری آب این جانور به حدی بالاست که می‌توانند آب مورد نیاز خود را از دانه‌هایی که غذای اصلیش را تشکیل می‌دهند، دریافت کند. گربه وحشی ، جانداری است که ویژه بسیاری از بیابانهاست.
گیاهان و سازگاری آنها به خشکی
سازگاری به خشکی در بین گیاهان بیابانی هم دیده می‌شود. بسیاری از گیاهان مانند کاکتوس مقدار زیادی آب را در هنگام بارندگی پراکنده می‌گیرند و در خود ذخیره می‌کنند. دیگر گیاهان ریشه‌هایی دارند که آب را از اعماق زیرزمین می‌گیرند. بعضی از آنها برگهای کوچک دارند، یا بوسیله کوتیکول مومی از هدر رفتن آب جلوگیری می‌کنند. برخی دیگر از گیاهان نیز بعد از بارندگی رشد و نمو سریع حاصل می‌کنند و دوره زندگیشان در چند روز کامل می‌شود. اگر چه چنین گیاهانی پس از پایان دوره باران به سرعت می‌میرند، اما دانه‌هایشان در حالت زندگی نهفته می‌مانند و همین که شرایط دوباره برای رشد سریع مناسب شد، جوانه می‌زنند.
خاک بیابان
خاکهای بیابان غالبا دارای مقدار زیادی مواد معدنی و نمک است، اما مواد آلی آن ناچیز است. بنابراین اگر برای تبدیل بیابان به زمینهای کشاورزی فقط آب به خاک اضافه شود، تلاشها با شکست روبرو می‌شود. مثلا در دهه 1950 میلیونها دلار برای افزایش محصولات غذایی، در آبیاری بیابانهای افغانستان ، خرج شد. بیابان برای یک دوره 2 ساله شکوفا شد. اما مواد غذایی اندک خاک را گیاهان رو به پایان رساندند و به سبب شوره گرفتن سطح خاک گیاهان از بین رفتند و دیگر هم گیاهی سبز نشد.

همچنان که در غرب ایالات متحده به اثبات رسیده می‌توان در آنجا که اتکا یکسره بر روشهای تخصصی نگهداری خاک و انتقال آب با لوله از چاهها و رودهای دور دست است، بیابانها را بارور ساخت. با این همه ، هزینه تغییر اکوسیستمها زیاد است، این کار خطرهای بالقوه‌ای دارد و نیازمند بررسی دقیق علمی است.
اقلیمهای بیابانی
اقلیمهای بیابانی که دارای بارندگی نامنظم و احتمالا گاهی بدون باران سالیانه هستند، شامل تقسیمات زیر است:

اقلیم بیابانی استوایی: بطور کلی گرم و فاقد فصول حرارتی متمایز که در آن روزها و شبها در تمام ایام منظم و به توالی یکدیگر هستند.

اقلیم بیابانی حاره: عموما گرم و دارای فصول حرارتی مشخص ، دارای فتوپریودیسم نامنظم تر از اقلیم بیابانی استوایی می‌باشد.

اقلیم بیابانی معتدل: دارای فصول حرارتی متمایز و فتوپریودیسم روزانه نامساوی و کاملا متمایز است. 

علل ایجاد بیابانها
بطور کلی عوامل مختلفی موجب پیدایش مناطق خشک و بیابانی می‌شود. سه عامل مهم در ایجاد بیابانها عبارتند از:
گرم شدن زیاد منطقه بر اثر تابش خورشید
در منطقه بین المدارین (مدار راس السرطان و راس الجدی) به علت تابش عمود آفتاب بیشترین گرما دریافت می‌شود و بیشتر بیابانها نیز در این عرضهای جغرافیایی قرار دارند.
فشار زیاد جنب حاره‌ای
فشار هوا در همه عرضهای جغرافیایی یکسان نیست. وقتی در جایی فشار هوا کم باشد، هوا به علت سبکی بالا رفته و پس از سرد شدن در صورت وجود رطوبت کافی و سایر شرایط لازم موجب بارندگی می‌شود. هوای گرم و مرطوب استوایی پس از ایجاد بارش به اطراف مدار راس السرطان و راس الجدی ، حرکت می‌کند. اما به علت سنگین شدن و تراکم در عرضهای جغرافیایی مذکور فرو می‌نشیند و یک منطقه پر فشار بوجود می‌آورد. این توده هوا با از دست دادن رطوبت خود فرو می‌نشیند (نشست هوا) ، نتیجه این امر ، خشکی و گرمی هوا و صاف بودن آسمان در این مناطق می‌باشد.
جریانهای آب سرد ساحلی اقیانوسها
جریانهای سرد اقیانوسی که از قطب جنوب به سمت استوا حرکت می‌کنند. در برخی نقاط ساحلی به علت ایجاد هوای سرد و نشست هوا ، مانع ایجاد بارش در این نواحی می‌شوند. مانند بیابان "آرتاکاما" و "اریکا" در آمریکای جنوبی و بیابان "نامیب" در آفریقا.
انسان چگونه موجب گسترش بیابانها می‌شود؟
هر سرزمین توازن و ظرفیت معینی دارد. حال اگر میزان بهره وری بیشتر از توازن آن سرزمین باشد تعادل طبیعی به هم می‌خورد و زندگی گیاهی ، جانوری و انسانی در معرض خطر قرار می‌گیرد. نواحی خشک و نیمه خشک از نظر توان طبیعی بسیار ضعیف و حساس هستند. فعالیتهای انسانی نابخردانه توان این نواحی را به سرعت کاهش می‌دهد و موجب گسترش بیابانها می‌شود. بنابراین بیابان زایی فرایند تخریب زمین با تغییر منابع گیاهی ، خاک و ... است که فعالیت‌های انسان عامل مهم این تخریب محسوب می‌شود.
مطالب مرتبط با عنوان

