از روزای اول دانشگاهت بگو

[Alzahra]

بالاخره یه روزی ، یه جایی می‌رسه ،
هم من میفهمم و هم تو ، که کدومِمون برای این جدایی بیشتر ضرر کرده......
کدومِمون بدون اون یکی هم خوشبخت بوده ، .....
اون روز روز دردناکیه ....

دست نوشته های مغز گنگ من

[سینا 0]

درود
.
((امروز به پایان میرسد))
.
دفتر عمر همه روزی به پایان میرسد
رنج و ترس و ناله ی امشب به پایان میرسد
.
تا بود جان و توان در جسم و تن
می بکوش در راه ، آن هم به پایان میرسد
.
گر که خواهی چند ماهی دگر فارغ شوی
حال دریاب ، کاو هم به پایان میرسد
.
غافلان آینده امروز است و بس
لیک ، تا چند ساعت دیگر به پایان میرسد
.
از بزنگاه پگاه ، تا چراغانی شب
فرصت امروز توست ، امروز به پایان میرسد
.
خواستم تا دهم شرحی دگر لیکن کنون
طبع شعرم ، دارد به پایان میرسد
.
1401/1/17
.

[Alzahra]

اون قدری قدرت ندارم که برنده باشم ...
اما اون قدری قدرت دارم که ادامه بدم

دست نوشته های مغز گنگ من

[Infinitie. A]

