️
️
ردپا
داستان کوتاه و آموزنده....
-
عنوان: مار را چگونه باید نوشت؟
روستایی بود دور افتاده که مردم ساده دل و بی سوادي در آن سکونت داشتند. مردي شیاد از ساده لوحی
آنان استفاده کرده و بر آنان به نوعی حکومت می کرد. برحسب اتفاق گذر یک معلم به آن روستا افتاد و
متوجه دغلکاري هاي شیاد شد و او را نصیحت کرد که از اغفال مردم دست بردارد و گرنه او را رسوا می
کند. اما مرد شیاد نپذیرفت. بعد از اتمام حجت معلم با مردم روستا از فریبکاري هاي شیاد سخن گفت و
نسبت به حقه هاي او هشدار داد. بعد از کلی مشاجره بین معلم و شیاد قرار بر این شد که فردا در میدان روستا معلم و مرد شیاد مسابقه بدهند تا
معلوم شود کدامیک باسواد و کدامیک بی سواد هستند. در روز موعود همه مردم روستا در میدان ده گرد آمده بودند تا ببینند آخر کار، چه می شود.
شیاد به معلم گفت: بنویس "مار" معلم نوشت: مار نوبت شیاد که رسید شکل مار را روي خاك کشید. و به مردم گفت: شما خود قضاوت کنید
کدامیک از اینها مار است؟ مردم که سواد نداشتند متوجه نوشته مار نشدند اما همه شکل مار را شناختند و به جان معلم افتادند تا می توانستند او را
کتک زدند و از روستا بیرون راندند.
اگر می خواهیم بر دیگران تأثیر بگذاریم یا آنها را با خود همراه کنیم بهتر است با زبان، رویکرد و نگرش خود آنها، با آنها سخن گفته و رفتار
کنیم. همیشه نمی توانیم با اصول و چارچوب فکري خود دیگران را مدیریت کنیم. باید افکار و مقاصد خود را به زبان فرهنگ، نگرش، اعتقادات،
آداب و رسوم و پیشینه آنان ترجمه کرد و به آنها داد.
-
شبی ، برف فراوانی آمد و همه جا را سفید پوش کرد . دو پسر کوچک با هم شرط بستند که از روی یک خط صاف، عبور کنند که به مدرسه می رسید.
یکی از آنان گفت : کار ساده ای است! بعد به زیر پای خود نگریست که با دقت گام بردارد. پس از پیمودن نیمی از مسافت ، سر خود را بلند کرد تا به ردپاهای خود نگاه کند.
متوجه شد که به صورت زیگزاگ قدم برداشته است.
دوستش را صدا زد و گفت:” سعی کن که این کار را بهتر از من انجام دهی!
پسرک فریاد زد: کار ساده ای است! بعد سر خود را بالا گرفت.
به در مدرسه چشم دوخت و به طرف هدف خود رفت. رد پای او کاملا صاف بود.
-
#دو_دانشمند
ميرداماد سوار بر اسب در جاده جلو مي رفت. شاه عباس و همراهانش کمي جلوتر بودند. شيخ بهايي سوار بر اسب چابکي جلوتر از همه پيش مي رفت. ميرداماد سرعت اسبش را زيادتر کرد اما اسب نمي توانست اندام سنگين او را جلوتر ببرد. شاه عباس مي دانست ميان دانشمندان هم مثل سياست مداران، حسادت وجود دارد.
