" مشاعره "

[اکالیپتوس]

بی همگان به سر شود بی‌تو به سر نمی‌شود
داغ تو دارد این دلم جای دگر نمی‌شود
دیده عقل مست تو چرخه چرخ پست تو
گوش طرب به دست تو بی‌تو به سر نمی‌شود
جان ز تو جوش می‌کند دل ز تو نوش می‌کند
عقل خروش می‌کند بی‌تو به سر نمی‌شود
خمر من و خمار من باغ من و بهار من
خواب من و قرار من بی‌تو به سر نمی‌شود
جاه و جلال من تویی ملکت و مال من تویی
آب زلال من تویی بی‌تو به سر نمی‌شود
گاه سوی وفا روی گاه سوی جفا روی
آن منی کجا روی بی‌تو به سر نمی‌شود
دل بنهند برکنی توبه کنند بشکنی
این همه خود تو می‌کنی بی‌تو به سر نمی‌شود
بی تو اگر به سر شدی زیر جهان زبر شدی
باغ ارم سقر شدی بی‌تو به سر نمی‌شود
گر تو سری قدم شوم ور تو کفی علم شوم
ور بروی عدم شوم بی‌تو به سر نمی‌شود
خواب مرا ببسته‌ای نقش مرا بشسته‌ای
وز همه‌ام گسسته‌ای بی‌تو به سر نمی‌شود
گر تو نباشی یار من گشت خراب کار من
مونس و غمگسار من بی‌تو به سر نمی‌شود
بی تو نه زندگی خوشم بی‌تو نه مردگی خوشم
سر ز غم تو چون کشم بی‌تو به سر نمی‌شود
هر چه بگویم ای سند نیست جدا ز نیک و بد
هم تو بگو به لطف خود بی‌تو به سر نمی‌شود
مولوی
قشنگه

[revival]

درین ریاض، چو چشم آن ضعیف پروازم
که برگ کاه شود مانع پریدن من

ز بس که تلخی دوران کشیده‌ام صائب
دهان مار شود تلخ از گزیدن من!

[Rahaa1999]

وقتی که زندگی من
هیچ چیز نبود
هیچ چیز به جز تیک تاک ساعت دیواری
دریافتم
باید، باید، باید
دیوانه وار دوست بدارم
کسی را که مثل هیچ کس نیست
#فروغ فرخزاد

[Rahaa1999]

کاش چون پاییز بودم
کاش چون پاییز خاموش وملال انگیز بودم
برگ های آرزوهایم یکایک زرد می شد
آفتاب دیدگانم سرد می شد
آسمان سینه ام پر درد می شد
ناگهان توفان اندوهی به جانم چنگ می زد
اشک هایم همچو باران دامنم را رنگ می زد
وه … چه زیبا بود اگر پاییز بودم
وحشی و پر شور و رنگ آمیز بودم
شاعری در چشم من می خواند شعری آسمانی
در کنارم قلب عاشق شعله می زد
در شرار آتش دردی نهانی
نغمه ی من
همچو آواری نسیم پر شکسته
عطر غم می ریخت بر دل های خسته
پیش رویم :
چهره تلخ زمستان جوانی
پشت سر :
آشوب تابستان عشقی ناگهانی
سینه ام :
منزلگه اندوه و درد و بد گمانی
کاش چون پاییز بودم

#فروغ فرخزاد

[mahrokh]

دلم گرفته ای دوست هوای گریه با من ....

[fateme_mllh]

همه باغ دلم آثار خزان دارد، کو؟
آن که سامان بدهد این همه ویرانی را

حسین منزوی

[Fari_Z]

[Fari_Z]

[Fari_Z]

لباس شکیلی که دوختی
بر قامـــت بی قرار دلـــــم
خیلی تنــگ بـــــود
چـــــرا که دلتنگـــــــی من
انـــــدازه نـــــــداشـــــت

[Fari_Z]

از ایـنجـاکـه هـسـتـــــم,

تا انـجا کـه تو هـسـتی

وجــــب بــــه وجـــــب

دلـتـنـگــــــم…!