بیابان (پارسی میانه: ویاپان)[۱] (به عربی: صحراء) زمین چهر ای است که به‌نوعی از منطقه خشک و کم‌باران در جغرافیای کره زمین گفته می‌شود و به خاطر بارندگی سالیانه کم دارای پوشش گیاهی کمی است.

از مهم‌ترین مشخصات مناطق بیابانی بارش کم‌باران، کم بودن پوشش گیاهی و اختلاف زیاد دمای روزانه است. در واقع بیابان به نواحی اطلاق می‌شود که با کمی رطوبت، موجودات زنده و تغییر شدید دمای شب و روز مشخص می‌شوند. در فارسی به بیابان بسیار خشک و خالی اصطلاحاً بیابان برهوت گفته می‌شود.
پراکندگی بیابان‌ها

برای بیابان تعاریف متعددی بیان شده‌است. در همه این تعاریف به دو ویژگی اغلب بیابان‌ها یعنی کمبود بارش و تبخیر زیاد تأکید می‌شود. خوشبختانه کارهای زیادی در زمینه بیابان زدایی شده‌است. در زمین چند نوار عمده بیابانی وجود دارد که مهم‌ترین آن‌ها در نیمکره شمالی از مجاورت اقیانوس اطلس تا حدود چین است که شامل صحرای بزرگ آفریقا، بیابان عربستان، بیابان‌های ایران، ترکستان، گبی و تار است.
میل نادری
تفاوت بیابان و کویر

با وجود این‌که در بین عامه مردم رایج است که اصطلاح «کویر» و «بیابان» را به‌جای یکدیگر به‌کار می‌برند ولی بین این دو اصطلاح تفاوت اساسی وجود دارد. بیابان به بخشی از مناطق خشک گفته می‌شود که بارندگی سالانه آن کمتر از ۵۰ میلی‌متر است و ممکن است چند سال در آن باران نبارد و با کم‌آبی و تبخیر شدید مواجه است و پوشش گیاهی آن بسیار ضعیف است. اما کویر به زمین‌های رسی پف‌کرده، با شوری و نمک بسیار شدید گفته می‌شود که گیاهان نمی‌توانند در آن رشد نمایند. در بعضی از کویرها که شوری خاک کمتر است، ممکن است گیاهانی مانند گز که دربرابر املاح نمکی مقاوم است، در آن رشد نماید؛ بنابراین کویر معمولاً زمین‌هایی با شوری بالا و بدون گیاه است که به آن «نمک‌زار» نیز گفته می‌شود.[۲]
ویژگی آب و هوای خشک

بارندگی در مناطق خشک کم و نامنظم است.
مقدار باران در سال‌های مختلف متفاوت است و ممکن است حتی چند سال بارندگی صورت نگیرد.
بارندگی اغلب شدید و به صورت رگبار است.
به علت خشکی و وزش باد میزان تبخیر و تعرق بیشتر از بارندگی سالانه‌است.
وزش باد در مناطق خشک به ویژه بیابان‌ها شدید است که علاوه بر حمل ذرات گرد و غبار بر خشکی هوا می‌افزاید.