شاه به ميرداماد نزديک شد و با لبخند به شيخ اشاره کرد و گفت: جناب مير، مي بينيد که اين شيخ پاي بند ادب نيست و بي توجه به حضور اين همه آدم هاي بزرگ وار از جمله جناب عالي، جلوتر از همه مي رود. ميرداماد مقصود موذيانه شاه را فهميد و پاسخ داد: اين طور نيست، شيخ انسان دانشمند و بزرگي است و اسب او از اين که چنين شخصي بر پشتش سوار شده، از خوشحالي جست و خيز مي کند و شيخ را جلوتر از همه مي برد. شاه اسبش را تاخت و به شيخ بهايي رسيد. شيخ گفت: اين اسب خيلي سرکش است و تا به مقصد برسيم مرا بي چاره مي کند.شاه موذيانه گفت: علتش اين است که شما لاغر هستيد و به اندازه کافي بر پشت اسب فشار نمي آيد، درست برعکس ميرداماد که با جثه سنگينش، اسب را خسته مي کند.
شاه ادامه داد: تا جايي که من ديده ام، متفکران در غذا خوردن قناعت مي کنند و به همين علت لاغر هستند، مثل جناب عالي، ولي ميرداماد، آن قدر در خوردن حريص است که چنين جثه اي دارد. شيخ آهي کشيد و گفت: اين طور نيست، مير فقط در اندوختن دانش حرص مي زند و بزرگي جثه او مادرزادي است و ربطي به پرخوري ندارد و اسب او به علت حمل وجودي گران قدر که کوه ها هم تحمل سنگيني دانش او را ندارند، خسته شده است. شاه عباس که متوجه اعتماد متقابل دو دانشمند شد، به فکر فرو رفت. -
آورده اند که کفن‌دزدي در بستر مرگ افتاده بود. پسر خويش را فراخواند. پسر به نزد پدر رفت گفت: «اي پدر امرت چيست؟»
پدر گفت: «پسرم من تمام عمر به کفن‌دزدي مشغول بودم و همواره نفرين خلقي به دنبالم بود. اکنون که در بستر مرگم و فرشته مرگ را نزديک حس مي‌کنم، بار اين نفرين بيش از پيش بر دوشم سنگيني مي‌کند. از تو مي‌خواهم بعد از مرگم چنان کني که خلايق مرا دعا کنند و از خداي يکتا مغفرت مرا خواهند.»
پسر گفت: «اي پدر چنان کنم که مي‌خواهي و از اين پس مرد و زن را به دعايت مشغول سازم.»
پدر همان دم جان به جان آفرين تسليم کرد. از فردا پسر شغل پدر پيشه کرد با اين تفاوت که کفن از مردگان خلايق مي‌دزديد و چوبي در شکم آن مردگان فرو مي‌نمود و از آن پس خلايق مي‌گفتند: «صد رحمت به کفن دزد اولي که فقط مي‌دزديد و چنين بر مردگان ما روا نمي‌داشت.» -
اینو حتمن بخونید !
ﻋﺎﺭﻓﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺴﯿﺮ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﻬﺮﯼ ﺷﺪ،
ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ :
ﺩﯾﺪﻡ ﺑﭽﻪﻫﺎﯼ ﺷﻬﺮ، ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﺎﺯﯼ ﻫﺴﺘﻨﺪ ...
ﺑﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﮔﻔﺘﻢ : ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺯﯼِ ﺑﭽﻪﻫﺎ ﺣﮑﻤﺘﯽ ﺩﺍﺭﺩ، ﺗﺎ ﻏﺮﻭﺏ
ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻡ.
ﻏﺮﻭﺏ ﯾﮑﯽﯾﮑﯽ ﺑﭽﻪﻫﺎ ﺭﻓﺘﻨﺪ.
ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺑﭽﻪﻫﺎ ﺧﺎﻧﻪﺷﺎﻥ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﺑﻮﺩ ...
ﺩﺭِ ﺧﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﺯﺩ :... ﻣﺎﺩﺭ، ﻣﻨﻢ ﺩﺭ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﻦ !
ﻣﺎﺩﺭ : ﺑﺎﺯ ﻧﻤﯽﮐﻨﻢ !- ﭼﺮﺍ ﻣﺎﺩﺭ؟ !
