-
جایِ پای نفست مانده به صحرای خیال
ای فراسوی تجسم همه جا،جا داری...|سعدی|
-
سالي که نکوست از زمستانش نه از بهارش پيداست
از لب غنچه ي آن کهنه نگارش پيداست
گرچه درد بود
گرچه غم بود
عاقبت بر درخت زندگي
بذر يک تازه بهاري پيداست -
در قیامت ، عابدی را دوزخش انداختند
هر چه فریادش، جوابش را نمی پرداختند
داد میزد خوانده ام هفتاد سال، هرشب نماز
پس چه شد اینک ثواب ِآن همه رازونیاز
یک ندا آمد چرا تهمت زدی همسایه ات
تا شود اینگونه حالت، این جهنم خانه ات
گفت من در طول عمرم گر زدم یک تهمتی.
ظلم باشد زان بسوزم، ای خدا کن رحمتی
آن ندا گفتا همانکس که زدی تهمت براو
طفلکی هفتاد سال، جمع کرده بودش آبرو -
گر با دگران به زِ منی؛
وای بر من
ور با همه کس همچو منی
وایِ همه..! -
از پشت تریبون دلم عشق چنین گفت
محبوب تو زیباست،قشنگ است،ملیح است
اعضای وجودم همه فریاد کشیدند
احسنت صحیح است،صحیح است،صحیح است#ملک الشعرای بهار
-
خانه، دلتنگِ غروبی خفه بود؛
مثلِ امروز که تنگ است دلم!
پدرم گفت؛ چراغ!
و شب از شب پُر شد...من به خود گفتم ؛یک روز گذشت!
مادرم آه کشید؛
«زود بر خواهد گشت.»ابری آهسته به چشمم لغزید
و سپس خوابم برد.
که گمان داشت که هست این همه درد،
در کمینِ دلِ آن کودکِ خُرد؟!آری، آن روز چو می رفت کسی،
داشتم آمدنش را باور!
من نمی دانستم،
معنیِ «هرگز» را!
تو چرا بازنگشتی دیگر؟آه ای واژه ی شوم،
خو نکرده ست دلم با تو هنوز!
من پس از این همه سال،
چشم دارم در راه،
که بیایند عزیزانم، آه...هوشنگ ابتهاج
-
ناز پرورده تنعم نبرد راه به دوست
عاشقی شیوه رندان بلاکش باشد️ -
پیش آ بهار خوبی تو اصل فصلهایی
تا فصلها بسوزد جمله بهار ماند
مولانا
-
دل میبری و نهان میکنی چرا؟
خود میکشی و فغان میکنی چرا؟
ناصرالدین شاه