آلاخونه

«بَشّاش»
‌
یا رب وه از این کاسهٔ وه! داغ‌تر از آش
در پرده بگویم چو بدانی تو خودت فاش

حق کی قد علم کرد که من حقم و من حق
با زور نیاریش به دست ای ید کلّاش
‌
ای کاش در اندیشه نپویی که خدایی
در آینه بینی تو درون دل خود کاش
‌
صورتگر هستی نکشیده‌ست رخم را
ای کاش که لبخند کشد حضرت نقّاش
‌
زخمی تن خود بیهُده دیدم چو بدیدم
زخمین‌‌تنِ من سود، نمک بود به پاداش
‌
هیچم گله‌ای نیست که قلبم بشکستید
خود جمع کنم تکه به تکه چو به منقاش
‌
با صورتِ خود نقش زمین گشتم و لٰکن
نقشی به زمین است، یکی صورتِ بشّاش
‌
‌۲۴ آذر ۱۴٠۲

Ainoor
ممنونم بابت دعوت
...
officer k
من خیلی اهل ذوق و جیغ و دست و هورا و این داستانا نیستم دیگه خودت میدونی.
و ترجیح میدم برات بنویسم...
تو خیلی همراهی، دوستی، رفیقی و سنگ صبور... و امیدوارم زندگیت جوری پیش نره که جایی به شک بیوفتی به اینکه واقعا خوب بودنت خوبه یا نه! که هست... جایی هم اگه ته دلت خالی شد، یکم به خودت وقت بده. بعد خودت و خوبیت رو به آدما هدیه کن. دنیا درحال حاضر بیشتر از هرچیزی به تو و امثال تو نیاز داره.
امیدوارم خدا آدمای خوبشو بذاره سر راه زندگیت و تا آخر عمرت زنده باشی!
تولدت مبارک

الآن آکیتو بحثی شامو گردن گرفته‌س
ولی خاب نگرانی اینیم کُو یه وخ وَر ندارِد کاواییا رو بیریزد تو تالار آبرو واسه‌مون نَیذارِد
آینورا گذاشتِیم مسئولی مراقبت از فرار نکردنی عروس کو بعد اِگِر عروس در رفت خودشا بندازیم در دامانی بازیکنی بعدی
ونوسم بحثی تصویربرداری رو گردن گرفته‌س
داداشی دوقلوئا بحثی موسیقی و وایسادن دمی درو دارن
قِرار هم شد برم فرهادا بیارم شجریان بوخونه کاواییا فکر کنن اشتبا اومِدن
آیدا هم اونجا قرار شد هرکی هتک حرمت کرد میوتش کُنِد
عا بقیه‌رم خاطرم نیس دیگه

علی خیلی بخوای بلندپروازی بوگونی تو رو هم میدیم به تیم ملی والیبال زنان

من با رتبهٔ چهار رقمی اصفهان قبول شدم، ملت هم با رتبهٔ سه رقمی همون دانشگاه منو قبول شدن. مامانم خیلی خوشحال نبود بابت رتبهٔ من.
و روزی که نتایج کنکور ما اومد و من اصفهان قبول شدم گفت ازت راضی نیستم! چونکه تهران قبول نشدی.

و اینو گفتم که دوتا چیز بهتون بگم
اول اینکه زمانی که می‌شه وقت کمتری گذاشت و چیزی رو کسب کرد، من به شخصه ترجیح می‌دم حداقل رو کسب کنم و به سمت استفاده از زمانم برای کارای دیگه هم برم.
و دوم اینکه هیچوقت هیچی هیشکی رو راضی نمی‌کنه. خصوصاً پدر مادرها رو.
برای خودتون تلاش و زندگی کنین...
غُر همیشه هست.

