روز آخر ️

[athenaa]

romisa چهار اثر فلورانس
آیین زندگی دیل کارنگی
نمیگذارم کسی اعصابم را بهم بریزد
همینا رو فقط یادم اومو
بخون این سه تارو

[amir bahrami]

romisa در کتابخانه رنگی گفته است:

یه کتاب میخوام در مورد ارتباط و نحوه برخورد با افراد
مثلا فردی که دروغ میگه باید چجوری باهاش برخورد کنم؟
یا فردی که زیرآب میزنه؟
یا فردی که حسادت می کنه؟
یا فردی که دوروعه؟
چه شکلی باید باهاشون برخورد شه
کسی همچین کتابی می شناسه توضیح بده تووش؟

کتاب رو هم یه نفری نوشته خب! یعنی اگه بگیم یه کتاب فلان بخونین خب باید پرسید شما دقیقا دنبال چه جور کتابی میگردین؟ کتابی که شما رو ارام کنه وقتی با این افرادی که شما میگید برخورد دارید یا اینکه اگه قصدتون اینه که ضربه نبینین و ....

میدونین چیه؟ هر کتاب روش خودش رو داره ولی بهترین روش اینه که دور بود! متوجهین چی میگم؟ مگه نمیگین ادمی که فلان و فلان و فلان؟ و حالتون رو بد میکنه؟ پس چرا دور نمیشید؟ یا حداقل رفت و امد-ارتباط و ... رو کم کنین. با اینکار چند تا چیز به دست میاد اولیش همون حس ارامشه هست که شما دنبالشین توی کتاب ها و بعدیش وقت هست که تو برخورد با این طور ادما از دست میره. شاید اینطوری بشه گفت که " من 2 صفحه مقاله یا کتاب که برام مفید باشه رو از صحبت کردن و وقت تلف کردن برای کسایی که دوست ندارم رو ترجیح میدم" حالا باید دید ترجیح شما چیه و این توانایی کنترل بر روی خودتون چطوره. واکنش متقابل داشتن و به فکر واکنش بودن بدترین چیز ممکنه. هم باعث میشه بی خود استرس بیشتر بشه و بدتر این که وقت تلف بشه.
مثلا به جای اینکه دنبال کتاب بگردین و بعد بیاین کتاب رو بخونین و بعد خودتون رو سعی کنین کنترل کنین یه کار دیگه میشه کرد. خیلی راحت! اون ادمایی که میگین از ذهن پرت کنین بیرون روک و روراست و سعی کنین رو در رو نشین و بعد اون زمانی که قرار بود برای کتاب خوندن و یادگرفتن رفتار ها بذارین ,بذارید رو اموزش رو این سایت:
udemy.com
هر بار که از هر ادمی یه حس بدی گرفتین و دیدین که خیلی زیاد داره ذهنتون رو مشغول میکنه و یه تنش شده این موضوع, راحت فقط دور بشید و این سایت بالا رو لود کنید و وقت رو اینطوری پر کنید. تمام.
من یه چیزی میگم منظوری دارم ولی نمیخوام مستقیم بگم در مورد اون ادمایی که توی ذهن شما هستن میخوام بگم:
"وقتی که داری (به قول اونایی که تو تلویزیون میگن ) مشروبات الکلی میخوری, خیلی خوبه ولی وقتی تموم شد میخوای دوباره بخوری" . یکم فکر کنین منظورم رو میفهمین چی میخواستم بگم

[dlrm]

مذهب بهانه و افسار دست یک مشت گرگ است که به لباس میش درآمده‌اند و جز تخم نفاق و کینه ثمر دیگری به بار نمی‌آورند.

توپ مرواری
صادق هدایت

[sandiiii]

ای خدا
این دنیای تو چه قدر پر است از دختر کوچولوهای ترسیده ی بیکس
و جوجه هایی که زیر دست و پای بزرگ ترها له می شوند...
#شهری چون بهشت
#سیمین دانشور

[dlrm]

‏مصیبت در لحظات اول کشنده نیست؛
‏ضربه آنچنان شدید است که نمی‌توانی ﺩﺭﺳﺖ درک کنی چه بر تو گذشته است.
‏اما زمان، زمان که می‌گذرد تازه می‌فهمی ﮐﻪ بر سرت چه آمده است.
‏زخم به جای التیام گسترش می‌یابد و همه روح و قلبت را در تسخیر خود می‌گیرد ...