ﭼﻮﻥﮐﻪ ﻫﺮﺷﺐ ﺩﯾﺮ ﻣﯿﺎﯼ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﻟﺒﺎﺱﻫﺎﯼ ﮐﺜﯿﻒ ﻭ
ﭘﺎﺭﻩ ﮐﻪ ﻫﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺸﻮﺭﻡ ﻭ ﺑﺪﻭﺯﻡ، ﻣﻦ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪﻡ .. - ﺩﺭ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﻦ، ﺷﺐ ﺍﺳﺖ ﻣﺎﺩﺭ ...
ﻫﺮ ﭼﯽ ﺍﯾﻦ ﺑﭽﻪ ﺩﺍﺩ ﺯﺩ ﻓﺎﯾﺪﻩ ﻧﮑﺮﺩ .
ﭘﯿﺶ ﺭﻓﺘﻢ ... ﺩﺭ ﺭﺍ ﺯﺩﻡ ... - ﻣﺎﺩﺭ ﺩﺭ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﻨﯿﺪ ﻣﻦ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎ ﻫﺴﺘﻢ ...
ﻣﺎﺩﺭ ﺩﺭ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩ .
ﮔﻔﺘﻢ : ﻣﺎﺩﺭ، ﺍﯾﻦ ﺑﭽﻪ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﭼﺭﺍ ﺭﺍﻩ ﻧﻤﯿﺪﯼ؟
ﮔﻔﺖ : ﺁﻗﺎ ﺧﺴﺘﻪﺍﻡ ﮐﺮﺩﻩ .. ﺍﺯ ﺑﺲ ﻫﺮ ﺷﺐ ﺩﯾﺮ ﻣﯿﺎﯾﺪ
ﺧﺎﻧﻪ ...
ﺑﻪ ﺑﭽﻪ ﮔﻔﺘﻢ : ﻗﻮﻝ ﻣﯿﺪﯼ ﺩﻳﮕﻪ ﺷﺐﻫﺎ ﺩﯾﺮ ﻧﯿﺎﯾﯽ ﺧﺎﻧﻪ؟
ﻟﺒﺎﺳﺖ ﺭﺍ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﻧﮑﻨﯽ؟
ﮔﻔﺖ : ﺑﻠﯽ ...
ﮔﻔﺘﻢ ﺑﺮﻭ ﺧﺎﻧﻪ ..
ﺑﭽﻪ ﺭﻓﺖ ﺩﺍﺧﻞ ﺧﺎﻧﻪ ...
ﺻﺒﺢ ﮐﻪ ﺁﻣﺪﻡ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﺪﻡ .. ﺩﯾﺪﻡ ﺩﺭِ ﺁﻥ
ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎﺯ ﺷﺪ.. ﺑﭽﻪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪ، ﭼﯿﺰﯼ ﺑﺮﺍﯼ
ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺭﻓﺖ ﺑﺎ ﺭﻓﯿﻖﻫﺎﯾﺶ ﺑﺎﺯﻯ ...!
ﯾﺎﺩﺵ ﺭﻓﺖ ﺩﯾﺸﺐ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ !
ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺗﺎ ﻏﺮﻭﺏ ﺑﺎﺯﯼ ﮐﺮﺩ ...
ﻏﺮﻭﺏ ﺑﻪ ﺭﻓﯿﻘﺶ ﻣﺤﻤﺪ ﮔﻔﺖ : ﻣﻦ ﺍﻣﺸﺐ ﺑﯿﺎﯾﻢ
ﺧﺎﻧﻪﺗﺎﻥ؟
ﺩﻭﺳﺘﺶ ﮔﻔﺖ : ﻧﻪ ﺭﻓﯿﻖ، ﭘﺪﺭﻡ ﺭﺍﻫﺖ ﻧﻤﯿﺪﻩ، ﺧﻮﺩﻡ ﺭﺍ
ﻫﻢ ﺑﻪ ﺯﻭﺭ ﺭﺍﻩ ﻣﯿﺪﻩ !
