آلاخونه

کاش بودی تا باهم تمومش کنیم (:
البته که تو سر قولت نموندی و آخرین باری که حرف زدیم گفتی تمومش کردی..

دلم نمیخواد شیملس تموم بشه. به تک تک کاراکتر‌هاش وابسته شدم و باهاشون زندگی کردم.

داره بیشتر از ده روز میشه که Shameless رو ندیدم و روی فصل ۱۰ گیر کرده.

مانهواکا Night Song این هفته رفته استراحت و چپتر جدید نداریم.

ما در دلتنگی دستی نداشتیم
و در فاصله‌ای که داشتیم
هزار دست داشتیم!
سلام بر تو که حقیقتاً دلتنگ توام
و سلام بر من برای آنکه دلتنگم.

من خطاب به همه دوستایی که کمتر حرف می‌زنیم یا اصلا حرف نمی‌زنیم:

تو کتاب تهوع یجاش میگه: دلم می‌خواد بروم جایی که واقعاً جای خودم باشم. آنجا که با من جور در بیاید؛ ولی هیچ جا جای من نیست. من زیادی‌ام.

ولی جدی دیگه هیچ آهنگی توی پلی‌لیستم نیست که من رو یاد یک خاطره، احساس و یا فرد نندازه.

دلم برای کانال تنگ شده.
کاش هنوز هم داشتمش (:

یادمه وقتی کانال داشتم همیشه به این فکر میکردم اگه این آهنگی که الان میذارم یکی رو اذیت کرد و یاد یکی دیگه انداختش چی؟!

دیشب بود که پرتقال من رو تو کانالش گذاشت و من بغضم گرفت.
دلم تنگه پرتقال من (:

ده روز دیگه میشه یه سال یا به عبارتی همون ۳۶۵ روز.

دلم برای حرف زدن ساده باهات تنگ شده.

آخرین باری که انقدر حرف زدم رو یادم نیست.
با خودم؟ فکر کنم تو My Diary قبلی بود.
با کسی دیگه؟ این رو دیگه واقعا یادم نیست.

بهراد آریا داره با پیانو بگذر ز من عارف رو میزنه و من اینجا برای بار سوم دوباره پخشش میکنم.

ولی چه کنم؟ مجبورم یکی با پشت دست بزنم تو دهن احساسم و سرکوبش کنم.

احساس عقب موندن دارم؛ عقب موندن از زمان، آدم‌ها، فرصت ها و بدتر از همه، خودم.

خلاصه که آره.
امیدوارم به اینجا دیگه تعلق داشته باشم.
جداً امیدوارم چون اگه اینجا هم جای من نباشه دیگه نمیدونم باید چیکار کنم (:

ولی الان و در این لحظه خوشحالم که آخر قصه رسیدم یجایی تا بگم دیدی تونستم (((:

بیخیال نمیشه از همش بگم.
یعنی بلد نیستم بگم. هنوز هم خوب نمیتونم حرف بزنم.
هرچی بگم باز هم از قلم خودم راضی نیستم و حس میکنم در حق چیزایی که بهم گذشته کم لطفی کردم (:

بگذریم از این بازه،
بعدش که رسیدیم به تداخل امتحانای ترمیم و امتحانای پایانترم.
آخ آخ اونجا بود که اولین شب بیدار موندنم برای امتحان شیمی رو تجربه کردم.