ردپا

[خانوم]

یعنی قراره چی بشه

_فاطمه؟؟ دخترم چراغ سبز شد..مردم دارن بوق میزنن باباجان
نگاهم رو برمیگردونم رو صورت پدر
جان؟ بله ببخشید.. الان راه میوفتم

نگران نگاهم میکنه.. نفسش رو باصدا بیرون میده واروم دستی به ریشش میکشه..
باز هم شبیه تو..
چرا تعجب میکنم؟
باید بپرسم اما میترسم ناراحت بشن.. نمیخام ناراحت بشن
میبرمشون خونه.. مامان و بابا منتظرن
بابا زنگ میزنه گوشی رو میزارم رو بلندگو
بله بابا؟
دخترم کجایی
سلام بابا تو ماشین داریم میایم صداتون روبلندگو هست
سلام عزیزم به به خوب هستین اقا کامران؟ خانواده خوبن؟ سفرتون چطور بودراحت اومدین؟
پدر با لبخند و اروم جواب میده
سلام الحمدلله ممنونم شما خوبین خانواده خوبن؟خوب بود خداروشکر راحت اومدیم و این دختر رو هم انداختیم تو زحمت
نگاهشون میکنم که یعنی شما مراحمید پدر
سلامت باشید این چه حرفیه رانندگی دختر ما که شمارو اذیت نکرد؟؟
باخنده غر میزنم : بابااا...
مادر میخنده سلام جناب حالتون چطوره؟؟
این چ حرفیه زحمت هم دادیم هم به شما هم به این دختر
بابا میخنده و بحث ادامه پیدا می‌کنه
ولی من حواسم پی جادس..
چرا تو نیومدی چرا یهو بعد چند سال باید نباشی و
بعدمن خانوادت رو ببینم
چ قدر دوسشون دارم چه قدر میترسیدم ازمن خوششون نیاد و منو قبول نکنن اما حالا... دیگه فرقی هم داره
میپیچم تو کوچه و درپارکینگ رو میزنم
کمک میکنم تا وسایل رو ببریم بالا مامان وبابا میان استقبال
جو خوبیه همه میخندن و میوه پوست میکنن
بازم میخام بپرسم چی شده
اما روم نمیشه میترسم فکر دیگه ای کنن...
شام رو میکشم و میشینیم سر سفره
بابا تعارف میکنه : آقا کامران بفرمایید سینی رو برمیداره و میده دست پدر
مامان هم سینی رو میده دست مادر و میگه میناخانم تعارف نکنید توروخدا بفرمایید
همه غذا میکشن
غذای مورد علاقه ی توعه.. کاش میومدی.. به سفره نگاه میکنم
چرا غذا از گلوم پایین نمیره
همه معمولی رفتار میکنن.. انگار سال هاست همو می‌شناسیم
دلم میخاد بپرسم اما نمیتونم اگر اشتهاشون کور بشه چی

بابا دستت درد نکنه جای پسرم خالیه خیلی ماکارونی دوست داره
اسمتو نگفت چرا؟
میدونم که میدونن برای تو پختم
مامان پیش قدم میشه میکشم براشون ببرید
بغض کردم.. نکنه اشتباه کرده باشم
نکنه پدر ومادرتو نباشن؟
اما این شباهت این شهر این صدا این سلیقه...
بلند میشم..
میام تو اتاق..
مادر درمیزنه
جانم الان میام؟
میتونم بیام تو اتاق؟

[خانوم]

صبح تو ی ماشین کنار پدر و مادر میریم سمت ترمینال
نمیشه بیشتر بمونید؟
نه دخترم هدفمون دیدن تو بود که الحمدلله بهش رسیدیم..
هروقت تونستی بهمون سر بزن..
چشم چشم حتما میام پدر..
قابلمه ماکارونی رو صندلی عقب کنار مادره..
هواخنکه و پنجره رو میکشم پایین تا مثل بچه ها بغضم نگیره..
بزار همه چی قشنگ تموم بشه فاطمه..
بزار خوب تموم کنیم..
لبخند می زنم فدای سرت.. فدای سرت که نشد..
که نمیشه..
خداروشکر که همه چیز خوبه که مادر و پدر رو دیدم
میرسیم ترمینال و مادرو قبل از این که سوار اتوبوس بشه بغل میکنم..
دم گوشش اروم زمزمه میکنم سلام من رو برسونید..
مادر اروم میگه مراقب خودت باش دخترم
پدربهم لبخند میزنه و میگه ممنونم ازت..
بهترین لبخندم رو میزنم و میگم خواهش میکنم من از شما ممنونم که به خاطر من این همه راه اومدین..

