|
شعردانه
-
@amirhossein-hf حس میکنم تازه از زندون ازاد شدی
(بلاکیو این حرفا..الان فقط تو نفس و رمیصو میبینم )iCy HeARt رومیست منو کشتاااا
-
ی متن میخواستم بخونم موقت میزارمش بخونید ببینید قشنگه به نظرتون:)؟
سعی کرد نشنوه هیچی. چشمهاشو بست و شمرد: یک، دو، سه. قبل از این که برسه به سیصد و دوازده، آمپول اثر کرد، قلبش دیگه یورتمه نرفت تو سینه، نفساش آروم شد، صداها تموم شدن تو سرش. آروم شد. دیگه زیاد دلش نمیخواست جلوی چشمهاش با آجر دیوار چین بسازه که نبینه، که نبینن. بعد دکتر اومد بالاسرش پرسید بهتری؟ گفت خوبم آی دکتر، بهتر از اینام بودم، ولی الانم خوبم، دست شما درد نکنه. دکتر پرده رو زد کنار، گفت چه عجب آبی شده آسمون. هیچی نگفت، جواب دکتر واجب نیست، سلام که نیست جوابش سلامتی بیاره. اگه جواب دکتر هم واجب بود، مادربزرگ بهش می گفت حتما.
بعد دکتر و همه رفتن، تنها موند زیر نور مهتابی نیم سوز اتاق، با صداهای توی سرش که برگشته بودن، باز نشست به شمردن تا ببینه اثرآمپول کی میره. همونجور که از پنجره پایین رو نگاه می کرد به یاد آورد که یه روزی، یه وقتی، جوون تر که بود، وقتی هنوز زنده بود، کنار چهارراه دور خلوتی وایساده بود و تماشا می کرد که زنی با شال گل بهی و موهای مشکی بلند همونجور که داره به سمتش میاد، بلند آواز میخونه. زن توی خیالش صورت نداشت، و خوب می دونست این خاطره واقعیت نداره و اون داره رویای یکی دیگه رو زندگی میکنه. یه تیکه از یه قصه رو شاید.
تو راه خونه، آخرهای آهنگ هیچکس، دختر با ترس به مادرش گفت مامان دارن همه رو با تیر می زنن. دید که تیر از هدفونش اومد بیرون، خورد به پیشونیش. انا لله و انا الیه راجعون. دراز کشید رو چمنهای بغل اتوبان، بی کفن، بی قبر، بی همه چیز. اونقدر به آسمون نگاه کرد که سیاهی شب اومد و گفت سلام، امنه، همه رفتن خونه، دیگه پاشو زنده شو.
به خونه می رفت، با دلی که نبسته بود به بود و نبود کسی، با پاهایی که به جایی نمی رفتن، و با چشم هایی که در چهارراهی دور و خلوت جا مونده بودن، تو خیال یه آدم دیگه. یه آدم که زندگی کرده باشه. بهتر اصلا. چشم میخواست چیکار؟ دیدن داره این دنیا؟ ...ما به یَغما رفته‌ی نجوای لبخندِ توییم.
-
@Amir-Bernousi در هرچی تو دلته بریز بیرون 4 گفته است:
romisa دیدین
پس باید خوند :|دینی سفیرخرد عالیه :|
ندیدم ولی تعریفشو شنیدم
مهم اینه که مرور شه.
من دوستم با همدن گاج و کتاب دینیو صد زد پارسال
تازه زبانشم ۸۰ ادبیاتشم بالا بود فک کنم -
دوستان شبتون خوخش
-
iCy HeARt رومیست منو کشتاااا
-
ی متن میخواستم بخونم موقت میزارمش بخونید ببینید قشنگه به نظرتون:)؟
سعی کرد نشنوه هیچی. چشمهاشو بست و شمرد: یک، دو، سه. قبل از این که برسه به سیصد و دوازده، آمپول اثر کرد، قلبش دیگه یورتمه نرفت تو سینه، نفساش آروم شد، صداها تموم شدن تو سرش. آروم شد. دیگه زیاد دلش نمیخواست جلوی چشمهاش با آجر دیوار چین بسازه که نبینه، که نبینن. بعد دکتر اومد بالاسرش پرسید بهتری؟ گفت خوبم آی دکتر، بهتر از اینام بودم، ولی الانم خوبم، دست شما درد نکنه. دکتر پرده رو زد کنار، گفت چه عجب آبی شده آسمون. هیچی نگفت، جواب دکتر واجب نیست، سلام که نیست جوابش سلامتی بیاره. اگه جواب دکتر هم واجب بود، مادربزرگ بهش می گفت حتما.
