سلام خوبید؟ خوشید ؟
من رفته بودم و قصد برگشت نداشتم الانم همین تاپیک و میزنم و دوباره خروج....
داشتم دین و زندگی میخوندم یهو یه سوالی اومد تو ذهنم ؟
من همیشه با خدام که حرف میزدم و گله میکردم از جداییا و درد و این حرفا بهش میگفتم خداجون مگه تو عشق و نذاشتی تو وجودمون مگه خودت نگفتی فرق انسان با بقیه موجودات اینه که انسان محبت میفهمه عشق میفهمه اصلا ذات این موجود با عشقه پس چرا ما به اونایی که میخایم نمیرسیم چرا اونی که عاشقشیم نسیبمون نمیشه حتی اگه بهش وفادار باشیم و....
حالا که یه درس دینی و میخوندم میگفت عشقی که تو دلمون باید باشه عشق به خداست
هرکی عاشق خدا باشه زندگیش عوض میشه برعکس عشقای زمینی افسردگی و ترس و یاس رو هم از بین میبره
یعنی واقعا این عشقی که اینقد تو ادبیات و قران و... بزرگانمون گفتن عشق به خداست؟؟؟
یعنی باید چشم رو عشق زمینی ببندیم و فقط عاشق خدا باشیم!!!!
واقعا اون ادمای بزرگ و اسوه فقط عاشق خدا بودن ؟همین عاشقی بوده که اینقد بزرگشون کرده؟؟؟
اگه اینجوریه پس یکم باید عمیق تر نگاه کرد چشمهارو باید شست جور دیگر ببینیم !!!
من حتی اگه بعد کنکور به هدفم نرسم خوشحالم کتابام خیلی چیزا بهم فهمونده خیلی فکرای غلطم رو درستشو بهم نشون داده
بیایم از همین کتابامون درس زندگی بگیریم بیایم عاشق خدا باشیم شاید یه روز اسم ما هم جز اسوه ها رفت تو چاپ های بعدی کتاب درسی.....
@رتبه-های-انجمن-آلاء @دانش-آموزان-نظام-قدیم-آلا @دانش-آموزان-نظام-جدید-آلا @همیار @ناظم @خیرین-کوچک-دریا-دل @ادمین @فارغ-التحصیلان-آلاء @Global-Moderators @دانش-آموزان-آلاء و همه...
نظرتون رو همینجا بزارید شاید کمکی باشه برا همدیگه:)
