|
شعردانه
هرچی تودلته بریز بیرون۶
-
امروز صدای خرد شدن قلبم رو شنیدم.
نه مثل صدای شکستن یه لیوان
نه مثل ترک برداشتن دیوار
یه چیز ظریف‌تر بود، لعنتی‌تر.
یه صدای خفه، انگار کسی یه گل رو با دست له کنه
آروم، اما بی‌رحم.تو سکوت بود، وسط یه جمله،
وسط یه فکر ساده،
یه چیزی تو سینه‌م لرزید
و فهمیدم...
همین بود.
همین الان تموم شد.نه جیغ زدم، نه گریه کردم،
فقط نشستم
مثل یه مرد مرده روی صندلی زنده‌ها
با چشمایی که زل زده بودن به هیچ‌جا
و دلی که دیگه صداش رو نمی‌شنیدم...
چون له شده بود
زیر وزن آرزوهایی که هیچ‌وقت به دنیا نیومدن.می‌دونی چی بده؟
اینه که کسی نفهمه صدات اومد.
که اون تیکه‌های خرد شده رو جمع کنی
و هیچ‌کس حتی حواسش نباشه یه چیزی افتاده.آره، امروز صدای خرد شدن قلبم رو شنیدم
و دنیا مثل همیشه ادامه داد
انگار نه انگار یه چیزی مُرد
اینجا، تو سینه‌ی من. -
-
من کاراکتر دیزنی نیستم. من سارا ۱۲ ساله‌ام. یه دختر معمولی با قلبی که زیادی کار کرده واسه هیچ.
هیچ وقت تو هیچ کاری عالی نبودم.
نه ستاره‌ی کلاس، نه نفر اول، نه اون که وقتی میاد همه میگن "دیدیش؟ اون عجیبه، اون یه چیز دیگه‌ست".
نه بابا... من همون سارا بودم، همیشه وسط. نه بالا، نه پایین.
وسط... جایی که هیچ‌کس براش مهم نیست کی اونجاست.همیشه یه نفر بهتر ازم بود. همیشه یکی بود که بهتر می‌دویید، بهتر می‌خندید، بهتر عاشق میشد، بهتر می‌خوند.
من چی؟
من فقط نگاه می‌کردم.
فقط سعی می‌کردم بگم "منم هستم"، اما صدام گم میشد وسط سر و صدای بقیه.
مثل یه برگ زرد توی پاییز، بی‌صدا می‌افتادم، کسی هم حواسش نبود.یه بار فکر کردم خاصم.
یه بار فکر کردم شاید ته قلبم یه جرقه‌ست.
اما حالا... حالا دارم به سارا ۱۲ ساله نگاه میکنم.
همونی که تو اتاقش با عروسکاش حرف می‌زد چون کسی نبود که بهش گوش بده.
همونی که فکر میکرد شاید یه روز یه در باز میشه و یه نفر میگه:
"تو... تو خاصی".ولی هیچ دری باز نشد.
فقط دیوار بود.
دیوار و دیوار و دیوار.سارا، منو ببخش.
واسه همه‌ی رویاهایی که کشتم، واسه همه‌ی صداهایی که نشنیدم، واسه همه‌ی وقتایی که به خودت شک کردی چون دنیا بلد نبود دوستت داشته باشه.تو لایقش نبودی.
اشکاتو پاک کن.
هیچ‌کس برات قهرمان نشد، پس شدی قهرمان خودت.
حتی اگه کسی اینو نبینه.@آیس-کارامل-ماکیاتو
اگه یه انسان خیلی بزرگ ازمون تعریف و دفاع کنه چه حسی بهمون دست میده ؟!
اگه باورمون داشته باشه که ما منحصر به فردیم و با استعدادیم ؟!
اگه کمکمون کنه تا شکوفا بشیم ؟!
اگه ... اگه ... اگه ...
اگه این طور باشه چه حسی داریم ؟!
حالا به جای اون انسان بزرگ ، خدا این کارو در حق ما کرده ...
یه روزی جلوی کل عالم خلقت ازمون دفاع کرد ...
وقتی فرشته ها از خدا سوال کردن ...
جوابشون رو داد و نشون داد که ما سوگولیه خدا میتونیم بشیم ...