نمیدونم بقیه چی تو این تاپیک مینویسن
ولی من میخوام از درگیری های ذهنم و دغدغه هام بنویسم
حتی با این متنم شاید بیشتر شناخته بشم و شاید خوب نباشه کسی منو در این حد بشناسه، شاید سواستفاده کنن بقیه ولی خب
و خب بزار خودمونی بنویسم دیگه، یه این بار رو فَشَل بنویسم
به حرفام ایراد نگیرید، می‌خوام کلی گویی کنم، انتقاد کنم ، گیر بدم، تحسین کنم یه بار بی پرده حرف بزنم
میدونی ادما وقتی بدنیا میان، یه میلی به دیده شدن و پذیرفته شدن از جانب اجتماع دارن
یعنی بالاخره توی یه برهه ایی، همه این حس و میل رو داشتن و دارن
وقتی میخواستم شروع به نوشتن این متن کنم،
میدونی، دلم گرفته بود، البته از نظر خودم بخاطر چیزای اشتباه گرفته بود که واقعن هم اشتباه دلم گرفته بود
ولی خب اولش که خواستم بنویسم، میخواستم درد و دلمو بنویسم میخواستم یه متن بی ریا باشه یه متن با احساس
فارغ از هرگونه دوز و کلک و پیچیدگی
ولی خب این میل به دیده شدن تو منم هست
و خب طبیعتن هر لحظه در کمینه منه و ذهن منو درگیر میکنه که نکنه من الان فلان جمله رو نوشتم، فقط برا اینکه توجه بقیه رو جلب کنم
که البته راه حلشم اینه که کلا ذهنمو درگیرش نکنم و فقط روی کار تمرکز رو بزارم و اینطور این حس شهرت طلبی از بین میره
ولی خب عوامل منحرف کننده نمیزارن
سختم هست دیگه، ساده نبوده که از اول
بعد حالا مثلا یه مشکلی هست من نمیدونم بقیه فکرشون چیه ولی من فکرم اینطوریه که مثلن روی چیزی که دغدغه فکرم بشه یا چیزی که برام مهم باشه، زیاد فکر میکنم یا اینکه خیلی به واقعیت نزدیکش میدونم
این موضوعو تو بقیه ندیدم و حس میکنم یه جاهایی برام خوبه یه جاهایی برام بده
البته خب نمیشه گفت دقیق، چون منم ممکنه معیارم به تناسب وضعم باشه ولی میدونم وضعیت چجوره تقریبن
میدونی من مثلا برام مهمه که کسی ازم به ناحق ناراحت نشه
این موضوعو کمتر توی خیلی از افراد میبینم، منظورو شخص خاصی نیست به خودتون نگیرید، شماها نمیدونید ولی من هنوز فکر میکنم دخترا کلا ادمای معصومین
یعنی مثلن چطور بگم، من دغدغه دارم که بدونم چه وقت باید از حق خودم جلوی یه خانم دفاع کنم و چه وقت کوتاه بیام
اکثر اوقات من کوتاه میام، حالا چمیدونم شاید بگید اینم شد مث بقیه که میگه کوتاه میاد ولی فقط حرف زده و عمل نکرده
باید بگم که نه واقعن
چه واقعیت چه مجازی به هزاران دلیل من سعی میکنم مدارا کنم با خانما و این برام گاها تبدیل به مشکل شده
نمیدونم چرا ولی خب متوجه باش دیگه
وقتی من حرمت نگه میدارم و چیزی نمیگم، واقعن بخاطر اینه که هم برات ارزش قائلم هم روم نمیشه چیزی بگم
خب تو چرا ادامه میدی؟! خب خیلی وقتا دیدم از طرف دخترا به من حرف زده شده، نه حرفی که مثلن نصیحت یا پند باشه هاا نه، منظورم این نیست
حرفی زده شده که خب اگر بخوایم دقیق نگاه کنیم، خیلی جالب نبوده دیگه! درست نبوده اون حرف زده بشه
با کمال احترام ولی وقتی اومدم انجمن تا الان
متوجه شدم، خیلی از دخترا، طاقت برگشت شوخی خودشونو ندارن و خب من که چیزی نمیتونم بگم چون از احوالات دخترا باخبر نیستم ولی خب بین پسرا این حرکت چیز خوبی نیست
خب خیلی منطقیه دیگه! وقتی یه شوخی با یه نفر میکنی، اول باید قبول کنی که اگه یه نفر اون شوخیو با خوده تو کرد، خودت ناراحت نشی!
ولی متاسفانه من از بس اینجا دیدم که نمیشه شوخیو برگردوند، دیگه سعی کردم دوز شوخیامو کم کنم نسبت به خانما
بله درست شنیدید
گاها شده یه پیام شوخیو تایپ کردم که ارسال کنم، ولی منصرف شدم، چون احتمال دادم طرف مقابل بهش بر میخوره
