نهاد یا مسند ؟

[amirmohammad shakeri]

سلام سلام

یه چنتا سوال از مفاهیم ابیات داشتم

1. ز آسمان آغاز کارم سخت می نمود / کی گمان بردم که شهد آلوده زیر ناب داشت؟
   مفهوم این بیت چیه؟ اصن چی داره میگه؟

2. ز روی دوستدل دشمنان چه دریابد / چراغ آلوده کجا آفتاب مرده کجا
   مفهوم این بیت چیه؟

3. پر از برف شد کوهسار سیاه / همی لشکر از شاه بیند گناه
   این بیت چجوری داره به "پیری" اشاره میکنه؟

دانش-آموزان-آلاء @danial-hosseiny

[پنیرک]

amirmohammad shakeri
بیت اولی و دومی رو کجا دیدی؟ چرا کامل نیستند؟
خیلی رو اولی و دومی فسفر سوزوندم ولی به هیچ جا نرسیدم. بعد که سرچ کردم فهمیدم ابیات ناقص و اشتباه‌اند!
۱. ز آسمانِ آغاز کارم سخت، شیرین می‌نمود / کی گمان بردم که شهدآلوده، زهرِ ناب داشت (خوانش مهمه ...)
کل عزلش رو که بخونی سعدی از غم و رنج عشق و هجران شکوه کرده. این بیت هم یه مفهوم خیلی آشنا داره.
سخت: تو ادبیات قدیم به معنی «بسیار».
معنی: در اول راه، عشق بسیار لذت بخش به نظر می آمد ولی نمی دانستم که این عشق دل انگیز، چه هجران و غم استخوان سوزی در پی داره.
کل این بیت داره حرف این مصرع معروف رو میزنه :« که عشق آسان نمود اول، ولی افتاد مشکل ها».
۲. ز رویِ دوست، دلِ دشمنان چه دریابد
چراغِ مرده کجا، شمعِ آفتاب کجا (خوانش مهمه ...)
چراخ مرده: به «دل دشمنان» برمی‌گرده که تو مصرع اول اومده. یعنی دل دشمنان سیاه و سرد و خشک و بی روح هست.
دشمنان: همان متعصبانِ عشق‌نفهمی که تو کل دیوان حافظ، شاعر رو به ترک عشق دعوت می کنند و شاعر هم به روش های مختلف می‌گه [گمشید برید پی کار خودتون!] دل مرده شما فرسنگ ها با عشق فاصله داره (مفهوم کل بیت همینه که تو این ۳ خط نوشتم)
شمع آفتاب: خودش تشبیه داره. آفتاب رو به شمع تشبیه کرده. یک شمع همیشه روشن و تو مصرع دوم استعاره از «روی دوست» هست. یعنی به روی دوست در مصرع اول برمی‌گرده.
معنی: (واقعاً معنی کنم؟ دیگه دل و روده اش رو کشیدم بیرون. خودتون بزارید کنار هم از پسش بر میاین!)

[علیرضا تمدنی]

amirmohammad shakeri
سلام
راجب سومی
کوهسار استعاره از مو ها هست و سفید شدن مو ها رو به باریدن برف روی کوهسار تشبیه کرده
پس مفهومش پیری هست

[پنیرک]

amirmohammad shakeri
بیت اولی و دومی رو کجا دیدی؟ چرا کامل نیستند؟
خیلی رو اولی و دومی فسفر سوزوندم ولی به هیچ جا نرسیدم. بعد که سرچ کردم فهمیدم ابیات ناقص و اشتباه‌اند!
۱. ز آسمانِ آغاز کارم سخت، شیرین می‌نمود / کی گمان بردم که شهدآلوده، زهرِ ناب داشت (خوانش مهمه ...)
کل عزلش رو که بخونی سعدی از غم و رنج عشق و هجران شکوه کرده. این بیت هم یه مفهوم خیلی آشنا داره.
سخت: تو ادبیات قدیم به معنی «بسیار».
معنی: در اول راه، عشق بسیار لذت بخش به نظر می آمد ولی نمی دانستم که این عشق دل انگیز، چه هجران و غم استخوان سوزی در پی داره.
کل این بیت داره حرف این مصرع معروف رو میزنه :« که عشق آسان نمود اول، ولی افتاد مشکل ها».
۲. ز رویِ دوست، دلِ دشمنان چه دریابد
چراغِ مرده کجا، شمعِ آفتاب کجا (خوانش مهمه ...)
چراخ مرده: به «دل دشمنان» برمی‌گرده که تو مصرع اول اومده. یعنی دل دشمنان سیاه و سرد و خشک و بی روح هست.
دشمنان: همان متعصبانِ عشق‌نفهمی که تو کل دیوان حافظ، شاعر رو به ترک عشق دعوت می کنند و شاعر هم به روش های مختلف می‌گه [گمشید برید پی کار خودتون!] دل مرده شما فرسنگ ها با عشق فاصله داره (مفهوم کل بیت همینه که تو این ۳ خط نوشتم)
شمع آفتاب: خودش تشبیه داره. آفتاب رو به شمع تشبیه کرده. یک شمع همیشه روشن و تو مصرع دوم استعاره از «روی دوست» هست. یعنی به روی دوست در مصرع اول برمی‌گرده.
معنی: (واقعاً معنی کنم؟ دیگه دل و روده اش رو کشیدم بیرون. خودتون بزارید کنار هم از پسش بر میاین!)