photo_2021-05-07_13-30-24.jpg
بر هیبت قاسم قسم ای قدس میاییم...

به یاری خداوند طلوع صبح پیروزی نزدیک است...✌

#بدون‌تعارف🖐🏻‼️

داریم‌بہ‌روزایےمیرسیم‌کہ‌ازخیلےاز
مذهبیامون
صرفایہ‌تیپِ‌مذهبےوتسبیح‌باقےمونده...
کوآرمان‌هامون‌پس..!
حقیقتا #تباه...

636946494418857012.jpg
دعای روز بیست و سوم ماه مبارک رمضان
التماس دعا 🌺❤️

سلام بچه ها
خب مثل همیشه‌
بلد نیستم قشنگ حرف بزنم...
به بزرگواری خودتون ببخشید اگه دل کسی رو شکستم...
حلال کنید...
@دانش-آموزان-آلاء

در این شب‌ها دست که بالا کردید برای دعا
بگویید به حجتت قسم حاجتم را نمیخوام
به جایش ظهور مولا

ائمه هیچگاه خود را مدیون بنده نمی‌کنند.
آن وقت خود مولا برایمان می‌خواهد هر آن چیزی که خیر است

خدایا به حجتت قسم نمیخوام...
به جایش ظهور مولا​

هرگز دست خالی بر نخواهید گشت

IMG_20210505_094958_360.jpg
عکسی دیوانه کننده...
حاشیه نیزارهای جزیره مجنون
رزمنده ای که سلاحش رو زمین نگذاشت و تا آخرش ایستاد...
رفتنـــد تا بمانیم...

شهدا را یاد کنیم با ذکر صلوات💮🌸

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛این قصه، واقعی است. داستانی واقعی که قهرمانش یکی از بنده های خوب خداست. به برکت این روزها و در میان هزاران مجلس روضه که در هر کوی و برزن برپاست، گوش شنوایی شدیم برای شنیدن روایتی متفاوت از دلدادگی برای حسین (ع)که عجیب به دل می‌نشیند و رنگی می‌پاشد به حال این روزهای دل‌هایمان.
قصه، روایت زندگی یکی از توابین است. از جوانی تا امروز. از روزهای خماری و نشئگی تا نوکری برای اهل‌بیت. از چاقوکشی‌ها و قمه زدن‌ها و عربده‌کشی‌ها تا روزهای خوب بندگی، دستگیر بودن ها و یتیم نوازی ها.

پرسان پرسان پیدایش کردیم. در یکی ازهیئت های جنوب تهران. جوان ها و نوجوان ها دور و برش حلقه زده اند و او برایشان از آداب عزاداری می گوید. به سختی حاضر به مصاحبه می شود و می گوید:« حرف می زنم. از سال های ننگین زندگی ام می گویم. اما فامیلی ام را ننویسید.»

«مجتبی» روایت می کند. از ۹ سالگی می‌گوید و آغاز میگساری: «پدرم شراب‌خوار بود. اولین بار در 8 سالگی مشروب را مزه مزه کردم. در15سالگی خوردنش برایم عادی شد. می‌توانید تصور کنید که فردی از نوجوانی و 15سالگی دائم‌الخمر باشد؟ من بودم. این دائم الخمری در شانزده، هفده سالگی به اوج رسید. آن‌قدر که وقتی تا سر کوچه هم می‌رفتم باید شیشه کتابی مشروب را زیر پیراهنم می‌گذاشتم که مبادا، مستی حتی یک ‌لحظه هم ازسرم بپرد. قبل از رفتن به سربازی یکی از دوستانم کمک کرد تا مصرف مشروبات الکلی را کمتر کنم. به خدمت سربازی رفتم و برگشتم اما دوباره روز از نو و روزی از نو. کار پیدا کردم. آن ساعت‌هایی که سرکار بودم، برایم به سختی می گذشت. چون اگر صاحب‌کارم متوجه می‌شد که الکل مصرف می‌کنم اخراجم می‌کرد. از سرکار که به خانه برمی‌گشتم تلافی می‌کردم. روزی 3 لیتر مشروب می‌خوردم. واژه دائم‌الخمر برازنده‌ام بود. آن‌قدر روزگارم بد شده بود که همه از من قطع امید کرده بودند. گوشه اتاق می‌نشستم و بعد از مستی در خودم فرومی‌رفتم. بعد دو سه ساعت بیرون می‌رفتم و به هر بهانه‌ای دعوایی راه می‌انداختم با چاشنی چاقوکشی و قمه‌کشی و عربده زنی. روزی نبود که یک شر در محله‌مان راه نیفتد و من بانی‌اش نباشم. هرروز کلانتری، هفته‌ای یک‌بار بیمارستان و اتاق عمل و شکایت و دوباره مستی و دوباره مستی. همه زندگی‌ام در همین چند جمله خلاصه‌شده بود. خیلی‌ها آرزوی مرگم را داشتند. خودم هم همین‌طور. راستش جسارت خودکشی را نداشتم، حتی وقت مستی. اما آرزو می‌کردم روزی بین یکی از دعواهایی که من بازیگر اصلی‌اش بودم یکی پیدا شود و خلاصم کند.»

