هرچی تودلته بریز بیرون۶

[دُژَم]

آدم هایی که روزی عاشق هم بودند ، نمی تونن دوست بمونن چون قلب هم رو شکستند. نمیتونند هم دشمن هم بشند چون قلب هم رو لمس کردند.در بهترین حالت میشن غریبه ترین آشنا
زیبا بود.

[بابونــــه]

سکانسی آموزنده از انیمیشن روح:)))

[دُژَم]

هيچ رابطه‌اى را بلاتكليف رها نكنيد! يا باشيد و اين رابطه را گرم نگه دارید يا دلتنگى را وصله‌ى تنتان كنيد و ديگر نباشيد.نگذاريد كه آدم‌ها در عشق شما معلق بمانند.اين كم گذاشتن‌ها و عشق‌هاى نصف و نيمه، ذره ذره روحِ يک طرف رابطه را تجزيه می‌كند كه اين حالت خودش نه مرگ است و نه زندگى...مردنی ست ناممکن !

[خانوم لوبیا]

• آدما با رفتاراشون،با کاراشون،درِ رفتنو برات باز میکنن در واقع با زبون بی‌ زبونی بیرونت میکنن بعد هم با خیال آسوده میشینن یه گوشه و دست رو سرِ عذاب وجدانشون میکشن و با خودشون میگن،به ما چه؟ خودش رفت‌(:

[ari_14]

تا وقتی که توی یک رابطه سمی هستی
هیچوقت نمیفهمی چقدر رابطت سمی بوده
تا زمانی که از اون شخص و اون رابطه فاصله بگیری تازه متوجه میشی توی چه رابطه سمی داشتی دست‌وپا میزدی خودت متوجهش نبودی!
بهترین کاری که میتونیم برای خودمون و روح و روانمون انجام بدیم اینه که با هیچکس صمیمی نشیم و به هیچکس اطمینان نکنیم!

[خانوم لوبیا]

• میتونم بگم،
  یکی از عمیـق ترین
  زخـم هایی که
  به قلب انسان وارد میشه؛
  بی توجهی کسی است که
  تمام وجـودت
  سلول به سلول تنت
  هـر دم
  در خیال اوست...

[Aqua]

باید رو پیشونیم بنویسم: «من دل‌نازکم، الکی ادای آدم قویا رو در میارم لطفا با من مهربون باش.»

(باقلب آدم ها مهربون باشید،شاید پناه قلبشون شماباشید )

[خانوم لوبیا]

• یکی میگفت یه آدمی رو دوست داشتم،اولش خیلی خوب بود باهام،کم کم که دوست داشتنم بیشتر شد خودش رو گم کرد،بهش گفتم الانم دوسش داری؟ گفت اونی که گم شد رو دوست دارم و همیشه منتظر میمونم تا دوباره پیداش بشه ولی اونی که الان بهش تبدیل شده کسی نیست که من عاشقش بودم^^

[خانوم لوبیا]

• عشقی که توی ۱۵ تا ۱۷ سالگی دچارش می‌شیم با عشقی که وقتی ۱۸ سالو رد کردیم برامون اتفاق می‌افته خیلی فرق داره؛
  توی سن کم حاضریم صبر کنیم،بی حد و مرز عشق بورزیم،تلاش کنیم،از خود گذشتگی کنیم،چشمامونو روی خودمون ببندیم دنبال طرف بدوییم تا به هر قیمتی که شده کنارمون بمونه
  ولی وقتی همین عشق توی بلوغ عقلی برامون اتفاق می‌افته،صبر می‌کنیم ولی نه در اون حد که به مغزمون آسیب برسه،عشق می‌ورزیم ولی نه در حدی که طرف ازمون خسته شه،تلاش می‌کنیم ولی وقتی بدونیم تلاشامون نتیجه داره،از خودگذشتگی می‌کنیم ولی موقعی که بدونیم طرفمون با لیاقت و با جنبه اس، چشمامونو روی خودمون می‌بندیم ولی درصورتی‌که بدونیم طرفمون حواسش بهمون هست،اونو کنارمون می‌خوایم ولی تا وقتی که به زندگیمون لطمه ای نخوره و خودمون اذیت نشیم
  عشق توی بچگی خیلی قشنگ و خالصه
  ولی عشق توی بزرگسالی چون منطق داره باعث پیشرفت و رشد آدما می‌شه
  و این چیزیه که نمی‌تونیم انکارش‌کنیم.

[پرستو بابایی]

مثل بچه فامیل بودی...
اومدی اتاقمو به هم زدی و رفتی:)

[AmirBarsam]

در وجود همه ما یک منِ افسرده و یک منِ عصبی ،یک منِ شاد و یک منِ مضطرب وجود داره.
کدوم " من " پیروز میشه؟
هر کدوم که بیشتر تغذیه بشه.

