هرچی تودلته بریز بیرون۶

[یه زمانی آلایی]

rose77 خاااااک عااالم ...

[Meysaaaaaam]

دیوونه ها

[rose77]

@meysam_bahrami در هرچی تو دلته بریز بیرون ورژن 2 گفته است:

دیوونه ها

سالمی کی بودی تو ؟؟
راستی سلام برسون اون دکتره که الان پیشته بگو روسی میگه مراعات حالت رو بکنه بگو من سفارش شدی روسی هستم ...

[یه زمانی آلایی]

من برم
بای فوراور ....
جدی میگم مشاورم بدبختم کردالبته یه هفته دیگه میام دیگه مجبورشدم قسم خوردم
خداحافظتون

[Meysaaaaaam]

@dr-yassi در هرچی تو دلته بریز بیرون ورژن 2 گفته است:

من برم
بای فوراور ....
جدی میگم مشاورم بدبختم کردالبته یه هفته دیگه میام دیگه مجبورشدم قسم خوردم
خداحافظتون

Manam miram bara hamishe ,bye zeshtaaaaaaa

[rose77]

@dr-yassi در هرچی تو دلته بریز بیرون ورژن 2 گفته است:

*من برم
بای فوراور ....
جدی میگم مشاورم بدبختم کردالبته یه هفته دیگه میام دیگه مجبورشدم قسم خوردم
خداحافظتون
به سلامت عزیزم موفق باشی..
مواظب خودت باش عزیزم ..

[rose77]

روز خوش..

[فااطمه]

[Sobhan.1999]

این پست پاک شده!

[faezehh.rr]

قدم بزن تو بارون تو تنهایی
یه بغض سینه سوز بی صدایی
بذار که بغضتم رنگ بارون شه
گریه کن تا قلبت یکم آروم شه
دلت بدون اون گرفته گریه کن
تو دلتنگیا نیست کنارت گریه کن
گریه کن واسه عشقی که باختی
تو زندونی که واسه خودت ساختی
دلت بدون اون گرفته گریه کن
تو دلتنگیا نیست کنارت گریه کن
گریه کن واسه عشقی که باختی

دانلود آهنگ یوسف زمانی گریه کن

تو زندونی که واسه خودت ساختی
هوای تازه تر میخوای که باشه
این حس بی کسی ازت جدا شه
سبک بشی و آروم بگیره دلت
این اشکا همین احساس و میده بهت
دانلود آهنگ گریه کن از یوسف زمانی
دلت بدون اون گرفته گریه کن
تو دلتنگیا نیست کنارت گریه کن
گریه کن واسه عشقی که باختی
تو زندونی که واسه خودت ساختی
دلت بدون اون گرفته گریه کن
تو دلتنگیا نیست کنارت گریه کن
گریه کن واسه عشقی که باختی
تو زندونی که واسه خودت ساختی
یوسف زمانی

[faezehh.rr]

[faezehh.rr]

[نفیسه 134]

[donya bivafa]

فااطمه در هرچی تو دلته بریز بیرون ورژن 2 گفته است:

donya bivafa در هرچی تو دلته بریز بیرون ورژن 2 گفته است:

سلام.یک سوال دارم!!

واقعا چرا خیلی از جوان های ایرانی غمگین و ناامید هستن؟؟؟
پست های غمگین اهنگ های غمگین گوش میکنن..پروفایل های پر از اح خستگی نفرین و...

@دانش-آموزان-آلاء
فااطمه

سلام این چیزی که شما دارین میگین یه آمار جهانی است که مردم ایران غمگین ترین مردم دنیان. بنظر من اینا برمیگرده به سبک زندگی ما واینکه اگه خدایی نکرده اتفاقی برامون بیفته یا از چیزی راضی نباشیم بجای اینکه بیایم شرایط رو تغییر بدیم و اون مانع را برداریم خودخوری میکنیم و فاز غم برمیداریم من فک میکنم اگه دیدمونو نسبت به دنیای اطرافمون تغییر بدیم خیلی مشکلاتمون حل میشه ولی همونطوری که میدونیم تغییر کردن خیلی سخته وانرژی میبره برای همین کسی حاضر نیست که رفتاری که چند سال زندگی کرده وباهاش خو گرفته را عوضش کنه.
چقدر حرف زدما

مفید بود.بله راست میگین

[zahra.77]

سلام دوستان یه سوالی دارم کسی هست ج بده؟

[RAHIL_28]

@dr-sogand-77 چ سوالی سوگند؟

[loveryou021]

زندگی یعنی
زندونی که آزادیت دست خودت مگه کوه و میشه به بند کشید
قدر اون چیزی رو که داری داشته باش زندگی مث رنگ و قلم و تو نقاش
هر جور رنگش کنی همون جور میمونه نشه جغد شومی تو بومت بخونه
نشه سفیدیه چشمات یه روز خون بشه نشه صورت قشنگت گلگون بشه
یاد بگیر همه چی رو تجربه کنی ولی تو بعضی راها دیگه برگشتی نیس
به هر دستی که دس دادی دست تو بپا دایی بترس از گرگای آدم نما

[zahra.77]

RAHIL_28 برای اینکه بتونی تست گرامرعربی جواب بدیم باید معنی کردن بلد باشیم؟

[RAHIL_28]

@dr-sogand-77 نه در اون حد ...تو همه قسمتاش نه نیاز نیست

[oooopppssss]

مرغ آمین دردآلودی ست کاواره بمانده

رفته تا آنسوی این بیدادخانه

بازگشته رغبتش دیگر ز رنجوری نه سوی آب و دانه.

نوبت روز گشایش را

در پی چاره بمانده.

می شناسد آن نهان بین نهانان(گوش پنهان جهان دردمند ما)

جوردیده مردمان را.

با صدای هر دم آمین گفتنش؛آن آشنا پرورد؛

می دهد پیوندشان در هم

میکند از یأس خسران بار آنان کم

می نهد نزدیک با هم؛آرزوهای نهان را.

بسته در راه گلویش او

داستان مردمش را.

رشته در رشته کشیده(فارغ از هر عیب کاو را بر زبان گیرند)

بر سر منقار دارد رشته ی سر در گمش را.

او نشان از روز بیدار ظفرمندیست

با نهان تنگنای زندگی دست دارد.

از عروق زخمدار این غبار آلوده ره تصویر بگرفته

از درون استغاثه های رنجوران

در شبانگاهی چنین دلتنگ؛می آید نمایان

وندر آشوب نگاهش خیره بر این زندگانی

که ندارد لحظه ای از آن رهایی

می دهد پوشیده ؛ خود را بر فراز بام مردم آشنایی.

رنگ می بندد

شکل می گیرد

گرم می خندد

بالهای پهن خود را بر سر دیوارشان می گستراند.

چون نشان از آتشی در دود خاکستر

می دهد از روی فهم رمز درد خلق

با زبان رمز درد خود تکان در سر.

وز پی آنکه بگیرد ناله های ناله پردازان ره در گوش

از کسان احوال می جوید.

چه گذشته ست و چه نگذشته ست

سر گذشته های خود را هر که با آن محرم هشیار می گوید.

داستان از درد می رانند مردم

در خیال استجابت های روزانی

مرغ آمین را بدان نامی که هست می خوانند مردم

زیر باران نواهایی که می گویند:

-«باد رنج ناروای خلق را پایان.»

(و به رنج ناروای خلق هر لحظه می افزاید.)

مرغ آمین را زبان با درد مردم می گشاید

بانگ بر می دارد:

                     -«آمین!