از فرشته هم فرشته تر ...
از خاص هم خاص تر ...
ما رو باور داره که بهمون این فرصت رو داده ...
ما رو دوست داره که کمکمون میکنه شکوفا بشیم ...
پس ناامیدی چه معنی ای میده ؟!وَلَا تَيْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ ...
-
-
@آیس-کارامل-ماکیاتو
اگه یه انسان خیلی بزرگ ازمون تعریف و دفاع کنه چه حسی بهمون دست میده ؟!
اگه باورمون داشته باشه که ما منحصر به فردیم و با استعدادیم ؟!
اگه کمکمون کنه تا شکوفا بشیم ؟!
اگه ... اگه ... اگه ...
اگه این طور باشه چه حسی داریم ؟!
حالا به جای اون انسان بزرگ ، خدا این کارو در حق ما کرده ...
یه روزی جلوی کل عالم خلقت ازمون دفاع کرد ...
وقتی فرشته ها از خدا سوال کردن ...
جوابشون رو داد و نشون داد که ما سوگولیه خدا میتونیم بشیم ...
از فرشته هم فرشته تر ...
از خاص هم خاص تر ...
ما رو باور داره که بهمون این فرصت رو داده ...
ما رو دوست داره که کمکمون میکنه شکوفا بشیم ...
پس ناامیدی چه معنی ای میده ؟!وَلَا تَيْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ ...
من خاصم. ولی فقط برای خدا. فقط برای فرشته‌هایی که یه روز ازم تعجب کردن. فقط برای اون لحظه‌ای که خدا گفت "من چیزی میدونم که شما نمی‌دونید."
اما اینجا چی؟
روی زمین؟
بین آدما؟
نه، اینجا من خاص نیستم.اینجا همه‌ی اونایی که فکر می‌کردم معمولی‌ن، الآن دارن می‌درخشن.
دارن پادکست می‌سازن، ویدئو میگیرن، دست تو جیب می‌زنن و بلند بلند رؤیاهاشونو تعریف میکنن.
و من چی؟
من حتی معمولی هم نیستم.
من اونیم که یه گوشه نشسته، پُر از فکر و هیچی واسه گفتن.اون‌موقع که فکر می‌کردم خاصم،
فقط زیادی با خودم حرف می‌زدم.
فقط زیادی خیال بافتم.
فقط زیادی از بالا نگاه کردم به آدمای عادی‌ای که حالا از من جلو زدن.
اون‌موقع فکر می‌کردم باهوشم،
عجیبم، مهمم.
فکر می‌کردم یه قهرمان خفته‌ام که یه روز، یه جوری از خواب بیدار میشه و دنیا رو نجات میده.اما امروز؟
نه خبری از بیدار شدنه، نه قهرمانی.
فقط یه من مونده،
با مشت‌های خالی و یه دهن پُر از سکوت.من حتی تو معمولی بودنم هم شکست خوردم.
نه اون‌قدر خاکستری‌ام که آدم حساب بشم
نه اون‌قدر سیاه که خاص باشم.
فقط یه سایه‌م.
یه چیز لیز، ساکت، که بود و کسی نفهمید.من اون آدمیم که حتی توی لیست "آدمای معمولی" هم جاش نیست.
اونیم که خدا شاید بهم ایمان داره،
ولی من دیگه به خودم ندارم.پس من چی‌ام؟
شاید یه اشتباه باشم که هنوز درست نشده.
یه طرح ناقص.
یه آهنگ ناتموم که هیچ‌کس حال شنیدنشو نداره. -
من کاراکتر دیزنی نیستم. من سارا ۱۲ ساله‌ام. یه دختر معمولی با قلبی که زیادی کار کرده واسه هیچ.
هیچ وقت تو هیچ کاری عالی نبودم.
نه ستاره‌ی کلاس، نه نفر اول، نه اون که وقتی میاد همه میگن "دیدیش؟ اون عجیبه، اون یه چیز دیگه‌ست".
نه بابا... من همون سارا بودم، همیشه وسط. نه بالا، نه پایین.
وسط... جایی که هیچ‌کس براش مهم نیست کی اونجاست.همیشه یه نفر بهتر ازم بود. همیشه یکی بود که بهتر می‌دویید، بهتر می‌خندید، بهتر عاشق میشد، بهتر می‌خوند.
