|
شعردانه
هرچی تو دلته بریز بیرون 5
-
فک کنم گل بهشتی بیهوش شد
زنگ بزنم بهشششSet your Heart Ablaze
-
فک کنم گل بهشتی بیهوش شد
زنگ بزنم بهششش -
@roghayeh-eftekhari صددرصد:/
چون اونوقت ادم، معیاراش عوض میشه و زندگی براش راحت تر میشه -
@roghayeh-eftekhari نه خب زشته
-
یه طومار مینویسم
-
یه طومار مینویسم
-
یه مثالی هس
چند وقته افتاده تو مغزم
خیلی مثال خوبیه ولی نیاز به تجربه فرد داره
مثالش اینطوریه
اینطور بگم
دیدی یه سری فعالیت ها (سرگرمی، هنر، یه کار علمی با چیزی که رایج باشه) بین مردم هست، بر اساس درکی که مردم از اون فعالیت دارن، مقدار لذت و رنجی که مردم از اون میبرن، تغییر میکنه
مثال بزنم
این منتقدین فیلم هارو دیدید؟
همه مردم فیلم میبینن، منتقد ها هم فیلم میبینن
ولی منتقدین چون درکشون از مردم، نسبت به فیلم بیشتره، از یه سری از صحنه های فیلم ها یا کلا از یه سری فیلما خیلی خوششون میاد، در حالیکه ممکنه مردم از همون فیلم حالشون به هم بخوره
مثلن مسعود فراستی، لیست فیلمای مورد علاقه اش تا اونجا که یادمه، همه فیلمای مال قرن بیستم یعنی ۱۹۰۰ تا ۲۰۰۰ بوده
که سیاه سفیدن! و اصن بی کیفیتن
ولی این آقا، و یا کلا منتقدین دیگه، چون زاویه دیدشون نسبت به فیلم ها عوض شده، دیگه از اون چیزی که مردم رو سرگرم میکنه، خوششون نمیاد!
بالفرض شاید نصف مردم جهان(مثال میزنم) از فیلم اونجرز اند گیم خوششون اومده باشه، ولی منتقدین نظر دیگه ایی دارند!!! و احیانا منتقدین اونجرز رو اصن ادم حساب نمیکنن!
یا مثلن این افرادی که علم موسیقی دارن
خب موسیقی هم یه فعالیت رایجیه که بین مردم هست و همه به نحوی ازش لذت میبرن
ولی اون کسی که علم موسیقی رو به طور تخصصی داره
اونی که موسیقی سنتی کار کرده، و میدونه مثلن الان خواننده داره دستگاه بیات ترک میخونه یا داره تحریر یا چهچهه میزنه یا صداش زیره یا بمه، اون شخص اولا لذت بیشتری از موسیقی نسبت به مردم عادی میبره، دوما ذائقه اش عوض میشه!یعنی مثلن ممکنه این شخص از اقای شجریان خوشش بیاد ولی مردم عادی چمیدونم بهنام بانی گوش بدن
یا کلا هر فعالیتی که بین مردم رایج باشه و بشه اون رو به دو دسته عوام و خواص تقسیم کرد، به همین شکله
حالا بحثم اینجاست!!
اینکه اقا، شما تو این زمینه ها، وقتی علم بیشتری نسبت به سایرین داشته باشی، اولا چیزیو میتونی بفهمی که بقیه نمیتونن بفهمن، دوما لذت بیشتری میبری از اون فعالیت نسبت به بقیه!! علاوه بر اینکه لذت بیشتری میبری، رنج بیشتری هم میبری!
مثلا غصه میخوری که چرا موسیقی سنتی اینقد تو ایران کم محلی میشه بهش و موسیقی پاپ و احیانا غیر اصولی اومده به جاش و اینقدر فراگیر شده!
یا غصه میخوری که چرا ایران نتونسته یه فیلم درست و حسابی با اون ذائقه های منتقدین بسازه! و عوضش همش فیلم و سریالای احیانا ضعیف و الکی میسازه!
حالا یه فعالتیم هست به اسم زندگی!
زندگی کردن بین همه ماها مشترکه، قاعدتا!؟
خب حالا شما به من بگید!
کی میتونه از زندگی بیشتر لذت ببره؟
فرق اون دوتا مثالی که بالا زدم، توی چی بود؟توی علم داشتن یا نداشتن افراد نسبت به اون فعالیت بود!
