پروانه‌ی رنگین

[Mono]

من این روزها دارم ادمها را بدون فیلتر میبینم و اما این حقیقت چه سخت میکاهد از جانم.
میدانی قصه اش شده مثل داستان عشق و نفرت اما حالا نفرت حقیقی تر از عشق است.
عشق واژه ای منفور و خالی از احساس نفرت کلمه ای که بار خیلی از حرف هارا به دوش میکشد. عشق احساسی پوچ و بی معنی و نفرت پیوندی محکم بین انچه میدانی و انچه میخواهی.فرد بدون عشق داریم ولی فرد بدون نفرت نه.زندگی بدون عشق داریم ولی زندگی بدون نفرت نه.و اما عشق بدون نفرت داریم ولی نفرت بدون عشق نه.
انقدر با کلمات بازی میکنم تا بازیچه کلمات نشم قبلا عاشق این ادمها بوده ام طمع تلخش را بدجور چشیده ام
این مدت به ادمهایی علاقه مند شده ام که تا این لحظه نمیدیدمشان و از ادمهایی دل کندم که روزی بهترینم بودند. عجب پارادوکس نفرت انگیزی!
منطق است دیگر وقتی جای عشق را بگیرد خیلی چیزها تغییر میکند. از یک جایی به بعد می رسد و بزرگت میکند. نقاب را از چهرها برمیدارد و نفرت را در کلماتت همچون زندانی رها شده از بند ازاد میکند.
راستش تا به حال تعریفم از عشق ان چیزی بود که اکنون در نفرت پیدا کردم.
عشق از دردهایش می گویید نفرت انکارش میکند. عشق از زیبایی می گویید نفرت نقضش میکند عشق از احساسات می گویید و نفرت مسخره اش میکند.
می دانم که میدانی دانستن این که عشق از بین می رود ولی نفرت همیشه پایدار است تلخ است. میدانم که میدانی با نفرت تسکین میابی و در آخر میدانم که میدانی همه را برای قانع کردن خودم میگوییم...
Mono

[ramses kabir]

روزگاری آدمی را بین گوسفندان بود
چون نزاعی بر سرِ مملکتِ چوپان بود
گوسفندان متفق بر همه پرسی بودند
همه پرسی را نهایت مرگِ این انسان بود
ناگهان میشی، رو کرد و بگفتش انسان
زندگانیِ تو گر دل، سانِ گوسفندان بود
ما تو را زنده نگاریم در این دشتِ عجب
گر تو را همسفرِ گله ی گوسفندان بود
چون دمی رو کرد و انسان و بگفتش گوسفند
گر مرا همسفرِ گله ی گوسفندان بود
من در این دشت ز گوسفندان خر تر باشم
چون خرانِ در بهشتِ آدمی انسان بود
گر بمیرم من به سانِ آدمی بس بهتر است
بهتر از صد ها زمانه بارِ گوسفندان بود
تا بدارم مرگِ با عزت اعدامم کنید
صد شرف بر خفت همره گوسفندان بود
مرسی که هستید

رامسس کبیر

@دانش-آموزان-آلاء

[sandiiii]

%(#0000ff)[اردیبهــــشت یعنی ]
%(#3333ff)[شاهکارِ نقاشیِ خداونـــد روی زمین]
%(#6666ff)[یعنی ترسیمِ یک تابلو]
%(#9999ff)[با جوهرِ عشـــق]
%(#b2b2ff)[یعنی کشیدنِ ]%(#f00000)[ر]%(#f06400)[ن]%(#ffff37)[گــ]%(#00f000)[یــ]%(#6060f0)[ن ]%(#000080)[کـ]%(#800080)[مـ]%(#f00000)[ا]%(#f0620a)[ن ]%(#a8a8f0)[در شهرِ خاکستری..]

---

%(#000099)[تولدِت مبارک جــ♡ــانِ شیرینم]
miss.besharati
%(#000a99)[1399/02/22]
@دانش-آموزان-آلاء

[خانوم]

baroon
میشه هروقت بارون اومد همین حرفو بزنی؟
متن:
#زهرا_مصلح

کوتاهه ولی دلنشین ️

به دلتون بنشینه

[سایه ماه]

گاهی دور می شوی از خودت
از نگاه های دیگر
به تماشای خود می نشینی
نگاه می کنی
نگاه می کنی
ملتماسانه میگویی این من نیستم
این من نیستم
وجودم پر ارزش تر از این حرفاست
به جز واقعیت
و التماس نگاهت
که تو را از رویا میگیرد
هیچ چیز قادر نیست
تو را پنهان کند
زمانش فرا رسیده
اکنون دنیا منتظر توست
نگاه دیگران را کنار بگذار

[Lili]

اونايي كه یه شبايي خيلي خستن
ولي خوابشون نمیبره
 همون كسايي ان كه توي
 مترو داره
از هر طرف بهشون فشار مياد
اما بازم اگه ازشون بپرسي
ايستگاه بعدي چيه با لبخند جواب ميدن.. همونايي
كه وسط درد و دلت
با يه آه غليظ نميگن اين كه چيزي نيس
 من يه غم دارم با فلان قد طول و عرض و پهنا
 نگاهت ميكنن و دلداريت ميدن
همون كسايي ان كه یه شبايي
 که خيلي خستن فقط خودشون
 ميمونن و سقف اتاقشون
همون كسايي كه خوب ميدونن
 خيلي چيزا گفتنش چيزي رو حل نميكنه....
#ℓiℓi
#سکوتــــ....