علل ایجاد بیابان‌ها
گرم شدن زیاد منطقه بر اثر تابش خورشید

در منطقه‌های استوا هوای گرم به دلیل سبکی و افت بی در رو دما به سمت لایه‌های بالای جو حرکت می‌کند. وقتی تا حد زیادی بالا رفت دمایش کاهش یافته و به صورت افقی در لایهٔ بالای جو به سمت عرض‌های بالاتر جغرافیایی حرکت می‌کند (به سمت منطقه جنب استوایی یا جنب حاره‌ای می‌رود) در بین راه دمایش کاهش یافته و سنگین می‌شود و در عرض‌های حدوداً ۲۵ تا ۳۰ درجه مانند آبشاری فروکش می‌کند و به سمت سطح زمین می‌آید. درست در آن منطقه‌ای که پایین می‌آید توده هوای کم فشار محلی وجود دارد که به دلیل گرمی و سبکی میل به صعود دارد ولی همین هوای مهاجری که از لایه‌های بالای جو از استوا آمده مثل چکشی بر سر توده هوای محلی فشار وارد می‌کند و اجازه نمی‌دهد که این توده هوای محلی صعود کرده وبارش ایجاد کند توده هوای مهاجر را پر فشار جنب حاره‌ای می‌نامند که باعث به وجد آمدن بیابانهایی چون صحرا در آفریقا ربع الخالی عربستان و بیابان لوت در ایران شده‌است. بیابان گبی در مغولستان بدین طریق به وجود نیامده زیرا در چنین عرض جغرافیایی واقع نشده‌است. بیابان گبی به دلیل محصور بودن توسط رشته کوه و دوری از دریا و ضریب بری بودن بالا؛ از رطوبت بی نصیب مانده‌است و جزو بیابان‌های سرد محسوب می‌شود. وقتی سخن از بیابان به میان می‌آید همیشه احساس گرمای زیاد تداعی می‌شود. درحالیکه بیابان‌های سرد قطبی هم وجود دارد.
فشار زیاد جنب قاره‌ای

فشار هوا در همه عرض‌های جغرافیایی یکسان نیست. وقتی در جایی فشار هوا کم باشد، هوا به علت سبکی بالا رفته و پس از سرد شدن در صورت وجود رطوبت کافی و سایر شرایط لازم موجب بارندگی می‌شود. هوای گرم و مرطوب استوایی پس از ایجاد بارش به اطراف مدار رأس‌السرطان و رأس‌الجدی حرکت می‌کند. اما به علت سنگین شدن و تراکم در عرض‌های جغرافیایی مذکور فرومی‌نشیند و یک منطقه پر فشار به وجود می‌آورد. این توده هوا با از دست دادن رطوبت خود فرومی‌نشیند نتیجه این امر خشکی و گرمی هوا و صاف بودن آسمان در این مناطق است. در دریا این منطقه را مدار بدون باد یا عرض جغرافیایی اسب، بر گرفته از نام کاشف آن ساتاسپ دریانورد ایرانی دوران خشایارشا می‌نامند.
جریان‌های آب سرد ساحلی
کویر مرکزی ایران، استان سمنان و در حوالی شاهرود.

جریان‌های سرد اقیانوسی که از قطب جنوب به سمت استوا حرکت می‌کند، در برخی نقاط ساحلی به علت ایجاد هوای سرد و نشست هوا، مانع ایجاد بارش در این مناطق می‌شود، مانند بیابان آتاکاما در آمریکای جنوبی. بیابان نامیب در آفریقا.
دوری از منبع رطوبتی (دریا) و وجود کوهستان
بسیاری از بیابان‌های دنیا در اثر دوری از منبع رطوبتی و وجود کوهستان مانع در برابر رطوبت شکل گرفته‌اند. در این حالت به اثر سایه کوه می‌گویند.. بیابان تکلامکان (تکله مکان) در آسیای مرکزی و بیابان گبی در مغولستان از دریا دورند و بیابان مرکزی ایران نیز تحت تأثیر اثر کوه رشته کوه البرز و زاگرس است.
بیابان‌های قطبی
نوشتار اصلی: بیابان قطبی

این بیابان‌ها شامل نواحی وسیعی هستند که به‌وسیله یخ پوشیده شده‌اند و به علت پایین بودن دما و سرمای زیاد ناحیه خیلی خشک هستند. مانند: جنوبگان و شمالگان
بیابان‌های توپوگرافی

