آلاخونه

من...
من...
راستش منم نمی دونم من کی هستم! :// :))
خنده داره نه؟
خب در واقع کم تر کسی می دونه خودش کیه! شایدم همه بدونن کی ان و من یه استثناء باشم(!)
یعنی من فهمیدم خودم کی ام ها... ولی الان نمی دونم من اونی ام که عاشق گرما و هیجان و سرعت و آهنگ های شاد و انرژیکه؛ یا اون یکی ام که عاشق سرما و تنهایی و سکوت و نورِ لایت و پیچ و تابِ هاله ی بخارِ شکلات داغ توی سرما و مداد و دفتر خاطراتشه! :))
خب سخته که بدونم من دقیقا کدومشونم دیگه! قبول داری؟
وگرنه این رو همه می دونیم که تو بیمارستان به دنیا اومدیم، از بچگی بزرگ شدیم، چند سال سن داریم و تو دوران کودکی بچه بودیم!
شما می دونین شما کی هستین؟
#چکامه

پ.ن 1:خیلی خوشحال شدم از این که چنین تاپیک جالبی دیدم! سپاس بابت دعوتتون!
پ.ن2:البته جا داره که بگم این متن رو جای دیگه ای هم ممکنه بخونید، ولی نه تو انجمن! :))

همین طور که به یه نقطه ی نامعلوم خیره شدم، بی مقدمه شروع می کنم به حرف زدن:
-می دونی؟من عاشق پریدن تو یه چاله ی پر شده از اشک های آسمونم. مخصوصا وقتی شب که شد، آسمون دلش رو حسابی سبک کرد و صبح زود، صافه صاف میشه! عاشق بستنی خوردن تو اوج سرما و برف؛ اونم نه یه بستنی کیم یا چند تا اسکوپ! یه بستنیِ برجیِ ترجیحا شکلاتی! آخ که چه کیفی میده... عین اینه که تو اوج گرما، با یه پتوی سنگین و کلفت بری درست جلوی کولر، جایی که بیشترین باد بهت می خوره بخوابی! از اون خوابای دلچسبِ تابستونی!یا مثل خوابیدن یا حتی درس خوندن تو زمستون، وقتی پاهات رو زیر پتوی کرسی بردی و او گرما حسابی تا مغز استخونت نفوذ می کنه و وادارت می کنه علارغم درس هایی که به خاطر شیطنت و بازیگوشی و شاید هم از روی "عاشق برف و آدم برفی درست کردن بودن" رو دستت مونده، به یه خواب عمیق و شیرین فرو بری! هیچ می دونی که من بستنیِ کیمِ کاله یا پاک رو که مزه ی بچگی هام رو میدن رو به همه ی این بستنی های جدیدی که اومده ترجیح میدم؟ حتی به شکلاتی ترین هاشون! یا شاید هم به کلی ترشی و لواشک حتی! هوم، من عاشق تابستونم... بابت اون تابستون های بی دغدغه ای که با سهل انگاری گذاشتم بعضی ثانیه هاش از دستم در بره و خوش نباشم، واقعا از خودم شرمندم! از این که گذاشتم چون سرما خورده بودم، بستنی نخورم! یا چیزای ترش نخورم! یا از این که بعضی چیز ها رو امتحان نکرده میگفتم دوست ندارم! به هر حال از خودم و تابستون های پر ماجرایی که می شد داشته باشم ولی نداشتم عذر می خوام! عاشق تو اجتماع بودنم ولی در عین حال دوست ندارم مرکز توجه باشم. عاشق آدم های کم حرفم. اون آدمای مرموزی که تو هی دلت می خواد از دلیل سکوتشون بگن برات، ولی همچنان صبوری می کنن! و حتی عاشق آدمایی ام که در کنارت پرحرف میشن و تو هم متقابلا همین! عاشق آدمایی که هی بعد از صحبت کردن بگی"خب، دیگه چه خبر؟!" از اونایی که می دونین حرف ها تموم شده، اما نمی خواین صحبت کردنه تموم بشه... عاشق آدمایی که انرژی مثبتن! نه که هر دیقه از بدبختی ها یاد کنن!! همه ی ما آدم ها سختی داریم و ادعا در مورد بدبخت تر بودن بسیار بسیار کار راحتیه، پس نکات مثبتش رو دیدن کار هر کسی نیست! اصلا عاشق اون دیوونه ای ام که با من هم پا میشه و تو اوج سکوت و کج خلقی های من، فقط گوش میده و گوش میده و گوش میده و در آخر میگه "می فهممت. درستش می کنیم" حتی نیاز نیست این جمله رو به زبون بیارن ها، همین که حرفاشون حتی بوی حمایت واقعی رو بده کافیه! :))
کافی باشید...