[Fari_Z]

در عشق زنده باید کز مرده هیچ ناید
دانی که کیست زنده آن کو ز عشق زاید

هرگز چنین دلی را غصه فرونگیرد
غم‌های عالم او را شادی دل فزاید

#حضرت_مولانا

[Fari_Z]

چون نام عشق بردی
آماده شو، بلا را

فروغی

[Amin-Mehraji]

این رها کن عشقهای صورتی

نیست بر صورت نه بر روی ستی

آنچ معشوقست صورت نیست آن

خواه عشق این جهان خواه آن جهان

آنچ بر صورت تو عاشق گشته‌ای

چون برون شد جان چرایش هشته‌ای

صورتش بر جاست این سیری ز چیست

عاشقا وا جو که معشوق تو کیست

آنچ محسوسست اگر معشوقه است

عاشقستی هر که او را حس هست

چون وفا آن عشق افزون می‌کند

کی وفا صورت دگرگون می‌کند

پرتو خورشید بر دیوار تافت

تابش عاریتی دیوار یافت

بر کلوخی دل چه بندی ای سلیم

وا طلب اصلی که تابد او مقیم

ای که تو هم عاشقی بر عقل خویش

خویش بر صورت‌پرستان دیده بیش

پرتو عقلست آن بر حس تو

عاریت می‌دان ذهب بر مس تو

چون زراندودست خوبی در بشر

ورنه چون شد شاهد تر پیره خر

چون فرشته بود همچون دیو شد

کان ملاحت اندرو عاریه بد

اندک اندک می‌ستانند آن جمال

اندک اندک خشک می‌گردد نهال

رو نعمره ننکسه بخوان

دل طلب کن دل منه بر استخوان

کان جمال دل جمال باقیست

دولتش از آب حیوان ساقیست

خود هم او آبست و هم ساقی و مست

هر سه یک شد چون طلسم تو شکست

آن یکی را تو ندانی از قیاس

بندگی کن ژاژ کم خا ناشناس

معنی تو صورتست و عاریت

بر مناسب شادی و بر قافیت

معنی آن باشد که بستاند ترا

بی نیاز از نقش گرداند ترا

معنی آن نبود که کور و کر کند

مرد را بر نقش عاشق‌تر کند

کور را قسمت خیال غم‌فزاست

بهرهٔ چشم این خیالات فناست

حرف قرآن را ضریران معدنند

خر نبینند و به پالان بر زنند

چون تو بینایی پی خر رو که جست

چند پالان دوزی ای پالان‌پرست

خر چو هست آید یقین پالان ترا

کم نگردد نان چو باشد جان ترا

پشت خر دکان و مال و مکسبست

در قلبت مایهٔ صد قالبست

خر برهنه بر نشین ای بوالفضول

خر برهنه نی که راکب شد رسول

النبی قد رکب معروریا

والنبی قیل سافر ماشیا

شد خر نفس تو بر میخیش بند

چند بگریزد ز کار و بار چند

بار صبر و شکر او را بردنیست

خواه در صد سال و خواهی سی و بیست

هیچ وازر وزر غیری بر نداشت

هیچ کس ندرود تا چیزی نکاشت

طمع خامست آن مخور خام ای پسر

خام خوردن علت آرد در بشر

کان فلانی یافت گنجی ناگهان

من همان خواهم مه کار و مه دکان

کار بختست آن و آن هم نادرست

کسب باید کرد تا تن قادرست

کسب کردن گنج را مانع کیست

پا مکش از کار آن خود در پیست

تا نگردی تو گرفتار اگر

که اگر این کردمی یا آن دگر

کز اگر گفتن رسول با وفاق

منع کرد و گفت آن هست از نفاق

کان منافق در اگر گفتن بمرد

وز اگر گفتن به جز حسرت نبرد

[فااطمه]

در انتظار تو
تا كي سحر شماره كنم؟

ورق ورق شب
تقويم كهنه پاره كنم؟

#حسين_منزوی

[najafiali78]

در انتظار تو چشمم سپید گشت و غمی نیست
اگر قبول تو افتد فدای چشم سیاهت

شهریار

[mahrokh]

باید که جمله جان شوی
تا لایق جانان شوی...
مولانا

[revival]

تو را من چشم در راهم؛
همه هنگام
.
.
.
نه چون نیما ک گوید؛
شبا هنگام

[romisa]

زندگی چیست ؟
خون دل خوردن
اولش رنج
آخرش مردن
......

[Sobhan.1999]

دیگر گذشته از سر و سامان من مپرس

من بی تو دست از این سر و سامان کشیده ام

#شهریار

[sheydadb37]