روزهای برمه
جورج اورول

[sheyda.fkh]

آدمها دروغ‌های کسل‌کننده‌ای درباره‌ی سیاست، خدا و عشق می‌گویند!
اگر بخواهی چیزی درباره‌ی خود واقعی کسی بدانی پاسخ این سوال کمکت می‌کند:
کتاب مورد علاقه‌ات چیست؟

زندگی‌ داستانی
گابریل زوین

[m-mp-ss]

رام‌ترین نوع بی‌شعورها، بی‌شعورهای آب‌زیرکاهند. البته منظور این نیست که این نوع بی‌شعورها کم‌خطرتر از بقیه بی‌شعورهایند، بلکه منظور این است که زیاد به چشم نمی‌آیند. بی‌شعورهای آب‌زیرکاه با مشاهده واکنش جامعه نسبت به بی‌شعورهای تمام‌عیار ترجیح می‌دهند که پشت نقابی از مهربانی و خونسردی پنهان شوند، اما در عین حال همواره می‌دانند که چگونه این خنجر غلاف‌شده را به‌موقع بیرون بکشند و بدون اینکه هیچ‌کس تصورش را بکند، کار خودشان را بکنند.:facepunch:

– کتاب بیشعوری اثر خاویر کرمنت

[Lotus]

گاهی آدم هرچه بیش تر نگاه کند
کم تر می بیند ...

همه نامها
#ژوزه_ساراماگو

[sandiiii]

#شاملو

[مداد رنگی]

من تازگی کتاب راز یک سناریو خوندم
راحت میشه پی دی افشو پیدا کرد و دان کرد
جز کتاب هایی بود که خیلی کیف کردم
یه قسمت از کتاب

___ این بچه بمن یاد داد که آدما نقاب دارن،
یه صورتک خندان رو صورتشونه...
وقتی میوفتی تویه باتلاق ،وقتی مثه خر تو گل گیر میکنی و نه راه پس داری نه راه پیش ، اون وقتکه اطرافیانت صورتک هاشونو بر میدارن، دیگه کسی خندون نیست... یکی داره با نفرت نگات میکنه .. یکی با پوزخند ..یکی داره تیکه بارت میکنه...
من ممنونم از این بچه که اینا رو یادم داد ، ممنونم که ...

[dlrm]

مصرانه سعی میکرد در هر گفت و گویی شرکت کند بی آنکه قادر باشد لکنت خود را کنترل کند.
تقلای بیهوده ای میکرد که از دست سایه هایی که کلافه اش کرده بودند رهایی یابد.
هنوز می پنداشت بروز همه ی این علایم از مشکل زمان است که عوض شده بود.
زمان هم زمان سابق نبود و با این توجیه خود را در بحبوحه ی سردرگمی روز افزونی که کم کم جزء عاداتش در آمده بود تسلی می داد.

‌
| صد سال تنهایی - گابریل گارسیا مارکز |

[dlrm]

اورسولا در همان حال که خوزه آرکادیو را آماده رفتن به مدرسه می کرد با خود می اندیشید و از خود می پرسید برای چه این همه بدبختی، تقدیر خانواده ما گردیده و همیشه می گفت مگر مخلوقات خدا از آهن درست شده اند که در مقابل این همه بدبختی دوام بیاورند.
آن قدر خودش را در فشار می دید که حس می کرد مانند بیگانه ای بنای فحاشی بگذارد و خودش را آرام کند و برای یک لحظه از زیر بار این همه خود خوری رهایی یابد.
بالاخره سقف صبر او فرو ریخت و فریاد کشید: آهـــای عوضی.
آمارانتا که داشت لباس هارا مرتب می کرد به گمان اینکه عقربی او را گزیده است با هراس سوال کرد : کو کجاست؟
اورسولا گفت : چه؟
آمارانتا گفت : جانور.
اورسولا با انگشت بر قلب خود دست گذاشت و گفت : اینجا:)

‌
| صد سال تنهایی - گابریل گارسیا مارکز |

[sheyda.fkh]

مردمِ یک جامعه، وقتی کتاب می‌خوانند، چهره‌ی آن جامعه را عوض می‌کنند، یعنی به جامعه‌شان چهره میدهند.
یک جامعه‌ی بی‌چهره را میشود در میانِ مردمی کشف کرد که در اتوبوس، در صف اتوبوس، و در اتاق‌های انتظار، و در انتظارهای بی‌اتاق منتظرند و به هم نگاه می‌کنند و از نگاه کردن به هم نه چیزی می‌گیرند و نه چیزی میدهند.
جامعه‌ای که گروهِ منتظرانش به هم نگاه می‌کنند، جامعه‌ی بی‌چهره‌ایست...