ﺑﻪ ﺁﻥ ﯾﮑﯽ ﮔﻔﺖ : ﺣﺴﯿﻦ ﺍﻣﺸﺐ ﻣﻦ ﺑﯿﺎﯾﻢ ﺧﺎﻧﻪﺗﺎﻥ؟
ﮔﻔﺖ : ﻧﻪ ! ﻧﮑﻨﻪ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﯽ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﻣﻦ ﺭﺍ ﺑﮑﺸﻪ؟ !
ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺑﭽﻪﯼ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﺭﺍ ﻧﺒﺮﺩ ﺧﺎﻧﻪﺍﺵ ..!
ﺑﺎ ﻏﺼﻪ ﻭ ﺗﺮﺱ ﯾﮏ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩ ﺑﻪ ﺩﺭِ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎﺩﺭﺵ ...
ﺭﻓﺖ ﻃﺮﻑ ﺧﺎﻧﻪ ... ﭼﯿﮑﺎﺭ ﮐﻨﺪ ﺭﺍﻫﯽ ﺩﯾﮕﺭ ﻧﺪﺍﺭﻩ !
ﻫﺮ ﭼﯽ ﺩﺭ ﺯﺩ ... ﻣﺎﺩﺭ ﺍﺻﻼً ﭘﺸﺖ ﺩﺭ ﻧﯿﺎﻣﺪ ...
ﺍﯾﻦ ﺻﺤﻨﻪ، ﻣﻦ ﺭﺍ ﺁﺗﺶ ﺯﺩ ... ﺩﯾﺪﻡ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﺎﻻ
ﭘﺸﺖ ﺑﺎﻡ .. ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺎﻻ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ ..
ﺑﭽﻪ ﺩﺭ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﻨﻪ ..
ﻣﺎﺩﺭ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﭽﻪ .. ﺑﭽﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﺎﻧﻪ ..
ﺑﭽﻪ ﻧﻤﯽﺩﺍﻧﺪ ﻣﺎﺩﺭ ﭼﻘﺪﺭ ﺩﻭﺳﺶ ﺩﺍﺭﻩ ..
ﭼﯿﮑﺎﺭﺵ ﻛﻨﻪ ﺑﺎﻷﺧﺮﻩ ﻭﻗﺘﻰ ﺁﺩﻡ ﻧﻤﻴﺸﻪ؟ !! ..
ﺩﯾﺪﻡ، ﺑﭽﻪ ﺭﻭﯼ ﺷﮑﻤﺶ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪ .. ﺻﻮﺭﺗﺶ ﺭﺍ ﺭﻭﯼ ﺧﺎﮎ
ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ !
ﺍﻭ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩ ﺑﻪ ﻧﺎﻟﻪ ﺯﺩﻥ ...
ﻣﺎﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺻﺤﻨﻪ ﺭﺍ ﺩﯾﺪ . ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﺪ ..
ﺩﻭﯾﺪ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺩﺭ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩ.. ﺑﭽﻪ ﺭﺍ ﺑﻐﻞ ﮐﺮﺩ .. ﺍﯾﻦ
ﺧﺎﮎﻫﺎ ﻭ ﮔِﻞﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺻﻮﺭﺗﺶ ﭘﺎﮎ ﮐﺮﺩ ...
ﺑﭽﻪ ﮐﻪ ﮐﻤﯽ ﺁﺭﺍﻡ ﺷﺪ ..
ﮔﻔﺖ : ﻣﺎﺩﺭ؟
ﮔﻔﺖ : ﺟﺎﻧﻢ ...
ﮔﻔﺖ : ﻣﺎﺩﺭ، ﻣﻦ ﺍﻣﺸﺐ ﯾﮏ ﭼﯿﺰﯼ ﺭﺍ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ
ﻧﻤﯽﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ..
