️
️
ردپا
یا ایتها النفس المطمئنة...
-
یا ایتها النفس المطمئنة، ارجعی الی ربک راضیة مرضیة...
در کتاب دینی پیش دانشگاهی نوشته شده است: رایج ترین شرک امروزی، شرک عبادی است. چرا که مردم، با اینکه قبول دارند توحید خالقیت مختص خداست، ولی در ورود دین به زندگی خویش کوتاهی میکنند.
هرچند برای کنکور باید این جمله را درست گرفت، ولی جمله ای است به شدت غلط.
چرا که توحید ذاتی، یا همان جامع تمام ابعاد توحید، یا آشنا تر بگویم، جمله لا اله الا الله، همان سر کیمیاست. همان رازی است که بر روی یک دانه برنج هم می توان نوشت. همان رازی است که بر روی سنگ کیمیا حک شده است. همان کلمه ای است که نه رسول اکرم، و نه هیچ رسولی قبل از وی، چنین جمله ای نیاوردند.
خب، مگر لا لا اله الا الله گفتن، مفلح نمیشویم؟ پس کجای کار ایراد دارد که این همه لا اله الا الله میگوییم، می نویسیم، می خوانیم، ولی فلاح این همه دور از ماست؟
بک سوال دیگر، فرض اینکه لا اله الا الله را گفتیم، تصمیم بر این شد دین را وارد زندگی کنیم، خب، کجای زندگی جای دین است؟ نماز؟ روزه؟ زکات؟ خمس؟ واجبات؟ مستحبات؟ کدام؟ اینها با چه حکمت و دلیلی قرار است مرا به فلاح برسانند؟ مگر نه اینکه خداوند برای هر معلولی، علتی مُسَخَّر برای منِ بنده قرار داده؟ مگر نه اینکه حتی خود ذلت جلاله، اِبا دارد از انجام کاری، مگر با دلیلی و علتی و راهی؟
فلاح من چیست اصلا؟ پدرم باید تصمیم بگیرد؟ یا مادرم؟ یا معلمم؟ یا جامعه؟ یا شما؟ کیست که برای صلاح من تصمیم میگیرد؟
وقتی تصمیم گرفته شد، حالا توسط هر کسی، علتش را چگونه می یابم؟
مگر خدا بر ما منت ننهاد، وقتی زمین و آسمان را به تسخیر ما در آورد؟ خب، خدای عزیز، منکه بر زمین و آسمان مسلط نیستم! چگونه میگویی به تسخیر من هستند؟اگر با خواندن متن بالا از نوشته من خورده میگیری، پس تو هم همدرد منی، ولی هنوز قبول نکردی. چه چیز را قبول نکردی؟ اینکه دین را نمیشناسیم. اینکه ما در شرک ذاتی هستیم. میدانم، خیلی ساده و لذت بخش تر است وقتی آیه قرآن میخوانی، هم زبان با خدا بگویی وای بر حال مشرکین! ولی در عین حال، این را هم میدانم که چقدر دشوار است که قبول کنیم ما هم از مشرکانیم. ولی مشرک عبادی نه، ما در ذات توحید شرک داریم! آری، شکستن این غرور کاذب بسیار سخت است. ترس بزرگی است در زمره افرادی باشیم که عمری بدشان کفتیم و خود، خیال زیبای توحید و بندگی نشخوار کردیم... لذت زیادی دارد قبول دارم، که هم صف با خدا به کافران و مشکران بگوییم واااای بر شما و عاقبت دوزخی شما!
حاضری دین را وارد زندگی ات کنی؟ پس عقیل باش و تفکر کن، و آنگاه، توکل کن...ادامه دارد...؟؟؟
Be a human
Then Die
انسان باش، و سپس بمیر! -
یا ایتها النفس المطمئنة، ارجعی الی ربک راضیة مرضیة...
در کتاب دینی پیش دانشگاهی نوشته شده است: رایج ترین شرک امروزی، شرک عبادی است. چرا که مردم، با اینکه قبول دارند توحید خالقیت مختص خداست، ولی در ورود دین به زندگی خویش کوتاهی میکنند.
هرچند برای کنکور باید این جمله را درست گرفت، ولی جمله ای است به شدت غلط.
چرا که توحید ذاتی، یا همان جامع تمام ابعاد توحید، یا آشنا تر بگویم، جمله لا اله الا الله، همان سر کیمیاست. همان رازی است که بر روی یک دانه برنج هم می توان نوشت. همان رازی است که بر روی سنگ کیمیا حک شده است. همان کلمه ای است که نه رسول اکرم، و نه هیچ رسولی قبل از وی، چنین جمله ای نیاوردند.
خب، مگر لا لا اله الا الله گفتن، مفلح نمیشویم؟ پس کجای کار ایراد دارد که این همه لا اله الا الله میگوییم، می نویسیم، می خوانیم، ولی فلاح این همه دور از ماست؟
بک سوال دیگر، فرض اینکه لا اله الا الله را گفتیم، تصمیم بر این شد دین را وارد زندگی کنیم، خب، کجای زندگی جای دین است؟ نماز؟ روزه؟ زکات؟ خمس؟ واجبات؟ مستحبات؟ کدام؟ اینها با چه حکمت و دلیلی قرار است مرا به فلاح برسانند؟ مگر نه اینکه خداوند برای هر معلولی، علتی مُسَخَّر برای منِ بنده قرار داده؟ مگر نه اینکه حتی خود ذلت جلاله، اِبا دارد از انجام کاری، مگر با دلیلی و علتی و راهی؟
فلاح من چیست اصلا؟ پدرم باید تصمیم بگیرد؟ یا مادرم؟ یا معلمم؟ یا جامعه؟ یا شما؟ کیست که برای صلاح من تصمیم میگیرد؟
وقتی تصمیم گرفته شد، حالا توسط هر کسی، علتش را چگونه می یابم؟
مگر خدا بر ما منت ننهاد، وقتی زمین و آسمان را به تسخیر ما در آورد؟ خب، خدای عزیز، منکه بر زمین و آسمان مسلط نیستم! چگونه میگویی به تسخیر من هستند؟اگر با خواندن متن بالا از نوشته من خورده میگیری، پس تو هم همدرد منی، ولی هنوز قبول نکردی. چه چیز را قبول نکردی؟ اینکه دین را نمیشناسیم. اینکه ما در شرک ذاتی هستیم. میدانم، خیلی ساده و لذت بخش تر است وقتی آیه قرآن میخوانی، هم زبان با خدا بگویی وای بر حال مشرکین! ولی در عین حال، این را هم میدانم که چقدر دشوار است که قبول کنیم ما هم از مشرکانیم. ولی مشرک عبادی نه، ما در ذات توحید شرک داریم! آری، شکستن این غرور کاذب بسیار سخت است. ترس بزرگی است در زمره افرادی باشیم که عمری بدشان کفتیم و خود، خیال زیبای توحید و بندگی نشخوار کردیم... لذت زیادی دارد قبول دارم، که هم صف با خدا به کافران و مشکران بگوییم واااای بر شما و عاقبت دوزخی شما!
حاضری دین را وارد زندگی ات کنی؟ پس عقیل باش و تفکر کن، و آنگاه، توکل کن...ادامه دارد...؟؟؟
