هرچی تودلته بریز بیرون۶

[fatemeh201678]

@dr-yassi یکم خوشبینانه ترباهاش رفتارکن

[faezehh.rr]

fatemeh201678 در هرچی تو دلته بریز بیرون ورژن 2 گفته است:

به سلامتی سربازی که اونقد نامه داد تا عشقش عاشق پستچی شد

خخ
بیچاره مریض
پسچی عوضی با دختره خر

[faezehh.rr]

[یه زمانی آلایی]

fatemeh201678
من باش مهربونم اون خیلی وحشیه
هاره هااااار

[fatemeh201678]

@faezeh-lay دختره لیاقت نداشته

[fatemeh201678]

@dr-yassi یجوری این وضع ناجورو درمونش کن..اگ هی بگی یادنمیگیرم ک بدتره

[fatemeh201678]

@faezeh-lay ب من رفتی

[faezehh.rr]

[fatemeh201678]

یک دلیل ساده برای گرایش آدم ها به بی شعوری، این است که با بی شعوری زودتر می توانند به هدف و‌ مقصود خود برسند !

#خاویر_کرمنت

[fatemeh201678]

قهرمانی که میتونه زندگیتو تغییر بده، تو وجود خودته، بیرون دنبالش نگرد. خودتو قوی کن و قله های موفقیت رو فتح کن...

[fatemeh201678]

من برم فعلا..اگ دوباره زود اومدم بندازینم بیرون اینجوری بگذره سال دیه هم درخدمتتونم

[faezehh.rr]

fatemeh201678 در هرچی تو دلته بریز بیرون ورژن 2 گفته است:

من برم فعلا..اگ دوباره زود اومدم بندازینم بیرون اینجوری بگذره سال دیه هم درخدمتتونم

فعلا عزیزم روزت خوش

[Dr.Lila]

@faezeh-lay فعل مضارع کی مرفوع میشه

[faezehh.rr]

Dr.Lila در هرچی تو دلته بریز بیرون ورژن 2 گفته است:

@faezeh-lay فعل مضارع کی مرفوع میشه

) مضارع مرفوع : فعل مضارع اگر حالت عادی داشته باشد مرفوع است یعنی حرکت ( -ُ ) یا حرف ( ن ) از آخر آن تغییر نکرده باشد .

در صیغه های مفرد ( 1 ، 4 ، 7 ، 13 ، 14 ) مرفوع با ضمّه ( -ُ ) است .

مانند : یکتُبُ لا یُغَیـّرُ نَعبدُ

در دو صیغه جمع مونث ( 6 و 12 ) محلاً مرفوع است .

مانند : یرجِعنَ تُشاهِدنَ تَذهبنَ

و در سایر صیغه ها مرفوع با ثبوت نون اعراب می باشد .

مانند : یذهبونَ تتَعارَضینَ تکتُبانِ

[Dr.Lila]

@faezeh-lay در هرچی تو دلته بریز بیرون ورژن 2 گفته است:

Dr.Lila در هرچی تو دلته بریز بیرون ورژن 2 گفته است:

@faezeh-lay فعل مضارع کی مرفوع میشه

) مضارع مرفوع : فعل مضارع اگر حالت عادی داشته باشد مرفوع است یعنی حرکت ( -ُ ) یا حرف ( ن ) از آخر آن تغییر نکرده باشد .

در صیغه های مفرد ( 1 ، 4 ، 7 ، 13 ، 14 ) مرفوع با ضمّه ( -ُ ) است .

مانند : یکتُبُ لا یُغَیـّرُ نَعبدُ

در دو صیغه جمع مونث ( 6 و 12 ) محلاً مرفوع است .

مانند : یرجِعنَ تُشاهِدنَ تَذهبنَ

و در سایر صیغه ها مرفوع با ثبوت نون اعراب می باشد .