میای بریم کربلا❗

روایت زندگی پر فراز و نشیب مجتبی هر لحظه شنیدنی تر از قبل می شود. وقتی مصداق واقعی جمله «ادعونی استجب لکم» می شود. وقتی حال بد آن روزهایش به برکت نام نامی حسین(ع)تبدیل به حال خوب بنده های مقرب درگاه حق می شود.
مجتبی از شب واقعه می گوید:«یادتان می‌آید وقتی بعد از مرگ صدام حسین راه شیعیان برای رفتن به کربلا باز شد؟ شب از نیمه گذشته بود. مست و لایعقل از در خانه بیرون زدم و به کوچه رفتم. در همان حال چشم‌باز کردم و دیدم کوچه‌مان پر از پرچم خیرمقدم برای کربلایی‌هاست. کربلایی علی... کربلایی حامد.... همه بچه‌محل‌ها به کربلا رفته بودند و من.....! حالم بد بود، بدتر هم شد. نمی‌دانم چه حسی بود که سراغم آمد و نمی دانم نامش را چه بگذارم؟ شاید حسادت کردم. به در و دیوار می خوردم و سر از پشت بام درآوردم. سرم را به آسمان بلند کردم و فقط فریاد می زدم. گفتم اوستاکریم. من، عرق‌خور و خرابکار. پس کرم تو کجاست؟ چرا من رو کربلایی نمی‌کنی؟ یا راحتم نمی کنی. خسته شدم. حالم خراب بود و سیل اشک از صورتم روانه شد. می‌دانستم توقعم زیادی است. آخه من دائم‌الخمر کجا و کربلا کجا؟
آن شب به مستی و حال خراب گذشت و بعدازظهر فردای آن روز، یکی از دوستان سراغم آمد و گفت مجتبی کربلا میای؟ مستی ازسرم پرید. انگار آب سرد روی سرم ریخته بودند. گفتم من؟ کربلا؟ چی میگی؟ من نه پول‌دارم نه پاسپورت، نه ویزا. گفت لازم نیست. کاروان فردا صبح راهی می‌شود و مدیر کاروان یک نفر برای تدارکات کم دارد. رفتم خانه. به مادرم گفتم .مادرم به پهنای صورتش اشک می‌ریخت و وسایل سفر را برایم آماده می‌کرد. گفتم نمی خواد مادر. من با همین پیراهن و شلوار می‌روم. نه ساک می‌برم نه لباس. مادرم باور نمی‌کرد که آقاپسر دائم‌الخمر و مردم‌آزارش را برای پابوسی طلبیده باشد. خودم هم باور نمی‌کردم. مگر می‌شود؟ یعنی صدایم را شنیده بودند؟ اتوبوس‌راه افتاد و به لب مرز رسید. آن زمان ویزاها برگه‌ای بود. سرباز بالا آمد. گفتم همین حالاست که مرا از مرز به ایران برگرداند. نمی‌دانم چه شد اما از من گذشت. انگار مراندید و اتوبوس از مرز رد شد.»

تمسک مردی دائم‌الخمر به ردای امام حسین(ع)/از روزهای خماری و میگساری تا نوکری برای اهل‌بیت

پایان سال‌ها میگساری

اتوبوس زائران کربلا از مرز ایران می‌گذرد و مرزهای زندگی مجتبی هم جابه‌جا می‌شود. پایان سال‌ها میگساری و آغاز راهی روشن؛ پای‌برهنه از اتوبوس پیاده می‌شود. چله زمستان است و هوا سرد. پایش روی زمین است و سرش در آسمان. شب از نیمه گذشته و هوا سرد است. از کنار رودخانه دجله و فرات رد می‌شود و بی‌اختیار داخل رودخانه می‌پرد. باید تنش پاک شود از این‌همه گناه. پاهایش به سمت حرم کشیده نمی‌شود. سست است. با چه رویی باید می‌گفت السلام علیک یا اباعبدالله؟! کشان‌کشان خودش را به بین‌الحرمین می‌رساند.