_____
سلام.
من روی ترتیب سؤالت پاسخ نمیدم. روی ترتیبی پاسخ میدم که میدونم بهتر یاد میگیری.
بریم سراغ سؤالت:
‌
۱) تشبیه
خب تشبیه متشکله از چهار جزء:
مشبه، مشبه‌به، وجه شبه، ادات تشبیه
وجه شبه یعنی اون عاملی که باعث شده ما دو چیز رو به همدیگه شبیه درنظر بگیریم
ادات هم یعنی کلماتی مثلِ مانند، مثل، همچون و...
مثلا
آن مرد مانند سرو، بلند قامت است.
مرد میشه مشبه
مشبه به میشه سرو
مانند ادات تشبیهه
بلند قامت بودن، وجه شبهه. چیزی که بین هردوی این‌ها مشترک بوده و باعث شده ما بتونیم این دو رو به همدیگه شبیه کنیم.
‌
۲) استعاره
جدای از اینکه هر تشخیصی استعاره‌س ولی هر استعاره‌ای تشخیص نیست؛ استعاره یعنی اینکه از قبل یک تشبیهی وجود داشته، اما ما درنهایت بخشی از اون رو آوردیم.
دو نوع استعاره داریم: مصرحه و مکنیه
اسماشون شاید یکم سخت باشه اما نترسین
• استعارهٔ مصرحه: مصرحه از صریح میاد. صریح یعنی واضح. ما خیلی از اوقات متوجه اینکه این واژه داره ساز ناکوکی توی بیت میزنه و احتمالا استعاره‌ داره میشیم.
توی این نوع استعاره، ما از کل تشبیه، فقط مشبه‌به رو میاریم.
مثلا این بیت از حافظ:
نرگسش عربده‌جو و لبش افسوس‌کنان
نیمه‌شبه دوش به بالین من آمد، بنشست
نرگس استعاره از چشم
درواقع اصل قضیه این بوده:
چشم مانند نرگس است.
باز مثلا این بیت از وحشب بافقی:
شرح این آتش جان‌سوز نگفتن تا کی؟ سوختم سوختم این راز نهفتن تا کی؟
اینجا آتش استعاره‌ از عشقه
اصل قضیه این بوده:
عشق مانند آتش، جان‌سوز است
توی مثالای بالا، توی بیت اول، ما در نگاه اول اگه از معنی سر در بیاریم، به هر حال متوجه میشیم که واژهٔ نرگس واژهٔ عجیبیه توی این بیت و احتمالا خیلی زیاد باید معنی دیگری‌ داشته باشه.
• استعارهٔ مکنیه: استعارهٔ مکنیه، استعاره‌ایه که ما برعکس قبلی عمل می‌کنیم. اینجا مشبه و وجه شبه رو میاریم. تا به تشبیه ما دلالت کنن و خبر بدن که یه استعاره‌ای اینجا هست.
مثلا
در نابسته‌ی احسان گشاده‌ست
به هرکس آنچه می‌بایست داده‌ست
اینجا احسان به خونه‌ای تشبیه شده که در داره.
یعنی بیت در دل خودش یک تشبیهی داره که با معنی کردن و دونستن معنی باید بهش رسید.
اصل تشبیه این بوده:
احسان مانند خانه‌ایست که در دارد.
پس درواقع استعارهٔ مکنیه، جوریه که باید در دل خود بیت به صورت کنایه‌وار و پنهان به دنبالش گشت.
‌
۳) اضافهٔ تشبیهی یعنی یک ترکیب دو کلمه‌ای که در دل خودش تشبیهی داره.
مثلا قلعهٔ آرزو، دریای محبت
قلعهٔ آرزو ---> آرزو مانند قلعه است.
دریای محبت ----> محبت مانند دریاست.
که حالا در ادامه میتونی دنبال اینکه وجه شبه این دوتا چی بوده که شاعر یا نویسنده این دوتا رو به همدیگه شبیه کرده بنویسی.
پس اضافهٔ تشبیهی، کما اینکه با اسمش هم میتونه یادت بمونه، یک اضافه و ترکیبه که در دل خودش یه تشبیه داره. مشبه و مشبه‌به یک ترکیب رو باهمدیگه ساختن.
‌
۴) اضافهٔ استعاری (که نپرسیدی ولی دیگه در تکمیل بحث میگم)
اضافهٔ استعاری، اضافه و ترکیبیه که مشبه و وجه شبه رو داره.
مثلا
دست فلک
اینجا فلک به انسانی تشبیه شده که دست داره.
یا مثلا این بیت از حافظ:
کس چو حافظ نگشود از رخ اندیشه نقاب تا سر زلف سخن را به قلم شانه زدند
رخ اندیشه اضافهٔ استعاریه.
اندیشه به انسانی تشبیه شده که رخ و چهره داره.
زلف سخن هم همینطور.
‌
• نکتهٔ مهم و گفتنی اینه که هر تشخیصی یه نوع استعارهٔ مکنیه‌س. اما برعکسش صدق نمیکنه. چرا؟!
مثلا این بیت از اقبال لاهوری
موجِ ز خود رفته‌ای، تیز خرامید و گفت
هستم اگر می‌روم، گر نروم نیستم
ما اینجا تشخیص داریم. موج داره حرف میزنه. اما درواقع و در بطن قضیه، ما از قبل موج رو به انسانی تشبیه کردیم که توان حرف زدن داره. پس ما درواقع استعاره داریم. از نوع مکنیه. (مشبه اومده و وجه شبه)
و تمام

amirmohammad shakeri
ما هم خودمونو مذهبی میدونیم رفیق.
ولی خیلی فرق هست بین مذهب و تعصب...
...
منم با پی نوشتت موافقم.
بیشتر برام این مهمه که حرفمو زدم و چند نفر خوندن️