[Mono]

بی محابا به هرسو کشیده میشد...
موهایش را میگویم...
سخره باد شده بود...
خوشبحالش...
باد را میگویم...
میتوانست هر بار که بخواهد بوی تنش را استشمام کند...
خوشبخت بود...
آینه اتاقش را میگویم...
ساعتها میتوانست تماشایش کند بدون انکه لحظه ای را از دست بدهد...
بیچاره شد...
دلم را میگویم...
مثل کسی که گم شده باشد در سایه دلتنگیس پناه گرفته بود...
مجنون شده...
مغزم را میگویم...
به طرفداری از دلم میپردازد رفتنش کاری کرده که ان دو دشمن دیرین هم حوصله دعوا ندارند...
کنترلش را ندارم...
چشم هایم را میگویم...
وسط خنده هایم اشکاش بیرون میریزد گاهی، گاهی هم وسط اشک ها لبهایم میخندند...
باد به خوشحالی رسیده بود...
اینه به خوشبختی...
دلم به بیچارگی دچار شد...
مغزم همچون مجنون خواب خوراکش عشق شده بود...
چشم هایم یک چیز میگفتند و لب هایم یک چیز دیگر...
زنده ام ولی از نوع مرده اش...
هر کدام به راهی رفت ولی من هنوز اینجا هستم...
با قلمم مینویسم که شاید سر قولش بماند...
قول داده بود ماه ۱۳ روز ۳۲ ساعت ۲۵ و دقیقه ۶۱ برگردد...
Mono

[سایه ماه]

هیچ وقت هیچ چیز تمام و کمال نیست

گاهی اوقات ارتفاع دیوار رو به روت انقدر بلنده که باید چند قدم عقب برداری و بعد ازش بگذری

و مهم تر از همه
بدون توقع کنار ادم ها زندگی کنی
روی پای خودت بایستی

[سایه ماه]

ادما خیلی عجیبن عاشق ترین ها هم ته تهش خودشونو بیشتر دوست دارن

مثه ادم های دیگه منم دوس دارم وقتی به جایگاه رسیدم تو تجملات غرق باشم
اما
می دونم
نمی تونم بی تفاوت از کنار ادم های اطرافم رد شم

این خالصانه ترین خودنویسم

[ramses kabir]

گله مندم ز تو ای دل، گله‌ها دارم بس
که مرا تنها سپردی، به دیار رنج و غم‌ها
گله مندم که گذاری، تن زخم خورده‌ام را
به تن ساحل خشکی، که در آن نیست دریا
گله مندم ز تو ای دل، گله‌ای صد ساله دارم
ز ازل تا نهایت، ز دی و امروز و فردا
گله دارم ز تو ای دل، تو که چون پر مینمودی،
چه شده که سنگ گشتی، بر تن رنجیده ما؟
چه شده تنها شدی دل؟ چه شده رسوا شدی دل؟
تو چرا گوش نکردی، به صدای خسته ما؟
گله دارم خوب گوش کن، گله دارم ز تو ای دل
تو گره باز نکردی، ز زبان بسته ما
گله دارم ز تو ای سر، گله از توست خوش تر
که چرا نعل سپردی، به همه فرمان دل ها؟
گله دارم باز هم من، گله از هیچ یکیشان
گله دارم ز خودم که، گله مندم ز این ها
همه گفتند عمری، که سرت رهرو دل کن
همه حیفا نگفتند، که دلت مبر به هر جا

[SsSsS]

امشب خواستم از خدا تشکر کنم:
خواستم بگم بزرگی دیدم بزرگ تر از تصورات من هستی. خواستم بگویم بخشنده ای دیدم بخشنده تر از تصورات من هستی. خواستم بگم .... .......

بعد از کلی کلنجار با خودم ندایی از گوشه دلم گفت: خدا شکرت که خدایی ..

[ramses kabir]

Fur elize.mp3
ای کاش ما هم یه نفرو داشتیم تا واسش مینوشتیم for u
گیتار:حاج رامسس

[سایه ماه]

اون لحظه ای تو زندگی که
که یه
روشنی شبتو روشن می کنه
یکی از همون شیرینی های زندگیه

[سایه ماه]

هیچ وقت تحت هیچ شرایطی خودت رو نباید با کسی مقایسه کنی
که
اگه گرفتارش بشی
به خودت خنجر زدی
دنیات رو نابود می کنه

[Mono]

این پست پاک شده!