من چی؟
من فقط نگاه می‌کردم.
فقط سعی می‌کردم بگم "منم هستم"، اما صدام گم میشد وسط سر و صدای بقیه.
مثل یه برگ زرد توی پاییز، بی‌صدا می‌افتادم، کسی هم حواسش نبود.یه بار فکر کردم خاصم.
یه بار فکر کردم شاید ته قلبم یه جرقه‌ست.
اما حالا... حالا دارم به سارا ۱۲ ساله نگاه میکنم.
همونی که تو اتاقش با عروسکاش حرف می‌زد چون کسی نبود که بهش گوش بده.
همونی که فکر میکرد شاید یه روز یه در باز میشه و یه نفر میگه:
"تو... تو خاصی".ولی هیچ دری باز نشد.
فقط دیوار بود.
دیوار و دیوار و دیوار.سارا، منو ببخش.
واسه همه‌ی رویاهایی که کشتم، واسه همه‌ی صداهایی که نشنیدم، واسه همه‌ی وقتایی که به خودت شک کردی چون دنیا بلد نبود دوستت داشته باشه.تو لایقش نبودی.
اشکاتو پاک کن.
هیچ‌کس برات قهرمان نشد، پس شدی قهرمان خودت.
حتی اگه کسی اینو نبینه.@آیس-کارامل-ماکیاتو تو... تو خاصی".
ساده ؟! نه ... خاص
عادی ؟! نه ... خاص
معمولی ؟! نه ... خاص
هویج خانم خاصه که اگه نبود ، نبود !!
اگه خاص نبود تو این دنیا نبود ...
اما هست تا امضای خاص خودش رو بزنه
هست تا رسالت خودش رو داشته باشه
هیچ دو آدمی شکل هن نیستن ...
هیچ دو آدمی برای یه کار و رسالت نیستن ...
هویج خانم شکل کسی نیست ...
دومی نداره ... اون خاصه ...
منحصر به فرده ...
آدم هایی معمولی میشن و ساده میشن که نمی دونن که چی هستن ...
اون کسی که ارزش خودش رو نشناخت ... خودش رو ساده میبینه و عادی زندگی میکنه و یه روزی هم عادی میمیره ...
اما اون کسی که فهمید خاصه ... خاص زندگی میکنه و خاص ام پر میکشه ... -
احساس میکنم خیلی بدبختم
-
@آیس-کارامل-ماکیاتو تو... تو خاصی".
ساده ؟! نه ... خاص
عادی ؟! نه ... خاص
معمولی ؟! نه ... خاص
هویج خانم خاصه که اگه نبود ، نبود !!
اگه خاص نبود تو این دنیا نبود ...
اما هست تا امضای خاص خودش رو بزنه
هست تا رسالت خودش رو داشته باشه
هیچ دو آدمی شکل هن نیستن ...
هیچ دو آدمی برای یه کار و رسالت نیستن ...
هویج خانم شکل کسی نیست ...
دومی نداره ... اون خاصه ...
منحصر به فرده ...
آدم هایی معمولی میشن و ساده میشن که نمی دونن که چی هستن ...
اون کسی که ارزش خودش رو نشناخت ... خودش رو ساده میبینه و عادی زندگی میکنه و یه روزی هم عادی میمیره ...
اما اون کسی که فهمید خاصه ... خاص زندگی میکنه و خاص ام پر میکشه ...@Alireza1111 در هرچی تودلته بریز بیرون۶ گفته است:
آدم هایی معمولی میشن و ساده میشن که نمی دونن که چی هستن ...