M.an
مدیرجان من حرفام رو زدم.
افزایش اعتبار اونم به چهارهزار اصلا کار جالبی نیست
چهار هزار خیلی اعتبار بالاییه
حداقل راه آسونتری برای اعتبار گرفتن پیش پامون میذاشتید تا بتونیم اعتبار بگیریم بعد اعتبارا رو افزایش میدادین!
اون دوستان عزیزی که تا قبل این میرفتن توی قسمت بحث آزاد تاپیک میزدن، درحال حاضر اونقدری اعتبار دارن که همچنان بتونن همونجاها تاپیک بزنن و حرف بزنن!
منی که به شخصه تاحالا یه پیام هم اونجا ندادم اعتبارم به این روزه!
وگرنه اعتبار اون رفقامون هیچ مشکلی نداره!
لااقل یه فکری بکنین برای کسب اعتبار بعد اعتبار رو یهو به این حد عجیب برسونین!
اعتبار چهارهزار کسب کردن اونم یکی یکی اصلا کار شدنی ای نبوده و نیست! خودتون هم میدونین!
من میدونم که شما محض نظم دارین این کارا رو میکنین!
اما یکم تبصره هم نیازمنده این حرکتی که دارین میزنین
لااقل دیگه کف کَفِش برای همیارا باید یه فکر دیگه ای کرد!
من این حد بندی رو قبول دارم برای هدفمندی
ولی به صورت معقول...!
یه بحث دیگه ای هم که دلم میخواد بگم اینه که از نظر بنده هیچوقت با محدود کردن، چیزی حل نمیشه!
از هر طرفی که فشار گذاشته بشه، از یه طرف دیگه درز میکنه!
تا وقتی خود بچه ها نخوان تغییر کنن، هرچی بیشتر محدود بشن هیچ فرقی براشون نداره!
اونایی که از قبل رعایت میکردن، رعایت میکنن، اونایی هم که رعایت نمیکردن رعایت نمیکنن!
مهم اینه که خودشون بخوان...

سقوط

لب درهٔ فکر ایستاده بودم پایم لیز خورد افتادم توی دره غلت غلت غلت خوردم یادم آمد که چقدر دورم شلوغ بود و خوش بود دلم لم لم داده بودم روی مبلِ گوشهٔ حیاط و کتاب تاب تاب تاب عباسی سی سیصد هزار بار گفتم اگر میخواهی بروی اصلا نیا یا یااااااادم هست که چطور قولِ بیخود خود خودم کردم که لعنت بر خودم باد باد بادِ سردی می‌وزد زد زدم؟ نمیدانم ولی زدی جای خنجرت هنوز نوز نوزده بار زنگ زدم جوابم این نبود بود بودم بودم بودم ولی تو حتی برای یک لحظه کنارم بودی؟ بودی؟ بووودی؟ دی دییییدی گفتم آخرش یک روز خسته می‌شوی؟ وی ویار حلیم بادمجان زن همسایه چیست دیگر نصفه شبی بی بیست هزار آرزو بود مرا پیش ازین زین زینهار که دارم می‌میرم و تو نوش دارو رو روی خوش سکه را ببینم؟ سکه‌ام دو رویش یکیست کیست کیست که به در می‌کوبد این وقت شب شب شبی باز از آن کوچه گذشتم تم تماااااااام شده‌ام دیگر اثری از من نیست نیست نیست شدم افتادم گوشهٔ زندگی گی گیر بی‌خود ندهم؟ من که سکوت کوت کوته‌نظری باشد رفتن به گلستان‌ها ها ها می‌کنم روی شیشه یک قلب قلب قلبم در آمد از پا پا پایم را از زندگی‌ات بیرون بکشم؟ باشد شد شَدهٔ مویت چه می‌کند با دل غمگینم نم نمِ باران می‌زند کوچه خیس شده زمین لیز لیز لیز خوردم افتادم توی دره غلت غلت غلت غلت غلت غلت خوردم آنقدر که وقتی بلند شدم سرم سرم سرم چقدر درد می‌کند از تمام بلند حرف‌نزدن‌های بلندِ مکرر در سرم سرم سرم انگار به سنگ خورده، گیج گیج گیج می‌رفت تار تار تار می‌دیدم. تاریک ریک ریک بود و فریاد یاد یاد زدم دم دم. صدا دا دا می‌پیچید چید چید و انگار گار گار دیگر جز من من من آنجا جا جا هیچ شخص دیگری ری ری نبود بود بود...
نبود بود بود...
نبود؟ بود؟ بود؟...
‌
...سید دانیال حسینی...
10 اسفند 1400

