سلام. امروز یه جمله ای یکی از دوستانم برام فرستاد که خیلی برام آرامش بخش بود. خیلی دوست داشتم با شما هم به اشتراک بزارمش.
جمله این بود:
"وقتی وجود خدا باورت بشه،
خدا هم یه نقطه میزاره زیر باورت و میشه یاورت "
بعضی وقتا توی سال کنکور یا حالا هر مرحله سخت دیگه ای از زندگی که قرار میگیریم، خدا رو فراموش میکنیم و مدام استرس و اضطراب داریم که این مرحله هم رد میشه؟ موفق میشم؟ اگه موفق نشم چی؟ و کلی سوال که مدام ذهنمونو زیر و رو میکنه ولی دریغ از اینکه یکی اون بالا هست که منتظره تا تو بهش پناه بیاری. منتظره بهش توکل کنی تا دنیارو بهت بده.
حرف قشنگ نمیخوام بزنم فقط میخوام بگم که اگر این روزا استرستون زیاده اگر نگرانید اگر دید واضحی نسبت به اینکه چی در انتظارتونه ندارید، فقط به خودش توکل کنید و نگران نباشید. وقتی به آخر داستانتون نگاه کنید چیزی جز خدارو نمیبینید. اخرش همه از کنار شما میرن. حتی پدر و مادرتون هم که از جون عزیزترن یه روز از ما جدا میشن
پس توی این روزای سختی سعی کنیم هدف اصلیمون رو فراموش نکنیم. اینکه زندگی ما صرفا یه سکانس چند لحظه ایه. هر چقدر بهتر بازی کنیم نتیجهی بهتری هم میگیریم. چه باور بکنید چه نکنید ما مسافریم. شاید برای بعضیا حقیقت تلخی باشه ولی بالاخره چیزیه که هست. حتی یه سفر کوچیک هم که میخوایم بریم کلی براش برنامه ریزی میکنیم پس از این لحظه های زندگی هم باید استفاده کرد.
به قول مولانا :
"مرغ باغ ملکوتم نِیَم از عالم خاک
چند روزی قفسی ساخته اند از بدنم"
برای همتون آرزوی سلامتی و حال خوب دارم
@دانش-آموزان-آلاء