اتوبوس که میره میشینم روی نیمکت سبز کنار سکو
نفس عمیق میکشم..
به صدای راننده ها گوش میدم و چشمامو میبندم...
افتاب  کم کم تند میشه و هیاهوی مسافرا جای خالی اتوبوس رو پر میکنه...

تراوشات ذهن خسته (:
جدی نگیرید

[sandiiii]

آسمان ابری

[sandiiii]

آدم فضایی عاشق

[اکالیپتوس]

[amir bahrami]

میگه که زندگی کردن رو از کی اموختی (به سبک ادبیش ) میگه از رپر (rapper)!
یعنی من میگما نه که اینجوری بگن

یه شب با برادرم رفته بودیم یه رستورانی (غذاش واقعا مزخرف بود) موقع برگشتن من تو ماشین منتظر بودم دیدم یه نفر یه رپر یا یه ادم که به رپ علاقه داشت با صدای بلند برای خودش رپ میگفت و همینطور قدم میزد. دو خانم با سن بالای 50-60 که از کنارش رد شدن طوری رد شدن که انگار یه ادم مریض دیدن. خیلی خوشم اومد از اون ادم خواستم با انگشتا که میگن دمت گرم اونطوری نشون بدم ولی نشد.

به این فکر کردم که یه چیزی کمه اینجا. اون ادم یه الگو بود برام برای اینکه خودم باشم و برای خودم زندگی کنم. شاید خیلی چیزا بگم که از نظر بقیه نمیدونم دیوونه بودن یا .... هر چیز دیگه ای باشه ولی خیلی خوبه که برای خودم زندگی کردم و تونستم خودم باشم و حرف خودم رو بزنم. الان زندگی کردن برای خودمون از همه چی سخت تره درسته دیگه؟
واقعا اون ادم عالی بود تونستم هر چی تو ذهنم بود هر چی تو دلم بود بگم و توی جمع البته و زندگی کنم برای خودم. یه ادم که همیشه کچل + پروفسوری میزنه کمک خیلی خوبی بود دمت گرم رپر جان کمک کردی اونی که میخوام باشم از همه لحاظ.

منتظرم دانشگاه بتونم برم ببینم کدوم نرم افزار هارو باید مسلط بشم شروع کنم به کارای کامیپوتری. این مسلط بودنه خیلی جلو میندازه. از استادا بپرسم ببینم دقیقا کدوم نرم افزار هارو باید مسلط بشم. من یه چیز رو متوجه نشدم هنوز اینکه چرا باید طراحی وب و نرم افزار و ... رو بخونیم برای رشته ما ؟ ولی خیلی عالیه نگران اون هوش مصنوعی بودم که باید چیکار کنم لازم دارم میگفتم باید برم یعنی IT بخونم؟ یعنی باید یه جوری برنامه ریزی کنم که تا چند سال دیگه خیلی از متود هارو حتی از یه مهندس کامپیوتر هم بیشتر کار کرده باشم.

در اخر یه سایت میخواستم بگم بهتون به اسم downloadly.ir توش برید بخش اموزش و بعد کلی اموزش داره توش درمورد IT و زبان.
نگاه کنین اون سایت رو و بعدش به این سایت برید udemy.com همه جور اموزش توش داره البته پولی هم هستن ولی شما free ها رو پیدا کنین نگاه کنین از اعتماد به نفس هست تا زبان و درس های دانشگاه فکر کنم هم باشه ولی همه انگلیسی ان.
امروز من کل گرامر زبان + مدیریت زمان رو دانلود کردم.
تو مدیریت زمان (فیلم چهارم) میگه که:

[N..ta.e.l.u]

زندگی زیباست....
ولی این زیبایی باید در نگاه تو باشع
فک کن اگه همیشه به نیمه پر لیوان نگاه کنی چقد زندگی قشنگ تر میشع
ﮔﻪ ﯾﻪ ﻧﻔﺮ ﺍﺯﺕ ﭘﺮﺳﯿﺪ ﭼﻘﺪ ﺩﻭﺳﻢ ﺩﺍﺭﯼ ؟
ﻧﮕﻮ ﺑﯽ ﻧﻬﺎﯾﺖ !
ﺑﮕﻮ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺍﯼ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﯽ ..

ﺍﮔﻪ ﭘﺮﺳﯿﺪ ﺗﺎ ﮐﯽ ﺩﻭﺳﻢ ﺩﺍﺭﯼ ؟
ﻧﮕﻮ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ !
ﺑﮕﻮ ﺗﺎ ﻭﻗﺘﯽ ﻫﺴﺘﯽ..