بیابانهایی هستند که کمی رطوبت آن‌ها به علت دور بودن از اقیانوس‌ها و قرار گرفتن در مرکز قاره‌ها یا وجود کوه‌های بلند و مرتفع که جلوی بادهای اصلی ناحیه را گرفته و از رسیدن رطوبت به این نواحی جلوگیری می‌کنند، است. مانند: کویر مرکزی ایران
بیابان‌های استوایی
این بیابان‌ها که به مراتب وسیعتر از بیابان‌های قطبی هستند. در فاصله بین ۱۵ و ۳۰ درجه شمال و جنوب خط استوا قرار دارند. مانند: به عنوان مثال می‌توان بیابانی شمال آفریقا و بیابانی عربستان را نام برد.
تخریب در بیابان‌ها

تخریب شیمیایی در بیابان‌ها به علت کمی رطوبت به ندرت انجام می‌گیرد. از این جهت بیشتر قطعات و ذرات کانی‌ها و همچنین سنگ‌ها در بیابان‌ها دستخوش تغییرات شیمیایی نشده‌اند. از انواع تخریب‌های فیزیکی که در بیابان‌ها انجام می‌گیرد، می‌توان عمل نیروی ثقل (گرانشی)، انرژی باد و تغییرات درجه حرارت را نام برد که از جمله عوامل مؤثر در تخریب مکانیکی هستند. تغییرات درجه حرارت سبب انبساط و انقباض سنگ‌ها شده و باعث تخریب آن‌ها می‌گردد. عدم وجود پوشش گیاهی در بیابان‌ها موجب می‌شود که مواد حاصل از تخریب به‌وسیله باد به سهولت جابجا و پراکنده شود.
آب‌ها در بیابان
مقدار آب‌های جاری در بیابان‌ها بسیار کم است ولی باران‌های اتفاقی اغلب به صورت رگبار نازل می‌شود. در نواحی خشک به علت کمی پوشش گیاهی مقدار آبی که در سطح زمین جریان می‌یابد نسبت به مناطق دیگر با پوشش گیاهی زیاد با باران مشابه خیلی بیشتر است و در نتیجه هر چند که مقدار این آب‌ها نیز کم باشد در تخریب، حمل و نقل و رسوب‌گذاری در بیابان‌ها نقش مهمی دارد. در بیابان‌ها ممکن است رودخانه‌های کمی جاری باشند که از نقاط مرطوب منشأ گرفته و از بیابان‌ها عبور می‌کنند، ولی اکثر این رودخانه‌ها به حوضه‌های داخلی ریخته و وارد دریا نمی‌شوند.
عمل باد در بیابان‌ها
ErgChebbi.jpg

گرچه باد از نظر فرسایش از آب به مراتب دارای اهمیت کمتری است؛ ولی نقش مهمی را در فرسایش بیابان‌ها به عهده دارد. در مناطق خشک که رسوبات تخریبی و سست توسط هیچ پوشش گیاهی محافظت نمی‌شوند. بادها به آسانی مواد را از جایی برداشته و در جایی دیگر انباشته می‌سازند. در نتیجه باد علاوه بر عمل حمل و نقل، عمل تخریب و رسوبگذاری را نیز انجام می‌دهد.

حمل مواد به‌وسیله باد باد قادر است ذرات موجود در سطح زمین را برداشته و با خود تا مسافتی حمل نماید. میزان حمل، مقدار جابجایی و سرعت ته نشست مواد بستگی مستقیم به قدرت (سرعت) باد و قطر ذرات دارد. یعنی هرچه سرعت باد بیشتر باشد می‌تواند ذرات را به ارتفاع بیشتر و به فاصله دورتر ببرد و همچنین دانه‌های درشت‌تری را با خود حمل کند. برای به حرکت درآوردن ذرات خشک سرعت کمتری لازم است تا ذرات مرطوب؛ بنابراین در بیابان‌های خشک به علت نبودن رطوبت و پوشش گیاهی حمل مواد به‌وسیله باد خیلی بهتر و سریعتر انجام می‌گیرد. سرعت باد با نزدیک شدن به سطح زمین (در اثر ایجاد اصطکاک) کم گشته ولی با دور شدن از سطح زمین به میزان سرعت آن افزوده می‌شود.

نحوه حمل مواد توسط باد

حمل مواد به وسیله باد نسبت به وزن دانه‌ها به سه طریق انجام می‌گیرد:

حرکت معلق برای ذرات خیلی ریز

ذرات خیلی ریز ماسه، سیلت‌های دانه‌ریز، گرد و غبار و خاکسترهای آتشفشانی چون بسیار سبک هستند. حتی به‌وسیله بادهای خیلی ملایم به آسانی به هوا بلند شده و مدت‌ها در هوا به حالت معلق باقی می‌مانند. به‌طور کلی در شرایط عادی ذرات با قطر کوچک‌تر از ۰٫۰۳ میلی‌متر که در روی سطح زمین قرار گرفته‌اند می‌توانند به‌وسیله باد به هوا بلند شوند. این ذرات ممکن است صدها متر از سطح زمین بلند شده و همچنین کیلومترها جابجا شوند.

