هرچی تودلته بریز بیرون۶

[_ Bardia _]

مهشید حسن زاده 0
نمیدونم قضیه فلسفی شد

[DexterMoreRight]

Michael Vey
لبخند ملیح

[بابونــــه]

@دختر-بهار نه بابا الان میگم بهت چی گفتم

[_ Bardia _]

@Alba

[DexterMoreRight]

Michael Vey
من فقط لبخند ملیح زدم بخدا چرا دیس

[Michael Vey]

@Dex این منفی از من ب تو یادگاری
لبخند ملیح تر

[DexterMoreRight]

Michael Vey
ناناعت شدم
میرم
دیگه هم بهت لبخند ملیح نمیزنم

[_Aram_]

گوشیم ۷۹ درصد شارژ داره ولی بازم تو شارژه و تو شارژ ازش استفاده میکنم:)

[مهشید حسن زاده 0]

Michael Vey پس فک کردی کی تاحالا و تااینجا اوردتت؟
ازینبه بعدم همینه
ببین منو
نه فقط تو
همتون
همتون که وقت امتحاناتتونه
دم کنکورتونه
اولیش یا چندمیش
اهااای
زندگی همینه
تنهایی...مشکلات...بفنایی...
ولی یادتون باشه ته این مسیر چی منتظرتونه
که چرااصا اومدین تااینجا؟که چراباید ادامه بدین...
بخدا اینطرفشو دیدم
اگه مسیرتان این نیست بکشین کنار
با جسارت
خانوادتون هیچوقت راضی نمیشن تاااا بشون نتیجه رو نشون ندید
پس بیخیال مخالفتا و فشاراشون
بزنید بیرون ازین خونه امنای لعنتیتون
جهنم که کسی نیست
به درک که نمیفهمنتون
فدای تار موتون اگه شبتون بارونی صب شد
کم نیارید
کنارنکشید
ازخودتون کنار نکشید
پاخودتون بمونید

[بابونــــه]

.....
واقعا که

[بابونــــه]

محکم

[بابونــــه]

://///

[مهشید حسن زاده 0]

@ABR_DJ

[پرستو بابایی]

@Alba
ای بابا نشد که هنوز روشنایی رو ندیده دوباره بری تو ظلمت

[پرستو بابایی]

@Matrix
چی شده زهرا ؟می تونیم صحبت کنیم ؟

[Michael Vey]

مهشید حسن زاده 0 هعی... شاید بدترین قسمتش این باشه که بعد مدتها تکیه گاه بودن یکمم ک شده خودتم نیاز ب تکیه گاه داشته باشی ولی... اره حق باتوعه.. نمیدونم چرا تو کتم نمیره ولی باید هرجور شده خودمو درست کنم.. به جای اینکه ی گوشه از زندگیم وایسم و خراب شدنشو تماشا کنم..
ممنون از حرفات :>

[lO_Ol]

من واقعا رددد دادم‍️

[بابونــــه]

پرستو بابایی بله

[مهشید حسن زاده 0]

Michael Vey میفهمم این حسو
تمام مدت محکمی
و آخر روز شاید احتیاج داری به یه آرامش به یه آغوش امن(تورو خدا باز خفم نکنید عاشق شدی یانه...کلی میگم)
وکمی ضعیف بودن
نازکردن و...
ولی الان نه
هنوز محکم بمون
روال میشه

[Reza-H]

جالب شد.
او به حرف گفت،
اما تضمین آنکه وسط مسیر کنار می زند، جز امیدش کسی نیست.
صبر داشته باش. امیدش چون شمع وا می رود.
و یخی که به امید آن از راه به در شده، دیگر در دستش نیست. زمین را تر کرده.
و به اویی که آن جمله سمی را به مغزش تزریق کرد می نگرد که هاله ای بیش نیست و می رود و او به جاده ای متروک می نگرد که زمانی در زمانش، خاک های نرم و زنده ای داشته و حال کوبیده و مرده و مسخ شده.
دوباره پاهای لرزانش به طریق می رود و قدم های سنگین بعد از مرگ سهراب...