ﺍﮔﻪ ﭘﺮﺳﯿﺪ ﭼﻘﺪ ﺑﻬﻢ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺩﺍﺭﯼ ؟
ﻧﮕﻮ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﭼﺸﺎﻡ !
ﺑﮕﻮ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺑﻬﻢ ﺍﻃﻤﯿﻨﺎﻥ ﻣﯿﺪﯼ .

ﺗﺎ ﺑﺪﻭﻧﻪ ...

ﺗﺎﻭﻗﺘﯽ ﺑﺎ ﺍﺭﺯﺷﻪ ﮐﻪ ،
ﺑﻪ ﺍﺭﺯﺷﺎﺕ ﺍﺣﺘـرام ﺑﺬﺍﺭﻩ ...
برا خودتون ارزش قائل شید

[N..ta.e.l.u]

گل بابونه

[Blank]

[dokhtare_sabzabi]

این پست پاک شده!

[dr.es78]

سلام :hand:
نمی دونم درست از کی ولی می دونم حدودا از چند هفته پیش ،زنجیره ای از اتفاقات ، شرایطی رو به وجود آورد که درس خوندن رو سخت می کرد و حال منو روز به روز بدتر...
خب دیدم باز دارم وارد بحرانات بعد از اعلام نتایج و بازخورد هاش از اطرافیان میشم و من که تجربه غرق شدن توی اون منجلاب ذهنی رو داشتم تصمیم گرفتم باهاش مبارزه کنم...
دیدم دیگه واقعا نایی برای درس خوندن توی اون شرایط ندارم ، همه ی کتابا و جزوه هام و نوشته هام و خلاصه همه ی وسایلمو توی کمد چیدم و درشو بستم...
تصمیم گرفتم خودمو به یه کاری مشغول کنم که زمان باز هم مثل همیشه کار خودشو بکنه و بگذره و بگذره و بگذره و اندکی شرایط بهبود پیدا کنه ، و چه کاری بهتر از هنری که توی مدرسه یاد گرفتم ، معرق !!:facepunch: :facepunch:
در سالی که پشت کنکور بودم ، یکی از بزرگ ترین مشکلاتم این بود که همیشه پایان راه رو گم می کردم ، خیلی اتفاق می افتاد که از خودم بپرسم اصلا چرا من درس می خوانم ؟!...
به واسطه همین تجربه تصمیم گرفتم با استفاده از هنرم ، نمادی بسازم تا همیشه مقابل چشمام باشه و هر وقت راهو گم کردم یا خواستم بی خیال بشم ، بهم چشمک بزنه و راهو نشونم بده
و این چنین شد که ستاره قطبی رویا هام رو درست کردم

{این همون عکس پروفمه و اینکه اسممو خط زدم }
امیدوارم امسال به اون آدمی که باید تبدیل بشم و تهش اون چیزی بشه که می خوام ...
پ ن 1 : این دوتا کار رو هم همراه "ستاره قطبی رویاهام" درست کردم

پ ن 2 : رسما همین جا قول میدم از بچه های انجمن هر کی سال دیگه پزشکی آورد ، از این روپوشا واسش درست کنم ، دیگه انگیزه از این بالاتر؟؟!
پ ن 3 : خداروشکر بارقه هایی از بهبود شرایط داره به چشم می خوره ، بریم واسه درس

[sandiiii]

[sandiiii]

پارت اول
مهرشاد میخوای از روی یه شعر بخونیااا
نگاهم رو بهش دوختم..
دستی به ریشش کشید و گفت :حالا نمیشه یه نفر دیگه بخونه؟!
رضا:ای بابا!پسر دو بیت بیشتر نیست!!
نگاهش رو به صفحات شعر دوخته بود
شروع به خوندن کرد:وقتی که زندگی من..
صدای بمش با بغض مخلوط شد.روی صورتش دقیق شدم.درد رو توی چهره اش حس کردم..
مکث کرد،دوباره گفت بهتره من نخونم!
نوید با اعتراض گفت:ای بابااا بخون دیگه
نگاه گذرایی به جمع کرد و روی من نگاهش متوقف شد.چند ثانیه..
غم توی چشماش موج میزد،همراه با درد..
نگاهش رو از من گرفت و دوباره مشغول خواندن شد
ناگهان قلبم ایستاد..تک تک سلول های بدنم متوقف شده بودند..
تمام زورم برای گریه نکردن و قورت دادن یک بغض چند ساله رو سر لیوان توی دستم خالی کردم.با تک تک حروفی که به زبان می آورد،خاطرات به ذهن من هجوم می آوردند..