سلام.
راستش دیگه حس کردم که باید برم. فکر نمیکنم بودن یا نبودنم آنچنان برای کسی حائز اهمیت باشه ولی خب در هر صورت ادب حکم میکنه که خداحافظی کنم.
فکر میکنم کمتر از یه سال باشه که عضو اینجام ولی خب توی این مدت دوستای جالب و زیادی پیدا کردیم و گپ زدیم و کمکشون دادیم و گفتیم و خندیدیم و یا حتی گاها دعوا کردیم... سر چیزایی که فکر میکنم ارزششو داشت...
دیگه نمیدونم که چی باید بگم.
خیلی خوشحال شدم که کنارتون بودم.
دلم هم نمیخواد نه تاپیک خدافظی بزنم نه از این لوس بازیا.
میخوام همونجوری که توی خفا از در اومدم تو همونجوری هم بریم بیرون. قشنگتره. بدون تگِ گروهای مختلف!
سروش قادری
یادم نمیره بیخبر رفتی. بی‌ادب!
maryam111
از شما هم عذرمیخوام اگه یه وقت اینجا شلوغ بازی‌ای درآوردم.
موفق باشید بچه‌ها. با خوشحالیتون خوشحالم
خدانگهدار.

سلام رفقا.
تا اینجاش خیلیاتون نسبت به من محبت داشتین و عید رو تبریک گفتین. چه حالا توی پیوی، چه توی عمومی.
من بازم از تک تکتون ممنونم و آرزوی بهترینا رو براتون دارم
از همینجا به نوبهٔ خودم سال نوی جدید رو به همه‌تون تبریک میگم.
امیدوارم امسال هم توفیق اینو داشته باشم که کنارتون باشم، چون حالم پیشتون خوبه.
آرزوی بهترینا رو براتون دارم و میخوام که 1401 براتون آنچنان خوب باشه که وقتی داره تموم میشه، غصه‌تون شه و بگید کاش این سال به این دلچسبی بازم ادامه داشت.
اینجا خیلی خیلی دوستای زیادی دارم. برای همین میترسم اگه یکی یکی تک کنم، کسی وجود داشته باشه که از قلم بیوفته. برای همین کسی رو تگ نمیکنم.
عید تک تکتون مبارک بچه‌ها
@دانش-آموزان-آلاء

سؤال داده، ناهار از نظر املایی درسته یا نهار
:////
دلم میخواد برم ازش بپرسم گه از نظر املایی درسته یا گاه؟
ره یا راه؟!
شه یا شاه؟!

فکر میکنم. دیگه برای اینجا موندن، زیادی بزرگ باشم...

@دختر-بهار
توی جهان‌بینی من، اگر دوستی سر صحبت رو باهام باز کنه و من بهش بروز بدم که غمگینم... انتظار دارم اگه او هم غمگینه به من بگه. چه بسا همونجا. همون لحظه...
اونوقت اولش من حرف میزنم اون میشه آغوش، بعدش اون حرف میزنه و من میشم مرهم...
و این میشه ارتباط درست... دو سویه...
این توی جهان‌بینی من این شکلی تعریف میشه.
اگه من حرف بزنم و اون چیزی نگه، یعنی من آدم امنش نیستم. این برام خوش یمن نیست.
اگه اون حرف بزنه و من چیزی نگم، یعنی حرف زدن توی این رابطه برای من سخت شده... و باید بگردم ببینم چرا. کجا چی شنیدم که احساس کردم درک نمیشم.
اتفاقا اینکه دوستی به من حال بدش رو بروز بده، به من این حس رو میده که ما باهمدیگه راحتیم. ما امنیم برای هم... و خلاف این آزارم میده. همیشه.
اگه بنا به اینکه میترسیم ازمون خسته بشن خودمون رو بروز نمیدیم، اصلا به کل داریم اشتباه زندگی میکنیم. تو همون آدم پشت نقابتی.
اگه دکور میچینی برای اینکه تو رو دوست داشته باشن ولی نه اونطوری که هستی، اشتباهه... اشتباه محض.
هرچند که اکثر آدم‌ها همین شکلی زندگی میکنن.
اگه صادق باشی توی روابطت، شاید آدمای زیادی دور و برت نمونن. شاید به قول خودت خیلیا خسته بشن و برن. ولی باز حداقل میفهمی کی «واقعیـ»ـه. واقعیا مهمن... بقیه رو بریز دور!
در هر صورت، دروغ دروغه. حالا چه به خودت، چه به بقیه، چه برای هرچیز دیگه‌ای.
من اگه نخوام راستشو بگم، در کل چیزی نمیگم... و سکوت میکنم. به نظرم این شکلی حداقل دروغ نگفتم.