میدونی حالا گذشته از این
خیلی وقته در مورد ازدواج زیاد فکر میکنم
خیلی از ماها همش به والدین خودمون راجع به نحوه تربیت کردن و دستور دادن به ماها گیر میدیم
ولی قطع به یقین میشه گفت اگه اونا حرف حقو نزده باشن، خودمون هم خیلی گلی به سرمون نزدیم
همش یاد گرفتیم موفقیت کسب نکردنامونو بندازیم تقصیر خانواده!
خانواده رفت مهمونی منم برد
خانواده سر و صدا میکنه
خانواده تو کارم فضولی میکنه
خانواده ال خانواده بل
خب من گندکاریام رو نود و نه درصد به عهده خودم میگیرم که البته کار درستیم هست، ولی این مورد توی خیلی دیدم اینطور نیست و این بده
حالا برگردیم سر بحث اصلی
خیلی از ماها اگه بخوایم همین روند معمولی زندگی رو ادامه بدیم، بهتر از والدین فعلی خودمون ازمون در نمیاد
گرچه شاید اصن والدی در نیاد
وقتی هنوز اونقدر بچه اییم که فکرمون توی ظاهربینی مونده
وقتی هنوز اونقدر بچه ایم که نمیخوایم سیر کتابخوانی شروع کنیم
وقتی هنوز اونقدر بچه ایم که دغدغه اصلی مون اینه فلان تیم فوتبال، فلان رپر، فلان یوتیوبر فلان ... قراره چه گلی به سرش بزنه، هنوز مونده تا بزرگ شیم
کی میخوایم بزرگ شیم؟!
هنوز تو نمیتونی خشم خودتو کنترل کنی
نمیتونی شهوت خودتو کنترل کنی
یاد نگرفتی سهم غذای داداشتو نخوری
یاد نگرفتی صبح زود از خواب پا شی
یاد نگرفتی یه مهارت جدیدو!
هنوز زبان انگلیسیت. رو احتمالن شونصد بار کلاس رفتی ولی هنوز توی ای بی سی دی میمونی
هنوز نمازات قضا میشن و نمازای قضات هم وقت نمیزاری که بخونی
هنوز توی ساده تربن مبانی فکری خودت و اینکه قراره به چه چیزی پایبند باشی موندی
هنوز ورزش نمیکنی، کلی اضاف وزن داری ولی عین خیالت نیست
هنوز یاد نگرفتی چطور با پدر و مادر خودت برخورد کنی اونوقت میخوای بری با عشقت حرفای عاشقانه بزنی؟!
اونوقت میخوای درست بچه هات رو تربیت کنی؟!
اونوقت میخوای پدر یا مادر نمونه ایی باشی؟! همونی که خودت میخوای؟!
الانم احتمالن با خودمون میگیم خب کنکوره نمیشه وقت گذاشت
با اینکه خودم خیلی به این مورد اعتقاد ندارم
ولی خب باشه، چند نفرمون بعد کنکور دغدغه مون بوده که به فکر این مسائل باشیم؟!
کدوم آدم شیری عقلی اومده گفته ۱۸ سالگی وقت خوش گذرونیه؟!
کدوم آدم پرتلاش و یا دانشمند رو میشناسید که دنبال عیاشی و رفتن پی دوستاش باشه؟!
باشه منم میدونم تا یه حدی لازمه، ولی واقعن نه در این حد که ماها اینقدر دامن زدیم به خوشگذرونی
کی قراره آدم بشیم؟!
افتادیم توی یه لوپ معیوب به قول بعضیا
میریم ته کیف و حالی که ممکنه، رو با دوستامون انجام میدیم
زندگی و شغل و هدفمون هم به کتفمون نیس، بعد تا تو زندگی کم اوردیم زمین وزمان رو مسئول قرار میدیم
-ایران بدبخته که الان مضع من اینطوره
-اهواز فلانه که الان من سردرگمم
-مملکت فلک زده اس
ته خوشحالی رو داریم، اخرش همش مینالیم از در و دیوار
اونوقت خومون چه غلطی کردیم؟! هیچی!! کارمون شده اینکه همین چرت و پرتایی که باقی مردم به مسبب وضعیت خودشون میگن، رو ماهم بگیم
یه بار پدر و مادره یه بار پلیسه، یه بار فلان مسئوله یه بار رئیس جمهور فحش کشی میکنیم
اصن کی قراره بپذیریم که باید با وضعیت ساخت و تلاش کرد؟!
اونی که تو سکوت تلاش میکنه دردشم تو خودش میریزه قویتره یا اونی که همش داره گلگی میکنه و بی اعصاب بازی در میاره؟!
خودمو دارم میگم ها!
وقتی هنوز فکر و دلمون اونقدر ضعیفه که بادی به بیدی میخوره، از زمین و زمان دلخور میشیم
چه فایده داره؟!