[sandiiii]

پارت دوم
سه سال پیش
_من نمیام
+اینقدر ترسو نباش
_آره من میترسم..اصن من از ارتفاع وحشت دارم
+نگران نباش!من پیشتم..به من اعتماد نداری؟!
توی چشماش خیره شدم.چطور میتونستم بگم نه وقتی قلبم و مغزم به من فرمان همراهی میداد؟!
سوار تلکابین شدیم.روبه روی هم نشستیم.تلکابین به حرکت دراومد و من علاقه ای به نگاه کردن به اطراف نداشتم .زنگ گوشیم به صدا دراومد.با تعجب نگاهمو از صفحه گوشی گرفتم و نگاهش کردم.
چشمکی زد و با سر اشاره کرد که جواب بدم.تماس رو وصل کردم..
+دوست دارم..با من تا آخرش میمونی؟!
از حرفی که زده بود شوکه شدم و با دوتا دستام صورتمو پوشاندم و درحالی که می خندیدم گریه می کردم..شایدم برعکس ولی حس عجیبی بود.منتظر نگاهم می کرد..
هنوز تماس وصل بود..
_وقتی که زندگی من
هیچ چیز نبود
هیچ چیز به جز تیک تاک ساعت دیواری
دریافتم
باید ، باید ، باید
دیوانه وار دوست بدارم

کسی را که مثل هیچکس نیست

فروغ فرخزاد
.
.
با صدا زدن اسمم متوجه درد توی دستم شدم.لیوان توی دستم خورد شده بود و سیل اشک روی صورتم راه افتاده بود.
به من نگاه میکرد..نگاهی از جنس نگرانی..
جعبه کمک های اولیه رو از نوید گرفت و دستم رو پانسمان کرد و من تمام لحظات غرق او بودم..
با گفتن «تموم شد» منو از دریای خودش بیرون کشید.نگاهی به دست باندپیچی ام انداختم
مهرشاد هم رفت تا دستاش رو بشوره.وقتی برگشت به ستون تکیه داد و با نگاهش به من دنبال جواب می گشت..دنبال دلیلی منطقی که رفتن من رو توجیح کنه..
رفتن بی دلیل من..
وقتی جوابی پیدا نکرد به بالکن رفت سیگار میکشید..
سیگار پشت سیگار..
و منی که پشیمان تر از همیشه مردی را تماشا می کردم
که سیگار را با سیگار روشن میکرد..
تمام
ببخشید اگه طولانی بود

[اکالیپتوس]

اجیا داداشام
خیلی دوستون دارم عاغا همینا جا شد بکشم بقیتونم تو یادم هستینا
خب بگم که اولی مرضیه و سحر، گونش ، فاطمه، دلارام ، بهاره ،مهسا بعد مجهول انجمن شاه شطرنجمون بعد صدرای خلاق و ایل خان بعد به ترتیب
revival
@bfesfilmbvxazsjk دکتر دراکولا
@Milad91 از اون ناظم مهربوناست
Acola
_MILAD_ اون ماسته
athenaa
developer غول فیزیک
ققنوس
romisa
ایهام
sandiiii

[خانوم]

کوتاه برای تو بخشی از پاییز من..

بلند ترین خط دوست داشتنت هنوز زنگ میزند..
در قلبم پیغام میگذارد و بی وقفه بوق میخورد..
میترسم....
میترسم خط دوست داشتنت تا ابد هر پاییز زنگ بزند و دیر برسم برای رسیدن به دستانت..
پاییز من.. من همین جا.. حوالی باران و خش خش برگ ها به انتظارت نشسته ام..
پیش خودمان بماند.. دلم می‌خواهد تا ابد خط دوست داشتنت در قلبم زنگ بزند..

#پاییز مبارک

ببخشید اگر نوشته رو دوست نداشتین ️

[amir bahrami]

امروز رفتیم ارومیه دانشگاه ثبت نام کردیم و از دوشنبه کلاسا شروع میشن. خب اولین چیزی که دیدم دریاچه ارومیه بود. از اخرین بار که دیدم فکر کنم 2-3 سال میگذره. وضعیت افتضاحه
اون پلی که زدن مثلا روی اب- دور و بر اون مسیر رو با سنگ پر کردن یعنی کلا اون دیدن طبیعت دریاچه پر!