ﮔﻔﺖ : ﻣﺎﺩﺭ، ﭼﯽ ﺭﺍ ﻓﻬﻤﯿﺪﯼ؟ !!
ﮔﻔﺖ : ﻣﺎﺩﺭ ﺟﺎﻥ، ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﺩﯾﺮ ﺁﻣﺪﻡ ﺧﺎﻧﻪ، ﻏﺬﺍ ﻧﺪﻩ ..
ﺷﻼﻗﻢ ﺑﺰﻥ.. ﺍﺯ ﻏﺬﺍ ﻣﺤﺮﻭﻣﻢ ﮐﻦ .. ﺍﻣﺎ ﻣﺎﺩﺭ، ﺩﯾﮕﻪ ﺩﺭ ﺭﺍ
ﺑﺮﻭﯾﻢ ﻧﺒﻨﺪ ..
ﻣﻦ ﺍﻣﺸﺐ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﺟﺰ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ؛ ﺧﺎﻧﻪﺍﯼ ﻧﺪﺍﺭﻡ .
ﺧﯿﻠﯽ ﺷﺒﯿﻪ ﺣﮑﺎﯾﺖ ﻣﺎﺳﺖ.
ﺍﻣﺸﺐ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﮕﯿﻢ
ﺧﺪﺍﯾﺎ، ﻫﺮ ﮐﺎﺭﯼ ﻣﯿﺨﻮﺍﯼ ﺑﺎ ﻣﺎ ﺑﮑﻦ
ﻭﻟﯽ ﺍﺯ ﺩﺭﮔﺎﻫﺖ ﺭﺩﻣﻮﻥ ﻧﮑﻦ.
ﺧﺪﺍﯾﺎ، ﻣﺎ ﺟﺰ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺗﻮ، ﺧﺎﻧﻪ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﻧﺪﺍﺭﯾﻢ
- ﭼﺮﺍ ﻣﺎﺩﺭ؟ !
-
#ناجوانمردی_روزگار
در زمستانی سرد کلاغ غذا نداشت که شکم بچه هایش را سیر کند
و مجبور بود گوشت تن خود را بکند تا شکم بچه هایش را با ان سیر کند زمستان تمام شد و کلاغ مرد.
و بچه هایش از مرگ نجات یافتند و با خود گفتند چه بهتر که مرد خسته شدیم از غذای تکراری .
و این است رسم بد روزگار.
-
پس از آفرینش آدم ، خدا گفت به او :
نازنینم آدم ... باتو رازی دارم ... اندکی پیشتر آ ....
آدم آرام و نجیب آمد پیش
زیر چشمی به خدا می نگریست ....
محو لبخند غم آلود خدا ... دلش انگار گریست ...
نازنینم آدم ...
قطره ای اشک ز چشمان خداوند چکید ...
یاد من باش ز بس تنهایم
بغض آدم ترکید ... گونه هایش لرزید ....
و به خدا گفت : من به اندازه ی ... گلهای بهشت ... نه !...،
به اندازه ی عرش ... نه !... نه !...
من به اندازه ی تنهاییت ای هستی من
دوستدارت هستم
آدم کوله بارش را برداشت ...،خسته و سخت قدم بر می داشت
راهی ظلمت پرشور زمین ....، طفلکی بنده ی غمگین ، آدم
در همان لحظه ی جانکاه هبوط ، زیر لب های خدا باز شنید که گفت :
نازنینم آدم ....
نه به اندازه ی تنهایی من ...
نه به اندازه ی عرش ....نه به اندازه ی گلهای بهشت ....
که به اندازه ی یک دانه ی گندم فقط .... یادم باش ...
نازنینم آدم .... نبری از یادم ....
نبری از یادم ... -
یاد پدر افتادم که میگفت :" نه با کسی بحث کن. نه از کسی انتقاد کن. هر کی هر چی گفت بگو حق با شماست و خودت را خلاص کن. آدم ها عقیده ات را که می پرسند، نظرت را نمی خواهند. می خواهند با عقیده خودشان موافقت کنی. بحث کردن با آدم ها بی فایده است."