پس فردا رفتی تو اجتماع میزنن پس سرت مسخرت میکنن، حاضری حرفاشونو بشنوی و تحمل کنی و گاها چیزی نگی؟!خب بالاخره ادم بیشعور به تمام معنا و رذل، همه جا پیدا میشه
بلدی چطور باید با این آدما برخورد کنی؟!
نوع برخوردی که قراره داشته باشی، خودخواهانه اس یا دوستانه؟!
چطور هنوز دغدغه ات فیلمه؟!
باشه فیلم خوبه ولی نه اینکه در هفته سریال چهل قسمتی رو تموم کنی
مگه زندگیت فیلمه؟! از فیلم پول در میاری مگه؟!
فیلم همون عامل منحرف کنندس
فیلم دیسترکشنه
شهوت دیسترکشنه
موسیقی بازی گیم باشگاه رپ امیال درونی
اگر هدفت نباشن، اضافه مصرف کردنشون،میشه دیسترکشن!
هنوز اونقدر قوی نیستی که بخوای به تعهد بین خودتو همسرت پایبند باقی بمونی بعد به قیافه همسرت فکر میکنی؟!
به کجا داریم میریم؟!
وقتی که اب پرتقال صبحونه ات، سه دبقه دیر بشه، صدات در میاد، وقتی مه صبر نداری تحمل نداری
اونوقت چطور قراره حرف و حدیث های این و اون رو در آینده تحمل کنی؟!
اصن کی قراره بپذیریم که مسئولیتمون رو دوش خودمونه؟؟
الان بزارنت توی یه شهر غریب بدون هیچ حرفی، بهت یه مقدار پول بدن، با یه خونه، میتونی دووم بیاری؟ میتونی کار پیدا کنی؟بری کار کنی؟! صبح ساعت ۸ ارباب رجوع بی اعصاب بیاد پیشت و سرت داد بزنه و تو هم محترمانه جوابش بدی؟!
کی قراره بزرگ شیم؟!
د اخه لامصب
تو هنوز توی خوت موندی
بیخود کردی میخوای بری یکی دیگرم بدبخت کنی
بیخود کردی میری رل میزنی
مگه دختر مردم اسباب بازیه
نمیتونی دلتو کنترل کنی بتمرگ تو خونه از مجازی دور بمون
این خودخواه بازیا چیه
میدونی گاهی اوقات هم ذهنم میره راجع به کنکور فکر میکنه و راجع به شغل
یه چیزی که تو ذهن ماها کردن
اینه که درامد فقط پزشکیه مهندسیه وکالته قاضی بودنه
در حالیکه من تازه فهمیدم اینطور نیست
خیلی چیزای دیگه ام هست
کاش اینو زودتر میفهمیدم
پول در اوردن میتونه راحت باشه اگه قید و بندی نداشته باشی
یه جا از اقا سهراب شنیدم گفتمش واینر بودن چطوره
فکر کنم گفت از این کارا خوشم نمیاد چون مفید نیست
بعد من رفتم تو فکر
دیدم ای دل غافل
شغلای زیادی هستن که پول توشون هست ولی در عوض خیلی ایرادات دارن
اون شغلی که به طور مستقیم یا غیر مستقیم توی ترویج برهنگی توی ترویج بی اخلاقی توی ترویج بی فرهنگی توی ترویج افکار غلط توی ترویج کار های زشت تاثیر داره، شغل خوبی نیست
درسته هر ادمی اختیار خودشو داره
ولی این اختیار یه حد اعتدالی داره
وقتی یه ادم گرسنه اس سه روزه غذا نخورده، و جلوش یه کیک بزاریم، نباید ازش انتظار داشته باشیم که خیلی بتونه خودشو کنترل کنه
شغل هم همینطور
اون کسی که ساقی مواد مخدره هم میتونه بیاد بکه مشتریام اختیار دارن بخرن یا نخرن، ولی بیخود کرده همچین استدلالی میاره
بستر یه چیز اشتباه اصن نباید فراهم بشه
نه اینکه فراهم بشه و بگیم افراد مختارن!
این موضوع ساده اگه تو مخ خیلی از ادمای بی عقل میرفت نصف مشکلات حل بود
اگه شغل آیندت باعث بشه یه بستر اشتباه فراهم بشه برای قشر جوون و نوجووون، اگه وجدان داری، بدون که داری به اون مشتریات خیانت میکنی
اگرم برات مهم نیست، خب تو هم میشی یکی مثل هزاران هزار فردی که روزی کلی خلاف و کار اشتباه انجام میدن ولی صرف اینکه کار اشتباهشون، در ظاهر جنبه خشن داره مجازات میشن ولی بقیه چون کار اشتباهشون در دید نیست مثه شکستن قلب ادما مثه ترویج افکار زشت و غلط، فقط چون در ظاهر این کار مشخص نیست، افراد مجازات نمیشن!
و این خوب نیست
هعی...
#درگیری های زندگی

