بیاین انگیزه بدین

[بابونــــه]

در این میان...!
در این جدال نابرابر!
میان من و من، میان من و زندگی و میان مرگ و زندگی
چه کسی می داند؟! که پیروزِ این کارزارِ نفس گیر که خواهد بود؟
بی شک زندگانی جام پیروزی را با کراهت به مرگ خواهد داد!
اما من در مقابل من...
من خسته تر و نحیف تر از آن است که بتواند در مقابل من دوام آورد...
سرنوشت من و زندگی؟!
آن را زمان هویدا خواهد کرد...

[M.Shajarian]

در مقال نگنجد شرح دردمندی.............
در مقال نگنجد شرح آن روز که نومیدی غالب گشت و زخمی جان کاه بر پیکر روان نشست ......
همچنان که در نگارش این متن به سر می برم ، ضماد بر این زخم نیافته ام .. اما امید دارم که به استمرار این درد ، پایان خواهم بخشید .......
ارغوانم ....

در حضیض اندوه ، در پی طناب آرامشم تا نجات یابم.......
طلیعه آن دارم که دگرباره همچو اسب سرکشی به مقصود رسم ........
اما سپر پشتکار، توان حفظ مرا از تیر های غیب ندارد........
کورسویی از دور پیداست .....
دنبال خواهم کرد تا از این ظلمت رهایی یابم .......

فرهاد..... همایون باشد روزهایی چنین پیشگوی ایام فرح بخش را .........

[Narges_]