#زویا_پیرزاد | چراغ ها را من خاموش میکنم
-
-
#سنگ_شکن
روزي روزگاري سنگ شکن فقيري بود که زيرآفتاب و باران، روزگار را به خرد کردن سنگ هاي کنار جاده مي گذرانيد. روزي با خود گفت:"آه!اگر مي توانستم ثروتمند شوم،آن وقت مي توانستم استراحت کنم."فرشته اي در آسمان پرسه مي زد. صدايش را شنيد و به او گفت:" آرزويت اجابت باد"همين طور هم شد.
سنگ شکن فقير ناگهان خود را در قصري زيبا يافت که تعداد زيادي خدمتکار به اوخدمت مي کردند. حالا مي توانست هزچقدر که مي خواست استراحت کند. اما روزي آمد که سنگ شکن به اين فکر افتاد که تا نگاهي به آسمان بيندازد. آن وقت چيزي را ديد که هرگزبه عمرش نديده بود:خورشيد را! آهي کشيد و گفت:"آه! اگر مي توانستم خورشيد شوم، ديگر اين همه خدمتکار موي دماغم نبودند!" اين بار هم فرشته ي مهربان خواست او را خوشحال کند. به او گفت:"خواسته ات اجابت باد!"اما وقتي آن مرد خورشيد شد، ابري از برابر او گذشت و درخشش او را تيره و تار کرد. با خود فکر کرد:" اي کاش ابر بودم! ابر از خورشيد هم نيرومندتر است!"اما اين خواسته اش هم که اجابت شد، باد وزيد و ابر را در آسمان پراکند."دلم مي خواهد باد باشم که هر چيزي را با خود مي برد." فرشته با کمال ميل خواسته اش را اجابت کرد. اما به باد بي پروا و خشمگين که تبديل شد، به کوه برخورد که در مقابل باد هم تکان نخورد. کوه که شد، متوجه شد که کسي با کلنگ پايه اش را خرد مي کند. گفت:" کاش مي توانستم آن کسي باشم که کوه ها را خرد مي کند."
فرشته براي آخرين بار خواسته اش را اجابت کرد. چنين شد که سنگ شکن دوباره خود را کنار جاده و در همان قالب پيشين کارگر ساده اي که بود ، يافت و ديگر پس از آن زبان به شکوه نگشود. -
قهرمان_زندگی_من
کسی ست که لابلای شلوغی های روزمره ذهنش ,گمم نمی کند وبه بهانه ترافیک پر ازدحام زندگی ,مرا انتهای کوچه بن بست جا نمی گذارد.
قهرمان زندگی من
جسارت راستگو بودن به چشمانم را بلد ست و برای فرار از ندیدن دروغ هایش
به سایه ها پناه نمی برد.
قهرمان زندگی من
در پی احتمال داشتن فرصت های بهتر , مرا میان بود و نبودش محک نمی زند
او کاشف منست
نه بر هم زننده ام
و من ,
تاکنون کسی را نیافته ام که توانا به کشف و نواختن قطعه وجودم و شنیدنش باشد
از این رو قهرمان زندگیم
خودم بوده ام و هستم
:hand: -
مهرداد دوم اشکانی با سپاهش از کنار باغ سبزی می گذشت سایه درختان باغ مکان خوبی بود برای استراحت .
فرمانروا دستور داد در کنار دیوار بزرگ باغ لشکریان کمی استراحت کنند . باغبان نزدیک پادشاه ایران زمین آمده و از او و سربازان دعوت کرد که به باغ وارد شوند . مهرداد گفت ما باید خیلی زود اینجا را ترک کنیم و همین جا مناسب است . باغبان گفت دیشب خواب می دیدم خورشید ایران در پشت دیوار باغم است و امروز پادشاه کشورم را اینجا می بینم . مهرداد گفت اشتباه نکن آن خورشید من نیستم آن خورشید سربازان ایران هستند که در کنار دیوار باغت نشسته اند .