[danial hosseiny]

برخی انسان‌ها -در عین تمامی نقد شدن‌ها- تلاش فراوانی برای حفظ همان مزخرفی که هستند دارند و این اصرار بر مزخرف بودن برخی اوقات واقعا مرا شگفت‌زده می‌کند.

[Elham Hoseni]

ای که اهم بی تو‌ بی سودا شد
ای که دردم بی تو بی درمان شد
این جهانم بی تو بی معنا شد
ره ما سمت خدا جویا شد
//○/^

[danial hosseiny]

+فرض کن میخوای بری توی یه جزیره زندگی کنی تا ابد.
-خب؟
+فقط یه چمدون و یه نفرو میتونی با خودت ببری. چی توی چمدونت میذاری و کیو میبری؟
-دستشو میگیرم و میبرمش. چمدون هم مال خودت.

[Alzahra]

این روزا حالم اصلا خوب نیست !؟
هرچی با خودم فک میکنم ؛ میبینم که هیچ اتفاقی نیافتاده .هیچی ......
این که وقتایی که هیچکس و یا هیچ چیزی وجود نداره تا بهمم بریزه اما من خودم بی خودی بهم ریختم عجیبه ....
این که کسی باهام درگیری نداره ولی من با خودم درگیری دارم عجیبه ......
این که بشینم فک کنمو گذشته رو شخم بزنم تا دلیل حال بدِ بی دلیلم رو بهش ربط بدم عجیبه .....
این که بی هدف از خواب بپرم و بشینم پای کتابام ، درحالی‌که پر از آرزو و رویام ، عجیبه.......
این که هیچ چیز از ته دل خوش حالم نمیکنه ، با اینکه چیزای خوشحال کننده دورمو گرفتن عجیبه ........
میدونی میخوام چی بگم ؟؟؟!!!!
میخوام بگم ، انگار حال خراب داشتن شده عادت ذهنامون.....
روح خسته داشتن شده روتین روزامون .......
این که همه ی این حال و احوالا بر میگرده به خودمون . به خودی که به بد بودن عااادت کرده
این یعنی خودکشی....
برای خودکشی که حتما نباید ۱۰۰ تا قرص بخوری یا رگ بزنی که ....
خودکشی یعنی همین کاری که داریم با جوونیمون میکنیم . یعنی همین روزایی که میتونست حالت خوب باشه اما نشد واسه اینکه تو به بد بودن عادت کردی......

دست نوشته های مغز گنگ من

[Mr. Wick]

تعلیم مده کم ذات را
کم ذات اگر بالا رود
گردن زند استاد را...

ذات بد نیکو نگردد هرگز

همیشه هم همینطوری خواهد ماند،چون خدا نیکو و بد رو تو ذاتمون گذاشته...مهم اینه کدومو انتخاب میکنی🥲
هر کسی زندگی رو از دیدگاه خودش میبینه...یکی وقتی من چیزی مینویسم که خوشش نمیاد میگه آدم نچسبیه و فک میکنه کیه و این حرفاا ، بله درسته قطعا برای افرادی نچسبیم چون خودشون بهمون نچسب بودن که نچسبی دیدن وگرنه ما مرض نداریم...از فیزیک هرچی نفهمیده باشم اینو خوب فهمیدم که هر عملی یه عکس العملی داره دیگه...با عر دست بدی با اون یکی دست پس میگیری پس هم نگیری فرو میکنن تو چشمات:)))
با گفته های پیامبر و امام و بقیه کاری ندارم که می فرمودن با کسی که به تو بدی کرده به خوبی و‌ نرمی رفتار کن...اخوی شما برگزیده بودین بایدم فرق داشته باشین نوع عادی بشر...
الان با نرمی بخوام برخورد کنم سوار که میشه هیچ...لگدم میزنه عمو
قصاوت با خودتون ببینین میخوایین چطوری زندگی کنین...تو خوشی های پوچ ذهنی زندگی کردن یا واقعیت تلخ زندگی!

مسر ویک
11:47
01/01/27

[officer k]

فاصله که میگیری تازه می فهمی
خودتو اسیر چه مزخرفاتی کرده بودی و نمیدونستی
حتی چیزایی که با تمام وجودت یه زمان خواستارش بودی
چند وقت یه بار فاصله بگیرید..ببینید چند چندید
فاصله از هر چیز....