حرکت جهشی برای ذرات متوسط

باد به تنهایی نمی‌تواند ذرات متوسط را از جا بلند کند بلکه بر اثر برخورد ذرات ماسه با یکدیگر به هوا پرتاب می‌شوند که به این نوع حرکت جهشی می‌گویند. وقتی سرعت باد به حد معینی برسد ذرات ماسه شروع به چرخش و غلتیدن به سمت جلو می‌کنند که ممکن است در اثر برخورد با ذرات دیگر باعث حرکت یا پرتاب آن‌ها به هوا شوند. وقتی ذره‌ای به هوا بلند می‌شود تحت تأثیر دو نیروی نیروی گرانشی و نیروی سرعت باد، قرار می‌گیرد. ذرات در اثر نیروی گرانش به زمین برمی‌گردند ولی در اثر نیروی باد به جلو رانده می‌شوند.

حرکت چرخشی برای ذرات درشت

ذراتی که درشت‌تر هستند اغلب به سبب وزن و درشی از جا کنده نشده و در هوا پراکنده نمی‌شوند بلکه وقتی سرعت باد به‌حد کافی برسد با چرخش یا غلتیدن به سمت جلو حرکت می‌کنند. این عمل چرخش را Reptation می‌گویند.

فرسایش به‌وسیله باد عمل فرسایش باد به دو صورت انجام می‌گیرد. بادکند (Deflation) و بادساب (Abrasion).
بادکَند

جابجایی ذرات توسط باد را بادکند می‌گویند. باد قادر است ذرات ریز و کوچک موجود در سطح زمین را بخصوص در مناطقی که فاقد پوشش گیاهی و رطوبت زیاد است به آسانی از یک نقطه به نقطه دیگر منتقل کند و ممکن است این عمل سبب کنده شدن سطح زمین و به وجود آمدن گودی‌هایی می‌شود که گاهی ممکن است تا صد متر عمق داشته باشند.
سنگفرش بیابان

در مناطقی که ذرات درشت و ریز وجود داشته باشد باد سبب جابجا شدن ذرات ریزتر و سبکتر شده و قطعات بزرگ‌تر سنگ‌ها بر جای باقی می‌مانند که بعد از گذشت زمان سنگ‌های درشت‌تر باقی‌مانده و منظره فرشی به خود می‌گیرند که اصطلاحاً به آن سنگ‌فرش بیابان یا Hamade می‌گویند.
یاردانگ

باد در مناطق بیابانیی به ویژه در زمین‌های سست و نرم موجب تشکیل شیارهای طولی و طویل می‌گردد که یاردانگ نامیده می‌شود. این نوع شیارها در جنوب دشت لوت دیده می‌شود.
بادساب

موادی که به‌وسیله باد حمل می‌شوند در اثر برخورد با یکدیگر سایش پیدا می‌کنند. این عمل ساییدگی که به‌وسیله باد انجام می‌گیرد را بادساب می‌نامند. البته عمل ساییدگی بدون بادکَند امکان‌پذیر نیست. چون در اثر حمل مواد است که ساییدگی یا خراش به وجود می‌آید. ذرات یا دانه‌های ماسه‌ای که به‌وسیله باد حمل می‌شوند، به دلیل سختی که دارند وسایل بسیار مناسبی برای سایش سنگ‌ها، ساختمان‌ها، دیوارها و … هستند.
سنگ‌های بادساب

سنگ‌ها و قلوه‌سنگهایی که یک سطح آن‌ها در اثر باد صیقلی و صاف شده‌است در اثر تغییر جهت باد یا چرخش سنگ‌ها در محل اولیه خود چند سطح صاف در آن‌ها ایجاد گردد به چنین سنگ‌هایی که به علت سایش باد به وجود آمده‌اند سنگ‌های بادساب (ventifact) می‌گویند.
فرسایش لانه‌زنبوری

برخورد مداوم بادهای قوی و دائمی که ذرات ماسه همراه دارند بر روی صخره‌ها یا سنگ‌هایی که در سطح زمین بخصوص در نقاط خشک و نیمه خشک قرار دارند باعث می‌گردد که بتدریج این سنگ‌ها فرسایش حاصل کنند و نوعی فرسایش لانه‌زنبوری از خود نشان دهند.
تخت دیو
گاهی باد مواد نرمی را که در زیر تخته سنگ‌ها قرار گرفته‌اند تخریب نموده و با خود حمل می‌کند و در نتیجه پدیده قارچ مانندی به وجود می‌آید که اصطلاحاً به آن تخت دیو می‌گویند.

