هرچی تودلته بریز بیرون۶

[slml]

://

[slml]

[sandiiii]

سنگی را بر سنگی دگر نهاد

نه اینکه بخواهد خانه ای بسازد

نه اینکه بخواهد شعری بسُراید

نه!

داشت تنهایی‌اش را اندازه می‌گرفت...

| یانیس ریتسوس / ترجمه: بابک زمانی |

[sandiiii]

میگه: تو که تازه اومدی بابک! کی قراره بری؟

میگم: همین روزا، چطور مگه مادر؟

میگه: حیف که این گُلا دست و بالمو بستن، وگرنه خودمم باهات میومدم.

میگم: خب گلا رو بسپار دست همسایه بهشون آب بده.

میگه: فقط آب و خاکشون نیس که! این گُلا باید یکی باهاشون حرف بزنه، غصشونو بخوره، مادر میخوان اینا

هیچی نمیگم...

میره دست میزنه به حُسن یوسف

میگه: امروز بهتری انگار

هیچی نمیگم...

میگه: بابک رفتی اونجا هر روز بهم زنگ بزن، میدونم گشنه نمیمونی ولی باید یکی باهات حرف بزنه که دلت نَمیره...

نگاش میکنم

میگم: دیگه نمیرم مادر

نگام میکنه، میگه: چی شد یهو پس؟

میگم: آخه زندگی فقط آب و دونه نیست، مگه نه؟

هیچی نمیگه...

نگاش میکنم؛ میبینم با گوشه چارقدش داره اشکاشو پاک میکنه

| بابک زمانی |

[sandiiii]

گفت: آدما دو جور گریه دارن؛

وقتی که خیلی غمگینن و وقتی که خیلی خیلی غمگینن.

گفتم: خب مگه اینا فرقی هم دارن؟

گفت: آره؛ دومی دیگه اشک نداره...

| بعد از ابر / بابک زمانی |

[sandiiii]

: از حرفام نرنجیدی...؟

گفت : نه!

گفتم : ولی هر کی بود یه چیزی بهم میگفت.!

گفت : مادرم انسولین میزنه، اولا خیلی دردش میگرفت، بعدش کمتر شد

حالا هر وقت سوزنو تو پوستش فرو میکنه، فقط میخنده.

الان منم اونطوری ام...!

| حمید جدیدی |

[sandiiii]

محبوبم (نامه ی شماره یک )
محبوبم...

امروز هم بی تو گذشت. چشم دارد به ندیدنت عادت می کند؛

زبان نامت را به سختی در دهانم می چرخاند؛ دست ها بلا استفاده و گوش هایم صدایت را ...

روزگار غریبی ست و درد هر بار یکی از اعضای تنم را احاطه می کند.

شاید برای همین است که قلب و مغزم، با آنکه همیشه کنار تواَند؛ بیقراری هم می کنند.

قلب... مثل مادری که جنگ، جنازه ی فرزندش را هنوز پس نداده است

و مغز... چون پدری که در تنهایی و خلوتش، به آرامی می گرید.

چه تشبیه مسرت بخشی...! که هربار به یادم خواهد آورد ...

" هرگز، فراموش نخواهی شد ..."

| حمید جدیدی |

[مليكابانو]

زمان گذشت...
زمان گذشت و قلبم گواهی می دهد که به یقین تو می آیی.

تو می آیی و آیینه های زنگار گرفته قرن ها جهالت و سکوت و روزمرگی را دوباره جلا خواهی داد.

تو می آیی و قلب های سیاه شده از تنهایی را دوباره با حضور روشنی بخش خود نورانی خواهی کرد.

تو می آیی و دلم را خویشاوند تمام پنجره های جهان می کنی.

تو می آیی و چشمان جهان را به آبشاران زلال معنویت پیوند می زنی.

تو می آیی و فریادهای فرو خفته ستمدیدگان جهان را معنا می بخشی.

تو می آیی و گوش جهان را که از فریادهای گوشخراش شیاطین کفر و الحاد کر شده است، با زمزمه روح بخش محبتت نوازش می کنی.

تو می آیی و من خوب می دانم که روزی از همین دریچه که سال هاست بسته مانده است، جوانه ای خواهد رویید؛ جوانه ای سبز که از خیال همیشه منتظر من به سمت آسمان های آبی حضور تو سر بر خواهد آورد.

تو می آیی و زمین در زیر پای تو از شادی می شکفد.

تو می آیی و رودهای احساس، از دستان پر مهر نسیم، بر منتظران واقعی ات جاری می شوند.

یا حُجّةُ اللّه علی خلقه

[sandiiii]

محبوبم(نامه ی شماره ی دو)
محبوبم...

دنیا زوالی بیش نیست.

و آنچه از ما خواهد ماند، گورهایی ست که تنهایی را به تاریک ترین شکل ممکن نشانمان می دهد.

چراغی روشن کن و پرده ی اتاق را کنار بزن.

مردان تنها، ملوانان غمگینی اند که شب ها و در پی جایی امن، به خیابان ها می زنند.

چراغی روشن کن و با آهنگی که دوستش داشتیم به آرامی و رو به پنجره برقص.

بگذار فانوسی که از اتاق تو چشمک میزند، ملوانان شب را از غرق شدن نجات دهد.

| حمید جدیدی|

[samane.A]

[samane.A]

[samane.A]

[Bitsy]

[Bitsy]

[amir ahmadi]

این پست پاک شده!

[amir ahmadi]

زندگى یعنى عاشقش بودن
با همین حس و حال معمولى
توى این خونه زندگى کردن
فیلم و سیگار و خواب و بى پولى

[Bitsy]

این پست پاک شده!

[slml]

گاهی انتخاب سخت میشه، موندن تو دنیای آشنای قدیمی، اما بدون رشد
یا دل کندن و رفتن به اوج خود
تصمیم سخت و سرنوشت سازیه، شاید هممون تجربه کردیم، دل کندن از گذشته، از یه انتخاب…
رفتن یا هزارتا تصمیم دیگه!…
در کل خارج شدن از نقطه ی امن زندگی کمی سخته
اما معمولأ %(#00d5ff)[موفقیت] یعنی خارج شدن از نقطه امن و دل به دریا زدن

[ART]

[ramses kabir]