[Mr. Wick]

" پول " ؛ همان چیزی ست که فی نفسه این قابلیت را دارد تا هر دو چیز متضادی را به هم تبدیل نماید!!!

حالا یه سریا بیان بگن پول همه چیز نیست ولی نیازه!

اینم یه مدل خوردنه
کسی چی میدونه چی خوردنه...شاید خوشیه
شاید شکر
شاید...
خلاصه شاید.

آره باشه پول خوشبختی نمیاره

جون مادرتون از رویاهاتون بیایین بیرون...منم دوس دارم فانتزی داشته باشم منم آدمم منم رویا دارم منم دل دارم.
ولی بسته به شرایط دهنمو باز میکنم و خواسته هامو به خودم میگم که دچار آمنزیای گسسته (نوعی بیماری ذهنی که مربوط به فراموشیه) نشم.
ابلفضیااا یه سریا با خودشونم مووشگیل دارن عجیب موشگیل دارنا...مثلا از اینا که میگن نه من فلان شخصیت رو‌ندارم ولی تو مطمئنی که داره و قبول میکنی که باشه آقا طرف این مدلی نیست بعد که روو میشه که همچین شخصیت داره و علنی میشه طرف میرونه یه جا دیگه داستانوخدایی دوست دارم این مدل افرادو به 898روش سامورایی ببرم تو اتاق باهاش اتل متل بازی کنم.
آقا با خودتم سوتفاهم داری؟!به ابلفض اگه قبول کنه طرف!عمرا!نمیدونم اسم این بیماری چیه هنوز به این درجه نرسیدم که اسمشو بدونم ولی قاعدتا بیماریه و مشکل بزرگ روان شناختی به حساب میاد.
خلاصه که همه شاعر شدن،شعر میگن
از دید یکی دیگه هم من دارم شعر میگمکی ب کیه!
پول عامل خوشبتی.... هستروزی سه مرتبه با غرغره مصرف شود.کسی با یه کارگر که اسمشم میذارن چلمنگ خوشبخت نشده...کسی هم ندیده از صدا و سیمای جمهوری اسلامی بکش بیرون یکم زندگی کن بفهم فقط...همین که بفهمی واقعا بار بزرگی از دوش خیلیا برداشتی.

در مقابل فهمیدن مقاومت نشون ندیممثل من که تو فیزیک اینطوریم

مستر ویک
23:51
01/01/29

[marzyeh78]

همینجوری بعد از مدت‌ها...

[-Dr_Ugger-]

داد میکشم ولی میدانم قبل دادم، دادم دادند
خوردن میوه وِزر را حوا و آدم یادم دادند
دیر شد نچیدمو گندمم را به باد دادند
همگنان که خود گندمشان را به باد دادند
من آنم که با ریشخند سودایش را ندا دادند
سیر شدم از زخم هایی که با زبان در شکمم جا دادند

پس میزنم کِلکی که از استخوانم پرداختم
در قدحی که با لعل‌آب شاهرگم انباشتم
با آن میکشم بر بومی که از پوستم ساختم
سرگذشتی که دردم را در درونش باختم

در پاییزی که برگهایش در باد خزان‌ غلطان اند
شاپرک ها در پیله هایشان منتظر شب هنگام اند
پسرک و دخترکی را در باغی گرداندند
باد و شاخه ها بادبادک پسرک را شکاندند
چشمانش به بالای درخت خیره ماندند
خسته شدند و لباس اشک را از تن بر انداختند
پسرکِ گریان را به سوی بزرگانش دواندند
گفت بادبادکم را بردند و شکاندند و ندادند
خواست بادبادک دیگری برایش بسازند
ولی به بغضش خندیدند و نساختند و ندادند
سر پسرکِ گریان را به سینه مادرش سپاردند
باد و شال پشمین مادرش چشمانش را خشکاندند
همان جا بود که کودکی را در درونش خواباندند
همگنانی که خود کودکیشان را قبلا خواباندند

دخترک از دور سرشک دوستش را نگریست
دلش دو بار تپید و بار سوم چشمش گریست
به خود آمد و دید بند بادبادک در دستش نیست
دلش به او گفت دزد من و بادبادکت کیست؟
.
.
.

