|
شعردانه
هرچی تو دلته بریز بیرون 5
-
همیشه که نباید بنشینیم و
بدیهایِ زندگیِمان را مرور کنیم؛
گاهی باید نشست و
پا بر روی پا انداخت و
خوشیها را شمرد،
چای نوشید و پشت کرد به تمامِ نداشتنها و غصههایی که عمری با آنها زندگی کردیم -
"زندگی بدون روزهای بد نمی شود"
بدون روزهای اشک و درد و خشم و غم.
اما روزهای بد، همچون برگ های پاییزی، باور کن که شتابان فرو می ریزند
و در زیر پاهای تو، اگر بخواهی، استخوان می شکنند!
و درختِ استوار و مقاوم برجای می ماند.برگهای پاییزی بی شک در تداوم بخشیدن به مفهوم درخت و مفهوم بخشیدن به تداوم درخت، سهمی از یاد نرفتنی دارند..
-
@دختر-بهار در هرچی تو دلته بریز بیرون 5 گفته است:
@نویسنده-کوچولو نمی دونم فقط آشناست
فدای تو بشم
خوبم مرسی
تو چطوریمن طبق معموللللل عالیی بیست
شکررررر
اهاااا ععه
@نویسنده-کوچولو خداروشکر
-
️️اینا چین عاخه
Matin Mousavi 1 به شخصه آرمیم ولی هم سن این بچه که بودم فقط میرفتم مدرسه میومدم خونه فوقش کارتون می دیدم و فیلم سینمایی
همین الانشم آخه اینطوری نیستم خیلی عادی مثل یک فن دنبال کننده ی یوتوب و تهش اطلاع رسانیام -
مثل بارونی که رو درخت خشکیده بباره تو به من میرسی وقتی دیگه فایده ای نداره
-
مثل موجی که به ساحل نهنگ مرده بیاره تو به من میرسی وقتی که دیگه فایده ای نداره
-
افتادم وسط دعوایی که نه موقع رخ دادنش بودم، نه به من ربطی داره، نه کسی به حرفم گوش میده، نه کاری ازم برمیاد، نه قاضیام! نه خدام! ولی همه از من انتظار دارن درستش کنم. تهشم همه رو از چشم من میبینن و درنهایت، منم میشم آدم بدهٔ قصه! من میشم مقصر دعوایی که حتی موقع رخ دادنش اونجا نبودم!!! جالبه! جالب!
-
مثل یه چتر نجاتی که بعد سقوط باشه تو به من میرسی وقتی راه برگشتی برام نمونده باشه
-
مثل یه گمشده ای که بعد مرگش پیدا شه تو به من میرسی وقتی راه برگرشتی برام نمونده باشه
-
افتادم وسط دعوایی که نه موقع رخ دادنش بودم، نه به من ربطی داره، نه کسی به حرفم گوش میده، نه کاری ازم برمیاد، نه قاضیام! نه خدام! ولی همه از من انتظار دارن درستش کنم. تهشم همه رو از چشم من میبینن و درنهایت، منم میشم آدم بدهٔ قصه! من میشم مقصر دعوایی که حتی موقع رخ دادنش اونجا نبودم!!! جالبه! جالب!
-
@Fatemegoli8282
توی اتوبوس نشسته بودم، ۴۸ ساعت بود که نخوابیده بودم. اگه بتونم و جا گیرم بیاد، میرم پشت اینجایی که راننده میشینه میشینم. چون به همین قسمت مشکی رنگی که فاصله هست بین ما و راننده، یه میلهٔ زرد رنگ هست میشه سرتو بذاری و بخوابی. من قدم بلنده روی صندلی نمیتونم بخوابم سرمو تکیه بدم به پشتش. گردنمو از دست میدم.
همینجوری که داشتم هی فکر میکردم چقدر بدبختی دارم و کلی نخوابیدم و تازه باید برسم خونه به ال و بل و فلان و بیسار فکر کنم و نمیرسم بخوابم و اه بابا چیه این دانشجویی کاش تموم شه و اینا؛ دستمو گذاشتم روی میله، سرمو گذاشتم روی دستم و خوابیدم. یه آقایی کنارم نشسته بود.
توی خواب و بیدار دستم از زیر سرم بلند شد سرم خورد به میله، بیدار شدم.
آقاء کنار دستم نشسته بود گفت خوابت میادا. خندیدم گفتم بله... ۴۸ ساعته نخوابیدم. همهش پروژه و کار و تحویل و...
با همون نگاهِ «عَیبی یُخدی بابا» که ترکا میگن، نگام کرد گفت منم فکر کنم همین حدودا نخوابیده باشم. پریروز صبح رفتم مشهد، مأموریت. دیشبم برگشتم صبح ساعت پنج و شیش رسیدم اصفهان دیگه نرفتم خونه. با همون لباسا رفتم سر کار.
پرسیدم با اتوبوس رفتین؟ توی اتوبوس نشد بخوابین؟
گفت نه. با ماشین شخصی رفتم. صبح ماشینو بردم گذاشتم در خونه پسرم برداره بره دنبال کاراش و خواهرشو برسونه خودم اومدم سوار اتوبوس اصفهان شدم که برم سر کار.
من پیشونیمو کوبیده بودم به میله و داشتم اون موقع فکر میکردم که این مرد حتی با این اوصاف هم مثل من سرش رو نمیذاره روی میله تا بخوابه! و اگه دارم فکر میکنم خب حله من از اوصاف دانشجویی خارج میشم میرم یه شغل پیدا میکنم با درآمد فلان تومن و دیگه از صف دغدغهمندا خارج میشم، زهی خیال باطل! همه دغدغه دارن... بدون استثناء.
فقط باید بپذیرم که سخته، باشه. ولی باید با روندم کنار بیام و لذت ببرم.
ولی اگه از بیخ لذت نمیبرم، که خب کلا بحثش جداست@danial-hosseiny میفهمم
توی روزایی که جنگ اسرائیل و غزه به اوج خودش رسیده بود وقت و بی وقت خبر میومد و باید بی فوت وقت ضبط میکردی تحویل میدادی
شاید بین همه اینا وقت میشد کلاستو با تاخیر میرفتی و زود هم میزدی بیرون
برنامه دانش آموزا مونده بود خیلیاشون که خصوصی بودن انصراف دادن رفتن خیلیاشون که از طرف موسسه بودن شکایتمو بردن پیش رئیس موسسه ۶ میلیون از حقوق اون ماهم کم شد بخاطر این مسئله ماه بعد تبادل اسرا و اتش بس غزه با خبرا اوج گرفت این بار چون به پول نیاز داشتم مجبور بودم نخوابم ولی واسه دانش آموزا وقت بزارم
امتحانای میانترم شروع شده بود توییه دانشگاه که استاداس خیلی سختگیر بودن و من تازه فهمیده بودمتهش اون ترم معدلم بالای ۱۹ شد و علاوه بر حقوق اون ماه تشویقی هم گرفتم
اما هیچ کدوم از اینا خستگیمو رفع نکرد
من از روحی گذشتم جسمی هم خسته امزندگی را ارزش غم خوردن نیست آنقدر محکم بخند تا ندانی غم چیست
🤌