آلاخونه

دوش دیدم که ملائك در میخانه زدند
گل ادم بسرشتند و به پیمانه زدند

دیر است که دلدار پیامی نفرستاد
ننوشت سلامی و کلامی نفرستاد

گر عقل پشت حرف دل، اما نمی‌گذاشت
تردید پا به خلوت دنیا نمی‌گذاشت

از خیر هست و نیست دنیا به شوق دوست
می‌شد گذشت... وسوسه اما نمی‌گذاشت

این قدر اگر معطل پرسش نمی‌شدم
شاید قطار عشق مرا جا نمی‌گذاشت

دنیا مرا فروخت ولی کاش دست‌کم
چون بردگان مرا به تماشا نمی‌گذاشت

شاید اگر تو نیز به دریا نمی‌زدی
هرگز به این جزیره کسی پا نمی‌گذاشت

گر عقل در جدال جنون، مرد جنگ بود
ما را در این مبارزه تنها نمی‌گذاشت

ای دل بگو به عقل که دشمن هم این چنین
در خون مرا به حال خودم وا نمی‌گذاشت 

فاضل نظری

او یک نگاه داشت
به صد چشم می نهاد
او یک ترانه داشت
به صد گوش می سرود
من صد ترانه خواندم و
نشنود هیچکس
من صد نگاه داشتم و
دیده ای نبود...
نصرت رحمانی

حتی اگ وارد هم نشید میمونه مطمئنا
خودم 5 سال پیش اکانت زدم تو فیس بوک حتی ی پستم نذاشتم
ولی هنوز برام ایمیل میاد از فیس بوک