ادامش بمونه برا بعد کنکور...

[علیرضا تمدنی]

که دیشب از بلندای ایوان
مردی به یاد چشمانت پرید
حالا سقوط کرده به اعماقم
مردی که در نگاه تو زندانی ست...

#تک_بیت

[marzyeh78]

🤍

[officer k]

حتی فکرای آدمم بعضی مواقع سانسور میشه
با دست خودش
نه دیوونه نیستیم
به این مدلی بودن عااااآدت کردیم
به اینکه همیشه یه قدم بیایم عقب
قشنگا رو جدا کنیم...یکم ژست مظلومانه یا شاید فلسفی بهش بدیم
بعد برگردیم سر نقطه آغاز حرفمون

عااآدت کردیم به رک نبودن...
اینکه حرف زدن روراستو تعطیل کنیم
پناه ببریم به شعر و کتابایی که از توش یه کور سویی از حرفامونو پیدا کنیم بعد با تمام شهامتِ نداشتمون واسه مخاطبامون اون تیکه رو تکرار کنیم
بللللکه بفهمن منظور آدمو
هرچند
بیشتر وقتا یا نمیفهمن...یا انقدر اشتباه از حرفت برداشت میکنن که پشیمون میشی از گلی که زدی به سرت
و چه حس بدیه این پشیمونیه...حالت میگیره از این درک نشدنه
از اینکه همیشه
اونی که باید پذیرای نظرات و حرفای بقیه باشه
تویی

صرفااا تو

□◇□

[علیرضا تمدنی]

بیا! به احترام طناب این بار
لطفی ندارد، با تو مگر، این دار

در خاطرت مرده ام مرا دریاب
تو که خدا، من نماز قضا انگار

عطر یاس ات بود هوای این سینه
حال که بازدم آه و دم از سیگار

عمری به رویا با تو گذشت اما
اینک رسید وقتش که شوم بیدار

ناگاه به آرامی چهارپایه ای افتاد
لطفا برو! به احترام طناب این بار...

[danial hosseiny]

و لعنت به مرگ.
که همیشه یا خیلی زود می‌رسد، یا خیلی دیر.

[danial hosseiny]

به تو قول داده بودم که دیگر به مرگ فکر نکنم...
اما قربانت شوم، خودت بگو. می‌شود شب‌ها در قبری تنگ و تاریک خوابید و درعین حال به روشنایی روز و گل و نغمهٔ بلبل فکر کرد...؟ می‌شود...؟
تو خودت می‌دانی که دارم چه مرگِ نکبتی را زندگی می‌کنم... خودت بهتر از هرکسی می‌دانی...

[Galadriel]

میدونی من اصلا ادمی نیستم که حرفی تو دلم بمونه
از اینام که هراتفاقی میوفته واسشون با ذوق تموووم برا دوستاشون تعریف میکنن
از اونام که دو دیقه کنارت بشینم باهات دوست میشم
همیشه سعی میکنم رو زخمای بقیه مرهم بذارم...
میدونی چرا؟؟؟؟
چون از تنفر میترسم
چون کسی رو زخمای من مرهم نذاشت...
چون زخمای من چندین ساله که بازن و حتی بهشون اضافم میشه
هرروز
هرساعت
با هرحرفی
با هرنگاه سردی....
حالا ببین منی که نخود تو دهنم خیس نمیخوره با این حجم از برونگراییم الان چندماهه که یک راز تو دلمه
یه راز که هیچوقت
حتی بعد مرگمم فراموشم نمیشه
دردش کم نمیشه فقط عادت دارم میکنم بهش
هرروز میسوزونه...
نمیدونم کی قراره این سوختن تموم شه....
اما میدونم حالا حالا ها با این زخم قراره زندگیمو بگذرونم
اره واقعا راست گفت اونی که گفت کاش همه غم ما کنکور بود
کاش همه درد ما کنکور بود......
بعضی دردا درمون نشدنین.....
این بده
خدایا ببخشید
ولی من از سوختن خسته شدم:)))))))

---

1/2/7