آلاخونه

من که توی شهر سفیدم ولی میترسم برم مدرسه

هر لحظه حالم بدتره تو این روزا
امروز اگه اینه که ای وای از فردا
دلگیرم از تموم دنیا فقط بیا
بیا که زندگیمو این دوری سوزوند
چه خاطراتی از تو پیش من جا موند
قصه غمگینمو جز تو کسی نخوند
بی هم میمیریم شبیه زنجیریم
یه لحظه دور از هم آروم نمیگیریم
بارون دیوونگی داره
عاشق که بی عشقش طاقت نمیاره

تو بی من و من بی تو چی مونده از ما
بیا یه مرحمی بزار رو این دردا
نیستی و من دل تو دلم نیست فقط بیا
غرورمو هیچی بجز اشکت نشکوند
بهم بگو چی آخه چشماتو ترسوند
بی تو واسه نفس کشیدن هوا نموند
بی هم میمیریم شبیه زنجیریم
یه لحظه دور از هم آروم نمیگیریم
بارون دیوونگی داره
عاشق که بی عشقش طاقت نمیاره
بی هم میمیریم شبیه زنجیریم
یه لحظه دور از هم آروم نمیگیریم
بارون دیوونگی داره
عاشق که بی عشقش طاقت نمیاره
اهنگ گرشا رضایی
فیلم ماهورا

@Saahaar ما را همه شب نمی برد خواب
ای خفته ی روزگار دریاب

mrf روزی ز سر سنگ عقابی به هوا خواست
وندر طلب طعمه پر و بال بیاراست

@محمد-حسین-81 گذشت ولی مبارک

گر بگویم که تو در خون منی بهتان نیست
حاصلی از هنر عشق تو جز حرمان نیست

آه از این درد که جز مرگ منش درمان نیست

این همه رنج کشیدیم و نمی دانستیم

که بلاهای وصال تو کم از هجران نیست

آنچنان سوخته این خاک بلاکش که دگر

انتظار مددی از کرم باران نیست

به وفای تو طمع بستم و عمر از کف رفت

آن خطا را به حقیقت کم از این تاوان نیست

این چه تیغ است که در هر رگ من زخمی ازوست

گر بگویم که تو در خون منی بهتان نیست

رنج دیرینه ی انسان به مداوا نرسید

علّت آن است که بیمار و طبیب انسان نیست

صبر بر داغ دل سوخته باید چون شمع

لایق صحبت بزم تو شدن آسان نیست

تب و تاب غم عشقت دل دریا طلبد

هر تنک حوصله را طاقت این طوفان نیست

” سایه ” صد عمر در این قصه به سر رفت و هنوز

ماجرای من و معشوق مرا پایان نیست

هوشنگ ابتهاج

من غلام قمرم غیر قمر هیچ مگو

پیش من جز سخی شمع و شکر هیچ مگو

تا کی روم از عشق تو شوریده به هر سوی

تا کی دوم از شور تو دیوانه به هر کوی

گفته بودی که چرا محو تماشای منی
آن چنان مات که حتی مژه بر هم نزنی

مژه بر هم نزنم تا که ز دستم نرود
ناز چشم تو به قدر مژه بر هم زدنی

چون درد عاشقی به جهان هیچ درد نیست
تا درد عاشقی نچشد مرد مرد نیست

تا در تو نظر کردم رسوای جهان گشتم
آری همه رسوایی اول ز نظر خیزد

“عطار”

بیهوده مگو که دوش حیران شده ای
سر حلقه ی عاشقان دوران شده ای

از زلزله و عشق خبر کس ندهد
آن لحظه خبر شوی که ویران شده ای …

“شفیعی کدکنی”

ماجرای من و تو، باور باورها نیست
ماجراییست که در حافظه دنیا نیست

نه دروغیم نه رویا نه خیالیم نه وهم
ذات عشقیم که در آینه ها پیدا نیست

تو گمی درمن و من درتو گمم باورکن
جز دراین شعر نشان و اثری ازما نیست

شب که آرام تر از پلک تو را میبندم
بادلم طاقت دیدار تو تا فردا نیست

من و تو ساحل و دریای همیم اما نه!
ساحل اینقدر که درفاصله با دریا نیست…

“محمد علی بهمنی”

ماییم و شب تار و غم یار و دگر هیچ
صبر کم و بی تابی بسیار و دگر هیچ …!

“عرفی شیرازی”

تو چه دانی که چه ها کرد فراقت با من؟
داند این آنکه ازین غم بود او را قدری

غم هجران تو ای دوست، چنان کرد مرا
که ببینی نشناسی که منم یا دگری؟

“عراقی”

mrf یک نفر آمد صدایم کرد و رفت در قفس بودم، رهایم کرد و رفت

عاغا چرا اینجوری شده من ندوست عادت ندارم بش