زان کار دست شستم/ زین کار توبه کردم💔

گه مستِ کار بودم/گه در خمار بودم
زان کار دست شستم/ زین کار توبه کردم
توبه می کند. پابرهنه و پریشان‌احوال در بین‌الحرمین روی دوزانو می‌نشیند و به گنبد طلایی ارباب خیره می‌شود. چشم‌هایش خیس اشک است. دلش پر از حسرت. گاهی سکوت و گریه. گاهی طغیان. سرمی کوبد روی زمین. اطرافیان نگاهش می‌کنند. این جوان، دیوانه حسین (ع) است؟ تحسینش می‌کنند شاید هم به حالش غبطه می‌خورند، صدای مویه‌ها و گریه‌هایش بی‌تاب می‌کند همه حاضران را. پیر و جوان و مرد و زن را. آن‌طرف‌تر مداحی 70 ساله ایستاده و به احترام مویه‌های این جوان آشنا دست از روضه‌خوانی برداشته است. او را می‌شناسد. اشتباه نمی‌کند. مجتبی ست. اما او کجا و اینجا کجا؟ همان‌که بدنش یک جای سالم ندارد و پر از اثرات چاقو است؟ همان‌که یک شهر از شرش در امان نیست؟ همان دائم‌الخمر محله ما؟! این قصه را مداح و یکی از همسایه های مجتبی می گوید. می‌گوید نامم را ننویسید. فقط بدانید امام حسین (ع) منِ مداح را در 70 سالگی و بعد از یک‌عمر، حسین گفتن و کوس انا الحق زدن به زیارتش طلبید، اما یک جوان 21 ساله را در اوج گناه و بزهکاری و دائم‌الخمر بودن این‌طور دیوانه عشق خودش کرد. باید بودید و می‌دیدید. من حال خوب مجتبی را وقتی به خاک کربلا سجده کرده بود دیدم. نمی دانید مجتبی چه بود و چه شد!

چون توبه کرد پسر، پدر هم توبه کرد

«مجتبی میگسار، مجنون عشق حسین (ع) شده بود. تمام 10 روزی که کربلا بودیم پابرهنه و مجنون وار در بین‌الحرمین و کوچه و پس‌کوچه‌های کربلا می‌چرخید. هیچ‌کس حالش را نمی‌فهمید.» جوادی یکی از زائرانی که در این سفر همراه او بوده وصف حالش را می‌گوید؛ «زائران کاروان ما مجتبی را می‌شناختند و از همان ابتدای سفر دعای مشترک همه، سربه‌راه شدن این پسر بود اما وقتی به کربلا آمدیم انگار هیچ‌کس او را نمی‌شناخت. جوانی دست‌به‌خیر، سربه‌راه، سربه‌زیر. پیرزنی زمین‌گیر در کاروان، همراه ما بود. از همان روز اول این پیرزن را روی شانه‌های خودش می‌گذاشت و به زیارت می‌برد. هر بار پیرزن، دست روی شانه‌اش می‌گذاشت و می‌گفت الهی که عاقبت به خیر شوی جوان که شد. مجتبی عاقبت بخیر شد.» حالا خودش راوی فصل سوم کتاب زندگی‌اش می‌شود؛ «از کربلا که برگشتم کوچه‌مان پر از پلاکاردهای تبریک بود. بر و بچه‌های لات محله، برایم سنگ تمام گذاشته بودند. در بدو ورود و بعد از پابوسی و دست‌بوسی پدر و مادرم سراسیمه به پشت‌بام خانه رفتم. دو بشکه 20 لیتری مشروب را در چاه ،خالی کردم. پدر و مادرم با دیدن این صحنه گریه می‌کردند. آن روز، روز تغییر پدرم هم بود. با دیدن پسر دائم‌الخمری که توبه کرده پدر هم توبه کرد و برای همیشه مشروب را کنار گذاشت و این اتفاق برکت سفر کربلا و لذت توبه‌ام را دوچندان کرد.»