مانند : یذهبونَ تتَعارَضینَ از کجا بفهمیم لا نفی یا لا نهی

[faezehh.rr]

@faezeh-lay در هرچی تو دلته بریز بیرون ورژن 2 گفته است:

Dr.Lila در هرچی تو دلته بریز بیرون ورژن 2 گفته است:

@faezeh-lay فعل مضارع کی مرفوع میشه

) مضارع مرفوع : فعل مضارع اگر حالت عادی داشته باشد مرفوع است یعنی حرکت ( -ُ ) یا حرف ( ن ) از آخر آن تغییر نکرده باشد .

در صیغه های مفرد ( 1 ، 4 ، 7 ، 13 ، 14 ) مرفوع با ضمّه ( -ُ ) است .

مانند : یکتُبُ لا یُغَیـّرُ نَعبدُ

در دو صیغه جمع مونث ( 6 و 12 ) محلاً مرفوع است .

مانند : یرجِعنَ تُشاهِدنَ تَذهبنَ

و در سایر صیغه ها مرفوع با ثبوت نون اعراب می باشد .

مانند : یذهبونَ تتَعارَضینَ تکتُبانِ

نکته : فعل مضارع مرفوع با ثبوت نون دارای اعراب فرعی است .

2 ) مضارع منصوب : هرگاه قبل از فعل مضارع یکی از ادوات ناصبه بیاید آن را منصوب می کند . حروف ناصبه عبارت است از :

( أن ، لَن ، کَی ، إذَن ، حَتّی ، لـِ )

این حروف به جز لَن که معنی « هرگز » می دهد ما بقی به معنی « تا ، تا اینکه ، برای اینکه ، تا وقتی که » می باشد .

فعل مضارع در صیغه های مفرد ( 1 ، 4 ، 7 ، 13 ، 14 ) منصوب با فتحه ( -َ ) است

مانند :

هل تُحبُّ أن تضحَکَ مَعنا

أتأمُرُنی أن أکسِرَ صَنادیقَ قومٍ قد توکّلوا علی اللهِ

در دو صیغه جمع مونث ( 6 و 12 ) محلاً منصوب است .

مانند : حتی یرجِعنَ أن تُجاهِدنَ

و در سایر صیغه ها منصوب با حذف نون است .

مانند : لَن تَنالوا الـبِرَّ حتی تُنفـِقوا مـمّا تُحبُّونَ

فعل مضارع منصوب اگر همراه ( لَن ) باشد آینده منفی ترجمه می شود .

مانند :

لَن َننساهُم أبداً : آنها را هرگز فراموش نخواهیم کرد لَن یَذهبَ : نخواهد رفت

ولی اگر با سایر حروف ناصبه باشد به صورت مضارع التزامی ترجمه می شود . مانند :

هل تُحبُّ أن تضحَکَ مَعنا : آیا دوست داری با ما بخندی

أن تَجلِسوا : که بنشینید

نکته : فعل مضارع منصوب با حذف نون دارای اعراب فرعی است .

3 ) مضارع مجزوم : فعل مضارع اگر همراه حروف جازمه یا ادات شرط بیاید مجزوم می شود .

حروف جازمه : ( لَم ، لَمّا ، لا نهی ، لـِ امر غائب )

ادات شرط ( إن : اگر ، مَن : هرکس ، ما : هرچه ، أینَما : هرکجا )

اختلاف جازمه با شرط در این است که حروف جازمه فقط یک فعل را مجزوم می کند اما هر یک از ادات شرط دو فعل را مجزوم می کند که به فعل اوّل ، فعل شرط و به دوّمی جواب شرط گفته می شود .

مانند :

إن تَنصُروا اللهَ یَنصُرکم ( تنصروا : فعل شرط مجزوم باحذف نون ، ینصر : جواب شرط مجزوم با سکون )

در صیغه های مفرد ( 1 ، 4 ، 7 ، 13 ، 14 ) مجزوم با سکون می باشد .

مانند : لا تَقنُط إن تَکتُب أکتُب

در دو صیغه جمع مونث ( 6 و 12 ) محلاً مجزوم است .