🫠
-
@آیس-کارامل-ماکیاتو
سارا جان هرچی دوست داری بگو تودلی هاتو خوندم
هیچ کس جای تو نیست هیچ ادمی هم مثل تو نیست
و هیچ وقت نگو تو چیزی استعداد نداری
استعداد داری چون فرق می کنی با بقیه به خاطر همون استعداد و ویژگی ها که خدا بهت دادحالا اینکه چقدر نیاز زمان بزاری و رشدشون بدی مشخص نیست خیلی خیلی ادم با شکست مواجه میشه تا برسه به اون حدی که می خواد
ولی تو دل این شکست ها پیشرفت ه تغییره
قطعا با زمانی که شروع کردی برای کار کردن رو صدات تا الان خیلی تغییر کردی و الان هم درسته تو اون حد که می خوای و به قول ادم حرفیه این کار بشی نرسیده زمانش چون نیاز به تکرار تکرار و تمرین و شکست و تجربه کردن
مگه همه دوبلر ها خفن الان مون از اول و با یک چند سال کار کردن ساده شدن اینای که الان هستن!؟علیمردانی رو که دیگه خودش به زبون خودش گذشت و شو گفت
همه از صداش بدشون می مود خودش بدش میومد
نا امید از همه چی از پزشک ها..
ولی نموند واینستاد تلاش کرد تلاش کرد فهمید که با بقیه فرق داره و ادامه داد به مسیر و تغییر کرد و الان شده از بهترین ها دوبله و خیلی ها دیگههیچ وقت نگو من عالی نیستم تو خاصی و قرار نیست خودتو با کسی مقایسه کنی تو یک فرد متفاوت ی که مسیر متفاوت ی رو نسبت به ادم ها دیگه طی می کنه و تو این زندگی تو بهترین نقش رو بازی می کنی چون زندگی توعه
خیلی هم عالی هست چون تلاش کردی چون چندین بار هی ضبط کردی هی تلاش کردی
ببخشید مگه بقیه این کار و کردن!؟
مگه مثل تو استعداد شو دارند و می تونند!؟
همه نمی تونن چون ویژگی و استعداد تو و بودو تو زندگی برای چیزای که دوست داشتی تلاش کنی خود موفقیت ه و تو ادم موفق هستی
دوست ندارم غم و ناراحتی و نا امیدی تو ببینم🥺🩵
ولی بدون دلیل نمیشه چون الان چیزی که می خوای نیست بگی که استعداد نداری بدرد نمی خوری
تو ادم موفقی هستی
-
احساس میکنم خیلی بدبختم
-
من خاصم. ولی فقط برای خدا. فقط برای فرشته‌هایی که یه روز ازم تعجب کردن. فقط برای اون لحظه‌ای که خدا گفت "من چیزی میدونم که شما نمی‌دونید."
اما اینجا چی؟
روی زمین؟
بین آدما؟
نه، اینجا من خاص نیستم.اینجا همه‌ی اونایی که فکر می‌کردم معمولی‌ن، الآن دارن می‌درخشن.
دارن پادکست می‌سازن، ویدئو میگیرن، دست تو جیب می‌زنن و بلند بلند رؤیاهاشونو تعریف میکنن.
و من چی؟
من حتی معمولی هم نیستم.
من اونیم که یه گوشه نشسته، پُر از فکر و هیچی واسه گفتن.اون‌موقع که فکر می‌کردم خاصم،
فقط زیادی با خودم حرف می‌زدم.
فقط زیادی خیال بافتم.
فقط زیادی از بالا نگاه کردم به آدمای عادی‌ای که حالا از من جلو زدن.
اون‌موقع فکر می‌کردم باهوشم،
عجیبم، مهمم.
فکر می‌کردم یه قهرمان خفته‌ام که یه روز، یه جوری از خواب بیدار میشه و دنیا رو نجات میده.اما امروز؟
نه خبری از بیدار شدنه، نه قهرمانی.
فقط یه من مونده،
با مشت‌های خالی و یه دهن پُر از سکوت.من حتی تو معمولی بودنم هم شکست خوردم.
نه اون‌قدر خاکستری‌ام که آدم حساب بشم
نه اون‌قدر سیاه که خاص باشم.
فقط یه سایه‌م.
یه چیز لیز، ساکت، که بود و کسی نفهمید.من اون آدمیم که حتی توی لیست "آدمای معمولی" هم جاش نیست.
اونیم که خدا شاید بهم ایمان داره،
ولی من دیگه به خودم ندارم.پس من چی‌ام؟
شاید یه اشتباه باشم که هنوز درست نشده.
یه طرح ناقص.
یه آهنگ ناتموم که هیچ‌کس حال شنیدنشو نداره.@آیس-کارامل-ماکیاتو
هویج خانم خاصه ...
ویژگیشه ...