[Aqua]

به قول آلبر کامو
"فارغ از هر چه که ناراحتم می‌کند
از بابت ِ داشتنِ تو خوشحالم."
‌

[AmirBarsam]

‏شما بهش میگید «دوستت دارم» ولی غسان کنفانی میگه:
«تو
اما وارد رگ هایم شدی،
و همه چیز تمام شد..
و خیلی سخت است بخواهم از تو شفا یابم!»

[بابونــــه]

جبران خلیل جبران :

دیشب به خودم گفتم: شعور یک گیاه در وسط زمستان، از تابستان گذشته نمی آید، از بهاری می آید که فرا میرسد.

گیاه به روزهایى که رفته، نمی اندیشد، به روزهایى می اندیشد که می آید، اگر گیاهان یقین دارند که بهار خواهد آمد، چرا ما انسانها باور نداریم که روزی خواهیم توانست به هر آن چه میخواهیم برسیم

[Aqua]

چنان به هم شبیه،
به هم نزدیک،
و به هم متصلیم
که باور دارم؛ مرا از باقیمانده‌ی گِلِ تو آفریده‌اند...

[M.Shajarian]

چه خوب بود اگر آدم در نهایت اندوه و خشم، چشم‌هاش را می‌بست و وقتی می‌گشود، خود را در کلبه‌ای امن، دور، تنها و آرام می‌یافت و تا می‌رفت فکر کند که پیش از این کجا بوده و چقدر اندوه در سینه داشته، نسیم خنکی می‌وزید و حواسش را از تمام دلواپسی‌های جهان پرت می‌کرد...
چه خوب بود اگر آدم می‌توانست هرکجای جهان که کم آورد و دلیلی برای ادامه نیافت، اوضاع و موقعیت و اتفاقات و آدم‌ها را مطابق میل و اراده‌ی خودش عوض کند و چه خوب می‌شد اگر عمر اندوه و رنج‌های آدمی کوتاه بود...

[M.Shajarian]

خدایا از تو ممنونم برای همه چیز؛ برای نفسی که می‌کشم و احساسات زلالی که در رگ‌های من می‌جوشد و به واسطه‌ی همان‌هاست که احساس زنده بودن می‌کنم. به واسطه‌ی همان‌هاست که دیگران را دوست دارم، که زیبایی‌های جهانت را می‌بینم و حتی با کوچکترین جزئیات روشنِ حوالی‌ام عمیقا خوشحال می‌شوم و قدردانم برای هر اتفاق و پیشامد خوشایندی که می‌دانم تو برایم خواسته‌ای، که تا تو نخواهی، هیچ احتمالی به مرحله‌ی یقین نخواهد رسید و هیچ اشتیاقی حریم هیچ قلبی را لبریز نخواهد کرد.
خدایا از تو ممنونم که هستم و می‌بینم و عزیزانی را دارم که با شادی‌ِ من شادند و با اندوه من، اندوهگین! که موهبتی بالاتر از داشتن همراهانی نیست که برای تو عمیقا ارزش قائلند و تو را تحت هر شرایطی که باشی، دوست دارند، واقعا دوست دارند...
خدایا از تو ممنونم که حواست به من هست و میان اینهمه انسان که جای‌جای این جهان خاکی و افلاکی، آغوش و مهربانیِ تو را طلب می‌کنند، مرا هم از یاد نمی‌بری...
تو بخواه خدای عزیزم؛ برای همه‌مان تو بخواه و برای همه‌ی آنان که غمگینند و دیوار طاقتشان فرو ریخته و نیازمند دستان سازنده و حمایتگر تواند؛ که اگر تو بخواهی، همه چیز درست می‌شود،
همه چیز...

[خانوم لوبیا]

• زمین پر از آدم هایی است که ارزش هم صحبتی ندارند،به نظرت عاقلانه است که ما نظرات همچین آدم هایی را جدی بگیـریم !؟
  چـرا اجازه دهیم ک قضاوت هایشان تعیین کند که ما چگونه آدمی باشیم ؟!

[Hamid.s]

‏برف ‏نگرانم نمی‌کند
حصارِ یخ رنجم نمی‌دهد
زیرا پایدارى می‌کنم
گاهی با شعر
که براى گرم شدن وسیله‌ى دیگرى نیست ...!

[ari_14]

وقتی از مهم ترین آدم زندگیت میرنجی حتی بگی بخشیدمش، بازم یه چیزی ته دلت میمونه.
کینه نیستا، یه جاییه مثل زخم...
یه چیزی که نمیذاره اوضاع دلت مثل قبل بشه،
هر چقدرم خودتو گول بزنی بگی نه بی فایدس.
یه چیزی این وسط از بین رفته و جاش تا همیشه درد میکنه...