مانند : لمّا ترجِعنَ أینَما تَـجِدوهُ تَـقتُلـوهُ

و در سایر صیغه ها مجزوم با حذف نون است .

مانند : لم تَقنطُوا إن تاسالُوا تَُفهَموا

نکته1 : فعل مضارع مجزوم با حذف نون دارای اعراب فرعی است .

نکته2 : فعل شرط بیشتر به صورت مضارع التزامی و جواب شرط به صورت اخباری ( یا مستقبل ) ترجمه می شود .

مانند :مَن یَجتهد یَنجَح : هرکس تلاش کند موفق می شود ( موفق خواهد شد )

نکته3 : اگر فعل شرط یا جواب آن ، اجوف یا ناقص باشد با توجه به قواعد معتل حرف علّه حذف می شود .

مانند : إن تَقُم أقُم مَن یَجتهِد یَهدِ نکته

4 : فعل شرط همیشه باید فعل باشد اما جواب شرط گاهی جمله اسمیه است که همراه حرف ( فَـ ) می آید .

مانند :

مَن یَتَوکَّل علی الله فَـهو حسبُهُ

إن تَسمَعُوا کلامی فـَانتُم تَفوزونَ فِی الدُّنیا

نکته5 : اگر فعل شرط یا جواب آن ماضی باشد چون ماضی مبنی است محلاً مجزوم می شود . مانند :

مَن حَفَرَ بـِئراً لِأخیهِ وَقعَ فیها إن صَبرتَ علی تَعبِ التَّعلُّمِ ظَـفرت

نکته6 : گاهی بعد از فعل شرط و جواب شرط معطوف می آید .

مانند :إن تُخفـوا ما فی صدورِکُم أو تُبـدوهُ یَعلَـمـهُ اللهُ

مَن یَجتـَهد یَنجَـح و یـَفُـز

نکته7 : اگر ( لَم ) همراه مضارع بیاید معنی آن را به ماضی منفی تبدیل می کند . مانند :

لم یقتُل : نکشت ( ما قَتلَ ) لم یُهمِلوا : سستی نکردند

نکته8 : اگر ( لمّا ) با فعل مضارع به کار رود تبدیل به ماضی نقلی منفی می شود . مانند :

لمّا یکتُب : « هنوز » ننوشته است لمّا ترجِعی : « هنوز » برنگشته ای

نکته9 : اگر لمّا به همراه فعل ماضی باشد به معنی هنگامی که می آید و مفعولٌ فیه است .

مانند : لمّـا رَجعتُ : هنگامیکه برگشتم

نکته10 : در ترجمه مضارع مجزوم با ( لـِ ) از کلمه « باید » استفاده می کنیم .

مانند :لِـیَعبُدِ اللهَ : باید خدا را عبادت کند

لِنَذهَب الی المَدرسهِ : باید به مدرسه برویم

نکته11 : برای تشخیص ( لـِ ، ناصبه ) و ( لـِ ، جازمه ) در صیغه های مفرد شباهتی وجود ندارد .

مانند : لِیَعبُدَ : منصوب لِیَعبُد: مجزوم

اما در سایر صیغه ها دقت کنید اگر در اول جمله باشد جازمه است و اگر بعد از جمله ای بیاید ناصبه است .

مانند :

ناصبه : حینما جلسُوا علی المائدهِ لـیَتَناوَلوا الطَعامَ ماوجَدوا شیئاً ( تا غذا بخورند )

جازمه : لـِیتـَناوَلوا الطَّعامَ لما سمِعوا صوتَ المُوذِّنِ ( باید غذا بخورند )

[rose77]

https://www.aparat.com/v/2cGHD
آهنگ زیبا و سنتی یلدا از محمد معتمدی...

[Sobhan.1999]

و دیگر هیچ...

[faezehh.rr]

[mahtab-r]

fatemeh201678 مرسی دوست عزیز