️
تفسیر قرآن کریم
قرآن
-
️بعضي از مردم (كوتاه نظر از خدا تمناي متاع دنيوي تنها كنند) و گويند : پروردگارا ما را از نعمتهاي دنيا بهره مند ساز و انان را از نعمت اخرت نصيبي نيست
️
️و بعضي ديگر گويند بارخدايا ما را از نعمتهاي دنيا و اخرت هر دو بهره مند گردان و از شكنجه اتش دوزخ نگهدار
️هريك از اين دو فرقه از نتيجه ي اعمال خود بهره مند خواهند گشت و خدا به حساب همه زود رسيدگي كند
چند نكته ي كنكوري
بيانگر ديدگاه متعادل نسبت به نعمتهاي دنيوي و اخروي
نصيب و بهره ي اخروي و دور ماندن از عذاب اتش، معلول مطالبه ي نيكي در دنيا و اخرت است
كسي كه زندگي اخرت را هدف اصلي خود قرار ميدهد از نعمتهاي دنيا بي بهره نميماند
رسيدن به هدفهاي دنيوي فرع و تابع درخواست هدف هاي اخروي است
معيار و ملاك مناسب جهت انتخاب هدف اصلي قرار دادن اخرت به عنوان غايت زندگي است -
حكم جهاد براي شما مقرر گرديد و حال انكه بر شما ناگوار و مكروه است
ليكن چه بسيار شود كه چيزي را شما ناگوار شماريد ولي به حقيقت خير و صلاح شما در ان بوده
و چه بسيار شود كه چيزي را دوست داريد و در واقع شر و فساد شما در ان است
و خداوند به مصالح امور داناست و شما نادانيد
%(#ff0000)[ايه ي ٢١٦/ سوره ي بقره] -
سي و هفتمين صفحه از كلام نور
231 - و چون زنان را طلاق دادید و به پایان عدّه‌ی خود رسیدند یا به شایستگی نگاهشان دارید، یا به شایستگی رهاشان سازید، و به قصد آسیب رساندن نگاهشان مدارید تا ستم کنید و هر که چنین کند، پس به خود ستم کرده است، و آیات الهی را به مسخره نگیرید، و نعمت خدا و این کتاب و حکمت را که بر شما نازل کرده و به آن پندتان می‌دهد فراموش نکنید و از خدا بترسید و بدانید که خدا به همه چیز داناست232 - و چون زنان را طلاق دادید و عدّه‌ی آنان سر آمد، آنان را از ازدواج با شوهران سابق خود در صورتی که میان آنها به خوبی توافق حاصل شده باشد جلوگیری نکنید هر که از شما به خدا و روز واپسین ایمان دارد با این دستور پند داده می‌شود این برای شما پربارتر و پاکیزه‌تر است، و خدا می‌داند و شما نمی‌دانید
233 - مادرها فرزندان خود را دو سال تمام شیر دهند [این] برای کسی است که بخواهد دوره‌ی شیر دادن را کامل کند، و خوراک و پوشاک آنها به طور شایسته بر عهده‌ی پدر فرزند است هیچ کس جز به قدر توانش مکلّف نمی‌شود هیچ مادری نباید به خاطر [اختلافات خود] به کودکش آسیب رساند و نه [پدری] که صاحب فرزند است و وارث نیز همین حکم را بر عهده دارد و اگر پدر و مادر به رضایت و مشورت یکدیگر بخواهند [کودک را قبل از موعد] از شیر باز گیرند گناهی بر آنها نیست و اگر خواستید برای فرزندان خود دایه بگیرید بر شما گناهی نیست به شرط آن که مزدی را که در نظر دارید به درستی بپردازید، و از خدا پروا دارید و بدانید که خدا به آنچه میکنید بیناست
-
سي و هشتمين صفحه از كلام نور
234 - و کسانی از شما که می‌میرند و همسرانی به جا می‌گذارند [آنها] باید چهار ماه و ده روز عدّه نگه دارند، و چون عدّه‌ی آنها سر آمد، در آنچه به شایستگی در باره‌ی خود انجام دهند گناهی بر شما نیست، و خدا به آنچه میکنید آگاه است235 - و گناهی بر شما نیست که به کنایه و سر بسته از [این] زنان خواستگاری کنید یا [ازدواج با آنها را] در دل نهان دارید خدا آگاه است، که شما آنها را یاد خواهید نمود، ولی با آنها قرار پنهانی مگذارید، مگر سخنی شایسته [و کنایی] بگویید و تا عدّه‌شان سر نیامده با آنها عقد ازدواج نبندید، و بدانید که خدا آنچه در دل‌های شماست می‌داند، پس از او پروا دارید و بدانید که خدا آمرزنده‌ی بردبار است
236 - اگر زنان را قبل از نزدیکی و قبل از تعیین مهر طلاق دادید گناهی بر شما نیست ولی هدیه شایسته‌ای تقدیمشان کنید، توانگر به قدر توان خویش و تنگدست به قدر توان خویش، و این وظیفه‌ای بر نیکوکاران است
237 - و اگر زنان را پیش از نزدیکی طلاق دادید و مهری برای آنان تعیین کرده بودید، نصف آنچه مقرر داشته‌اید بر عهده‌ی شماست، مگر این که آنان خود ببخشند یا کسی که امر ازدواج به دست اوست ببخشد و گذشت شما به تقوا نزدیک‌تر است، و بزرگواری را در میان خودتان فراموش نکنید که خداوند به آنچه میکنید بیناست
-
سي و نهمين صفحه از كلام نور
238 - همه نمازها به ویژه نماز میانه را پاس دارید و مطیعانه برای خدا به [نماز] ایستید239 - پس اگر [از دشمن] بیم داشتید، پیاده یا سواره نماز کنید، و چون ایمن شدید خدا را یاد کنید همان طور که به شما چیزهایی آموخت که نمی‌دانستید
240 - و کسانی از شما که در آستانه مرگ قرار می‌گیرند و همسرانی به جا می‌گذارند، باید در باره‌ی آنها وصیّت کنند که تا یک سال مخارج آنها داده شود و از خانه بیرونشان نکنند، ولی اگر آنها خود خارج شوند، در باره‌ی تصمیم مناسبی که برای خود می‌گیرند گناهی بر شما نیست، و خدا شکست‌ناپذیر حکیم است
241 - و برای زنان طلاق داده شده هدیه مناسبی بر عهده‌ی پرهیزکاران است
242 - بدین‌سان خدا آیات خود را برای شما بیان می‌کند تا بیندیشید
243 - آیا کسانی را که هزاران تن بودند ندیدی آن‌گاه که از بیم مرگ [و فرار از جهاد] از دیار خود بیرون شدند، پس خدا به آنها گفت: بمیرید [و آنها مردند] سپس زنده‌شان کرد! به راستی خدا نسبت به مردم، صاحب کرم است ولی بیشتر مردم سپاس نمی‌گزارند
244 - و در راه خدا جهاد کنید و بدانید که خدا شنوای داناست
245 - کیست که به خدا وام نیکو دهد تا چندین برابرش افزون کند! خداست که تنگدستی دهد و توانگری بخشد، و به سوی او بازگردانده می‌شوید
