هرچی تودلته بریز بیرون۶

[Mahan Xodayi 2]

@Zeinab-Evazi
هر که گرگش را در اندازد به خاک
رفته رفته مي شود انسان پاک

[z.e]

@حامد-صباحی
یاد باد آن روزگاران یاد باد
روز وصل دوست داران، یاد باد

[Hamed.s]

Mahan Xodayi 2
کلید گنج غزلهای شهریار توئی
بیا که پادشه ملک دل گدا کردی

[Hamid.s]

Mahan Xodayi 2
شب تاریک او بیدار تا روز
همی گفت این سخن با گریه و سوز

[z.e]

@حمید-صباحی
مکن ز غصه شکایت که طریق طلب
به راحتی نرسید آنکه زحمتی نکشید.

[Mehrsa 14]

@حامد-صباحی
مرا هزار امید است و هر هزار تویی
شروع شادی و پایان انتظار تویی

[Hamed.s]

@Zeinab-Evazi
یا رب مباد دردانه ام ز چشم گریان من بیفتد

ماهم به انتقام ظلمی که کرده با من

ترسم به درد عشق و هجران من بیفتد

از گوهر مرادم چشم امید بسته است

این اشک نیست کاندر دامان من بیفتد

من خود به سر ندارم دیگر هوای سامان

گردون کجا به فکر سامان من بیفتد

[Mahan Xodayi 2]

Mehrsa 14
مشکلی دارم ز دانشمند مجلس بازپرس
توبه فرمایان چرا خود توبه کمتر میکنند؟؟

[z.e]

Mahan Xodayi 2
کار با سعی است نِی با ادعا
لَيْسَ لِلْاِنسٰآن إلّا ما سعی.

[Hamid.s]

@Zeinab-Evazi
در بتان دل بسته ام دیگر مرا با دین چه کار؟
بت پرستم گر مرا ایمان نباشد گو مباش

[Mahan Xodayi 2]

@حامد-صباحی
یارب مطلب گدا معتبر شود
گر معتبر شود از خدا بیخیر شود

[Mahan Xodayi 2]

@حمید-صباحی
ز چشم خویشتن آموختم رسم رفاقت را
که هر عضوی ب درد اید به حالش دیده میگرید

[z.e]

@حامد-صباحی
در دیاری که در آن نیست کسی یار کسی
کاش یا رب که نیفتد به کسی کار کسی

[Hamed.s]

Mahan Xodayi 2
دردانه ام ز چشم گریان من بیفتد

ماهم به انتقام ظلمی که کرده با من

[Mahan Xodayi 2]

@Zeinab-Evazi
یک نفر نان داشت اما بینوا دندان نداشت
دیگری دندان داشت اما نان داشت
هر کجا دست نیازی پیش بود
رعیت بیچاره بخشش داشت اما خان نداشت

[z.e]

@حمید-صباحی
شاه خوبانی و منظور گدایان شده ای،
قدر این مرتبه نشناخته ای، یعنی چه؟!

[Hamed.s]

@Zeinab-Evazi
یارب چها به سینه ی این خاکدان دراست
کس نیست واقف این همه راز نهفته را

[Hamid.s]

Mahan Xodayi 2
دست از طلب ندارم تا کان من برآید
با تن رسد به جانان یا جان ز تن در آید

[Hamed.s]

بی داد رفت لاله ی برباد رفته را
یارب خزان چه بود بهار شکفته را

هر لاله ای که از دل این خاک دان دمید
نو کرد داغ ماتم یاران رفته را

جز در صفای اشک دلم وا نمی شود
باران به دامن است هوای گرفته را

وای ای مه دوهفته چه جای محاق بود
آخر محاق نیست که ماه دوهفته را

برخیز لاله ، بند گلوبند خود بتاب
آورده ام به دیده گهرهای سُفته را

[z.e]

Mahan Xodayi 2
تکیه بر دیوار کردم، خاک بر فرقم نشست،
خاک بر فرقش نشیند، آنکه یار از من گرفت.