آلاخونه

در شب هجران مرا پروانهٔ وصلی فرست ورنه از دردت جهانی را بسوزانم چو شمع
شرح این قصه مگر شمع برآرد به زبان ور نه پروانه ندارد به سخن پروایی

در کارگه کوزه‌گری رفتم دوش

دیدم دو هزار کوزه گویا و خموش

ناگاه یکی کوزه برآورد خروش

کو کوزه‌گر و کوزه‌خر و کوزه فروش

بنده ی درگه عشقیم که در درگه عشق / طاق ویرانه ز قصر فلک آبادتر است.

آن که در راحت و تنعم زیست
او چی داند که حال گرسنه چیست؟

آنان که فانوسشان را بر پشت میبرند سایه هاشان پیش پایشان می افتد.

حامد بهداد از خردها نتیجه هاست که نیست / یک خرد را چنین خردمندی.

هستی الایی توضیح بیشتری میتونید بدید

چون عمر به سر رسد چه شیرین و چه تلخ

پیمانه چو پر شود چه بغداد و چه بلخ

می نوش که بعد از من و تو ماه بسی

از سَلخ به غٌرّه آید از غره به سلخ

آتشکده ست باطن سعدی ز سوز عشق / سوزی که در دل است در اشعار بنگرید.

هستی الایی بله.

نگار من که به مکتب نرفت و خط ننوشت به غمزه مسئله آموز صد مدرس شد.

@zohre-nowrouzi یه نکته ای هست که من بلد نیستم.

حرف از صفای سینه مگو پیش زاهدان / آیینه پیش طلعت این زنگیان مگیر.

@zohre-nowrouzi چرا 60 و 40؟

سلام. به آلایی های عزیز.
میتونید این سوال را به صورت تشریحی واسم بذارید؟؟