|
شعردانه
کاف‍ــه می‍ـــم♡
-
نیستیم انی که هستیم....
-
تا ی جایی شیشه نمیشکنه کنار سنگ
تا ب جایی میگه همه جورع کنارتم
از ی جایی ب بعد خودتی و خودت
تا ی جایی خانواده میرسن ب داد هم
تا ی جایی صبا که پا میشی یادته کارات
تا ی جایی ب خاطر مامان چشای سرختو قایم میکنی خونه نمیری
ی جایی میرسی ب بی حسی محض
جوونی تو میدویی میرسی ب شصت
میمونه دستت زیر سنگ
میشه قلبت رنگش تیره تر... -
اگه بذاری دنیا امیدو بگیره ازت
جواب همه آرزو ها که چیه فقط ... -
رفتارت با ادم هایی که واست سودی ندارن میشه شخصیتت
-
این پست پاک شده!
-
پیر شیم بیخ ریش هم
مگه اینو نمیخواستی...
-
این دل دیوونه بد جور میخوادش
من زل میزدم بهش نبود حواسش...
-
عجب بارونیه
تنگه دلم بی تو ندارم روحیه
انگار که عاشقت شدن مجبوریه
من هنو یادتم ولی مغروری هعی...
من هنوزم یادمه
قهرا و آشتی هاتو من دوس دارمش
پس الان چیشده نیستی چرا ندارما.. -
آخر منو ب باد داد رویای باز اومدنت
-
دیدی ی موقع هایی معلقی
بین زمین و هوا از نظر فکری
نمیدونی چی کار کنی
سر در گمی
گیجی
گنگی ...
هیچ چیزی نیس حالتو خوب کنه ...
بعد تو این شرایط اونی که بیشتر از همه بهش احتیاج داری باهات سرد میشه دور میشه ...
تو این شرایط اگه ب ی ادم دیگه روی بیاری بقیه شو باختی سعی کن خودت باشی و خودت ..
مخصوصا وقتی دختری و نیاز عاطفی داری برای برطرف کردنش ب هر کسی رو نیار
ی باز ی پسره میگف اگه یکی از ما پسره بپرسه سینگلی حتی اگه با بیست نفرم باشه باز ی سیگار روشن میکنه و میگه من خیلی وقته که تنهام...
بیاین نشکونیم دل کسی رو
بیاین هیچ کی رو نابود نکنیم -
آروم آروم آروم اروم دل ساده مو عادت میدم
که نشه عاشق حتی ی ادم
تنهایی بهتر از اینه که شکسته شم بازم
تا دنیا دنیا بمونه میخوام تنها بمونه
دلی که ی عمره داغونه -
سࢪ دࢪد یعنے یہ خاطࢪه...
تو مغزت داࢪه خونریزی میڪنہ.!zahra movahedizadeh
فک کنم تهش ب مرگ بکشه کار هارو این خاطره -
کجای شهرو پا بذارم
اسمتو نیارم -
من کینه ایم یادم نمیره روزی که رفتی
نرو پس برگردی پس میزنمت با هر دو دست
ارتباطمونو نکنی تو قطع و وصل -
️️ -
آی آدمها که بر ساحل نشسته شاد و خندانید!
یک نفردر آب دارد می سپارد جان.
یک نفر دارد که دست و پای دائم میزند
روی این دریای تند و تیره و سنگین که می‌دانید.
در چه هنگامی بگویم من؟
یک نفر در آب دارد می‌کند بیهود جان قربان!
آی آدمها که بر ساحل بساط دلگشا دارید!
نان به سفره،جامه تان بر تن؛
یک نفر در آب می‌خواند شما را.
موج سنگین را به دست خسته می‌کوبد
آی آدمها!
او ز راه دور این کهنه جهان را باز می‌پاید،
می زند فریاد و امّید کمک دارد
آی آدمها که روی ساحل آرام در کار تماشایید!
موج می‌کوبد به روی ساحل خاموش
پخش می‌گردد چنان مستی به جای افتاده بس مدهوش
می رود نعره زنان، وین بانگ باز از دور می‌آید:
-"آی آدمها"...
و صدای باد هر دم دلگزاتر،
در صدای باد بانگ او رهاتر
از میان آبهای دور و نزدیک
باز در گوش این نداها:
-"آی آدمها"... -
%(#ff7b00)[بنظرم]
%(#f7ff00)[اگ یاد کسی هستیم]
%(#84ff00)[این هنره اونه ،]
%(#00ff7b)[ن هنر ما...!]
%(#00fff7)[چقدر زیباس کسیو دوست داشته باشیم]
%(#0084ff)[ن برای نیاز ...]
%(#4800ff)[ن از روی اجبار ...]
%(#f700ff)[و ن از روی تنهایی ...]
%(#ff0066)[فقط برای اینکه ارزششو دارع: )]: )
-
دوستی می‌گفت عاشق طبیعت باش تا در زندگی‌ات جریان یابد، عاشق هر چیزی شدم، تنها آن را از دست دادم
-
عجب صبری خدا دارد. اگر من جای او بودم، با خونریزی این دل شکسته و بی‌تاب، بارها و بارها جهان را آتشفشان خشم کرده بودم.