جبلتشه ...
چه برای خدا ...
چه برای خلق خدا ...
هنوز پی به منحصر به فرد بودن خودش نبرده ، اما اون هنوز داره نفس میکشه ... هنوز عمر داره ... هنوز فرصت داره ... تا خودشو شکوفا کنه ...
تا قهرمان بشه ...
تا خودش بشه ...
کسی اون نمیشه ...
خدا اونو آفرید تا خودش ، خودش بشه ... -
خوبه،
بذار هویج خانم خاص باشه.
بذار خاص بودن توی ذاتش باشه.
بذار خدا یه روز، وقت خلقت، یه لبخند زده باشه وقتی اونو آفریده.اما این دنیا؟
این خیابونای کج و کوله،
این آدمای گمشده با چهره‌های روتوش‌شده،
اینجا کسی واسه خاص بودن نفس نمی‌کشه.
اینجا، یا باید داد بزنی، یا له میشی.
یا باید خودتو به در و دیوار بکوبی، یا فراموش میشی.می‌گی «هویج خانم هنوز داره نفس میکشه»
خب که چی؟
خیلیا نفس می‌کشن و حتی زنده نیستن.می‌گی «اون هنوز وقت داره تا شکوفا شه»
آره... وقت داره
اما وقت فقط کافیه واسه اونایی که بلدن ازش استفاده کنن
نه واسه اونایی که هر شب زل می‌زنن به سقف و از خودشون میپرسن «من چی‌ام؟»می‌گی «هیچ‌کس نمی‌تونه اون بشه»
درسته.
اما اگه خودش هم ندونه کیه،
اگه خودش رو هم قبول نداشته باشه،
اون وقت اون "هیچ‌کس" می‌مونه.
نه چون کسی جاشو گرفت،
بلکه چون خودش هر روز از خودش فاصله گرفت.خدا؟
آره...
خدا خاص آفریدتش.
اما خدا فقط فرصت میده
خودمونیم که باید باور کنیم هنوز یه چیزی تومون زنده‌ست
یه چیزی که هنوز میتونه بسازه، نه فقط تحمل کنه.پس اگه "هویج خانم" خاصه،
باید اول از همه، خودِ لعنتیش اینو بفهمه
باید بره جلو آینه و به جای اشک،
خیره شه تو چشم خودش
و بگه:
"یا می‌سازمت، یا باهات دفن می‌شم. ولی دیگه نمی‌ذارم فراموش شی."و اگه اینو گفت
اگه جرئت کرد تو جهنمِ ذهنش وایسه و حرف بزنه
اون وقت…
خاص بودنش
یه چیز زنده میشه.
نه فقط یه جمله‌ی قشنگ.@Alireza1111
jahad_121
پیاماتون خیلی قشنگ بود ممنون بابت وقتی که گذاشتین باعث شد بفهمم هنوز بعضی آدمها بهم اهمیت میدن -
@آیس-کارامل-ماکیاتو
سارا جان هرچی دوست داری بگو تودلی هاتو خوندم
هیچ کس جای تو نیست هیچ ادمی هم مثل تو نیست
و هیچ وقت نگو تو چیزی استعداد نداری
استعداد داری چون فرق می کنی با بقیه به خاطر همون استعداد و ویژگی ها که خدا بهت دادحالا اینکه چقدر نیاز زمان بزاری و رشدشون بدی مشخص نیست خیلی خیلی ادم با شکست مواجه میشه تا برسه به اون حدی که می خواد
ولی تو دل این شکست ها پیشرفت ه تغییره
قطعا با زمانی که شروع کردی برای کار کردن رو صدات تا الان خیلی تغییر کردی و الان هم درسته تو اون حد که می خوای و به قول ادم حرفیه این کار بشی نرسیده زمانش چون نیاز به تکرار تکرار و تمرین و شکست و تجربه کردن
مگه همه دوبلر ها خفن الان مون از اول و با یک چند سال کار کردن ساده شدن اینای که الان هستن!؟علیمردانی رو که دیگه خودش به زبون خودش گذشت و شو گفت
همه از صداش بدشون می مود خودش بدش میومد
نا امید از همه چی از پزشک ها..