یدالله رویایی
سکوی سرخ

[dlrm]

آیدای خودم، آیدای احمد.

شریک سرنوشت و رفیق راه من!

به خانه ی عشقت خوش آمدی! قدمت روی چشم های من! از خدا دور افتاده بودم؛ خدا را با خودت به خانه ی من آوردی. - سرد و تاریک بودم، نور و روشنایی را به اجاق من باز آوردی.- زندگی، ترکم کرده بود؛ زندگی آوردی. صفای قدمت! ناز قدمت! عشق و پاکی را به خانه ی من آوردی.

از شوق اشک می ریزم. دنبال کلماتی می گردم که بتوانند آتشی را که در جانم شعله می زند برای تو بازگو کنند، اما در همه ی چشم انداز اندیشه و خیال من، جز تصویر چشم های زنده و عاشق خودت هیچی نیست. مثل کسی که ناگهان گرفتار صاعقه شده باشد، هنوز باور نمی‌کنم. گیج گیجم.

مثل غلامی که ناگهان خبر شود که پادشاهی به خانه‌اش مهمان آمده است دستپاچه شدم.
به دور و بر خود نگاه می‌کنم، ببینم چه دارم که زیر پای تو قربان کنم؟
دست مرا بگیر. با تو می خواهم برخیزم. تو رستاخیز حیات منی.
من تاب این همه خوش‌بختی ندارم. هنوز جرأت نمی‌کنم به این پیروزی عظیم فکر کنم.
بگذار این هیجان اندکی آرام‌تر شود. بگذار این نورزدگی اندکی بگذرد تا بتوانم چشم‌هایم را باز کنم. بگذار این جنون و سرمستی اندکی بگذرد تا بتوانم عاقلانه‌تر به این حقیقت بزرگ بیندیشم. بگذار چند روزی بگذرد، چاره‌یی جز این نیست.
هنوز نمی توانم باور کنم، نمی‌توانم بنویسم، نمی‌توانم فکر کنم... همین قدر، مست و برق‌زده، گیج و خوش‌بخت، با خودم می‌گویم: برکت عشق تو با من باد!- و این، دعای همه‌ی عمر من است، هر بامداد که با تو از خواب بیدار شوم و هر شامگاه که در کنار تو به خواب روم.

برکت عشق تو با من باد!

احمد تو
١٧ فروردین ماه ۴٣

از کتاب: مثل خون در رگ های من
نامه های احمد شاملو به آیدا

• این دوتا عالین عالی

[sandiiii]

تو دختری یا پسر؟

دلم می خواد دختر باشی و یه روز چیزایی رو که من الان حس می‌کنم حس کنی.

مادرم میگه دختر به دنیا اومدن یه بدبختی بزرگه! و من اصلاً حرفش رو قبول ندارم.

می دونم دنیای ما با دست مردا و برای مردا ساخته شده و زورگویی و استبداد تو وجودش
ریشه‌های قدیمی داره.

تو قصه‌هایی که مردا برای توجیه کردن خودشون ساختن اولین موجود یه زن نیست، یه مرده به اسم آدم!

بعدها سروکله ی حوا پیدا میشه تا آدم رو از تنهایی دربیاره و براش دردسر درست کنه!

تو نقاشیای دیوار کلیسا خدا یه پیرمرد ریش سفیده نه یه پیرزن موسفید!

تموم قهرمانا هم مَردن!
از پرومته که آتیشو اختراع کرد تا ایکاروس که دلش می‌خواست پرواز کنه.

با تموم این حرفا زن بودن خیلی قشنگه. چیزیه که یه شجاعت تموم نشدنی می خواد!
یه جنگ که پایان نداره.

اگه دختر به دنیا بیای باید خیلی بجنگی تا بتونی بگی اگه خدایی وجود داشته باشه میشه مثل یه پیرزن موسفید یا یه دختر قشنگ نقاشیش کرد!

| نامه به کودکی که هرگز زاده نشد / اوریانا فالاچی |

[sandiiii]

آخ به آدم گرفتار عادت!
آدم وهم زده اى که گمان میکند همه چیز، همیشه، همان جا و همان طور مى ماند!
که یاد نمى گیرد چیزهاى دور ریختنى زندگى اش را دور بریزد.
انسان پوک پر از اعتماد!
آخ از لحظه اى که باید برود!
که باید زندگى اش را بریزد توى چندتا کارتن، پشت یک کامیون جا بدهد و از خانه اى به خانه اى دیگر برود.
یا از آدمى به آدم دیگر...!