رستگاری در 40 سالگی

40 سالگی و رستگاری، 40 سالگی و میانداری و هیئت داری و یتیم‌نوازی. گاهی کفش جمع کن عزاداران حسینی می‌شود، گاهی آبدارچی. ابایی ندارد از اینکه بگوید چه بود و چه شد. قصه زندگی‌اش را برای جوان‌ها و نوجوان‌ها روایت می‌کند تا درس بگیرند. بگذریم از اینکه در همان سالی که با کوله باری پر از گناه به کربلا رفت و توبه کنان برگشت چند نفر از هم‌پیالگی‌هایش راه او را در پیش گرفتند و توبه کردند. حالا سرش را بالا می‌گیرد و می‌گوید: «تمام‌قد نوکر اهل‌بیتم. امام حسین(ع) دریای کرم است. سیدالشهدا را باید با قلبت بخواهی. اگه ارباب بخواد خودش تو را می‌برد. حتی اگر دائم‌الخمر باشی و یک‌بار از ته وجودت صدایش بزنی. باور کنید اجابت می‌کند.»

از تو به یک اشاره از من به سر دویدن❤

«مجتبی در جوانی پیر غلام و مجنون امام حسین (ع) شد.» این جمله را یکی از دوستان مجتبی می گوید و ادامه می دهد:« خیلی از دوستان به حال این روزهایش غبطه می خورند. از تو به یک اشاره از من به سر دویدن. حالا مجتبی مصداقی از این شعر است. با سر می دود برای کار خیر و علاوه بر آن هر سال محرم خانه اش را سیاه پوش می کند و میزبان عزاداران حسینی می شود. در هیات خانه مجتبی جای سوزن انداختن نیست. طوری رفتار می کند که انگار سال هاست هیئت دار بوده است. حتی یک سر وگردن بالاتر از کسانی که ادعای هیئت داری می کنند. یادم می آید یک شب دو سه نفر از جوانان محله که مشروب خوار و از دسته اراذل و اوباش بودند وارد هیئت شدند. بوی آزار دهنده دهانشان فضا را پر کرده بود. چند نفر پیش مجتبی آمدند و گفتند این جوان ها را بیرون کن. اینها شان مجلس عزای امام حسین(ع) را پایین می آورند. اما او زیر بار نرفت. گفت اینها هم مهمان امام حسین هستند. خودشان می دانند و ارباب. من چه کاره ام که مهمان امام حسین را جواب کنم؟ بعد از هیئت، یک هیئت ۴ نفره راه می‌اندازد و برای مردم نیازمند روستاهای اطراف تهران غذا می‌برد. کارتن‌خواب‌هایی که هیچ جا و مکانی ندارند را ازنظر دور نمی‌کند.خلاصه حواسش به همه هست.»

نازنین جمالی 0 مرسی عزیز دلم💙
ان شالله

20210501_210038.jpg

رفتن کجا و بردن کجا:))

https://uupload.ir/view/inshot_20210502_025430465_wyw3.mp4/
شوق دیدار تورا
لحظه شماری کردم
آنقدر لحظه شمردم
دل اعداد شکست..! تولدت مبارک مرد آسمانی♡

Mahmood-Karimi-New-Version-Heydar-Heydar-(128).mp3
⚫ایام شهادت مولای متقیان، امیرالمومنین امام‌ علی ‌علیه السلام ‌تسلیت‌ باد.

خیلی وقته فقط خودت ارومم میکنی🙂
نمیدونم جریان چیه ؟
ولی هر چی هست همش ارامش منه
این روزا فقط خودت ارومم میکنی
الکی نیستا
هرچی قدیمیا میگن درسته واقعا

https://www.aparat.com/v/Ckqm3/سورة_يس_كاملة_للشيخ_مشاري_بن_راشد_العفاسي

آرومت میکنه😎😉
آرومم کرد😊

1561408460851933_large.jpg

دختر پاییز سلام فدات نه فعلا

یادش بخیر:)
ختم قران پارسال ماه رمضون کارایی که میکردیم🌻

https://uupload.ir/view/b9hd_video_2021-04-13_20-28-00.mp4/
دوران بزن در رو
دگر نیست بدانید!👊

