هرچی تودلته بریز بیرون۶

[اهورا]

بگیر فطره ام

اما مخور برادر جان

که من دراین رمضان

قوت ِ غالبم

غم بود

ماث

[Mahdeh]

بي اصل و نسَب  اگر به جايي برسد
كِــي  آبِ خنك  به بينـــوايي  برسد ؟
از بـاغِ  خـودش  كسـي  نچيند  ثمَري
بي مــايه  اگر به  كدخــــدايي  برسد

از صحبتِ  ناكســـــان  گريزانم  من
از سُـــفرهِ  كركســـــان گريزانم من
مــردانِ  خـــدا  زلال و  كـم پيــ‌دايند
از خُشـــكِ مقدّســـــان  گريزانم  من

بيداد  مكن  كه  باغ ها  مي ميرند
مرغِ  چمن  و كلاغ ها  مي ميرند
بر  پرتو ِ نــور  راه   تابِش  بگشا
ورنه  همـه  چـراغ ها  مي ميرند !

در پيشِ  سيه دلان ،  گهر بي قدر است
اين شمعِ  شب افروز سحر بي قدر است
تا  بي هنـــران  ســوار   مسنـد  هستند
اي شـــاعرِ بينـوا !  هنـر  بي قدر است

این شعر رو خیلی دوست داشتم گفتم اینجا برام بمونه

[D Oo]

کِی آسمان دِلواپسِ دردِ زمین است ؟
بینِ من و تو هم حکایت اینچنین است

چندی اسیرِ واژه ای هستم که در آن
“عین” است و “قاف” است و وسط هم حرفِ “شین” است

دیگر حدیثِ ” مَحرم و نامَحرمی” نیست
دیوارِ بینِ ما دو تا ؛ دیوارِ چین است

چشمت گواهی می دهد حالِ دلت را
اینکه نمی فهمی مرا عینِ یقین است

در پیشِ چشمم دستِ دیگر را فشردی
سنگین ترین لحظه برای مرد این است

ظُلمِ تو بر من حُکمِ حقُّ النّاس دارد
پاداشِ کارَت با کرامُ الکاتبین است

بعد از تو دیگر شاعری معنا ندارد
نامهربانم ! آخرین شعرم همین است

مازیار_نظری

[Mahdeh]

این پست پاک شده!

[Ansel]

این پست پاک شده!

[Ansel]

خوش است با غم هجران دوست سعدی را

که گر چه رنج به جان می‌رسد امید دواست

*بلا و زحمت امروز بر دل درویش

از آن خوش است که امید رحمت فرداست...*

پی نوشت:حال و هوای این روز هامون:))

[Nafas Hadian 0]

ای آنکه مـــرا بــرده ای از یاد ، کجایی ؟
بیــگانه شدی ، دست مریـــزاد ، کجایی ؟
در دام تــوأم ، نیست مـــرا راه گـریـزی
من عاشق ایــن دام و تو صیّاد ، کجایی ؟
محبوس شدم گوشه ی ویـرانه ی عشقت
آوار غمت بـر ســـرم افتـــاد ، کجایی ؟
آســودگی ام ، زنــدگی ام ، دار و نـدارم
در راه تــو دادم همه بـر باد ، کجایی ؟
اینجا چه کنم ؟ ازکه بگیرم خبرت را ؟
از دست تــو و ناز تو فریاد ، کجایی ؟
دانم که مــرا بی خبـــری می کشد آخر
دیــــوانه شــدم خانه ات آباد ، کجایی ؟

[Nafas Hadian 0]

مـن تــک درخـتِ خُــشکـم، در ایـن کـویـرِ تشنه
بـا شـاخـه ای شـکـسـتـه، از زخمه هایِ دشنه
هـر رهـگـذر بـه نـوعـی، زخـمـی زد وُ گـذر کرد
مـن سَـروی اسـتـوارم، در خـاک وُ گـِل نشسته
صد ریشه ام به خاک است، پیشینه ام چنان است
نـی چـون غـریـبـه گـانی، از بـاد غــم شـکـسـتـه
اینجا کویرِ عشق است، من هم درختِ عاشق
بَـر شـاخ وُ بـرگِ جـانَـم، صـد یـادگـار نـوشـته
آنـهـا کـه دشـنــه دارنـد، از درد خـبـر نـدارنـد
صــد زخمـه دشنـه هاشان، رویِ تنم نشسته
ایـنجا کـویـرِ خشکی ست، درمانده از محبت
گـُـلهایِ آدمـیـیـت، خـشـکـیـدن از قـسـاوَت
در ایـن کـویـرِ تـشـنـه، مِـهـری ز کَس نبینی
جُــز مُــردن صــداقــت، جُــز مَــرگِ آدمیـیت

[Nafas Hadian 0]

تا که بودیم ، نبودیم کسی

کشت ما را غم بی هم نفسی

تا که خفتیم همه بیدار شدند

تا که مردیم همگی یار شدند

قدر آن شیشه بدانید که هست

نه در آن لحظه که افتاد و شکست

[Nafas Hadian 0]

رفتی و من تنها شدم، با این غم نا مهربون
هرجا پی ات گشتم ولی، هیچ جا نبود از تو نشان
دل خوش به این بودم تو هم، گاهی کنار پنجره
ماه و تماشا می کنی، با کولی باری خاطره
هر شب با کلی اشتیاق، زل می زدم به آسمون
فرصت نمونده واسه ی، ابراز احساس جنون

[Nafas Hadian 0]

این پست پاک شده!

