هرچی تودلته بریز بیرون۶

[Amin-Mehraji]

ای دلبر من ای قد و بالات سه نقطه!
ای چهره ی تو در همه حالات سه نقطه

لب بووووق دهن بووووق تمام سر و تن بووووق!
اصلا چه بگویم که سراپات سه نقطه

برخیز و میان همگان جلوه گری کن
حالِ همه در حال تماشات سه نقطه

آخر به زری، یا ضرری، یا که به زوری
میگیرم از آن گوشه ی لبهات سه نقطه

چشم من و گیسوی تو (نه) چادر تو (خوب)!
دست من و بازوی تو (نه) پات سه نقطه

"تا باد صبا پرده ز رخسار وی انداخت"
این بخش خطرناک شده، کات، سه نقطه

آخر چه بگویم که توان چاپ نمودن!؟
ای بر پدر کل ادارات سه نقطه!...

[revival]

تا نگشتی کوهکن شیرینی هجران ندانی‏
‏نازپَرورده رَه آورد دل پُرخون نداند‏
‏‏
‏‏یوسفی باید که دَر دام زلیخٰا دل نبازد‏ ‏
وَرنه خورشید و کواکب دَر برش مفتون نداند‏

‏‏غرق دریا جُز خروش موج بی پایان نبینَد‏
‏بٰادیه پیمای عشقت سٰاحِل و هامون نداند‏

[Sharllot]

مُردم ! چقدر فاصله ؟ آخر نمی شود ...
یک عمر صبر کردم و دیگر نمی شود

حسی که سال ها به تو ابراز کرده ام
زیر سوال رفته و باور نمی شود

هر شب اگر چه دسته گلی آب می دهی !
بی فایده ست ! عشق تناور نمی شود

ای سوژه تمام غزل های قبل ازین
بعد از تو "باز" یارِ کبوتر نمی شود

افتاده ام درست تهِ چال گونه ات
پایِ دلم شکسته و بهتر نمی شود

نابرده رنج ، گنج ، میسّر اگر شود ...
با تارِ مویی از تو برابر نمی شود

مصداق شعرِ "بی همگان سر شود" شده
بی تو ولی ... به شعر قسم ... سر نمی شود ...

• امید صباغ نو -

[Sharllot]

.

بی ڪسی،
دل‌هـــاے
غمڪَیـن
را ڪنـــد
غمخوار هم

غــــم، دݪ ما را
نوازش ڪرد و
دݪ غم را نواخــٺ

             #صائب_تبریزے

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‍‌‍‌‌
‌‌‌‌‌‌

[revival]

به هوا مکش چو سحر علم به حیا فسون هوس مدم
عدمی عدم عدمی عدم ز عدم چه پرده‌دری عبث
بیدل

[Brilliant]

نرم نرمک میرسد اینک بهار خوش به حال روزگار

[revival]

کس مانع جولان نیست اما چه توان‌کردن
چون آبله معذورند دامن به ته پاها

از خاک تو تاگردی‌ست موضوع پرافشانی
در خواب عدم باقی‌ست هذیان من و ماها
بیدل

[revival]

آتشی نیست‌که آخر نشود خاکستر
پی انجام نمی‌گیری از آغاز چرا...

[revival]

خار غفلت می‌نشانی در ریاض دل چرا
می‌نمایی چشم حق بین را ره باطل چرا

مرغ لاهوتی چه محبوس طبایع مانده‌ای
شاهباز قدسی و بر جیفه‌ای مایل چرا

بحرتوفان جوشی وپرواز شوخی موج‌تست
مانده‌ای‌افسرده ولب‌خشک چون‌ساحل چرا
...

[revival]

تاکی دماغت خون‌کند تعمیر بنیاد جسد
طفلی‌گذشت ای بیخرد با خاک وگل بازی چرا

[revival]

به افسون دنائت غافلی از ننگ پامالی
به پستی متهم هرگز نمی‌داند زمین خود را

[revival]

نمی‌دزددکس از لذات‌کاهش آفرین خود را
فرو خورده‌ست شمع اینجا به‌ذوق انگبین خود را

[revival]

چند، چون‌گرداب بودن سر به جیب پیچ‌ وثاب
می‌توان چون‌موج دامن چید و زین دریاگذشت

[revival]

بسکه واماندیم نقش پای ما از ماگذشت...

[_silent_]

حیلت رها کن عاشقا دیوانه شو دیوانه شو
و اندر دل آتش درآ پروانه شو پروانه شو

هم خویش را بیگانه کن هم خانه را ویرانه کن
و آنگه بیا با عاشقان هم خانه شو هم خانه شو

[Rahaa1999]

جا نمی روم چو سپند از نوای خویش

آتش زنم به محفل و باشم به جای خویش

زان مطرب بلندنوا در ترانه ام

چون نی نمی زنم نفسی بر هوای خویش

زان ساقی خودم که نیابم درین جهان

مردی سزای باده مردآزمای خویش

چون نیست هیچ کس که به فریاد من رسد

خود رقص می کنم چو سپند از نوای خویش

صائب من آن بلند نوایم که می زنم

دربرگریز جوش بهار از نوای خویش
#صائب تبریزی

[saraa.66]

خسته ام مثل جوانی که پس از سربازی بشنود دوستش ازنامزدش دلبرده
مثل یک افسرتحقیق شرافتمندی که به پرونده جرم پسرش برخورده
خسته ام مثل پسربچه که درجای شلوغ بین دعوای پدر مادرخود گم شده است
خسته مثل زن راضی شده به مُهرِطلاق که پرازچشمِ بد وتهمتِ مردم شده است!
خسته مثل پدری که پسرمعتادش غرق در درد خماری شده فریاد زده
مثل یک پیرزنی که شده سربار عروس پسرش،پیشِ زنش،برسرِاو داد زده!
خسته ام مثل زنی حامله که درماه نهم دکترش گفته به دردِ سرطان مشکوک است
مثلِ مردی که قسم خورده خیانت نکند زنش اما به قسم خوردنِ آن مشکوک است
خسته مثل پدری گوشه آسایشگاه که کسی غیر پرستار سراغش نرود
خسته ام بیشترازپیرزنی تنها که عید باشد...نوه اش سمت اتاقش نرود!
خسته ام!کاش کسی حال مرا میفهمید غیرازاین بغض که درراهِ گلو سد شده است
شده ام مثل مریضی که پس ازقطع امید در پی معجزه ای..راهی مشهد شده است!

[najafiali78]

عید آمد و عید آمد یاری که رمید آمد
عیدانه فراوان شد تا باد چنین بادا

dlrm
عیدتون مبارک

[dlrm]

%(#000000)[دلتنگی ،خوشه انگور سیاه است]
%(#000000)[لگدکوبش کن]
%(#000000)[لگدکوبش کن]
%(#000000)[بگذار ساعتی سربسته بماند]
%(#7e47a1)[مستت می کند اندوه...]

((شمس لنگرودی))

[No_one]

بسا دهقان که صد خرمن بکارد
ز صد خرمن یکی را برندارد