#حاج_قاسم
#راه_ما_روشن_است🇮🇷

سلام به همه آلایی های عزیز، آلایی هایی که فقط به دنیای خود نمی اندیشند. درود بر شما.
همه ما اسم وحدت را شنیده ایم، و آنرا بسیار مقدس میدانیم، و آیه قرآن داریم:"انما المومنون اخوه"
اما در عمل تقریبا شکست خورده ایم، تمامی دغدغه ما شده ایجاد آرامش در میان افراد مسلمان و به ظاهر مسلمان. این چیزها خود به خودی به وجود نیامده و پشت پرده هایی دارد🇬🇧🇬🇧، همان هایی که وقتی با مسلمانان در جنگهای صلیبی جنگیدند شکست خوردند، و چون خواستند با مسلمانان پیمان ببندند، فهمیدند مسلمانان به کفار باج نمیدهند، در نتیجه آنها به این فکر افتادند که بین مسلمانان را شکافی بیندازند، آنها را به دسته های مساوی و نامساوی تقسیم کنند و به جان هم بیندازند و چنان مسلمانان را سرگرم دشمنی با یکدیگر کردند که نفت و گاز و منابع و معادن را بردند و حتی مسلمانان برای مبارزه با یکدیگر از کفار کمک خواستند!!!!!این بود حق پیغمبر و قرآن ما؟ مگر ندیدید که مسلمانان تا وقتی با هم بودند دنیا را فتح کردند، بزرگترین پیشرفت های علمی آن زمان را به نام خود زدند و هیچکس نمیتوانست آنهارا استعمار کند؟ آری، آنها، همان انگلیسی ها، خیلی خوب به هدف خود دست یافتند، و دین خود را به عنوان بهترین و مصلح ترین دین در دنیا تبلیغ کردند، و اسلام را به وحشی گری و خشونت و بربریت به تمام مردم دنیا شناساندند، آنها اسلام انگلیسی درست کردند و رواج دادند، شیعه انگلیسی و سنی انگلیسی، چیزی که نبود، ولی ایجاد شد. هم اکنون در جای جای شهرهایتان ردپای اسلام انگلیسی را میبینید، و همین باعث تفرقه است.پس بیایید دست به کار شویم، ما باید نقشه های غیر مسلمانان را خنثی کنیم، بیایید تا در این راه قدمی برداریم، مهمترین کاری که میتوانیم در حق پیغمبر انجام دهیم، با هر عقیده ای که هستیم و هرکجا هستیم، این است که اسم های شیعه و سنی را برای همیشه به فراموشی بسپاریم، و هر وقت از شما پرسیده شد، که دین شما چیست، بگویید من مسلمانم.به همین سادگی، این دودستگی را جمع کنید.
ولی این مسلمانی قواعدی دارد:
۱. هرکس که به خدای یگانه و رسول خدا محمد مصطفی (ص) و قرآن او ایمان داشته باشد، مسلمان شمرده میشود و در زمره برادران و خواهران دینی قرار میگیرد، دفاع از او بر تمام مسلمانان واجب میشود، (چه برسد به اینکه با او جدل کنند و حتی بجنگند و سر ببرند🤔😏)
۲. تنها گروهی که از ما نیستند، و کافر و فتنه برانگیز شمرده میشوند، کسانی هستند که مسلمان نیستند، ولی دارند با سر بریدن، خشونت و ویرانگری، مسلمانان را بدنام میکنند، از نظر اسلام، جهاد مردمی با آنان واجب است و هرجایی که برانگیختند، نه تنها نظامیان بلکه غیر نظامیان باید با آنها بجنگند و سریع سرکوبشان کنند و دست روی دست نگذارند(این است معنی جهاد)
۳. بیایید با تحقیق، تفکر در قرآن و تعقل، شیعه انگلیسی و سنی انگلیسی را از بین ببریم، و احکام استثنا و حلال و حرام های استثنا از خودمان نسازیم، این کتاب خداست که حلال و حرام ما را تعیین میکند، و خود قرآن میفرماید هیچ کس، هیچ کس حق تصرف در این حلال و حرام ها را ندارد. استثنا نداریم. هرچه کتاب خدا بگوید.
۴. ای مسلمانان، از عقب ماندگی به دور باشید، دنیا را در دست خود بگیرید و پیشرفت کنید، سست نشوید و غمگین نباشید، چرا که خدا با ماست. عبادت صرف و تنها به درد عمه هایتان میخورد، اصل عبادت سربلند کردن کشور و جهان اسلامی است. تا وقتی که عمل نداشته باشیم و در عمل مسلمان نباشیم، تا وقتی که روزه بگیریم و نماز بخوانیم اما هر غلطی که دلمان خواست بکنیم و مال هرکسی را به راحتی بخوریم، کشور از کشور کفار بدتر میشود، و خداوند در کفار نظر میکند که در ما نمیکند.
۵. کسانی که حرف از وحدت میزنند، توسط همان انگلیسی ها و آمریکایی ها کشته میشوند، بعد خودشان هم نمی آیند مستقیم بکشند، وحدت طلبان را بدست همان داعش و تکفیری ها میکشند، تا بقیه بگویند، دیدید مسلمانی که از اسلام حرف میزد خودش بدست مسلمانان کشته شد؟ پس به دور باشید از جهلی که رسانه ها در کله هایتان انداخته اند و به هوش باشید، که اگر همه مان وحدت را تبلیغ کنیم، آن موقع است که هیچ کس جلودارمان نیست و نخواهد بود.
۶. برای شناخت بهتر اسلامداری و عمل به اسلام، شما را به مسلمانان واقعی دعوت میکنم، از جمله حافظ، سعدی، مولانا، عطار نیشابوری😊