خب!
می‌رسیم به ترین‌های ۴٠۲.
قبلش یه چیزی بگم... دیگه قدیمی‌ترهاش می‌دونن که من بعد حذف ادبیات از کنکور، از اینجا رفتم. ولی دلم اینجا بود. تا اینکه یه روز دیدم یکی از بچه‌ها دانشگاهی که میخواسته قبول شده، دلم نیومد بهش تبریک نگم، اومدم و دیگه با اصرار بچه‌ها، بیشتر اومدم!
خلاصه، خوشحالم از برگشتنم پیشتون 🫂
و امیدوارم نه فقط من بلکه هرکسی همینقدر دلنشین، برگرده و دوست داشته باشه موندن رو...
حالا اگه بخوام ترین‌ها بنویسم
officer k
اول از همه با علی شروع می‌کنم...
دیگه خودت میدونی توی این مدت چقدر من برات غر غر کردم توی پیویت... چیزی جز «گو‌ش‌شنواترین» برات ادای مطلب نمی‌کنه.
@ABR_DJ
تو باید «ماکارونی‌ترین» باشی ولی خب چون گناه داری، بیا و «موسیقایی‌ترین» باش.
خانوم لوبیا
خانوم لوبیا در ترین های 1402️‍ گفته است:

دانیالِ عزیز
مهربون ترین،دلسوز ترین:)،به حرفامون گوش میده ترین،کمکمون میکنه ترررین🤍،از ادبیات بدم میومد باعث شد از ادبیات خوشم بیاد ترررینخلاصه رفیق ترررین

اول که در پاسخ این، ممنونم کلی :))))))
و خوشحالم اگه باعث شدم با ادبیات آشتی کنی...
دوما خیلی ترین‌های زیادی توی ذهنم میاد برات، ولی به نظرم ننویسم بهتره. بعد میای دوباره داستان میکنی
ولی به صورت خیلی خلاصه شاید، تو میتونی «حساس‌ترین» باشی. حساس هم به معنی دقیق و نگران بودن، هم زودرنج بودن...
JuDi
تو هم که «دیکتاتورترینـ»ـی 🤌
نمیدونم چه فکری کردن تو رو گذاشتن ناظم.
Masoumeh.sh
تو هم «هاید‌ترینـ»ـی

Hhh Hh در ترین های 1402️‍ گفته است:

ادبیات دوست ترین

از شما هم بابت تگتون ممنونم
‌
درنهایت هم بچه‌ها، امیدوارم هرکدومتون، توی زندگیتون، حتی برای یک نفر هم که شده، «بهترین» باشین

هی زحمت بکش بشور بساب بچه بزرگ کن تهشم این

میلاد که دختره
علی که گوگولیه
پرستو که نسترنه

فکر کنم فرزامو فقط من ندیدم
حافظ هم دیده دیگه انگار

‌

‌‌
نگاه که می‌کنم، سؤالی رو نیازی نیست که توضیح اضافه‌تر بدم. اما حتما به نمونه سؤالات نگاه کنید بچه‌ها. آگاهی داشته باشید از اینکه با چی طرف خواهید بود بهتون کمک میکنه.
‌
‌اگر سؤالی بود بپرسید بچه‌ها
‌
@دانش-آموزان-نظام-جدید-آلا
@دانش-آموزان-آلاء
@یازدهم
@دوازدهم
‌

بحث دانش آموختن کلا عوض شده.
دلیلش شده پول درآوردن.
تقصیر هیشکی هم نیست!
مردم به شدت توی مشکلات دست و پنجه نرم میکنن و باعث شده که دنبال پول دویدن تبدیل به یه فرهنگ بشه.
نه ولش کن برو مهندس شو درکنارش اونم ادامه بده.
نه ولش کن برو دکتر شو در کنارش اونم ادامه بده.
مشکل این نیست که آدما دنبال پولن.
مشکل اینه که متاسفانه حقیقت اینه که باقی رشته ها کم دیده میشن و تمام توجه و تمرکز روی پزشکا و مهندساس...
هرکاری غیر از این دوتا توی ایران واقعا هزاران هزاران سختی داره...
هزاران هزار...
در کل حرفم اینه که تا پایه درست نشه نمیتونی کج بودن ساختمون رو درست کنی...
همینقدر کج میره بالا...