ولی نموند واینستاد تلاش کرد تلاش کرد فهمید که با بقیه فرق داره و ادامه داد به مسیر و تغییر کرد و الان شده از بهترین ها دوبله و خیلی ها دیگههیچ وقت نگو من عالی نیستم تو خاصی و قرار نیست خودتو با کسی مقایسه کنی تو یک فرد متفاوت ی که مسیر متفاوت ی رو نسبت به ادم ها دیگه طی می کنه و تو این زندگی تو بهترین نقش رو بازی می کنی چون زندگی توعه
خیلی هم عالی هست چون تلاش کردی چون چندین بار هی ضبط کردی هی تلاش کردی
ببخشید مگه بقیه این کار و کردن!؟
مگه مثل تو استعداد شو دارند و می تونند!؟
همه نمی تونن چون ویژگی و استعداد تو و بودو تو زندگی برای چیزای که دوست داشتی تلاش کنی خود موفقیت ه و تو ادم موفق هستی
دوست ندارم غم و ناراحتی و نا امیدی تو ببینم🥺🩵
ولی بدون دلیل نمیشه چون الان چیزی که می خوای نیست بگی که استعداد نداری بدرد نمی خوری
تو ادم موفقی هستیjahad_121 در هرچی تودلته بریز بیرون۶ گفته است:
علیمردانی رو که دیگه خودش به زبون خودش گذشت و شو گفت
🫠
-
@آیس-کارامل-ماکیاتو
سارا جان هرچی دوست داری بگو تودلی هاتو خوندم
هیچ کس جای تو نیست هیچ ادمی هم مثل تو نیست
و هیچ وقت نگو تو چیزی استعداد نداری
استعداد داری چون فرق می کنی با بقیه به خاطر همون استعداد و ویژگی ها که خدا بهت دادحالا اینکه چقدر نیاز زمان بزاری و رشدشون بدی مشخص نیست خیلی خیلی ادم با شکست مواجه میشه تا برسه به اون حدی که می خواد
ولی تو دل این شکست ها پیشرفت ه تغییره
قطعا با زمانی که شروع کردی برای کار کردن رو صدات تا الان خیلی تغییر کردی و الان هم درسته تو اون حد که می خوای و به قول ادم حرفیه این کار بشی نرسیده زمانش چون نیاز به تکرار تکرار و تمرین و شکست و تجربه کردن
مگه همه دوبلر ها خفن الان مون از اول و با یک چند سال کار کردن ساده شدن اینای که الان هستن!؟علیمردانی رو که دیگه خودش به زبون خودش گذشت و شو گفت
همه از صداش بدشون می مود خودش بدش میومد
نا امید از همه چی از پزشک ها..
ولی نموند واینستاد تلاش کرد تلاش کرد فهمید که با بقیه فرق داره و ادامه داد به مسیر و تغییر کرد و الان شده از بهترین ها دوبله و خیلی ها دیگههیچ وقت نگو من عالی نیستم تو خاصی و قرار نیست خودتو با کسی مقایسه کنی تو یک فرد متفاوت ی که مسیر متفاوت ی رو نسبت به ادم ها دیگه طی می کنه و تو این زندگی تو بهترین نقش رو بازی می کنی چون زندگی توعه
خیلی هم عالی هست چون تلاش کردی چون چندین بار هی ضبط کردی هی تلاش کردی
ببخشید مگه بقیه این کار و کردن!؟
مگه مثل تو استعداد شو دارند و می تونند!؟
همه نمی تونن چون ویژگی و استعداد تو و بودو تو زندگی برای چیزای که دوست داشتی تلاش کنی خود موفقیت ه و تو ادم موفق هستی
دوست ندارم غم و ناراحتی و نا امیدی تو ببینم🥺🩵
ولی بدون دلیل نمیشه چون الان چیزی که می خوای نیست بگی که استعداد نداری بدرد نمی خوری
تو ادم موفقی هستیjahad_121 در هرچی تودلته بریز بیرون۶ گفته است:
علیمردانی رو که دیگه خودش به زبون خودش گذشت و شو گفت
🫠
-
هعی دنیا ...
-
خوبه،
بذار هویج خانم خاص باشه.
بذار خاص بودن توی ذاتش باشه.