بعد دکتر و همه رفتن، تنها موند زیر نور مهتابی نیم سوز اتاق، با صداهای توی سرش که برگشته بودن، باز نشست به شمردن تا ببینه اثرآمپول کی میره. همونجور که از پنجره پایین رو نگاه می کرد به یاد آورد که یه روزی، یه وقتی، جوون تر که بود، وقتی هنوز زنده بود، کنار چهارراه دور خلوتی وایساده بود و تماشا می کرد که زنی با شال گل بهی و موهای مشکی بلند همونجور که داره به سمتش میاد، بلند آواز میخونه. زن توی خیالش صورت نداشت، و خوب می دونست این خاطره واقعیت نداره و اون داره رویای یکی دیگه رو زندگی میکنه. یه تیکه از یه قصه رو شاید.
تو راه خونه، آخرهای آهنگ هیچکس، دختر با ترس به مادرش گفت مامان دارن همه رو با تیر می زنن. دید که تیر از هدفونش اومد بیرون، خورد به پیشونیش. انا لله و انا الیه راجعون. دراز کشید رو چمنهای بغل اتوبان، بی کفن، بی قبر، بی همه چیز. اونقدر به آسمون نگاه کرد که سیاهی شب اومد و گفت سلام، امنه، همه رفتن خونه، دیگه پاشو زنده شو.
به خونه می رفت، با دلی که نبسته بود به بود و نبود کسی، با پاهایی که به جایی نمی رفتن، و با چشم هایی که در چهارراهی دور و خلوت جا مونده بودن، تو خیال یه آدم دیگه. یه آدم که زندگی کرده باشه. بهتر اصلا. چشم میخواست چیکار؟ دیدن داره این دنیا؟ ... -
@FatiJoooooni وقتی یه بچه داشته باشه آدم، خواسته یا ناخواسته بزرگ میشه
البته بعضیا هم باز مستثنی هستن -
-
romisa من با گاج 80 :| البته 2 تاش غلط شد وگرنه 90 بود
-
ی متن میخواستم بخونم موقت میزارمش بخونید ببینید قشنگه به نظرتون:)؟
سعی کرد نشنوه هیچی. چشمهاشو بست و شمرد: یک، دو، سه. قبل از این که برسه به سیصد و دوازده، آمپول اثر کرد، قلبش دیگه یورتمه نرفت تو سینه، نفساش آروم شد، صداها تموم شدن تو سرش. آروم شد. دیگه زیاد دلش نمیخواست جلوی چشمهاش با آجر دیوار چین بسازه که نبینه، که نبینن. بعد دکتر اومد بالاسرش پرسید بهتری؟ گفت خوبم آی دکتر، بهتر از اینام بودم، ولی الانم خوبم، دست شما درد نکنه. دکتر پرده رو زد کنار، گفت چه عجب آبی شده آسمون. هیچی نگفت، جواب دکتر واجب نیست، سلام که نیست جوابش سلامتی بیاره. اگه جواب دکتر هم واجب بود، مادربزرگ بهش می گفت حتما.
بعد دکتر و همه رفتن، تنها موند زیر نور مهتابی نیم سوز اتاق، با صداهای توی سرش که برگشته بودن، باز نشست به شمردن تا ببینه اثرآمپول کی میره. همونجور که از پنجره پایین رو نگاه می کرد به یاد آورد که یه روزی، یه وقتی، جوون تر که بود، وقتی هنوز زنده بود، کنار چهارراه دور خلوتی وایساده بود و تماشا می کرد که زنی با شال گل بهی و موهای مشکی بلند همونجور که داره به سمتش میاد، بلند آواز میخونه. زن توی خیالش صورت نداشت، و خوب می دونست این خاطره واقعیت نداره و اون داره رویای یکی دیگه رو زندگی میکنه. یه تیکه از یه قصه رو شاید.
تو راه خونه، آخرهای آهنگ هیچکس، دختر با ترس به مادرش گفت مامان دارن همه رو با تیر می زنن. دید که تیر از هدفونش اومد بیرون، خورد به پیشونیش. انا لله و انا الیه راجعون. دراز کشید رو چمنهای بغل اتوبان، بی کفن، بی قبر، بی همه چیز. اونقدر به آسمون نگاه کرد که سیاهی شب اومد و گفت سلام، امنه، همه رفتن خونه، دیگه پاشو زنده شو.
به خونه می رفت، با دلی که نبسته بود به بود و نبود کسی، با پاهایی که به جایی نمی رفتن، و با چشم هایی که در چهارراهی دور و خلوت جا مونده بودن، تو خیال یه آدم دیگه. یه آدم که زندگی کرده باشه. بهتر اصلا. چشم میخواست چیکار؟ دیدن داره این دنیا؟ ... -
@Amir-Bernousi در هرچی تو دلته بریز بیرون 4 گفته است:
romisa من با گاج 80 :| البته 2 تاش غلط شد وگرنه 90 بود
ب جای اینا ریاضی فیزیک بخونید:/
romisa باید انگیزه خوندنو ایجاد میکردم، خوندم قبل این، ولی تیکه تیکه، این دینی بهتر پیش برد منو
-
-
️