خب اونی که علم درست برخورد کردن با زندگی رو بلد باشه، اولا لذت بیشتری از زندگی میبره، دوما چون علمش بیشتر میشه، رنجش هم بیشتر میشه!
ولی رنج چی؟ رنج اینکه چرا بقیه این علمو ندارن و فقط تو داری! و حالا ممکنه بگین خب چون رنج داره ما نمیخوایمش و ما همین رنجای خودمون، کمرمون رو شکونده! در حالیکه این حرف اشتباهه! ماها داریم از چیزی رنج میبینیم، که فکر میکنیم رنجه!
مردم عادی که ماها باشیم، از ادرنالین داخل فیلم ها یا اهنگ ها خوشمون میاد! ولی اون منتقد یا اون موسیقیدان از این چیزا خوشش نمیاد! یعنی معیار لذت و رنجش براش عوض شده!
اگر ما هم یاد بگیریم چطور با زندگی برخورد کنیم، خب معیارمون عوض میشه،. و طبیعتا از چیزی که سایر مردم مینالن، نمینالیم!
تازه اینطوری زندگی قشنگتر هم میشه!!
چون تو لذت بیشتری نسبت به سایرین میبری!!
در کل اینکه، از خدا طلب علم کنید! -
@roghayeh-eftekhari در هرچی تو دلته بریز بیرون 5 گفته است:
@infinitie-a اگه زندگی برات راحت تر شده چرا استرس داری پس؟
نسبیه خب
یعنی اینکه، من دیدم رو اوکی کردم، ولی گاهی اوقات هم ادم به اشتباه میوفته و دوباره به نیمه خالی لیوان نگاه میکنه
و اینژور ناامیدی وجودشو فرا میگیره:/ -
@roghayeh-eftekhari در هرچی تو دلته بریز بیرون 5 گفته است:
البته استرس به خودی خودهم یه نوع محرک حساب میشه وبرای آدم لازمه
محرک هست، ولی محرک های بهتری هم هست
مثل اون کسی میمونه که از ترس جهنم نماز میخونه
و اون کسی که واسه رضایت خدا نماز میخونه، میمونه
این دوتا اجرشون فرق داره... -
@roghayeh-eftekhari در هرچی تو دلته بریز بیرون 5 گفته است:
@infinitie-a خب پس نزن
حیف شرطو عوض کردی🥲شرط چیو عوض کردم؟
-
فک کنم بیهوش شد
-
نه هنوز هوشیاره
-
یه مثالی هس
چند وقته افتاده تو مغزم
خیلی مثال خوبیه ولی نیاز به تجربه فرد داره
مثالش اینطوریه
اینطور بگم
دیدی یه سری فعالیت ها (سرگرمی، هنر، یه کار علمی با چیزی که رایج باشه) بین مردم هست، بر اساس درکی که مردم از اون فعالیت دارن، مقدار لذت و رنجی که مردم از اون میبرن، تغییر میکنه
مثال بزنم
این منتقدین فیلم هارو دیدید؟
همه مردم فیلم میبینن، منتقد ها هم فیلم میبینن
ولی منتقدین چون درکشون از مردم، نسبت به فیلم بیشتره، از یه سری از صحنه های فیلم ها یا کلا از یه سری فیلما خیلی خوششون میاد، در حالیکه ممکنه مردم از همون فیلم حالشون به هم بخوره
مثلن مسعود فراستی، لیست فیلمای مورد علاقه اش تا اونجا که یادمه، همه فیلمای مال قرن بیستم یعنی ۱۹۰۰ تا ۲۰۰۰ بوده
که سیاه سفیدن! و اصن بی کیفیتن
ولی این آقا، و یا کلا منتقدین دیگه، چون زاویه دیدشون نسبت به فیلم ها عوض شده، دیگه از اون چیزی که مردم رو سرگرم میکنه، خوششون نمیاد!
بالفرض شاید نصف مردم جهان(مثال میزنم) از فیلم اونجرز اند گیم خوششون اومده باشه، ولی منتقدین نظر دیگه ایی دارند!!! و احیانا منتقدین اونجرز رو اصن ادم حساب نمیکنن!