بذار خدا یه روز، وقت خلقت، یه لبخند زده باشه وقتی اونو آفریده.اما این دنیا؟
این خیابونای کج و کوله،
این آدمای گمشده با چهره‌های روتوش‌شده،
اینجا کسی واسه خاص بودن نفس نمی‌کشه.
اینجا، یا باید داد بزنی، یا له میشی.
یا باید خودتو به در و دیوار بکوبی، یا فراموش میشی.می‌گی «هویج خانم هنوز داره نفس میکشه»
خب که چی؟
خیلیا نفس می‌کشن و حتی زنده نیستن.می‌گی «اون هنوز وقت داره تا شکوفا شه»
آره... وقت داره
اما وقت فقط کافیه واسه اونایی که بلدن ازش استفاده کنن
نه واسه اونایی که هر شب زل می‌زنن به سقف و از خودشون میپرسن «من چی‌ام؟»می‌گی «هیچ‌کس نمی‌تونه اون بشه»
درسته.
اما اگه خودش هم ندونه کیه،
اگه خودش رو هم قبول نداشته باشه،
اون وقت اون "هیچ‌کس" می‌مونه.
نه چون کسی جاشو گرفت،
بلکه چون خودش هر روز از خودش فاصله گرفت.خدا؟
آره...
خدا خاص آفریدتش.
اما خدا فقط فرصت میده
خودمونیم که باید باور کنیم هنوز یه چیزی تومون زنده‌ست
یه چیزی که هنوز میتونه بسازه، نه فقط تحمل کنه.پس اگه "هویج خانم" خاصه،
باید اول از همه، خودِ لعنتیش اینو بفهمه
باید بره جلو آینه و به جای اشک،
خیره شه تو چشم خودش
و بگه:
"یا می‌سازمت، یا باهات دفن می‌شم. ولی دیگه نمی‌ذارم فراموش شی."و اگه اینو گفت
اگه جرئت کرد تو جهنمِ ذهنش وایسه و حرف بزنه
اون وقت…
خاص بودنش
یه چیز زنده میشه.
نه فقط یه جمله‌ی قشنگ.@Alireza1111
jahad_121
پیاماتون خیلی قشنگ بود ممنون بابت وقتی که گذاشتین باعث شد بفهمم هنوز بعضی آدمها بهم اهمیت میدن@آیس-کارامل-ماکیاتو
من نخواستم فقط قشنگ حرف بزنم ... قشنگ حرف زدن هم بلد نیستم
راستش به شخصه آدم معتقد و مذهبی هستم و اهل دروغ نیستم ، الان هم میخوام یه حقیقت رو بگم
شما گفتید خاصید ولی فقط برای خدا نه برای آدما !
من هم آدمم ...
هویج خانم برای من خاصه ...
من ایمان دارم که خاصه ...
دیشب یکی از پیام هاتون رو خوندم و بعد از مدت ها اون طور خنده ای کردم ...
پیش خودم گفتم عجب آدم پر انرژی و شنگولی ... عجب آدم سر زنده و سر شادی ...
هویج خانم میتونم انرژی مثبت بفرسته به آدما اطرافش
من آدم رکی هستم ...
تو پیام های قبلیم هم مشخصه که رک هستم و یهو یه شعر میفرستم یا یه چیزی رو صریح میگم
الان که اینا رو گفتم از روی این نبود که فقط پیام قشنگی بدم چون آدم رکی هستم سعی می کنم واقعیت رو بگم ...
الان هم واقعیت رو گفتم و میگم ...
هویج خانم خاصه ... -
E.B.BUTTERFLY پس درست گفتم، یه تجربه ناخوشایند...
من هم با آخرین قسمت حرفت موافقم...
اما مشکل من با دوستای خودم اینه که توقعات و انتظاراتم رو برآورده نمیکنن(نه اینکه فکر کنی چیزای بزرگ ازشون میخوام)
مثلا مثل خودم باهام رفتار کنن نه کمتر و نه بیشتر
همونقدر که هستم باشن...