| دال دوست داشتن / حسین وحدانی |

[sandiiii]

به %(#ff0000)[تــو] گفتم:
زیاد، خیلی خیلی زیاد %(#ff0000)[دوستــت] دارم.
جواب دادى:
هرچه این حرف را تکرار کنى، باز هم مى خواهم بشنوم!
این گفت و گوى کوتاه را، مدام، مثل برگردان یک شعر، مثل تم یک موسیقی، هر لحظه توى ذهن خودم تکرار کردم.
اما هرگز تصور نکن که حتى یک لحظه توانسته باشم خودم را با تکرار و با مرور این حرف تسکین بدهم.
نه! من فقط موقعى آرام و آسوده هستم و تنها موقعى به %(#ff0000)[تــو] فکر نمى کنم،که %(#ff0000)[تــو] با من باشى.
همین و بس.

| مثل خون در رگهاى من / احمد شاملو |

[sandiiii]

نشست تو ماشین، دستانش می لرزید، بخاری رو روشن کردم

گفت: ابراهیم ماشین تو بوی دریا میده!

گفتم: ماهی خریده بودم.

گفت: ماهی مرده که بوی دریا نمیده!

گفتم:هرچیزی موقع مرگ بوی اونجایی رو میده که دلتنگشه

گفت: من بمیرم بوی تو رو میدم...

| عزیز دور این‌ روزهای من / سیامک تقی زاده |

[sheyda.fkh]

قاعده نوزدهم – اگر چشم انتظار احترام و توجه و محبت دیگرانی، ابتدا این ها را به خودت بدهکاری.
کسی که خودش را دوست نداشته باشد ممکن نیست دیگران دوستش داشته باشند.
خودت را که دوست داشته باشی، اگر دنیا پر از خار هم بشود، نومید نشو، چون به زودی خارها گل می شود.

ملت عشق
شمس تبریز

[جهادم]

سلام کتاب کف خیابون :خب من یک زن بوده و هستم. هم جای خواب می خواستم و هم لقمه نانی که بتوانم بخورم و بدانم که بعدش مسموم نمی شوم و زنده می مانم و هم مسئولیت و برنامه مشخصی را باید دنبال کنم و گزارشش را بفرستم.من کل آن ده روز را که آنجا بودم،فقط آب و میوه خوردم.روزی سه یا چهارتا میوه می خوردم که از پا در نیایم و بتوانم یک مقدار پولم را پس انداز کنم.در کل آن ده روز، کمتر از سی ساعت خوابیدم!سوی چشمام کمتر شد و قیافه مرده متحرک پیدا کرده بودم.حتی پول نداشتم نان بخرم و بخورم چه برسد به یک وعده نهار گرم!رابط ما در آنجا یک مرد پنجاه افغانی از بچه های مقاومت بود که فقط یکبار مراجعه کردم.آ یکبار هم بخاطر عدم اطمینانی که حتی به سایه خودم داشتم،در حالتی که من را نمی دید،جیبش را زدم و توانستم یک گوشی SSF تهیه کنم و یک سیمکارت MAXELL بخرم و بتوانم چند تا کد سرهم کنم.

اسم جهادی اش«جواز عبدالله» بود، تنها کسی بود که شاهرودی قبل از پرواز به من معرفی کرده بود و مختصاتش را گفت.با مکافات پیدایش کردم،ان روز در حال پشمک فرو شی بود.از پشت به او نزدیک شدم و شوکر سمی را چسباندم به زیر کلیه هایش!خیلی آرام و آهسته به او گفتم:«سلام علیک،233 هستم!لطفا خودتان را شل کنید و اجازه بدید مبلغی پول از جیبتون بردارم؛لطف کنید برنگردید تا مشکلی برای هیچکدوممون پیش نیاد!اجازه هست بردارم؟اصلا پول دارید؟»

جواز عبدالله گفت:«سلام، خواهش میکنم! از جیب سمت چپم بردارید، مشکلی نیست. می دونستم پول لازمتون میشه، امروز رفتم از بانک گرفتم.راستی شوکرتون داره نبض میزنه، احتمالا نیاز به شارژ داره،شارژر هم از روی صندلی سمت چپم بر دارید.دیگه چه خدمتی از دستم بر میاد؟»

گفتم"«تشکر میکنم!لطفا به هیچ وجه دلتون برای من نسوزه و منو تعقیب نکنید، چون اگر حتی احساس بکنم داره عملیات در خطر میفته...» جمله ام را قطع کرد و گفت:«چشم ،خیالتون راحت!»