در این مقاله به شگفت انگیزترین و بکرترین زیبایی های طبیعی گوشه و کنار جهان هستی از یخچال های خیره کننده قطب شمال تا توده های شنی اُخرایی رنگ آفریقا سفر خواهید کرد.

1- بیابان نامیب (Namib Desert)، نامبیا
می توان از بیابان های اعجاب انگیز نامیب به عنوان یکی از محبوب ترین و کهن ترین مقاصد برای علاقمندان به سفر نام برد، بیابانی ساحلی که در کرانه های جنوبی آفریقا کشیده شده و تپه های مرتفع اُخرایی رنگ همراه با دشت های شنی و رشته کوه هایی بی ثمری را در دل خود جای داده است. برخی از مرتفع ترین تپه های شنی دنیا را می توان در بیابان های نامیب نظاره گر بود. این صحرای اعجاب انگیز میزبان بیش از 3500 گونه از جاندارانی نظیر گورخر کوهی، تیزشاخ کالاهاری، حشره خوارهای گوش گرد، موش کور طلایی گرنت، هوبره کارو و خزندگانی نظیر افعی است.

• صحرا (Sahara)، شمال آفریقا
  می توان از صحرای بزرگ آفریقا به عنوان بزرگترین صحرای داغ در جهان نام برد، صحرایی شگفت انگیز که در 11 کشور شمال آفریقا گسترانیده شده و مساحتی به وسعت نه میلیون و چهارصدهزار کیلومتر مربع تقریبا معادل مساحت ایالت متحده آمریکا را پوشش می دهد. از صحرای بزرگ آفریقا که از دریای سرخ تا کرانه های اقیانوس اطلس در مراکش کشیده شده است، به عنوان پدر بیابان های دنیا نیز یاد می شود. حتی نامش نیز در زبان عربی به معنای بیابان ترجمه می شود.

• باردناس رئالس (Bardenas Reales)، اسپانیا
  باردناس رئالس که اخیرا توسط سایت میراث جهانی یونسکو به عنوان یک ذخیره زیست کره ای شناسایی شده و تحت حفاظت قرار گرفته، یکی از معدود بیابان های اروپاست که در جنوب شرقی نابارا قرار گرفته است. این نقطه از سرزمین هستی با اقلیمی نیمه خشک میزبان زمین های لم یرزع اسپانیا، مناظری خیره کننده از تپه های شنی، سنگ های رسوبی و ماسه ای خیره کننده ای می باشد. باردناس رئالس همچنین افسانه ای نظیر سنچیکوروتا (Sanchicorrota) را در دل خود جای داده، افسانه ای که داستان فردی که تعقیب کنندگانش را با برعکس قرار دادن نعل اسب ها می فریفت را روایت می کند.

• بیابان گبی (Gobi)، مغولستان
  می توان از بیابان های گبی به عنوان بزرگترین بیابان آسیا و پنجمین بیابان پهناور جهان نام برد، بیابانی عظیم که در امتداد چین و مغولستان گسترانیده شده است. گبی جزو مشهورترین بیابان های جهان به شمار می دور و قسمت اعظم این محبوبیتش را مدیون تپه ها، رشته کوه ها، عشایر جسور و گونه هایی نادر از انواع حیوانات نادر نظیر پلنگ برفی و شتر دوکاهانه است. این بیابان زیبا از آب و هوایی سرد برخوردارست و در فصل زمستان دمایی تا زیر منفی 40 درجه سانتی گراد را نیز تجربه می نماید.