#چکامه
#فی البداهه

جانا؟!
آخر کار خودت را کردی؟
آخر این زمستانِ عاشق را عاشق تر کردی؟
آخر تنهایش گذاشتی؟
آخر او را مجنون تر از منِ مجنونِ بی لیلی کردی؟
آخر گذاشتی اش به حال خودش، که اینگونه ببارد بر من؟
آخر من چه گناهی داشتم جز عاشقِ چشمانِ دل فریبت شدن؟
یا عاشق صدای زیبایت شدن!
یا حتی عاشقِ موجِ موهایت شدن!
آخر این ها مگر دست من است؟
کمتر دلبری کن جانا...
کمتر!
می ترسم بهارمان را هم همچون زمستانمان کنی... :))
پر از سرمای احساساتِ یخ زده؛
پر از برفِ بی مهری؛
پر از مجنون هایی همچون من...! :))

#چکامه

می دانی، همه همین را می گویند.
می گویند برای هیچ چیز دیر نیست؛ از همین حالا شروع کن!
درست هم می گویند؛ اما همیشه برای کاری دیر خواهد بود...
مثلا برای بدست آوردن دلی که شکسته ای، دیر است.
برای گرفتن دستانی که برای همیشه سرد است، دیر است.
برای پاک کردن اشک هایی که ریخته شده، دیر است.
برای آمدن دیر است.
برای ماندن دیر است. مثل من! منی که سال ها است مانده ام در یلدای نبودنت. :))
برای رفتن هم دیر است.
می دانی؟ دیـــــــــــــــــــــر!
برای رفتن و ترک کردن کسی که عاشقش کردی، دیر زمانی است که دیر شده است...!
اما برای اولین و آخرین بار عاشق شدن و ماندن و نرفتن، هنوز دیر نیست...! :))

#چکامه
#سر_جلسه_امتحان (البته از نوع نگارش!)

و باز هم...
دلیلت هر چه می خواهد باشد، باشد.
اولین بار من توجیه کردم غیبتت را...
بار ها و بار ها و بار ها گفتم بالاخره می آید...
می آید... می آید...
آمدی! آن هم چه آمدنی!
آن موقع ها، لحظه ای بهتر از حضورت نبود و هنوز هم نیست :))
حالا نمی دانم این بار را چه می کنی؟
چگونه جواب دست هایی که حالا می لرزد برای نوشتن را می دهی؟
چگونه جواب دلِ ترک برداشته ام را می دهی؟
باشد، تو هر چه بگویی، قبول!
اصلا بیا و باز هم برو...
باز هم... باز هم...
من مشکلی ندارم.
همان طور که بار قبل توجیهت کردم، برای این بار های بعد هم می کنم...
اعتراف می کنم دلگیر هستم... رنجیده و غمگین هم...
اشکالی ندارد
اگر بدانم که بالاخره روزی می آیی و می مانی، من در تمام نوشته هایم، در همه ی سخن ها و حرف هایم اعلام می کنم که "من مشکلی ندارم"

#چکامه
#بداهه

به تمامی شاعران شهر مشکوکم!
از اشعارشان پیداست که همگی به تو نظر دارند...! :))

#عکس_نوشته
پ.ن: عکس و متن مال من نیستن!:smiling_face_with_open_mouth_cold_sweat: فقط من درستش کردم!
متن برای شخصی به اسم پرهام ابراهیمیه!
پ.ن2: اولین عکس نوشته ایه که درست کردم! لطفا داغونیش رو به روم نیارید! با تچکر فراوان :smiling_face_with_open_mouth_smiling_eyes:

ناخن های ذهن فرسوده و مریضم به دیواره های مغزم چنگ می اندازد و خط خطی هایش روی کاغذ می پاشد.
جایی در میان سنگری که مدت هاست بعد از تو به آن پناه بردم، دیگر آرام گرفته ام؛ آرام تر از ضربانِ ریتمیکِ نبضِ یک مُرده...
از پَسِ سکوت مرگباری که هوای اتاقم را پُر می کند، خشم اطرافیانم از کم حرفی و سکوتم را می بینم و باز هم با همان دهان دوخته شده، با حنجره ای که نایی برای تولید صدا ندارد، با چشمانی پر از حرفِ ناگفته، بدرقه شان می کنم.
جانا مگر نگفته بودم که من می گویم اما تو نشنو؟
مگر نگفته بودم تنهایی دانستن ها برایم زیادی زیادند و این رازِ دوست داشتنت برای یک دانه من زیادی زیاد است؟
به لطفت، حالا دیگر از تنهایی دانستن ترسی ندارم! هیچ کدام از راز هایم برایم زیادی نیستند!
اما از هر 2 نفره دانستن و رازی، گریزانم...
به جای خالیِ واقعی ات در صفحه ی مجازیِ موبایلم خیره می شوم.
چطور من متوجه این حجم از تهی نبودم؟ این مقدار قابل توجه از هیچ!
چطور تا به الان اینگونه ملموس نبود برایم؟
فاصله را می گویم... فاصله ی من از تو ی واقعی! فاصله ی علایق و عقایدمان!
نمی فهمم چطور ممکن بود که نبینمشان؟
ولی دقیق تر که می شوم، می بینم ما روی زمینی زندگی می کنیم که خودش را هم دور می زند؛ از آدم هایش دیگر چه انتظاری باید داشت؟
خنده ام می گیرد که دلم برای کسی تنگ شده که حتی یک بار هم او را ندیدم...
برای آن مجازی ای که آغوشِ عشقش جان می داد برای جان دادن...
می دانی؟! از وقتی آمده بودی، خداحافظی و رفتنت را در پَسِ سلام ات دیدم.
نمی دانم منِ دیوانه که از همان اول می دانستم که تو خواهی رفت، که نخواهی ماند؛ چرا دل بستم؟
شاید «عیب از ماست که هر صبح نمی بینیمَت ** چشمِ بیمار شده، تار شدن هم دارد»
شاید هم خواب باشم و این کابوسِ لعنتی، متعلق به این دنیا نباشد... نمی دانم!
و حالا این منم که دل خسته ی خسته ی خسته ی خسته، از زندگی خسته ام... :))

خواستم از شادی بنویسم! از بهار!
جوهر سبز خیالم ته کشید...! :))
#چکامه_نویس

می دونی، خسته شدم از فقط و فقط فکر کردن.
از فقط تخیل کردن و یه آینده ی شیک و درخشان توی ذهنم ساختن!
خسته شدم از بی کاری... خسته شدم از بی هدفی...
می دونم باید چی کار کنم، ولی انجامش نمیدم!
تا حالا آدم حرف بودم. نه پیش بقیه!
پیش خودم...
برای خودم ساعت ها سخنرانی می کردم که می تونی، باید فلان کار رو بکنی و...
ولی نتیجه اش کو؟؟
کجاست خوشحالی هام؟
کجا قایم شدن اون همه اتفاقت خوبی که ساخته بودم؟!
نیستن...!
همشون گیر کردن بین بُعد اینده و حال!
می دونم باید یه جوری نجاتشون بدم...
ولی این بار نه با حرف!
نه با فکر!
نه با تخیل!
این بار با عمل...
همیشه از باختن ترسیدم... از نتیجه نگرفتن...
پس همیشه پا پس کشیدم...
ولی این بار نه!
این بار می دونم از خودم چی می خوام.
برای نجات آینده و خوشحالی ها و... ام، الان فهمیدم چه کاری باید بکنم.
امیدوارم این دفعه هم مثل همیشه حرف نباشه... که اگر باشه من خدای سخنرانی برای خودمم! :))
ولی نیست.
حسش می کنم.
با تمام سختی هاش کنار میام و خودم رو هر طور شده به اون آینده ی دوست داشتنی می رسونم :))

برای امشب 100 فرستادم!

این ویدئو رو هم ببینید! خیلی بهتون انگیزه میده :))

بمیرید بمیرید در این عشق بمیرید

در این عشق چو مردید همه روح پذیرید

بمیرید بمیرید و زین مرگ مترسید

کز این خاک برآیید سماوات بگیرید

بمیرید بمیرید و زین نفس ببرید

که این نفس چو بندست و شما همچو اسیرید

یکی تیشه بگیرید پی حفره زندان

چو زندان بشکستید همه شاه و امیرید

بمیرید بمیرید به پیش شه زیبا

بر شاه چو مردید همه شاه و شهیرید

بمیرید بمیرید و زین ابر برآیید

چو زین ابر برآیید همه بدر منیرید

خموشید خموشید خموشی دم مرگست

هم از زندگیست اینک ز خاموش نفیرید

#مولانا

یازدهم ام

سلام دوستان.
این تایپیک رو درست کردم که جزوه هایی که از فیلم های آقای امینی فرد رو نوشتم برای ریاضی دهم اینجا قرار بدم! امیدوارم مفید باشه.
شما هم اگر جزوه ای نوشتین ممنون میشم اینجا قرار بدید که هممون استفاده کنیم.
ممنون

جزوه مثلثات دستنویس دانلود

شاید بعضیا ندونن شعر هفتاد من، منظور شعریه که توش هفتاد بار کلمه ی من به کار رفته!
من خودم قبلا فکر می کردم هفتاد من یعنی خیلی پر مفهوم و از این جور چیزا :smiling_face_with_open_mouth_cold_sweat: ولی خب اشتباه بود!

