|
شعردانه
کاف‍ــه می‍ـــم♡
-
زنــدگــے مــانــنــد پــانــتــومــیــم اســت ؛ حــرف دلــت را ب زبــان بــیــاورے ... بــاخــتــه ایــ
🤍 -
-
راسـت میگـن حادثـه هیـچ وَقـت خَبــر نمیـڪنه مثـل ¦تــ♡ـو¦ ڪه یهــو شُــدی هَمــه یِ زندگیــــم...
-
اینقدر قلبم شکست باز به هم چسبوندمش که دیگه اگر بشکنه باید بندازمش دور
-
-
-
-
-
بچه گل الهی هر خونه بشه گلستوون
خدا همیشه باشه حافظ بچه هاامون
دردانه خدا سلام...
ای فرشته معصوم..ای بی گناه..ای صداقت محض..
ای هدیه و عاریت الهی..ای عامل سرزندگی یک قوم ولشکر..
چقدر دنیای معصومانه ات قشنگگگ است..
به دور از تزویر و ریا..جنگ و نزاع..چقدر انشگت های کوچکت بند بند است..تو گویی با لمس هر بندش تاری از گیتار حیات را به ارتعاش در اورده ای...
کوچکی..ناتوانی...حس زیر بال و پر گرفتنت مرا به شکوه با تو بودن میخواند..چقدر دوست دارم ..
چقدر حتی غرولند هایت را..
چقدر برایم مایه مباهات است که بتوانم اولین لحظات پای نهادنت به این دنیای مادی را به تماشا بنشینم...
فرشته کوچولوی دوست داشتنی..ای حس بودن..
ای امید پیمودن..ای تجلی گه پروردگار..
تویی که میفهمانی با قدوم مبارکت که حق باری تعالی هنوز از بشر نومید نشده..که جواز بودنش را صادر کرده..
ای کاش خوب بمانی..معصوم و دوست داشتنی..انسان و بزرگوار..باشکوه و مهربان..
عادم خوب قصه های من
لطفا پاک و معصوم چون دوران شیرین طفولیتت بمان..
همیشه بدرخشی ،دوستدار تو من..!
-
به پرندگان بگو
شاخه هایت را فراموش نکنند.
پاییز
آخرین حرف درخت نیست
-
بيچآره پآييز ، دَستش نمَک ندارَد...
اين هَمه بارآن بِه آدم ها ميبَخشَد، اَما همين آدم ها تُهمَت نارواي خَزآن را بِه او ميزنند..:)
خودِمانيم ، تقصيرِ خودَش است . بلَد نيست مِثل بَهار خودگير باشد تا شَب عيدي زيرلَفظي بِگيرَد و با هزار نآز و کرشمه سآل تَحويلي را هِديه دهد.
سياسَت تابِستان را هَم ندارَد که دَر ظآهِر با آدَم ها گَرم و صميمي باشد ولي از پُشت خنجَري سوزنآک بِزند.
بيچآره بَخت و اِقبال زِمستان هَم نصيبش نشده کِه بآ تمام سَردي و بي تَفاوتيش اين هَمه خواهان دآشته باشَد.
او پاييز است
روراست و بَخشنده...:)
سآده دِل، فکر ميکند اگَر تَمام داشته هايَش را زير پآي آدَم ها بِريزد، روزي، جايي، لحظه اي، اَز خوبي هايَش يآد ميکنند.
خَبر ندارَد آدم ها روراست و بَخشنده بودَنش را بِه پآي مُحبتش نميگذارند.
يکي بِه اين پآييز بگويَد : آدم ها يادِشان ميرود که تو رَسم عآشقي را يادِشان داده اي. دست در دست مَعشوقه اي ديگر پا بر روي بَرگ هايَت ميگذارند و ميگُذرَند..
تنها يآدگاري که بَرايَت ميماند صداي خِش خِش بَرگ هايِ تو بعد از رفتنِ آنهاست..:)
-
-
تو تقدیر منی ای..........
بیا بگذر ز تقدیرت ...
ـــــ همین یک کارمان ماندع
#بی مخاطب
وقتی که؛