یا مثلن این افرادی که علم موسیقی دارن
خب موسیقی هم یه فعالیت رایجیه که بین مردم هست و همه به نحوی ازش لذت میبرن
ولی اون کسی که علم موسیقی رو به طور تخصصی داره
اونی که موسیقی سنتی کار کرده، و میدونه مثلن الان خواننده داره دستگاه بیات ترک میخونه یا داره تحریر یا چهچهه میزنه یا صداش زیره یا بمه، اون شخص اولا لذت بیشتری از موسیقی نسبت به مردم عادی میبره، دوما ذائقه اش عوض میشه!یعنی مثلن ممکنه این شخص از اقای شجریان خوشش بیاد ولی مردم عادی چمیدونم بهنام بانی گوش بدن
یا کلا هر فعالیتی که بین مردم رایج باشه و بشه اون رو به دو دسته عوام و خواص تقسیم کرد، به همین شکله
حالا بحثم اینجاست!!
اینکه اقا، شما تو این زمینه ها، وقتی علم بیشتری نسبت به سایرین داشته باشی، اولا چیزیو میتونی بفهمی که بقیه نمیتونن بفهمن، دوما لذت بیشتری میبری از اون فعالیت نسبت به بقیه!! علاوه بر اینکه لذت بیشتری میبری، رنج بیشتری هم میبری!
مثلا غصه میخوری که چرا موسیقی سنتی اینقد تو ایران کم محلی میشه بهش و موسیقی پاپ و احیانا غیر اصولی اومده به جاش و اینقدر فراگیر شده!
یا غصه میخوری که چرا ایران نتونسته یه فیلم درست و حسابی با اون ذائقه های منتقدین بسازه! و عوضش همش فیلم و سریالای احیانا ضعیف و الکی میسازه!
حالا یه فعالتیم هست به اسم زندگی!
زندگی کردن بین همه ماها مشترکه، قاعدتا!؟
خب حالا شما به من بگید!
کی میتونه از زندگی بیشتر لذت ببره؟
فرق اون دوتا مثالی که بالا زدم، توی چی بود؟توی علم داشتن یا نداشتن افراد نسبت به اون فعالیت بود!
خب اونی که علم درست برخورد کردن با زندگی رو بلد باشه، اولا لذت بیشتری از زندگی میبره، دوما چون علمش بیشتر میشه، رنجش هم بیشتر میشه!
ولی رنج چی؟ رنج اینکه چرا بقیه این علمو ندارن و فقط تو داری! و حالا ممکنه بگین خب چون رنج داره ما نمیخوایمش و ما همین رنجای خودمون، کمرمون رو شکونده! در حالیکه این حرف اشتباهه! ماها داریم از چیزی رنج میبینیم، که فکر میکنیم رنجه!
مردم عادی که ماها باشیم، از ادرنالین داخل فیلم ها یا اهنگ ها خوشمون میاد! ولی اون منتقد یا اون موسیقیدان از این چیزا خوشش نمیاد! یعنی معیار لذت و رنجش براش عوض شده!
اگر ما هم یاد بگیریم چطور با زندگی برخورد کنیم، خب معیارمون عوض میشه،. و طبیعتا از چیزی که سایر مردم مینالن، نمینالیم!
تازه اینطوری زندگی قشنگتر هم میشه!!
چون تو لذت بیشتری نسبت به سایرین میبری!!
در کل اینکه، از خدا طلب علم کنید!@infinitie-a اگه مسیرت اینی باشه که میگی نباید از نتیجه برسی اگه بهش باور داشته باشی
یه چیز میپرسم حس دقیق اون لحظه اولتو بهم بگو نه لحظه های بعد با فکر و....
کنکور دادی یکماه بعد نتایج اومد
وارد سایت میشی سایت شلوغه
همه ام استرس دارن و تو پی وی توام میگن استرس توام بیشتر شده
سایت باز میشه....
رتبه ات شد ۲۸۰۰۰....اولین واکنشتو بگو
-
@roghayeh-eftekhari در هرچی تو دلته بریز بیرون 5 گفته است:
@infinitie-a اگه زندگی برات راحت تر شده چرا استرس داری پس؟
نسبیه خب
یعنی اینکه، من دیدم رو اوکی کردم، ولی گاهی اوقات هم ادم به اشتباه میوفته و دوباره به نیمه خالی لیوان نگاه میکنه
و اینژور ناامیدی وجودشو فرا میگیره:/