مثنوی هفتاد "من" مولوی :

مَن اگر با مَن نباشم می شَوَم تنها ترین
کیست با مَن گر شَوَم مَن باشد از مَن ماترین

مَن نمی دانم کی ام مَن ، لیک یک مَن در مَن است
آن که تکلیف مَنَش با مَن مَنِ مَن ، روشن است

مَن اگر از مَن بپرسم ای مَن ای همزاد مَن !
ای مَن غمگین مَن در لحظه های شاد مَن !

هرچه از مَن یا مَنِ مَن ، در مَنِ مَن دیده ای
مثل مَن وقتی که با مَن می شوی خندیده ای

هیچ کس با مَن ، چنان مَن مردم آزاری نکرد
این مَنِ مَن هم نشست و مثل مَن کاری نکرد

ای مَنِ با مَن ، که بی مَن ، مَن تر از مَن می شوی
هرچه هم مَن مَن کنی ، حاشا شوی چون مَن قوی

مَن مَنِ مَن ، مَن مَنِ بی رنگ و بی تأثیر نیست
هیچ کس با مَن مَنِ مَن ، مثل مَن درگیر نیست

کیست این مَن ؟ این مَنِ با مَن زمَن بیگانه تر
این مَنِ مَن مَن کنِ از مَن کمی دیوانه تر ؟

زیر باران مَن از مَن پر شدن دشوار نیست
ورنه مَن مَن کردن مَن ، از مَنِ مَن عار نیست

راستی ! این قدر مَن را از کجا آورده ام ،
بعد هر مَن بار دیگر مَن ، چرا آورده ام ؟

در دهان مَن نمی دانم چه شد افتاد مَن
مثنوی گفتم که آوردم در آن هفتاد من

@FatiJoooooni
قطعا از این که اینهمه به فکرشون هستی خوشحال میشن!
ان شاءالله به خوشی ختم بشه این عملشون و سالم و سرحال و موفق امسال و سال های آینده رو پشت سر بگذارند...

غم رسید و دل گرفت و حال هم پشت سرش
من شکستم دل شکست و بال هم پشت سرش
گردش دور فلک بر کام من هرگز نبود
بخت خوش از من رمید و فال هم پشت سرش :))

@FatiJoooooni در فوری **حمله انتحاری به سازمان سنجش و کنکور....** گفته است:

@s-c-t-a این ک نوشتید خیلی خوبه
بدرد نظام جدید هم میخوره یا نه؟

میشه واسه خودمون شبیه سازی کنیم.
خیلی هم اختلاف نداریم با نظام قدیم...

بله دقیقا. من هم تبریک عرض می کنم آغاز این ماه پر برکت رو به شما و تمام آلایی های عزیز.

پرداخت شد
فقط چون با لپ تاپ اومدم نمی تونستم اسکرین شات بگیرم!

یه آهنگ قدیمی ولی فوق العاده قشنگ از سلن دیون به اسم "با پدرم صحبت کنم"

Je voudrais oublier le temps
می خواهم زمان را به فراموشی بسپارم
Pour un soupir, pour un instant
به اندازه یک آه، به اندازه یک لحظه
Une parenthese apres la course
پرانتزی در انتهای مسیر
Et partir ou mon coeur me pousse
و رفتن به جایی که قلبم مرا بدان سو می راند
Je voudrais retrouver mes traces
می خواهم ردپاهایم را باز بیابم
Ou est ma vie, ou est ma place
به جایی که زندگی من است، به محلی که جایگاه من است
Et garder l'or de mon passe
و طلای گذاشته ام را نگه دارم
Au chaud dans mon jardin secret
گرماگرم در باغچه اسرارم
Je voudrais passer l'ocean, Croiser le vol d'un goeland
می خواهم از اقیانوس عبور کنم، پرواز مرغ دریایی را نظاره بنشینم
Penser a tout ce que j'ai vu Ou bien aller vers l'inconnu
از هر آنچه که دیده ام بگذرم و به سمت ناشناخته ها سوق یابم
Je voudrais decrocher la lune, Je voudrais meme sauver la terre
می خواهم ماه را رها سازم، حتی می خواهم کره زمین را نجات دهم
Mais avant tout Je voudrais parler a mon pere
اماقبل از همه اینها می خوام با پدرم صحبت کنم
Parler a mon pere...
با پدرم صحبت کنم
...