هرچی تودلته بریز بیرون۶

[melika.s]

شاه عشق بودم و با کیش رخت مات شدم

[miss.besharati]

%(#ff00f2)[ﻣﻦ ﺍﺯ ﺁﻏﺎﺯ نمیﺗﺮﺳﻢ]

%(#ff00f2)[ﻣﻦ ﺍﺯ ﭘﺮﻭﺍﺯ نمیﺗﺮﺳﻢ]

%(#ff00f2)[ﻣﻦ ﺍﺯ ﺁﻏﺎﺯ ﯾﮏ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺑﯽ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ!]

%(#ff0062)[ﻣﻦ ﺍﺯ ﺗﮑﺮﺍﺭ نمیﺗﺮﺳﻢ]

%(#ff0062)[ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﻧﮑﺎﺭ نمیﺗﺮﺳﻢ]

%(#ff0062)[ﻣﻦ ﺍﺯ ﺗﮑﺮﺍﺭِ ﺍﻧﮑﺎﺭِﻫﻤﯿﻦ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ!]

%(#9500ff)[ﻣﻦ ﺍﺯ ﺳﻮﺧﺘﻦ نمیﺗﺮﺳﻢ]

%(#9500ff)[ﻣﻦ ﺍﺯ ﺳﺎﺧﺘﻦ نمیﺗﺮﺳﻢ]

%(#ff00f2)[ﻣﻦ ﺍﺯ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﮐﻨﺎﺭِ ﺳﻮﺧﺘﻦِ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ!]

%(#0095ff)[ﻣﻦ ﺍﺯ ﺗﺎﺧﺘﻦ نمیﺗﺮﺳﻢ]

%(#0095ff)[ﻣﻦ ﺍﺯ ﺑﺎﺧﺘﻦ نمیﺗﺮﺳﻢ]

%(#00ff22)[ﻣﻦ ﺍﺯ ﺗﺎﺧﺘﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺎﺧﺘﻦِ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ!]

%(#00ff22)[ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﺣﺴﺎﺱ میﺗﺮﺳﻢ]

%(#ff0000)[ﻣﻦ ﺍﺯ ﺁﻏﺎﺯ ﯾﮏ ﭘﺮﻭﺍﺯِ ﺑﯽ ﺍﺣﺴﺎﺱ]

%(#ff0000)[ﻭﺍﺳﻪ ﺗﮑﺮﺍﺭِ ﺍﻧﮑﺎﺭِ ﺩﻝِ ﺣﺴﺎﺱ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ …!]

%(#0400ff)[.]
%(#0400ff)[.]
%(#0400ff)[.]

%(#ffa600)[#فروغ -فرخزاد]

[دااانااا]

از تهی سرشار
جویبار لحظه‌ها جاری ست
چون سبوی تشنه کاندر خواب بیند آب، واندر آب بیند سنگ
دوستان و دشمنان را می‌شناسم من
زندگی را دوست می‌دارم
مرگ را دشمن
وای، اما با که باید گفت این؟ من دوستی دارم
که به دشمن خواهم از او التجا بردن
جویبار لحظه‌ها جاری

مهدی اخوان ثالث

[marylb]

ﻣﻦ ﺍﺯ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻧﮑﺘﻪ‌ﺍﺵ ﺭﺳﯿﺪﻡ ﮐﻪ
ﺳﻼ‌ﻡِ ﻭﻗﺖ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻈﯽ ﭼﻪ ﺩﻟﮕﯿﺮ ﺍﺳت!

[marylb]

%(#ff0000)[دل]تنگ توام، ای تو همانی که ندارم ....

[Marjan 77]

بلد نیستم برایت عاشقانه بگویم آقا جان!!..
ولی: ..
تمام مُهرهای جمکران را بوسه خواهم زد ...
که شاید ردی از پیشانی ات سهم لبم باشد...
اللهم عجل لولیک الفرج

[dlrm]

---

---

%(#d48aff)[صبر ایوب مثالیست که ما صبر کنیم]
%(#9d66bd)[ورنه آن زجر که من دیده ام ایوب ندید]

---

---

|میثم بهاروند شاهکار|

---

• اخیرا نمیدونم چرا توی تاپیک اسپم زیاد دیده میشه ! لطفا برای نظم تاپیک هم که شده رعایت کنین
  @naviddd-danaa melika.s

[اکالیپتوس]

%(#0080ff)[گویند سنگ لعل شود در مقام ] %(#040e69)[صبر]
%(#3c96f0)[آری شود ولیک به خون جگر شود]

[دااانااا]

این پست پاک شده!

[دااانااا]

گزارش

خدایا! پر از کینه شد سینه ام.
چو شب رنگ درد و دریغا گرفت،
دل پاک روتر ز آیینه ام.

دلم دیگر آن شعله ی شاد نیست.
همه خشم و خون است و درد و دریغ.
سرایی درین شهرک آباد نیست
خدایا! زمین سرد و بی نور شد.
بی آزرم شد، عشق ازو دور شد.
کهن گور شد، مسخ شد، کور شد.

مگر پشتِ این پرده ی آبگون،
تو ننشسته ای بر سریرِ سپهر،
به دست اندرت رشته ی چند و چون ؟

شبی جبّه دیگر کن و پوستین
فرود آی از آن بارگاه بلند،
رها کرده ی خویشتن را ببین.

زمین دیگر آن کودک پاک نیست.
پُر آلودگیهاست دامانِ وی،
که خاکش به سر ، گرچه جز خاک نیست.

گزارشگران تو گویا دگر
زبانشان فسرده ست؛ یا روز و شب
دروغ و دروغ آورندت خبر.
کسی دیگر اینجا تو را بنده نیست.