• بیابان موهاوی (Mojave)، جنوب غربی ایالت متحده آمریکا
  بیابان موهاوی کوچکترین بیابان در شمال آمریکا به شمار می رود، خشک ترین و داغ ترین کویر روی قاره که درجه حرارتش تا بالاتر از 56 درجه سانتیگراد نیز می رسد. این بیابان در چهار ایالت گسترانیده شده اند و پارک های ملی شگفت انگیزی جاشوا تری (Joshua Tree) و دره مرگ (Death Valley) را در دل خود جای داده است.
  بیابان آتاکاما (Atacama)، آمریکای جنوبی
  بیابان آتاکاما با اقلیمی خشک جزو یکی از خشک ترین بیابان های دنیا به شمار می رود تا جاییکه میانگین بارش سالانه در آن 0.1016 میلی متر در سال گزارش شده است. این بیابان از مرزهای شیلی، پرو، بولیوی و آرژانتین عبور می کند. آتاکاما از نظر زمین شناسی بسیار شبیه به مریخ می باشد از این رو توسط ناسا برای انجام تحقیقات و آزمایش های لازم برای اعزام تیم تحقیقاتی استفاده می نمایند.
  بیابان قطبی شمالگان (Arctic polar desert)
  شاید با آوردن اسم بیابان آب و هوایی گرم در ذهنتان تداعی شود اما در واقع این چنین نیست و تمام بیابان ها داغ نیستند. بیابان قطبی شمالگان دومین بیابان پهناور دنیا بشمار می رود. گرچه این بیابان جزو صحراهای گرم نیست اما گاها کمبود بارندگی در آن باعث گرم شدن هوای آن می شود. برخلاف بیابان های داغ، بیابان های قطب شمال به دلیل داشتن لایه ها و یخچال های طبیعی دائمی فاقد هرگونه آثاری از حیات هستند.

• وادی روم (Wadi Rum)، اردن
  می توان از وادی روم به عنوان یک بیابان محافظت شده در جنوب اردن نام برد، بیابانی که از آن به عنوان دره ماه نیز یاد می شود. سرزمینی چشم نواز و رویایی با ماسه های قرمز و قوس هایی طبیعی نظیر پل سنگی بوردا (Burdah Rock Bridge) که بازدید از آن قطعا هوش از سر هر بیننده ای می پراند. غارها و دره های شیب دار خز علی (Khazali) در آن کتیبه ها و دست نوشته هایی از دوران ماقبل تاریخ را در دل خود جای داده است.

بیابان تار (Thar desert)، راجستان، هندوستان
بیابان تار مرزی طبیعی بین هندوستان و پاکستان به شمار می رود و با جمعیت 83 نفر در هر کیلومتر مربع پرجمعیت ترین بیابان جهان است. در این سرزمین پهناور نظاره گر تپه های شنی بی نظیری، روستاهای پرجمعیت، شهرهای بیابانی رنگارنگی نظیر جسلمیر و نمایشگاه سالانه شتر در پوش کار (Pushkar) خواهید بود.

بیابان های شگفت انگیز

برخی از جالب ترین چشم اندازهای دنیا در مناطق خلوت و خشک جهان قرار گرفته اند. از حوزه های شنی و ماسه های بیابان های شگفت انگیز گرفته تا گستره وسیعی از کویرهای نمک منعکس کننده نور خورشید و همچنین سازه های سنگی همگی زیبایی های خاص خود را دارند. بیابان ها تقریبا یک سوم از مساحت خشکی های زمین را پوشانده و می خواهیم برای شما چشم اندازهای این بیابان های شگفت انگیز را معرفی نماییم پس با الی گشت همراه شوید.
واله دلا لونا در کویر آتاکاما (Atacama) در شیلی واقع شده است. این منطقه که یکی از بیابان های شگفت انگیز به شمار می رود، محلی نفس گیر بوده که نتیجه قرن ها باد و باران در میان شن ها و سنگ های این ناحیه است. تپه های ماسه ای بزرگ و همچنین سازه های سنگی قابل توجهی که وجود دارند همانند سطح کره ماه بوده و نام این منطقه نیز به دره ماه مشهور می باشد. رنگ منحصر به فردی که در این چشم انداز مشاهده می گردد ناشی از شکل گیری ساختارهای نمکی می باشد که منعکس کننده نور خورشید هستند و باعث می شوند تا واله دلا لونا به رنگ های آبی، زرد، سبز و قرمز تغییر رنگ دهد.
دره مرگ | Death Valley

دره مرگ یکی از بیابان های شگفت انگیز با چشم اندازی متنوع بوده که در سراسر نقاط نوادا در کالیفرنیا گسترده شده است. این منطقه به عنوان پایین ترین، خشک ترین و داغ ترین نقطه در آمریکای شمالی شناخته می شود. دره مرگ درجه حرارت را تا ۵۵ درجه نیز ثبت کرده است. مناظر کویری منحصر به فردی که در دره مرگ مشاهده خواهید کرد مانند هیچ جای دیگری در ایالات متحده نمی باشد. مکان هایی که احتمالا برای شما جذاب خواهد بود ناحیه زابریسکی (Zabriskie) و همچنین سنگ های متحرک اسرارآمیز ریستراک پلایا (Racetrack Playa) می باشد.
صحرای سینا | Sinai Desert