حاشیه ی بنفش رنگ

خستگی چشمانم بسیار درد آور است. رگه های قرمز و درختچه مانند درون چشم هایم اثری پریشان خلق کرده اند. به راستی مرحم این درد چیست؟ از درون، از بیرون خسته اند. هوا گویی مجال آرامش نمی دهد، خفه و ابری است؛همه چیز در مقابل دوگوی به خون نشسته ی صورتم تیره و خاکستری به نظر می آید. سیاهی قلم، تیرگی افکار افرادی که در اطراف هستند و تاری مناظر زیبا همگی بد و زننده اند.
دکتر تازگی ها برایم عینک زیبایی با حاشیه ی بنفش رنگ همان رنگ مورد علاقه ام به همراه دو پروانه ی زیبا بر روی آن ساخته بود. روزها،هفته ها و ماه ها آن را بر چشمانم زده بودم؛ در تابستان در هوایی گرم و نفس گیر یادم می آید همه چیز با آن عینک رنگ داشت،عشق داشت،طراوت داشت...
اما امروز که از خواب پاییزی ام برخاستم هنگاهی که عینکم را بر چشمانم زدم و در مقابل آیینه ایستادم، تا به خودم و روز جدیدی که به آن قدم گذاشته بودم خوش آمد بگویم چیزعجیبی توجه مرا به خودش جلب کرد؛با دیدنش اول صدای شکستن قلبم و بعد خستگی نگاهم را حس کردم. عجیب بود! دو پروانه ی زیبا از حاشیه ی عینک پر زده و رفته بودند اما مگر آنها چیزی جز دو پراونه ی کریستالی بودند؟
به سمت کمد لباس هایم رفت،در آن را باز کردم، لباس های رنگ روشن من چرا حالا تیره و گرفته به نظر می آمدند؟ در مقابل این تیرگی قلبم گرفت،دست بردم تا لطیف ترین آنها را بردارم اما دستم از ضخامت بی رحمانه اش خراش برداشت! امروز همه چیز بسیار عجیب است. لباس هایم را به تن کردم عینک بدون پروانه ام را به چشمان غمگینم زدم و از خانه بیرون رفتم.
درست است پاییز دلگیر است اما آیا تا این حد؟! چرا حتی آسمان هم نمی خواست با آن ابر های پشمکی اش حالم را کمی بهتر کند؟
در ماشین را باز کردم، سوار آن شدم و به سمت مطب دکتر به راه افتادم؛ در راه بودم که ناگهان کودکی در قابل ماشین به چشمانم خورد به سرعت ایستادم؛ از ماشین پیاده شدم و به سمتش دویدم خداروشکر هیچ آسیبی ندیده بود.طفلکی کودک کار بود؛ لباس هایش رنگ و رو رفته بودند. در فکر کودک مقابلم بودم که ناگهان چشمم به ساک دستی اش افتاد؛ پر بود از عینک های رنگارنگ...
پسرک را که نشسته بود بلند کردم، مروارید های رقصان روی گونه هایش را پاک کردم و هزینه ی تمام کیف دستی پر از عینکش را پرداخت کردم و همه ی آنها را از او خریدم، برگشتم و سوار ماشین شدم. در راه بودم که صدا های پر از جوش و خروش مردم را شنیدم با ماشین به سمت آن اصوات نامفهوم رفتم؛ دوباره قلبم در گرفت خیلی ها آسیب دیده بودند.سر و صورتشان پر از خون بود گویی نغمه ی آزادی می سرودند. جای خود را در میان آنها خالی میدیدم اما تصمیم گرفتم عینکم را بردارم و به هر آدمی که رسیدم عینکی از عینک های آن بچه بدهم خودم هم نیز از آن عینک ها برداشتم و به چشمانم زدم. دنیا رنگ دیگری گرفت چنان که وارد رویایی دور از انتظار شدم! همه در حال خندیدن بودند، لباس ها رنگین ترین حال خود را داشتند، کودکان و بزرگان، زنان و دختران، مرد ها و پسر ها همگی در کنار هم شادی می کردند.
دستی از پشت به سمتم دراز شد، همان پسرک بود که در مقابل ماشین ایستاده بود؛ لبخندی زیبا بر لب داشت چشمان زیبای آبی رنگش شوق خاصی داشتند دست او که به سمتم دراز شده بود توجه مرا جب کرد، عینک قدیمی ام را در دستانش دیدم. تعجب کردم( عینکم در دست او چکار می کند؟!) اما نتوانستم سوالی از او بپرسم و فقط عینک را گرفتم و دوباره به چشمانم زدم. دو پروانه ی زیبا به سمتم می آمدند هر چه نزدیک تر می شدند کوچک و کوچک تر میشدند و در آخر در گوشه ی عینکم جای گرفتند...
حال همه چیز زیبا بود چرا که
آزادی زیباست!

این متنو اوایل پاییز همین امسال نوشتم سال دهم حداقل برای من تجربه ی عجیبیه و جالب بود که آخر شب شروع کردم به نوشتن و انگار من کسی نبودم که داشت مینوشت ...
با آرزوی بهترین ها

[Forgotten]

"از اون خَزون چخبر"
از اون بادی که بود
لای گیسای سیات
همش وَزون چخبر...

[Sally]

این پست پاک شده!

[Sally]

Dr-acula
برای سالی از پسر خوش صدایی که همیشه به بهانه های متخلف به مغازه ساز فروشیش می‌روم گیتار الکترونیک خریدم
دیگر کلا نمیتوانیم‌ بخوابیم

(اگه متن هام رو دنبال کرده باشین میدونید سالی نماد روح منه)

[Sally]

Dr-acula
برای سالی از پسر خوش صدایی که همیشه به بهانه های متخلف به مغازه ساز فروشیش می‌روم گیتار الکترونیک خریدم
دیگر کلا نمیتوانیم‌ بخوابیم
(اگه متن هام رو دنبال کرده باشین میدونید سالی نماد روح منه)

[Sally]

Dr-acula
تمام بدنم می‌لرزد سالی جوابم را نمیدهد نمیدانم کجا فرار کرده است
کورا پیام می‌دهد چرا نمیتوانم بخوابم ؟
(فهمیدم کجا رفته است )

[Sally]