درین کهنه محرابِ تاریک ، بس
فریبنده هست و پرستنده نیست.

علی رفت؛ زردشتِ فرمند خفت.
شبانِ تو گم گشت، و بودای پاک
رخ اندر شب نی روانا نهفت.

نمانده ست جز «من» کسی بر زمین.
دگر ناکسانند و نامردمان؛
بلند آستان و پلید آستین.

همه باغها پیر و پژمرده اند.
همه راهها مانده بی رهگذر.
همه شمع و قندیلها مرده اند.

تو گر مرده ای ، جانشین تو کیست؟
که پرسد؟ که جوید؟ که فرمان دهد؟
وگر زنده ای ، کاین پسندیده نیست.
مگر صخره های سپهر بلند،
-که بودند روزی به فرمان تو-
سر از امر و نهی تو پیچیده اند؟

مگر مهر و توفان و آب، ای خدای!
دگر نیست در پنجه ی پیر تو؟
که گویی: بسوز، و بروب، و برآی.

گذشت، آی پیر پریشان! بس است.
بمیران، که دونند، و کمتر ز دون؛
بسوزان، که پستند، و ز آن سویِ پست.

یکی بشنو این نعره ی خشم را،
برای که بر پا نگه داشتی،
زمینی چنین بی حیا چشم را؟

گر این بردباری برای «من» است؛
نخواهم «من» این صبر و سنگ تو را؛
نبینی که دیگر نه جای «من» است؟
ازین غرقه در ظلمت و گمرهی،
ازین گویِ سرگشته ی ناسپاس،
چه مانده ست؟ جز قرنهای تهی؟

گران است این بار بر دوش «من»
گران است، کز پاسِ شرم و شرف،
بفرسود روح سیه پوش «من»

خدایا! غم آلوده شد خانه ام.
پر از خشم و خون است و درد و
دریغ
دل خسته ی پیر دیوانه ام.

تهران، مهرماه ۱۳۳۴

مهدی اخوان ثالث

[M.an]

نه وَصلت دیده بودم کاشکی ای گُل
نه هِجـرانت...
که جانم در جوانی سوخت،
ای جانَـم به قُـربانت!

#شهریار

[revival]

که از منزلِ منقل تبر آوردی باز
هی به آیا بزنم یا نزنم فکر نکن

بختِ نامرد بزن بد به دلت راه نده
نفسی تازه کن و اره بکِش،شاخه بریز
به غمِ جوجه کلاغی که منم فکر نکن

[Marjan 77]

یک روز به هیبت سحر می آید
با سوز دل و دیده ی تر می آید
یک روز به انتقام هفتادو دو شمس
با سیصد و سیزده قمر می آید
اللهم عجل لولیک الفرج

[romisa]

[sheydadb37]

اما خدا نیاورد آن روز را که آه ...
گیرد دلی بهانه پاییز در بهار

#محمدمهدی_سیار

[دااانااا]

از زمزمه دلتنگیم، از همهمه بیزاریم
نه طاقت خاموشی، نه تاب سخن داریم

آوار  پریشانی‌ست، رو سوی چه بگریزیم؟
هنگامه‌ی حیرانی‌‌ست، خود را به که بسپاریم؟

تشویشِ هزار آیا، وسواسِ هزار اما
کوریم و نمی‌بینیم، ورنه همه بیماریم

دورانِ شکوهِ باغ از خاطرمان رفته‌‌ست
امروز که صف در صف خشکیده و بی‌باریم

دردا که هدر دادیم آن ذات گرامی را
تیغیم و نمی‌ بریم، ابریم و نمی‌‌باریم

ما خویش ندانستیم بیداریمان از خواب
گفتند که بیدارید، گفتیم کـه بیداریم

من راه تو را بسته، تو راه مرا بسته
امید رهایی نیست وقتی همه دیواریم
‌
‌
حسین منزوی

[Marzieh.kh]

• اینجا باز
  رود آرام
  و تو آرام تر از رود روان ...
  من دلم می خواهد
  این آرامش آبی را
  بر هم بزنم تا دل من هم آرام شود..
  تو بیا آرامش چشمانت را
  با خروش دل من قسمت کن..
  شاید یک لحظه
  یک آن
  آرام بگیرد دل افسرده من ..
  ای نگاهت آرام
  روحت پاک
  کاش می دانستی ،
  چه فسونهاست نهان در پس آن ناز نگاه..
  این چه شوریست فکندی
  به دل سوخته ام
  من خود افروخته ام ...
  من سراپا دردم
  و تو درمان همه درد ...

romisa برای تو شعر دوست

[romisa]

غم دل به دوست گفتن چه خوش است شهریارا........

[revival]

این پست پاک شده!

[revival]

حیرت آهنگم،که می‌فهمد زبان راز من ؟!
گوش بر آیینه نه تا بشنوی آواز من:)

ناله‌ها در سینه از ضبط نفس خون کرده‌ام:(
آشیان لبریز نومیدی‌ست از پرواز من:(

داغ شو ای پرسش از کیفیت حال سپند
نغمه‌ای دارم‌ که آتش می‌زند در ساز من.......

گوش، ‌گو محرم نوای پردهٔ عجزم مباش
اینقدر ها بسکه تا دل می‌رسد آواز من...

با مزاج هستی‌ام ربطی ندارد عافیت
رنگ تصویر دلم خونست و بس پرواز من....

شمع را در بزم بهر سوختن آورده است.........
فکر انجامم مکن‌ گر دیده‌ای آغاز من.......

چشم تا بر هم زنم زین دامگاه آزاده‌ام
در خم مژگان وطن دارد پر پرواز من

اینقدر بیدل به دام حیرت دل می‌تپم
ره ز من بیرون ندارد فکر گردون تاز من...