از این همه فروتنی و بزرگی پادشاه ایران زمین اشک در چشمان باغبان گرد آمد .
مهرداد دوم ( اشک نهم ) بسیار فروتن بود و همواره در کنار سربازان خویش و بدور از تجملات بود . اندیشمند کشورمان ارد بزرگ می گوید : فرمانروای شایسته ارزش سربازان را کمتر از خود نمی داند . -
به خدا اعتماد کن
ﮐﻼﻍ ﻭ ﻃﻮﻃﯽ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺯﺷﺖ ﺁﻓﺮﯾﺪﻩ ﺷﺪﻧﺪ . ﻃﻮﻃﯽ
ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺯﯾﺒﺎ ﺷﺪ ﺍﻣﺎ ﮐﻼﻍ ﺭﺍﺿﯽ ﺑﻮﺩ ، ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻃﻮﻃﯽ ﺩﺭ ﻗﻔﺲ ﺍﺳﺖ ﻭ ﮐﻼﻍ ، آزاد ....
ﭘﺸﺖ ﻫﺮ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﺍﯼ ﺣﮑﻤﺘﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﻫﺮﮔﺰ ما نمیدانیم.
#برق_شریف -
مشترک مورد نظر در دسترس نمیباشد "
اینو میشنوی چی کار میکنی ؟؟؟؟
بذار من بگم :
اول که چهل بار پشت سر هم باز زنگ میزنی ، انگار مشترک مورد نظر ملخه ؛ هی بپره جای در دسترس ، هی بپره جای غیر دسترس .
بعد 15 تا "اس ام اس" میدی ... اولیش با کجایی عزیزم شروع میشه و آخریش با ......
بعد میگی فکر کنم گوشی من خراب شده باشه ها ، با شش تا گوشی دیگه امتحان میکنی ....
بعد میگی نکنه منو تو لیستش بلاک کرده ، با چهار تا شماره دیگه زنگ میزنی ...
بالاخره آسمون و زمین و بهم میدوزی و پیداش میکنی و میگی کجا بودی ؟؟؟ میگه من ؟؟؟؟ همین بغل !!!! خط ها خرابه لابد ....
حالا خداییش اگه یه تلاشی رو انجام بدی و اونطرف بگه :
" موفقیت مورد نظر در دسترس نمیباشد "
یک صدم اینکار ها رو میکنی تا در دسترس بیاریش ؟؟؟؟؟
-
روزی یک مرد ثروتمند، پسر بچه کوچکش را به ده برد تا به او نشان دهد مردمی که در آنجا زندگی می کنند، چقدر فقیر هستند.
آن دو یک شبانه روز در خانه محقر یک روستایی مهمان بودند. در راه بازگشت و در پایان سفر، مرد از پسرش پرسید: نظرت در مورد مسافرتمان چه بود؟پسر پاسخ داد: عالی بود پدر! پدر پرسید آیا به زندگی آنها توجه کردی؟پسر پاسخ داد: بله پدر! و پدر پرسید: چه چیزی از این سفر یاد گرفتی؟پسر کمی اندیشید و بعد به آرامی گفت: فهمیدم که ما در خانه یک سگ داریم و آنها چهار تا. ما در حیاطمان یک فواره داریم و آنها رودخانه ای دارند که نهایت ندارد. ما در حیاطمان فانوس های تزیینی داریم و آنها ستارگان را دارند...