Dr-acula
این موقعه واقعا داشتم به خودکشی فکر میکردم اما بعدش متوجه شدم زندگی دکمه آندو نداره و اون دنیا هم باز همین آدمم
حالا که شجاعت مرگ رو ندارم
میشه تنها باشم ؟
میشه من فقط من و گل شمعدونیم توی یه زیرزمین تاریک بدون پنجره باشیم ؟

[Sally]

Dr-acula
خب دیگه بقیه متن هام رو نمیتونم به اشتراک بذارم بدلایل امنیتی

[Sally]

Dr-acula
پنجره را همچون در قلبم می‌بندیم تا سرما وارد نشود
با انگشتان نحیف متصل به دستم با روزنه باریک نور بازی میکنم صدای خنده بچه ها میاد از پنجره که خیلی کوچک هم هست به سختی چیزی را میبینم اما صدایشان را واضح می‌شنوم
به سمت در می‌دوم ساعت های شسته شده و پژمرده ، به دیوار آویزان شده اند سالن طولانی تر از همیشه و من کوتاه قدتر
وسایل خانه چندین برابر شده اند
کاشی های مربعی با دست هایشان به من چنگ میزنند اما من به دویدن ادامه میدهم اما به محض اینکه به در دست میزنم همه چیز ناپدید میشود
همه چیز یک توهم بود بخاطر دوز بالای داروها
همچنان مثل قبل سرد است .

[Sally]

Alzahra اتفاقا زیادی خوش بین بودن و رویاپرداز بودن خوب نیست وقتی بعد از شکست های متعدد با واقعیت رو به رو میشی ضربه وحشتناکی میخوری

[Sally]

Dr-acula
سالی سالهاست که در اتاق تاریک به تماشای سینمای کمدی نشسته ام
ای کاش من هم بازیگر آن بودم و کسی را دوست می داشتم
ای کاش هرگز آفتاب رو نمیدیدم

[Sally]

Dr-acula
برایم مهم نیست نیکا ۱۷ ساله کشته و بیرون از این پنجره مردمی که سالها پیش سالی را کشته اند اکنون گل رز وحشی می‌گریسند
#فرهنگ
#تغییر-خود
#مثلث-کارپت

[Forgotten]

عمری تحمل باید و
دیدار...روزی شاید و
بیزارم از این باید و
بیزار از آن شاید ام...

[Forgotten]

لطف سیگار به لب افزون تر از لب های توست
دست من با آن گِره
حالا که دستانِ تو نیست...

[پرستو بابایی]

خسته ام
خسته از این گونه دوام آوردن ..
خسته ام ،خسته از این صبح به شام آوردن ..
خسته ام ،خسته از این زندگی پی در پی ..
خسته ام ،خسته از این دانه به دام اوردن ..
نه گلی تازه به درد دل ویرانم خورد ..
نه جنونی نفسم را به بیابانی برد ..
شاعرِ خانه خرابی که فقط درجا زد
پشت این قافیه از شدت بی تابی مرد ..
خسته ام ،خسته از این گونه دوام آوردن ..
سرِ تعظیم به درگاه کلام آوردن ..

خسته ام مثل درختی که به تنهایی خود بی ثمر مانده و کابوس تبر می بیند:)

[Sally]

@κιϻιλ
اینو تو یوتیوب دیدم خیلی قشنگ بود
Don't protect you Daughter teach you sons

[Forgotten]

گفتی بگو و خالی شو
گفتم که زیاده عرضی نیست!
که صبر علاجیست لاعلاج در تقدیرم
که ما را جز مرگ، هیچ مرزی نیست

که دیشب از بلندای ایوان
مردی به یاد چشمانت پرید
حالا سقوط کرده به اعماقم
مردی که در نگاه تو زندانیست...

[Forgotten]

چشماتو ببند
شمع ها رو فوت کن
نذار یادت بیاد
خیلی وقته مُردی...