|
شعردانه
کاف‍ــه می‍ـــم♡
-
هزار سال میان جنگل ستاره‌ها
پی تو گشته‌ام
ستاره‌ای نگفت کزاین سرای بی کسی، کسی صدایت می‌کند؟
هنوز دیر نیست
هنوز صبر من به قامت بلند آرزوست
عزیز هم‌زبان
تو در کدام کهکشان نشسته‌ای؟:(
-
چنان زلال شود
آن کسی که تو را یک بار
فقط یک بار نگاه کند
که هیچ‌گاه کسی جز تو را نبیند از آن پس
حتی اگر هزار بار هزاران چهره را نگاه کند.
یتیمِ زیبایی خواهد بود این جهان
اگر آدم‌هایش بدون رؤیتِ تو
چشم گشوده باشند.
چگونه جهان به غربتِ ابدی
دوباره عادت خواهد کرد
اگر تو را نبیند...
| رضا براهنی |
-
عشق هایی که می میرند
چه می شوند؟
طوفان هایی که آرام می گیرند
چه می کنند؟
ابرهای مرده
دریاهای مرده
یادهای مرده
را کجا دفن می کنند؟
اگر همه ی خاطرات تلخی که به سختی از یاد برده ایم
یک شب باهم به شهر حمله کنند
ما چه کنیم؟ :).| رویا شاه حسین زاده |
-
همیشه در سختی ها به خودم می گفتم
” این نیز بگذرد ..”
هنوز هم می گویم ..
اما حال می دانم آنچه می گذرد عمرِ من است ، نه سختی ها
-
تنهــــایــی یعـــنی:
ساعـــت هــا ســـَرت را روی میـــز بگـــذاری،
و بیـــن ایـــن همـــه آدمـــ کهــ کنـــارت هســـتند،
کســــی حـــتی نگـــوید: "چه مرگت است؟"
-
ب سلامتی اون پسری ک گوشه اتاق نشسته
با کامپیوترش بازی میکنه و زیرلب میگه
بهتر از بازی کردن با دل دختر مردمه
-
کاش میشد آدمی،گاهی
فقط گاهی!!!
به اندازه نیاز بمیرد...
بعد بلند شود
آهسته آهسته
خاک هایش را بتکاند..
اگر دلش خواست برگردد به زندگی
دلش نخواست بخوابد تا ابد... -
تنهایی سخته..
خیلی...و
سخت تراز اون اینه که خودت بخوای تنها باشی
تاکسی تنهات نزاره ودرد نکشی... -
قضاوت بدترین راهیه که میشه انتخابش کرد
ایکاش میشد حرف زد
حداقل فهمید چه خبطی کردی که درموردت اینجوری فکر میکنن
حیف حیف که خودشون می برن و می دوزن
بچه رزمنده -
بايد بپذيريم كه يه روزى، يه جايى نوبت ما ميشه! بعد از بدو بدو كردن ها، شنيدن قضاوت هاى نا به جا، اعصاب خردى ها، به روى خود نياوردن و تظاهرها، با دل پر از غصه خنديدن ها و ...
بايد بپذيريم كه هرچقدر طول بكشه و كش بياد اين زمانِ بى وفا، وقتش ميرسه كه دست هم و بگيريم و يه "آخيش" از ته دل بگيم. به كوتاهى و شيرينى همين كلمه.
به قشنگى تك تك ثانيه هايى كه چه تنها و يا چه با دوست و همدم زندگيتون قدم برداشتيد و تلاش كرديد، اميدوار مونديد، خم شديد و از نو بلند شديد، آرزوى بهترين و آروم ترين روزها رو دارم براتون...
-
اندیشیدن به پایانِ راه، کاری بیهوده است. وظیفه تو فقط اندیشیدن به نخستین گامی است که برمی‌داری. ادامه‌ش خود به خود می‌آید.
.
حرف من: سفر کن! نه برای رسیدن به مقصد! برای دیدن مسیر! برای عبور از جاده‌های‌زیبا! برای کسب تجربه و دیدن و شنیدن سفر کن!
مقصد آخرین چیزی باید باشه که به خاطرش سفر میکنی! . -
عجب که راه نفس بسته اید
برمن وباز
در انتظار نفس های
دیگرید از من!