حیاط ما به دیوارهایش محدود می شود اما باغ آنها بی انتهاست! با شنیدن حرفهای پسر، زبان مرد بند آمده بود. بعد پسر بچه اضافه کرد : متشکرم پدر، تو به من نشان دادی که ما چقدر فقیر هستیم...!!! -
مردی در ساحل رودخانه‌ای نشسته بود كه ناگهان متوجه شد مرد دیگری در چنگال امواج خروشان رودخانه گرفتار شده است و كمك می‌طلبد. داخل رودخانه شد و مرد را به ساحل نجات آورد، به او تنفس مصنوعی داد. جراحاتش را پانسمان كرد و پزشك را به بالینش آورد. هنوز حال غریق جا نیامده بود كه شنید دو نفر دیگر در حال غرق شدن در رودخانه‌اند كمك می‌خواهند. دوباره به رودخانه پرید و به زحمت آن دو نفر را هم نجات داد. اما پیش از آنكه فرصت پیدا كند صدای چهار نفر دیگر را كه در حال غرق شدن بودند، شنید. بالاخره آن مرد آن قدر قربانی نجات داد كه خودش خسته شده و از پا افتاد. ولی صدای فریاد كمك از طرف روردخانه قطع نمی‌شد. كاش این مرد خیرخواه چند قدمی به طرف بالای رودخانه می‌رفت و متوجه می‌شد كه دیوانه‌ای مردم را یكی‌یكی به آب می‌اندازد. در این صورت این همه انرژی صرف نمی‌كرد به جای رفع معلول به مبارزه با علت می‌پرداخت و جان افراد بیشتری را نجات می‌داد.
-
پیرهن مشکیشو از بین لباسای رنگارنگ متفاوتش برداشت و بوسید ، بوی گلابی که پارسال تو هیئت به لباسش زده بودن هنوز تازه بود...
برگشت که از اتاق بره بیرون ، یهو نگاهش به دل آینه نشست ، به خودش و پیرْهَن مشکی تو دستش نگاه کرد ، یاد پارسال مٌحرم افتاد ، یاد قول و قرارهایی که شب سوم مٌحرم تو هیئت با خودش و خدا گذاشته بود ... چی شد که یادش رفت ؟! چی شد که حرفای تأثیرگذار حاج ناصر بعد تموم شدن مٌحرم و در آوردن لباس مشکی دیگه روش اثر نکرد !! میدونست چقد بد بوده ، خودش میدونست که جز یَدَک کشیدن اسم مسلمون و عشق به امام حسین و حضرت ابوالفضل هیچ کاری نکرده...
صدای نوحه که ، به گوشش رسید اشکای سردش به پشیمونیش اِقرار کردن ،
دلش از کارای خودش خون بود ، میخواست برگرده ... میخواست این محرم دوباره قول بده... اشکاشو پاک کرد ، تو پیرهن مشکیش یه قلب می تپید -
دلنوشته دختر بچه یک رفتگر:وقت نذری میدهند ، بابای من تا صبح از خستگی و کمر درد خوابش نمیبرد
ای کاش فرهنگ نذری دادن هم بلد بودید
-
«تنها»،
«ماهی» که،
«شهادت» ندارد، «شعبان» است،
و،
«تنها»،
«ماهی» که،
«تولّد» ندارد «محرّم» است،
این،یعنی،
«حسین»، محور «شادی و غم» است -
مردی به دندان پزشک خود تلفن می کند و به خاطر وجود حفره بزرگی در یکی از دندان هایش از او وقت می گیرد.
موقعی که مرد روی صندلی دندان پزشکی قرار می گیرد، دندان پزشک نگاهی به دندان او می اندازد و می گوید: نه یک حفره بزرگ نیست! خوردگی کوچکی است که الان برای شما پر می کنم.
مرد می گوید: راستی؟
موقعی که زبانم را روی آن می مالیدم احساس می کردم که یک حفره بزرگ است!دندان پزشک با لبخندی بر لب می گوید: این یک امر طبیعی است،
چون یکی از کارهای زبان اغراق است.نگذارید زبان شما از افکارتان جلوتربرود...
