سلام به همگی
هدفم از ایجاد این تاپیک اینه که به بعضیا نشون بدم که همه ی ما قطعا چیزهایی رو داریم که اصلا بهشون توجه نمیکنیم و فقط و فقط برای اون چیزایی که نداریم افسوس میخوریم ! (غرغر هم میکنن بعضییییا! البته بلانسبت به شمایی که داری اینو میخونی
)
البته این تقصیر خودمون نیست و ذات انسان اینجوریه .
خب دیگه . جدا از انشا نوشتن ، دوست دارم از چیزی صحبت کنم که برام خیییلی عزیز هست. البته تا وقتی که نزدیک بود از دستش بدم ، اصلا بهش توجه نمیکردم و خداروشکر بعد اون شرایط سخت ، حالا می فهمم که چه چیز ارزشمندی دارم و قدرشو میدونم .
شاید تا الان متوجه شدین که دارم راجع به چی صحبت میکنم ...
درسته خانواده
چیزی که همین دو سال پیش نزدیک بود از هم بپاشه 
یکی از اعضای خانوادم ، سرطان گرفت . به جرئت میتونم بهتون بگم که خیلی شرایط غیر قابل پیش بینی ای هست . هم برای تو و هم برای خانوادت (امیدوارم براتون رخ نده اینجور بلایی)
اون موقع به خودم آمدم و دیدم من هیچ کاری نکردم توی این ۱۴ سال که دلشو خوشال کنم . خیلی عذاب وجدان داشتم . لحظه به لحظه ی اون شرایط توی ذهنم حک شده . حالا این چیزا گفتن نداره که خودم اون لحظه توی چه شرایطی بودم ! مسلما بیشتر پسرا که اصطلاحا مامان دوست تر هستن ، بیشتر درک میکنن .
سال ۱۳۹۸
خدارو صد هزار مرتبه شکر اوضاع به حالت قبلیش برگشت و من خیلی خوشالم . و سر هر چیز بی ارزشی ، به خودم اجازه نمیدم که ناراحتشون کنم 
ختم کلام :
دوستان ، همه ی زندگی کنکور و درس و مشق نیست ! نمیگم درس واجب نیست ، ولی حواستون باشه که بعضی چیز ها تکرار شدنی نیستن . پس مساوات رو رعایت کنین .
در پناه حق
و
به امید موفقیت تک تک شما عزیزان
راستی ! شما چه داشته هایی دارین که الان قدرشونو خوب میدونین؟!
دانش-آموزان-آلاء
تجربیا
من فقط همینا رو میشناختم!