-
#دلنوشته
اگه زندگی شبیه یه کتاب باشه
دوستان و آدمهای اطراف ما بسته به نوع ارتباطی که باهامون دارن بخشی از اون کتاب هستن...
صمیمیترها فصلهای اصلی ان؛ مهم و پر از نکته های ریز و درشت که توی امتحان زندگی خیلی بهشون احتیاج داریم. هر روز و هر لحظه باید مرورشون کرد و از بر شدشون.
زیر بعضیها باید خط پر رنگ کشید که از یاد نرن و همیشه جلوی چشم باشن، بعضی ها هم بخشان، بعضی ها پاراگراف، جمله یا حتی یه نقطه!
یسریا هم توی حاشیهی کتابن، اما حاشیه بودن هم بد نیست. بعضی حاشیهها جمله های تاکیدیان که توی شرایط خاص بهشون احتیاج پیدا میکنیم.
مهم نیست کجای کتاب زندگی بقیه هستیم، فصلیم یا خط... مهم اینه بخش حذفی زندگی هم نباشیم...
گاهی چه تلخند فصلهایی که حذف میشن؛ اجبارانه و یا مغرورانه...#سمیه_نادی
-
#دلنوشته
برای من یکی از افسردهکنندهترین تصاویر دنیا، تصویر بچههایی است که با پدر یا مادرشان مو نمیزنند.
منظورم فقط شباهت چشم و دماغ و استخوانبندی صورت نیست؛ از کاراکتر و رفتار و گفتار و عکسالعملها حرف میزنم؛ بچههایی که میشود بدون دیدن والدینشان حدس زد که آنها چه شکلی هستند.
دختر بچههای 4-5 سالهای که با لحن زنان 40 ساله حرف میزنند و مثل مادربزرگها بر پشت دست میکوبند و نُچ نُچ میکنند و در مواجهه با اتفاقات، عکسالعملهای آدم بزرگها را نشان میدهند و کلماتی به کار میبرند که طبعاً نباید جایی در دنیایشان داشته باشد، مرا به وحشت میاندازند.
پسر بچههایی که هنگام دعوا با همسنهایشان تغییر چهره میدهند و ماسک پدرِ عصبیشان را به صورت میزنند و با نگاه بیرحم و دهان نیمهکج و صدای کلفت ساختگی شروع به تحقیر و تهدیدِ نفر روبهرو میکنند، میخکوبم میکنند.
جوانهایی که ادبیات پدر و مادرشان را به کار میبرند و ایدههای نه چندان هوشمندانه آنها را غرغره میکنند، ناامیدم میکنند.
به این فکر میکنم که چرا بیشتر ما خواسته یا ناخواسته، خواهان اینیم که فرزندانمان به جای این که فقط فرزندمان باشند، خودِ دیگر ما باشند؟
گاهی به این فکر میکنم که مگر چند نفر در این جهان آنقدر ویژه و جذاب و مفید و خردمند و فوقالعاده هستند که شایسته دوتا یا چندتا شدن باشند؟
کاش خیلیهایمان حواسمان باشد که از بچههایمان یک نسخه تکراری و بارها دیده شده و به ته رسیده نسازیم. اتفاقاً شجاعانه از آنها بخواهیم که مثل ما نباشند. صادقانه از اشتباهاتمان، از نقصهایمان، از پشیمانیها و از رازهای خجالتآورمان حرف بزنیم و بگوییم فرزندم تو شبیه به من قدم برندار. مثل من نبین. مثل من فریاد نزن. مثل من فکر نکن. از ترسهای من نترس. جملههای بیروح و بیمعنی مرا به زبان نیاور. آرزوهای مرا آرزو نکن و در دنیای من زندانی نشو. بگرد، چشمهایت را باز کن، تماشا کن، تجربه کن، انتخاب کن تا بالاخره بفهمی به کدام دنیا تعلق داری.
چرا باید از بچههایمان ماکتهایی سبک از خودِ پر نقصمان بسازیم؟️#آنالی_اكبری
-
revival در هرچی تو دلته بریز بیرون 4 گفته است:
یا به خواب و دیدنِ رویا ادامه بده
یا اینکه از خواب بیدار بشو و دنبال رویاهات برو
انتخاب با خودته...چه قشنگ یه اتاق رو دوتا اتاق کردن
گربشم بیداره حتی گربه ی اون یکی خوابه
چه عکس قشنگیه کلا
چقد مرتبه اقا
" به همچی پرداختم بجز اصل موضوع " :)))