10 سهم من

Rezvan.E.A
سلام ببخشید من متن شو اینجا میزارم تا بعضی از دوستان راحتر مثل من بهش دسترسی داشته باشن
ممنون بخاطر تاپیک فوق‌العاده تون 🌺🌺🌺

اِلهى عَظُمَ الْبَلاءُ وَ بَرِحَ الْخَفآءُ وَ انْکَشَفَ الْغِطآءُ

بلا و مصائب ما بزرگ شده و بیچارگی ما بسی روشن و پرده از روی کار برداشته شد

وَ انْقَطَعَ الرَّجآءُ وَ ضاقَتِ الاَْرْضُ وَ مُنِعَتِ السَّمآءُ

و امیدم نا امید شد و زمین (با همه‌ی پهناوری اش) بر ما تنگ آمد و رحمتش از ما منع گردید.

وَ اَنْتَ الْمُسْتَعانُ وَ اِلَیْکَ الْمُشْتَکى وَ عَلَیْکَ الْمُعَوَّلُ

تنها توئی یاور و معین ما و مرجع شکایت ما و یگانه اعتماد ما.

فِى الشِّدَّةِ وَ الرَّخآءِ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَ الِ مُحَمَّد

در هر سختی و آسانی بر لطف تو است. خدایا پس درود فرست بر محمد و آل محمد.

اُولِى الاَْمْرِ الَّذینَ فَرَضْتَ عَلَیْنا طاعَتَهُمْ وَ عَرَّفْتَنا بِذلِکَ

آن زمامدارانى که پیرویشان را بر ما واجب کردى و بدین سبب مقام

مَنْزِلَتَهُمْ فَفَرِّجْ عَنّا بِحَقِّهِمْ فَرَجاً عاجِلا قَریباً کَلَمْحِ الْبَصَرِ

و منزلتشان را به ما شناساندى به حق ایشان به ما گشایشى ده فورى و نزدیک مانند چشم بر هم زدن

اَوْ هُوَ اَقْرَبُ یا مُحَمَّدُ یا عَلِىُّ یا عَلِىُّ یا مُحَمَّدُ اِکْفِیانى

یا نزدیکتر اى محمد اى على اى على اى محمد مرا کفایت کنید

فَاِنَّکُما کافِیانِ وَ انْصُرانى فَاِنَّکُما ناصِرانِ یا مَوْلانا یا صاحِب الزَّمانِ

که شمایید کفایت کننده ام و مرا یارى کنید که شمایید یاور من اى سرور ما اى صاحب

الْغَوْثَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ اَدْرِکْنى اَدْرِکْنى اَدْرِکْنى

فریاد، فریاد، فریاد، دریاب مرا، دریاب مرا، دریاب مرا

السّاعَةَ السّاعَةَ السّاعَةَ الْعَجَلَ الْعَجَلَ الْعَجَلَ

همین ساعت، همین ساعت، هم اکنون، زود، زود، زود

یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ بِحَقِّ مُحَمَّد وَ الِهِ الطّاهِرینَ.

اى خدا اى مهربانترین مهربانان به حق محمد و آل پاکیزه اش

رضا آلناصر
سلام عیدتون مبارک باشه🌸
100 صلوات 😄🖐️✨