در مرز مصر با فلسطین اشغالی صحرای سینا قرار گرفته است که به دلیل تاریخ مذهبی خود و همچنین بیابان های شگفت انگیز و مناظر دیدنی ان به یک مقصد مهم برای گردشگری تبدیل شده است. موه های ناهموار با شن و ماسه های طلایی و همچنین آسمان آبی با چشم اندازی دیدنی بازدیدکنندگان را به سوی خود جلب می نماید. شاخه های صحرای سینا در کنار سواحل دریای سرخ قرار گرفته که به غواصی های شگفت انگیزش شناخته می شود.
ارگ چبی | Erg Chebbi

تپه های ارگ چبی که در صحرا واقع شده اند یکی از جاذبه های برتر در مراکش و همچنین یکی از بیابان های شگفت انگیز در جهان می باشند. تپه های هیجان انگیزی در این کویر وجود داشته که ارتفاع برخی از آن ها تا ۱۵۰ متر نیز می رسد. گشت و گذار در این بیابان اغلب از روستای مرزوگا (Merzouga) در نزدیکی ارگ آغاز می شود. رفت و آمد با شتر محبوب ترین گزینه در این منطقه به شمار می رود هرچند که با این حیوان سفر راحتی نخواهد بود.
سوشوسولی | Sossusvlei

در میان محبوب ترین جاذبه هایی که در نامیبیا وجود دارند، سوشوسولی که با تپه های عظیم و قرمز رنگ خود در کویر نامیب واقع شده و یکی از بیابان های شگفت انگیز در جهان می باشد. رودخانه سوچاب (Tsauchab) در این بیابان جریان داشته و مقدار کمی آب در این منطقه موجب رشد برخی گیاهان در این ناحیه شده است. در زمان طلوع و غروب خورشید رنگ این تپه های ماسه ای به طور مداوم تغییر کرده از همین رو بسیار مورد توجه عکاسان می باشد. بادهای شدیدی که در این منطقه جریان دارند به طور مدام شکل تپه های را تغییر داده و موجب می شوند تا چشم انداز این بیابان دائما تغییر نماید.
کویر نازکا | Nazca Desert

کویر نازکا یک نوار در امتداد سواحل شمال اقیانوس آرام بوده که در یک فلات خشک واقع شده است. خطوط معروف نازکا در این ناحیه و بین شهرهای نازکا و پالپا قرار گرفته است. این خطوط که از ۲۰۰ سال پیش از میلاد تا ۷۰۰ سال پس از میلاد ایجاد شده، اشکالی از قبیل ارقام ساده تا عنکبوت های سبک، میمون ها، ماهی ها، مارمولک ها و … را نشان می دهد. این خطوط در مقیاس وسیعی ایجاد شده و تا سال ۱۹۲۰ ناشناخته باقی مانده بود. در این سال زمانی که خطوط هوایی پرو، پروازهای خود را از لیما به آرکویپا آغاز کرد این خطوط شناخته شدند. هوای خشک و بدون باد در این ناحیه که آب و هوایی پایدار را ایجاد کرده موجب شده است تا این خطوط تا به امروز باقی بماند.
وادی روم | Wadi Rum

دره وادی روم دارای حیات وحش شگفت انگیز و همچنین اشکال سنگی قابل توجهی می باشد. این دره که در کشور اردن واقع شده یکی از جاذبه های توریستی در این منطقه به شمار می رود. گردشگران می توانند در این ناحیه که از بیابان های شگفت انگیز می باشد شتر یا اسب سوار شده و در زیر آسمانی پر از ستاره از محل اقامت خود خارج شوند. افرادی که به دنبال ماجراجویی می باشند نیز می توانند مهارت های خود را برای صعود از سنگ های بزرگ این منطقه تمرین کنند. لازم به ذکر است که کوه جبل روم (Jabal Rum) که دومین قله بلند در اردن می باشد نیز در این منطقه واقع شده است.
سالار داویونی | Salar de Uyuni

سالار داویونی در کوه های آند در بولیوی واقع شده و به عنوان بزرگترین تپه نمکی در جهان می باشد. گستره نمک در این منطقه ناحیه ای سفید را در طول فصل خشک ایجاد می نماید اما در فصل های بارانی که در آب قرار گرفته است این ناحیه بسیار جذاب می شود. انعکاس آسمان آبی چشم اندازی بی نظیر را از بیابان های شگفت انگیز این ناحیه به نمایش می گذارد.

@reza-m1999
ببخشید ولی دیگه به سایت دسترسی ندارم ... قطع شده