بعدیش این بود که به نسبت شهر ما شلوغی کمتر بود و هواش طوری که من میخواستم بود یه جورایی انگار تخیلی بود یعنی چی میگن بهش تو فارسی humidity ش طوری بود که انگار توی خوابی
اون جایی که من میرم دور و برش پره درخت انگوره. هواش عالیه. رفتم یه دور دانشگاه رو دیدم کلاسا ازمایشگاه و ... خوبه. برای یه ادم که بخواد درس بخونه بدون حواس پرتی و شلوغی زیاد خیلی خوبه. توی .... ش هم (به این چی میگن به فارسی )
bulletin board از دانشگاه صنعتی شریف دانشگاه تهران دانشگاه شهید بهشتی و تبریز اصفهان ارومیه و جاهای دیگه قبولی داشتن تو ارشد. ثبت نام فقط نیم ساعت طول کشید... پیام نور که بودم 2 روز یعنی جمعا حدود 6-7 ساعت طول کشید تا فقط ثبت نام کنم برای انصراف هم یه 4 ساعت طول کشید پرنسلش که خیلی خوش اخلاق بودن خیلی .

همه اینا به کنار من عاشششششششششششششششششششششششششقق ارومیه ام. یعنی یه جوریه. وقتی که به دریاچه نگاه میکنی یا جاهای دیگه انگار محدودیتی نیست یه حالت خاصیه اصلا

[باهآر]

%(#de45b0)[به آیه آیه ی قرآن که دوستت دارم...]


%(#eb6c05)[پاییز من، عزیز غم‌انگیز برگ‌ریز]
%(#fc51af)[یک روز می رسم و تو را می بهارمت!]

%(#f2e200)[14مهر]

[amir bahrami]

روز اول دانشگاه
زنگ اول زبان عمومی بود... همین اول میخواستم بگم که دارم این اوایل استادا رو اسکن میکنم
استاد زبان از اون تیپ استادایی بود که دایم میخواست خودنمایی کنه و کسی مخالف حرفش نباشه و سوال نپرسه. شاید امروز حدودا یه 20-30 بار از خودش تعریف کرد اونقدر که اون اواسط کلا حوصله همه رفت هی تعریف میکرد میرفت که تعریف تموم بشه و خودشم راضی بود که تموم بشه ولی دوباره برمیگشت از خودش تعریف میکرد
نمیدونم یادم نیست چی پرسیدم یه جزیی حس کردم ناراحت شد یا همچین چیزی. ولی دلیلی نداره. اها یادم اومد پرسیدم که شما که گفتین رایتینگ کار کنیم میخواستم بدونم رایتینگ جنرال کار میکنیم یا اکادمیک؟ لقب به این استاد توی ذهنم vainglorious رو دادم یعنی کسی که دایم از خودش تعریف میکنه از کاراش.

کلاس بعدی فیزیک عمومی داشتیم یه خانم بود. این تیپو کامل میشناسم میدونم دقیقا خصوصیات این استادو چون تیپش دقیقا مثل خواهر خودمه تو هر دو تاش که سوال میپرسیدم نمیدونم قراره ازم بدشون بیاد یا خوششون بیاد چون اسمم رو پرسیدن

تربیت بدنی هم داشتیم ولی تو برنامه تداخل بود موند برای هفته بعد...
من لقمه پنیر که برده بودم میل بنمودم
بعد این که کتابخونه اش عضو شدم. کتابخونه اش واقعا خیلی کوچیکه و کتابای لاتین که میخواستم نداشت بیشتر فارسی بود به جز کتابای کامپیوتر و بعضی کتابای دیگه فکر کنم لاتین ریاضی داشته باشن؟ نمیدونم یادم نیست. سالن مطالعه یه تک روم که یه خرده بزرگتر شده اسمش رو گذاشتن سالن مطالعه

امروز همون اول یه دوست پیدا کردم. مسیح یه ادم باحال و پر انرژی دوستش رو هم دیدم اونم هم رشته ای منه. الان سه نفریم

دو ساعت برو سه ساعت بیا عصر هم ترافیکه ادم بدجور خسته میشه. باید دنبال خوابگاه چیزی بگردم.

یه چیزی رو هم میخواستم بگم ولی واقعا منظور خاصی ندارم از گفتنش. بحث اینه که این وسط یه چیزی درست نیست. اینجا دختر یا پسر باهم حرف میزنیم با جنس مخالف راحت هستیم و راحت صحبت میکنیم. ولی توی محیط دانشگاه اصلا یه وضع بدیه. یه جوی هست که انگار مثبتا رفتن یه طرف منفیا طرف دیگه یه چیزی اگه اشتباه نکنم در حد الکتروفورز

الان فقط منتظر تایم خوابم از صبح ساعت 5 که رفتم سوار اتوبوس شدم تا الان که ساعت 8-9 تازه رسیدم خونه

[باهآر]

این پست پاک شده!