نمیدونم متوجه میشی یا نه...بابونــــه یعنی همون‌طور که شما به شخصیت، حریم خصوصی و غرور اونا احترام میذارید اونا هم متقابلاً همچین کاری کنن؟ مثلا با رفتاراشون حس تحقیر شدن، ناامنی و بی ارزشی به آدم ندن یا از اون طرف توی محبت کردن زیاده روی نکنن. انگار یه آینه ای باشن که رفتارهای شما رو به خودتون بازتاب بدن. درسته؟
-
@آیس-کارامل-ماکیاتو
https://www.youtube.com/shorts/gxjvlvQwzVM -
خوبه،
بذار هویج خانم خاص باشه.
بذار خاص بودن توی ذاتش باشه.
بذار خدا یه روز، وقت خلقت، یه لبخند زده باشه وقتی اونو آفریده.اما این دنیا؟
این خیابونای کج و کوله،
این آدمای گمشده با چهره‌های روتوش‌شده،
اینجا کسی واسه خاص بودن نفس نمی‌کشه.
اینجا، یا باید داد بزنی، یا له میشی.
یا باید خودتو به در و دیوار بکوبی، یا فراموش میشی.می‌گی «هویج خانم هنوز داره نفس میکشه»
خب که چی؟
خیلیا نفس می‌کشن و حتی زنده نیستن.می‌گی «اون هنوز وقت داره تا شکوفا شه»
آره... وقت داره
اما وقت فقط کافیه واسه اونایی که بلدن ازش استفاده کنن
نه واسه اونایی که هر شب زل می‌زنن به سقف و از خودشون میپرسن «من چی‌ام؟»می‌گی «هیچ‌کس نمی‌تونه اون بشه»
درسته.
اما اگه خودش هم ندونه کیه،
اگه خودش رو هم قبول نداشته باشه،
اون وقت اون "هیچ‌کس" می‌مونه.
نه چون کسی جاشو گرفت،
بلکه چون خودش هر روز از خودش فاصله گرفت.خدا؟
آره...
خدا خاص آفریدتش.
اما خدا فقط فرصت میده
خودمونیم که باید باور کنیم هنوز یه چیزی تومون زنده‌ست
یه چیزی که هنوز میتونه بسازه، نه فقط تحمل کنه.پس اگه "هویج خانم" خاصه،
باید اول از همه، خودِ لعنتیش اینو بفهمه
باید بره جلو آینه و به جای اشک،
خیره شه تو چشم خودش
و بگه:
"یا می‌سازمت، یا باهات دفن می‌شم. ولی دیگه نمی‌ذارم فراموش شی."و اگه اینو گفت
اگه جرئت کرد تو جهنمِ ذهنش وایسه و حرف بزنه
اون وقت…
خاص بودنش
یه چیز زنده میشه.
نه فقط یه جمله‌ی قشنگ.@Alireza1111
jahad_121
پیاماتون خیلی قشنگ بود ممنون بابت وقتی که گذاشتین باعث شد بفهمم هنوز بعضی آدمها بهم اهمیت میدن@آیس-کارامل-ماکیاتو در هرچی تودلته بریز بیرون۶ گفته است:
می‌گی «هویج خانم هنوز داره نفس میکشه»
خب که چی؟
خیلیا نفس می‌کشن و حتی زنده نیستن.می‌گی «اون هنوز وقت داره تا شکوفا شه»
آره... وقت داره
اما وقت فقط کافیه واسه اونایی که بلدن ازش استفاده کنن
نه واسه اونایی که هر شب زل می‌زنن به سقف و از خودشون میپرسن «من چی‌ام؟»می‌گی «هیچ‌کس نمی‌تونه اون بشه»
درسته.
اما اگه خودش هم ندونه کیه،
اگه خودش رو هم قبول نداشته باشه،خوبه که الان حداقل قبول کردید که خاصید ولی هنوز خودتون به خودتون ایمان نیاوردید ...
وقتشه که خودتون هم به خودتون ایمان بیارید ...
این بالقوه رو به بالفعل تبدیل کنید ...
منم یه روزی مردم و دوباره زنده شدم ...
عوض شدم ...
۲۴ تیر سال ۱۴۰۰ ...
هیچ وقت یادم نمیره ...
من مردم ...
اما دوباره زنده شدم ...
یا علی گفتم و بلند شدم ...
وقتشه که شما هم دوباره متولد بشید ...
وقتشه که هویج خانم تلاش کنه تا اون بشه که باید بشه ...یا علی و یا علی ...