[Mono]

چیشد که این شد؟...
من که برای دلم چیزی کم نزاشتم...
#او ولی بدجور کم گذاشت...
دوست دارم نبودم حس بشه...
میخوام بدونم یادم در دل کی جاریه...
افسوس ک جواب سوال ذهنم رو میدونم...
راستی چه جوری میشه برای «هیچکس» نبود؟...
این هیچکس اون هیچکسی نیست که همه میشناسنش ولی نمیشناسنش...
اون هیچکس اینه...
میخواست بره قبول کردم مقصر من بود...
اخه نباید دل #او بگیره...
میدونم اگه بگیره دیگه باز نمیشه...
مثلا یه روز ولش کرد من هستم...
مثلا یه روز دلش گرفت من هستم...
مثلا یه روز تنها شد من هستم...
مثلا این دفعه بخواد بیاد ولی ...
بخواد بیاد ولی من نباشم...
اخ که اون روز هم میرسه...
فقط #او خودشم میدونه طاقت گریه هاشو ندارم مخصوصا وقتی توانی برای پاک کردن اشکاش ندارم...
مثلا دیگه نتونه نفس هامو بشنوه...
یا نتونه اون لبخند ملیحه رو ببینه...
اون روز خوب میتونه بغلم کنه فشارم بده...
اون روز وقتشه که من تماشا کنم...
اصلا ببینم کسی براش مهم هست؟...
نه فکر نمیکنم...
میدونم مراسم باشکوهی میشه...
آخه بابام وقت نشد برام عروسی بگیره حتمن اینو خوشگل برگزار میکنه...
همه میان...
فکر کنم #او هم بیاد...
قول بهم داد بره اونجایی که خیلی دوسش دارم...
ولی شایدم نیاد...
نمیدونم امید دارم حداقل اونجا ببینمش...
مثلا هیچکس باورش نشه مُردم...
مثل الان که باورم نمیشه زندم...
میدونی مطمئنم حسرت اذیت کردنام غر زدنام خندیدنام و شاد بودنام به دلشون میمونه...
منم حسرت بغل کردن #او به دلم میمونه...
این به اون در...
اون روزم میاد که به احترامم همه دوستام پروفایلشون سیاه میشه...
اینو گفتم که خودتونو اماده کنین...
یکی داره از نبودش خبر میده...
Mono

[ramses kabir]

3.mp3
یادی کنیم از حاج پلنگ

رامسس کبیر

[ramses kabir]

زندگی آشفته بازار زمانی است که نیست
یک نفر در پسِ این معرکه یک کس در پیش
یک نفر خون و جگر همدم ای کاش خورَد
دیگری داردش انگشتِ ندامت بر نیش
یک نفر گو که دگر هیچ ندارد در سر
گو به حال است و دگر هیچ ندارد در پیش

[Mono]

یه روز غروب تو هم میرسه پس تمام تلاشتو بکن ک اگ ب اون چیزی ک خواستی نرسیدی پیش خودت شرمنده نشی

[sheyda.fkh]

خونه ی مادربزرگم رو خیلی دوست داشتم
تمام بچگیم خلاصه میشه توی اون خونه ،البته قبل اینکه بفروشنش بره ...
خونه مامان بزرگم طبقه اول بود
یه تراس بزرگ داشت پر از از گلدون ...
گلدون هایی که برای آقاجون خیلی مهم بودن ، ما همیشه حواسمون بهشون بود
با کیارش (پسرعموم) میرفتیم توی تراس یادمه ازش میپرسیدم :
+ چرا نرده ای زرد و مشکیه ؟
بعد اونم با اون چشای عسلی و موهای بلوندش بهم نگاه میکرد و میگفت
- چون همین رنگی به دنیا اومدن مثل من و تو که با همین رنگ مو به دنیا اومدیم
فکر میکرد رنگ موها هم مثل رنگ نرده ها ثابته ، طفلی الان نیست که ببینه آدما موهاشون که هیچی حتی همدیگرو هم رنگ میکنن
بگذریم...
بعد میرفتیم روی نرده ها میشمردیم 1 ، 2 ، 3
و میپریدیم تو حیاط [برای بچه های اون سن واقعا کار خطرناکی بود ]
نه اینکه ارتفاع کم باشه ها !!! نه
خیلی هم ارتفاعش زیاد بود
ولی دوتا چتر داشتیم از اینا که نمیذاره تو بارون خیس بشی ، نه از اون چترهای نجات
گاهی کیارش میخورد به میله های در حیاط
ولی همیشه خوش میگذشت
یواشکی این کارو میکردیم همش هم دعوامون میکردن که یه وقت نپرین هااا
بعد تمام حیاط رو تند تند پشت سر میذاشتیم 24 تا پله رو میرفتیم بالا، 1 پله می اومدیم پایین ،
سالن و آشپزخونه رو رد میکردیم و دوباره میرفتیم تو تراس و دوباره میپریدیم
یه جاهایی میگفت :
- شیدا بسه !؟
+ میگفتم نه یه دور دیگه ، فقط یه دور
////////////////////
از لحاظ روحی لازم دارم
برگردم به همون خونـه
قول بدم که این آخرین دور باشه
برم روی نرده ها
بپرم پایین...
کی میدونه ، شاید این دفعه دیگه چترمو باز نکردم :).

• به یاد پسرعموم که سالهاست مارو ترک کرده ...
  28 اردیبهشت 99
  @دانش-آموزان-آلاء