[jahad_121]

هر دم که سرت به درد اید نالان شوی و سوی من ایی

چون درد سرت شفا به دادم یاقی شوي و دگر نیای

[Nafas Hadian 0]

دیده فرو بسته‌ام از خاکیان
تا نگرم جلوه افلاکیان
شاید از این پرده ندایی دهند
یک نفسم راه به جایی دهند
ای که بر این پردۀ خاطرفریب
دوخته‌ای دیدۀ حسرت نصیب
آب بزن چشم هوسناک را
با نظر پاک ببین پاک را
آن که در این پرده گذر یافته است
چون سحر از فیض نظر یافته است
خوی سحر گیر و نظر پاک باش
راز گشایندۀ افلاک باش
خانۀ تن، جایگه زیست نیست
در خور جان فلکی نیست، نیست
آن که تو داری سر سودای او
برتر از این پایه بود جای او
چشمۀ مسکین نه گهرپرور است
گوهر نایاب به دریا در است
ما که بدان دریا پیوسته‌ایم
چشم ز هر چشمه فروبسته‌ایم
پهنۀ دریا چو نظرگاه ماست
چشمۀ ناچیز نه دلخواه ماست
پرتو این کوکب رخشان نگر
کوکبۀ شاه خراسان نگر
آینۀ غیب‎نما را ببین
ترک خودی گوی و خدا را ببین
هر که بر او نور «رضا» تافته است
در دل خود گنج رضا یافته است
سایه شه مایۀ خرسندی است
ملک «رضا» ملک رضامندی است
کعبه کجا؟ طوف حریمش کجا؟
نافه کجا، بوی نسیمش کجا؟
خاک ز فیض قدمش، زر شده
وز نفسش نافه معطر شده

[Nafas Hadian 0]

دل در بر من زنده برای غم توست

بیگانه خلق و آشنای غم توست

لطفی‌ست که می‌کند غمت با دل من

ورنه دل تنگ من چه جای غم توست

[Nafas Hadian 0]

هر شبم سر می شود با غصه و ناراحتی

می کُشد آخر مرا این خاطراتِ لعنتی

درد هایِ قرن،از تنهایی و سر درگُمیست

هر کسی کم دارد این جا ظاهرا هم صحبتی

[Nafas Hadian 0]

چنان دل بسته ام کردی

که با چشم خودم دیدم

خودم میرفتم اما

سایه ام با من نمی آمد
🥺

[Nafas Hadian 0]

ای آنکه دوست دارمت اما ندارمت

بر سینه می فشارمت اما ندارمت

ای آسمان من که سراسر ستاره ای

تا صبح می شمارمت اما ندارمت

[Nafas Hadian 0]

اعتراضی کردم از این عشق با ناراحتی

داد پاسخ این چنین،هر جور دیدی راحتی

تا شدم وابسته اش دیدم خیانت می کند

هی تحمل می کنم با یک دلِ پر طاقتی

سرد شد با قلب من از کوه یخ هم سرد تر

خوب می بینم به ما دیگر ندارد رغبتی

[Nafas Hadian 0]

[_Mitra_]

به کوی میکده هر سالِکی که ره دانست
دری دگر زدن اندیشهٔ تَبَه دانست

زمانه افسر رندی نداد جز به کسی
که سرفرازیِ عالم در این کُلَه دانست

بر آستانهٔ میخانه هر که یافت رهی
ز فیضِ جامِ می اسرار خانقه دانست

هر آن که رازِ دو عالم ز خطِ ساغر خواند
رموزِ جامِ جم از نقشِ خاکِ ره دانست

ورای طاعتِ دیوانگان ز ما مطلب
که شیخِ مذهبِ ما عاقلی گنه دانست

دلم ز نرگسِ ساقی امان نخواست به جان
چرا که شیوهٔ آن تُرک دل سیه، دانست

ز جورِ کوکبِ طالع سحرگهان چشمم
چنان گریست که ناهید دید و مه دانست

حدیثِ حافظ و ساغر که می‌زند پنهان
چه جایِ محتسب و شَحنه، پادشه دانست

بلندمرتبه شاهی که نُه رواق سِپهر
نمونه‌ای ز خَمِ طاقِ بارگه دانست

غزل 47