ساعت شناسی : مَعْرَفَةُ االسّاعَة
برای نشان دادن ساعتِ یک از عدد اصلی
و بقیه ساعتها از عدد ترتیبی استفاده
می کنیم :
السّاعَةُ الْواحِدَةُ / السّاعَةُ الثّانیَةُ
السّاعَةُ الثّالِثَةُ / السّاعَةُ الرّابٍعَةُ
السّاعَةُ الْخامِسَةُ / السّاعَةُ السّادِسَةُ
السّاعَةُ السّابِعَةُ / السّاعَةُ الثّامِنَةُ
السّاعَةُ التّاسِعَة / السّاعَةُ الْعاشِرَةُ
السّاعَةُ الحادیَةُ عَشرة
السّاعَةُ الثانیةُ عشرة
برای نشان دادن دقایق باقیمانده ، از « إلّا »
استفاده می شود :
السّاعَةُ السادسةُ إلّا خَمْسَ دقائِق
ساعت پنج دقیقه به شش = ساعت شش پنج کم
[ ساعت پنج و پنجاه و پنج دقیقه ]
السّاعَةُ التاسِعَةُ إلّا رُبْعاً =
الساعة التاسعة إلّا خمس عشرة دقیقة
ساعت یک ربع به نه = ساعت نُه ربع کم
[ ساعت هشت و چهل و پنج دقیقه ]
السّاعَةُ التاسِعَةُ إلّا ثُلْثاً =
الساعة التاسعة إلّا عشرین دقیقة
ساعت بیست دقیقه به نه = ساعت نه بیست کم
[ ساعت هشت و چهل دقیقه ]
برای نشان دادن دقایقی که بعد از ساعت
است از « وَ » استفاده می کنیم :
الساعة العاشرة و عشر دقائق
ساعت ده و ده دقیقه
الساعة العاشرة و الربع =
الساعة التاسعة وَ خمس عشرة دقیقة
ساعت ده و ربع
الساعة العاشرة و الثّلث =
الساعة العاشرة وَ عِشرونَ دقیقة
ساعت ده و بیست دقیقه
الساعة العاشرة و النصف =
الساعة التاسعةوَ ثلاثین دقیقة دقیقة
ساعت ده و نیم
️قواعد عدد و معدود️
بررسی قواعد اعداد اصلی :
برای توضیح قواعد اعداد اصلی ، آنها را
به هشت بخش تقسیم می کنیم زیرا هر کدام از این پنج بخش قواعد ویژهٔ خود را دارند:
الف. عدد « ۱ » ب. عدد « ۲ »
ج. اعدادِ « ۳ تا ۱۰ » د. عدد « ۱۱ »
هـ . عدد « ۱۲ » و. اعداد « ۱۳ تا ۱۹ »
ز. اعداد « ۲۰ تا ۹۰ » ح. اعداد « ۲۱ تا ۹۹»
اعدادِ « ۱ » تا « ۱۰ » مُفرَد نام دارند.
اعدادِ « ۱۱ » تا « ۱۹ » مُرَکَّب نام دارند.
اعدادِ « ۲۰ » تا « ۹۰ » عُقُود نام دارند.
اعدادِ « ۲۱ » تا « ۹۹ » مَعْطوف نام دارند.
و اما توضیح و شرح اعداد اصلی
عدد « ۱ » ️ واحِد / واحِدَة
عدد یکِ اصلی ، پس از معدودِ خود به کار
می رود و برای معدود خود صفت به حساب می آید ( یه نوع رابطهٔ موصوف و
صفتی درست میشه که هماهنگی کامل بین
عددِ یک و معدود هست ، یعنی از نظر جنس « مذکر و مؤنث » و اعراب « رفع و نصب و جرّ » و معرفه و نکره از معدود
تبعیت « پیروی » می کند.
برای معدودِ مذکر از « واحِد » استفاده
می شود:
رَجَعَ التِّلمیذُ الْواحِدُ
رَجَعَ تلمیذٌ واحِدٌ
شاهَدَ الْمُدیرُ التِّلمیذَ الْواحِدَ
شاهَدَ الْمُدیرُ تِلْمیذاً واحِداً
سَلَّمَ الْمُدیرُ عَلَی التِّلْمیذِ الْواحِدِ
سَلَّمَ الْمُدیرُ عَلیٰ تِلمیذٍ واحِدٍ
و برای معدودِ مؤنث از « واحِدَة » استفاده می شود:
رَجَعَتِ التِّلمیذَةُ الْواحِدَةُ
رَجَعَتْ تلمیذَةٌ واحِدَةٌ
شاهَدَتِ الْمُدیرَةُ التِّلمیذَةَ الْواحِدَةَ
شاهَدَتِ الْمُدیرَةُ تِلْمیذَةً واحِدَةً
سَلَّمَتِ الْمُدیرَةُ عَلَی التِّلْمیذَةِ الْواحِدَةِ
سَلَّمَتِ الْمُدیرَةُ عَلیٰ تِلْمیذَةٍ واحِدَةٍ
نکتهٔ۱: عددِ « ۱ » برای تَأکید بکار میرود
بنابراین می توان آنرا حذف کرد:
رَجَعَ طالِبٌ واحِدٌ = رَجَعَ طالِبٌ
نکتهٔ۲: عددِ « ۱ » هرگزپیش ازمعدود قرار
نمی گیرد:
رَجَعَ واحِدٌ مُعَلِّمٌ ️️ نادرست
نکتهٔ۳: عددِ « ۱ » اگربرای شمارش و همراه با معدود باشد همیشه صفت است:
قَرَأْتُ دَرْساً واحِداً
صفت
نکتهٔ۴: عددِ « ۱ » اگر بدون معدودباشد ، هرنقشی می تواند در جمله داشته باشد:
خَرَجَ واحِدٌ / اللهُ واحِدٌ
فاعل خبر
عددِ « ۲ »
إثْنانِ / إثْنَیْنِ / إثْنَتانِ / إثْنَتَیْنِ
رَجَعَ التِّلمیذانِ الْإثْنانِ
رَجَعَ تلمیذانِ إثْنانِ
شاهَدَ الْمُدیرُ التِّلمیذَیْنِ الْإثْنَیْنِ
شاهَدَ الْمُدیرُ تِلْمیذَیْنِ إثْنَیْنِ
سَلَّمَ الْمُدیرُ عَلَی التِّلْمیذَیْنِ الْإثْنَیْنِ
سَلَّمَ الْمُدیرُ عَلیٰ تِلمیذَیْنِ إثْنَیْنِ
رَجَعَتِ التِّلمیذَتانِ الْإثْنَتانِ
رَجَعَتْ تلمیذَتانِ إثْنتانِ
شاهَدَتِ الْمُدیرَةُ التِّلمیذَتَیْنِ الْإثْنَتَیْنِ
شاهَدَتِ الْمُدیرَةُ تِلْمیذَتَیْنِ إثْنَتَیْنِ
سَلَّمَتِ الْمُدیرَةُ عَلَی التِّلْمیذَتَیْنِ الْإثْنَتَیْنِ
سَلَّمَتِ الْمُدیرَةُ عَلیٰ تِلْمیذَتَیْنِ إثْنَتَیْنِ
نکتهٔ۱: عددِ « ۲ » برای تَأکید بکار میرود
بنابراین می توان آنرا حذف کرد:
رَجَعَ طالِبانِ إثْنانِ = رَجَعَ طالِبانِ
نکتهٔ۲: عددِ « ۲ » هرگزپیش ازمعدود قرار
نمی گیرد:
رَجَعَ إثْنانِ مُعَلِّمانِ ️️ نادرست
@arabisahl